Shingeki no Kyojin

وقتی وارد شدم، می‌دانستم که Attack on Titan یکی از بهترین انیمه‌هایی است که ارائه می‌دهد و ناامید نشده‌ام. افتتاحیه ها برخی از موارد مورد علاقه من هستند، تنش در کل فصل قابل لمس است و مبارزات هیجان انگیز هستند. بخش‌های داستان طولانی هستند، اما به نظر من آنها را بسیار تأثیرگذارتر می‌کند، به جز قسمت آخر فصل که کمی طول می‌کشد. شخصیت ها جذاب هستند و شخصیت ها به طرز شگفت انگیزی ترکیب می شوند. پیشرفت برای آنها چندان آشکار نیست، زیرا تنها تعداد کمی از آنها در کانون توجه قرار می گیرند، اما تعداد معدودی که در کانون توجه قرار می گیرند، درخشان می درخشند. این بیشتر به دلیل کارگردانی و نوشتن فوق العاده است که واقعاً از همان ابتدا به شما می گوید که این چیز خاصی است. موسیقی فوق العاده ای است که از هیرویوکی ساوانو انتظار می رفت. ناگفته نماند که در طول حمله به تایتان، موسیقی صحنه هایی را به همراه دارد. در مجموع، بر خلاف هر پیش فرض عالی و فوق العاده جذاب، شما را بیشتر می خواهد. این تنها شوننی است که من دیده ام که نه تنها از هنجارهای این ژانر فاصله می گیرد، بلکه کاملاً قوانین خودش را می نویسد زیرا این سریال بسیار پایه ای با فانتزی تاریک بسیار خفیف است. حمله به فصل 1 تایتان بسیار عالی نیست، اما واقعاً چیز خاصی است.

جریان داستان روان + توسعه شخصیت عالی هیپ در تمام نمایش آتش گرفته است! برو ببینش نمیفهمی زمان چطور میگذره «حمله به تایتان» یکی از جذاب ترین و قابل تامل ترین سریال های انیمه ای است که تا به حال تماشا کرده ام. از همان اپیزود اول، با صحنه‌های اکشن شدید و پیش‌فرض‌هایی که هم تازگی و هم وحشتناک به نظر می‌رسد، شما را جذب می‌کند. چیزی که این سریال را متمایز می کند، نحوه تکامل آن در هر فصل است. این به عنوان یک مبارزه ناامیدانه برای بقا آغاز می شود، اما به تدریج لایه هایی از دسیسه های سیاسی، ابهامات اخلاقی و سفرهای شخصیتی عمیقاً شخصی را آشکار می کند. شخصیت‌های اصلی، ارن، میکاسا و آرمین، به عنوان بچه‌های معمولی با رویاها و ترس‌ها شروع می‌شوند، اما به افراد پیچیده‌ای تبدیل می‌شوند که بر اساس وحشتی که با آن‌ها روبرو می‌شوند شکل می‌گیرند. آنچه در مورد حمله به تایتان بیشتر از همه قدردانی می‌کنم، تمایل آن برای مقابله با موضوعات دشواری مانند آزادی، فداکاری، و مناطق خاکستری اخلاق است. از نشان دادن واقعیت های خشن جنگ و خسارات سنگینی که بر همه درگیران می گذارد ابایی ندارد.

#اطلاعات بررسی *اطلاعات بازبینی: نحوه ارزیابی/بررسی مطالب در سایت من توضیح داده شده است. *طرح بندی بررسی: MAL nerfed non-H *نوع بررسی: انیمه *توجه: هنوز طرح بندی های مرور را آزمایش می کنیم. وقتی از طرح راضی باشم این خط حذف خواهد شد. #توجه!!!: این مرور فرنچایز برای کل سری است!!! #NOTE2!!!: فقط چند فکر کلی داشتم. بخش داستان اول مربوط به فصل است و پایان نقد دارای SPOILER SPECIFIC RANT است. #بررسی (نسخه کوتاه): #به طور خلاصه: افراد برهنه بزرگ که برای ورزش غذای کوچک می خورند با پیچش های داستانی دراماتیک زیادی. +مزایای + چند لحظه تاثیرگذار دراماتیک عالی + ساختمان جهانی نسبتاً چشمگیر + ساخت شخصیت های سبک سرگرم کننده "بازی تاج و تخت". + انیمیشن و موسیقی شگفت انگیز + چند نقطه عطف داستان واقعا شگفت انگیز و جهت گیری شخصیت های اصلی در داستان… منفی - برخی پیچش های داستانی بسیار گنگ و غیر ضروری که سعی می کنند با پنهان کردن حقایق ساده در پشت دیوارهای دروغ، همه چیز را بیش از حد پیچیده کنند. - با راهپیمایی مرگ «بازی تاج و تخت» دیگر به بیشتر شخصیت‌ها اهمیت نمی‌دهم و در نتیجه بیشتر لحظات دراماتیک را برایم حساس‌تر می‌سازم. - برخی از نقاط عطف داستان شگفت انگیز به دلیل احمقانه بیشتر در "Plottwists" به چرند تبدیل شدند -در زمان تغییر استودیو کمی انیمیشن کاهش یافت (زمانی که از CGi استفاده می‌شد برجسته شد و در قسمت‌های خاصی ظاهر شگفت‌انگیز نبود) -برخی از لحظات ارائه داستان عجیب و غریب که در آنها گیج کننده بود به نحوی که مجبور شدم آن را به قسمت قبلی برگردانم زیرا احساس می کردم که یک قسمت را از دست داده ام. (بیشتر در نظرات) #بازبینی (نظرات/نسخه طولانی تر): *شخصیت یعنی چی بگم سه گانه طلایی ما اساساً ارن عضله انیمه جنگی معمولی است که آمار قدرت اراده خود را به حداکثر رسانده است در حالی که در همه جا متوسط ​​است، اما به دلیل قدرت اراده او قوی تر و قوی تر می شود، با تعداد زیادی ویژگی های منحصر به فرد شگفت انگیز. آرمین مکنده غرغرو بدبین که آمار خود را به حداکثر رسانده است و او را تقریباً تاکتیک‌دان بزرگی کرده است. و میکاسا…. اوتیستیک خشن بسیار محافظت کننده که دارای حداکثر قدرت است. این به طور خلاصه تیم اصلی را خلاصه می کند. با این وجود، جذابیت اصلی کاراکترها و در کل شخصیت سازی در این انیمه، گروه بازیگران بسیار بزرگ شخصیت ها است، به طوری که بسیاری از آنها در مکان ها و داستان های مختلف «نقش» نسبتاً زیادی در آن زمان داشتند... بیشتر شخصیت های آنها به نوعی بد است. (به این معنی که من شخصاً آنها را دوست ندارم، نه اینکه آنها واقعاً به عنوان شخصیت بد هستند) یا فقط به سبک "اگر بمیرید، اهمیتی نمی دهید" هستند که به دلیل نحوه ساخت این دنیای انیمه شگفت انگیز است. اما در عین حال، ما چند شخصیت عنصر کلیدی عالی داریم که نقش‌های بزرگ‌تری را در داستان بازی می‌کنند و نقش شگفت‌انگیزی را به عنوان محرک درام انجام می‌دهند. به طور کلی من "شخصیت ها" را به عنوان عامل لذت نسبتاً خوب می دانم. کوبیدن آنها مانند مگس به چپ و راست من را به یاد "بازی تاج و تخت" انداخت که آن را به یک عامل سرگرمی بزرگ در این دنیای آشفته تبدیل کرد. در حالی که شخصیت هایی که در نهایت با کل داستان به آنها اهمیت می دادم، جهان و شخصیت سازی از من حساسیت زدایی کرد. نکته این است که با توجه به تعداد شخصیت ها. نویسنده موفق شد بسیاری از آنها را همچنان مرتبط نگه دارد، جالب است و تعداد زیادی از آنها عمق و شخصیت را نسبتاً توسعه می دهند. ✦هنر و صدا چه می توانم بگویم. موسیقی «هیرویوکی ساوانو»، مثل همیشه حماسی. به طور کلی موسیقی/OST آهنگ‌های شگفت‌انگیز زیادی وجود داشت که به خوبی جا می‌گرفتند و در زمان‌های شگفت‌انگیزی ارائه می‌شدند. انیمیشن و هنر هم عالی بود در برخی موارد CGi برجسته‌تر شد (ممکن است زمانی که استودیو تغییر کرد) و با آن CGi برخی مشکلات تعادل کیفیت وجود داشت. در بیشتر موارد CGi عالی بود، اما در موارد کمی عجیب بود. اما به طور کلی، من آن را هنوز هم عالی می دانم. #داستان (توجه!: مورد ویژه این بار با «پاراگراف داستان»، از آنجایی که این یک مرور فرنچایز است، من پاراگراف فصلی را برای «داستان» خواهم داشت، به عنوان «بازبینی» کلی در هر فصل برای داستان با کمی فکر و سپس SEPARATE بخش SPOILER برای برخی اخبار اضافی برای فصول خاص) *عمومی Premise خود به عنوان یک داستان بقا بسته جالب شروع می شود. جایی که بشر در یک منطقه کوچک دور از دیوار زندگی می کند و در دنیایی بسیار خطرناک زندگی می کند و فکر می کند که تنها انسان باقی مانده است. همانطور که داستان پیش می رود، جهان گسترده تر می شود، طرح تنش زیادی در دیوارها ایجاد می کند و مشکلات زیادی ایجاد می کند زیرا همه چیز تشدید می شود و گسترش می یابد. چیزهای کمی که در تمام فصول در مورد داستان به اشتراک گذاشته شد این بود که همه فصل‌ها دارای لحظات حماسی، لحظات دلخراش و یک چیز مطمئناً لحظات پرتنش بودند. همچنین در اوایل فصل، با طرح‌های خاص و پیچش‌ها تا حدودی به شما این امکان را می‌دهد تا به حقیقتی که تایتان‌ها واقعاً هستند نزدیک‌تر شوید. به اندازه کافی خنده دار، حدس و گمان من در مورد اینکه تایتان ها در واقع چه هستند تقریباً در نیمه راه فصل 2 به وقوع پیوست. مدتی *فصل 1 (9/10) احتمالاً هنوز این فصل را بهترین می دانم. دنیایی جالب، تاثیر شگفت انگیز در شخصیت ها، محیط و مهمتر از همه تاثیر عاطفی قدرتمند در موقعیت های مختلف در چندین بار تماشای مجدد که من آن را تماشا کرده ام ارائه کرد. به علاوه، اهداف هنگ نظامی سطح سطح، آموزش، تجهیزات و غیره را به خوبی معرفی می کند. فصل عالی با چند پیچش که کمی مرا هیجان زده کرد، اما همچنین فصلی با 1 حرکت داستانی احمقانه که مجبورم کرد به قسمت قبلی برگردم زیرا احساس می‌کردم یک قسمت را رد کرده‌ام، اما نه... این فقط یک حرکت عجیب بود. *فصل 2 (مرز 8/10) کمی فصل سوزاندن گلوله برفی... فصلی که پیچیدگی های داستانی و فاش می کند و من فکر می کردم واقعاً احمقانه و بیهوده بود زیرا در پایان آنها فقط دروغ هایی بودند که روی دروغ هایی قرار گرفتند که در زیر آن دروغ ها فقط حقیقتی ساده در مورد آنچه شخصیت های خاص می خواستند وجود داشت. انجام دهند یا در سطح حرص/نیاز شخصی خود داشته باشند.. که مهم نیست چقدر سعی می کنید مسائل را پیچیده کنید یا چیزها را زیر دروغ های بیهوده دفن کنید، در کتاب من فقط یک زباله است. در واقع… هر چه لایه‌های دروغ یا پیچیدگی بیشتری نیاز/طمع شخصی‌تان را دفن کنید، انبوهی از چرندیات بزرگ‌تر می‌شوید، زیرا در این حساب فقط به همه چیز آسیب می‌زنید و وقتی این دروغ‌ها فاش شد، آسیب‌های بیشتری وارد می‌شود. اما جدا از این…. گلوله های برفی را تا حد زیادی فصل کنید ... در عمل در مقایسه با فصل 1 چندان ناامید کننده نیست. *فصل 3 (7/10) خوب…. مزاحم فصل 2 من در اینجا حتی بیشتر و قوی تر اعمال می شود. در غیر این صورت، بسیاری از عناصر داستان، داستان‌های پس‌زمینه و شخصیت‌ها حتی منزجرکننده‌تر می‌شوند تا جایی که من کمتر و کمتر به شخصیت‌هایی اهمیت می‌دهم که احساس می‌کنم آنها سزاوار سرنوشت خود با تایتان‌ها و شرایط هستند. همچنین، مثل همیشه در مورد «بیایید سعی کنیم شخصیت‌ها را واقعی‌تر کنیم»، من همیشه آن را خنده‌دار می‌دانم که پاسخ به آن فقط لایه‌هایی از دروغ/بهانه است که گویی صداقت واقعی نیست. سیاست اجباری الاغ احمقانه خشمگین و بیش از هر چیزی مرا عصبانی می کند. اما همه چیز بد نیست... این مشکل اصلی من با خود داستان بود. هنوز هم پیچش های داستانی جالبی ارائه می دهد، پیشرفت هایی که منجر به نبردهای بزرگ، تاکتیک ها و پیشرفت مناسب بیشتر می شود. منظورم این است که دنیا جای بسیار بزرگتری می شود. به علاوه جهت شگفت انگیز به طور کلی. *فصل 4 (8/10) صادقانه…. در این فصل در بیشتر قسمت‌ها دوباره شروع کردم به لذت زیادی. زمانی که ارن تصمیم گرفت کاری را که انجام داد، بسیار آرامش بخش و آرام بخش بود. تا حدودی احساس می‌کردم همه سرطان‌های انسان‌ها در آنجا سرانجام در تاریخ احمقانه دروغ‌ها و درگیری‌های درونی بی‌معنای نژادپرستی، نفرت، انزوای گروهی، تلاش‌های اجباری سلطنت، اعمال انحرافی تشنه‌ی قدرت و غیره، به آنچه شایسته‌شان است، رسیدند. پرتاب توپ بیهوده داستان انتقام... "X این کار را با X به نقطه زمانی Y انجام داد، بنابراین من آن را به عنوان انتقام با X انجام خواهم داد". پس بیایید برای همیشه آن توپ انتقام را به سمت یکدیگر پرتاب کنیم. همچنین ممکن است تخته سنگ تمیز… اگرچه… امیدوار بودم که نتیجه کمی متفاوت باشد، اما با توجه به اینکه داستان چگونه پیش رفت، تا حدودی انتظار داشتم که چگونه پایان یابد، اما انتظار چیزهای خاصی را نداشتم، که من را ناامید کرد. به طور کلی فصل شگفت انگیزی از هرج و مرج، درام، احساسات، انتقام، پیچش های داستانی بیش از حد، توضیحات بیشتر، مبارزات بود. تا حدودی لذت فصل 1 را به من یادآوری کرد، اما به شیوه ای متفاوت. * ویژه / OVAS فقط اشاره می کنم که Levi OVA بسیار خوب بود. و «دختران گمشده» نیز تماشای آن خوب بود. بقیه تخم‌ها... فقط جایزه بودند، قابل تماشا. #لذت و به طور کلی به طور خلاصه در این انبوه زباله های شبه الاغ طولانی یک "بازبینی"، می توانم بگویم این یک انیمه عالی است اگر یک انیمه تیره تر می خواهید که درگیری های تنش سازی شگفت انگیز، درام و ناامیدی را ارائه می دهد که در آن پیچش های داستانی و روند داستان ارائه می شود. تا حدودی با دیدن اینکه دیدن همه زباله‌ها در حال مرگ در دنیایی کثیف که به هر حال آن‌ها را می‌کشد، حال و هوای «بازی تاج و تخت» به شما می‌دهد. و در حمله به تایتان، از این نظر بسیار سرگرم کننده بود. من در اکثر سکانس های مبارزات ناامید نشدم. شخصیت‌های زیادی را برای نقش‌هایشان دوست داشتند، اما به سختی هیچ شخصیتی را «دوست داشتند» که واقعاً در مورد هر یک از رویدادهای دراماتیک آنها احساس شدیدی داشته باشند. پیچ و تاب های داستانی تا حدودی برای من ضربه خورد یا از دست رفت، برخی از آنها برایم جالب بود، اما بسیاری از آنها یا ناامید شدم یا به سادگی از آنها منزجر شدم. ##STORY SPOILER RANT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! *فصل 1 تنها مشکل من در خصوص این فصل اپیزودی بود که آنی به عنوان تایتان نشان داده می‌شد... این یک قسمت تصادفی بود، جایی که آنی توسط آرمین هدایت می‌شد و ناگهان بوم می‌کرد... آن قسمت احساس می‌کردم که یک قسمت را از دست داده‌ام... بنابراین من به قسمت قبلی برگشتم تا ببینم آیا چیزی را از دست داده ام... اما نه... قسمت بعدی را توضیح دادند. به طور جدی ... چنین حرکتی فقط در شروع فیلم ها یا قسمت 1 به عنوان پیش بینی ... یا اثر دراماتیک کار می کند. نه در وسط سریال/فیلم. *فصل 2 لحظه دیگری که به قسمت قبلی برگشتم. زمانی که راینر و برت به طور معمول شروع به صحبت در مورد تایتان بودن ارن کردند... دوباره احساس کردم "آیا چیزی را از دست دادم؟" …. نه... فقط یک رویداد. آه... و فصلی که در آن «دروغ» به دلیل سرطان بودن انسان ها و بهانه اندیشی دروغگویی و احمقانه شروع به ایجاد طوفان می کند، در نهایت به نحوی خوب خواهد بود و در نتیجه باعث ایجاد اصطکاک، تنش و مشکلات می شود. یمیر.. چرا با کریستا مشورت نمیکنی…. کشیش لعنتی…. واقعاً اگر شما و همه به زودی در داخل دیوارها بمیرید، ارزش پنهان کردن حقیقت را دارد؟ راینر، برت... تو در داخل دیوارها بودی... واقعاً... ماموریت تو ارزش لکه دار شدن را دارد. در عوض برای متوقف کردن این اصطکاک احمقانه «نژادپرستی» بیهوده، با مردم کار کنید. *فصل 3 البته… هیستوریا را مجبور کنید که بستر بذر یا شخصیتی باشد تا درست زمانی که می‌خواهد آزادانه برای خودش زندگی کند، بچه‌ها را بیرون بکشد… و انواع درام‌های سیاسی دیگر را شروع کند…. البته، پلیس مخفی اکنون شروع به درگیری درونی در یک جامعه کوچک انسانی می کند. داستان فاش بزرگ داستان نژادپرستی علیه مردم یمیر که زمانی حکومت می کردند، اکنون سرکوب شده اند. ریپ اروین... تا حدودی از او متنفر بود و دوستش داشت. از او به خاطر اینکه چقدر از نظر عاطفی مرده و بی‌تفاوت بود، متنفر بود و فقط همه اطرافیانش را به خاطر حرص و طمع شخصی‌اش کنترل می‌کرد. میت به زیرزمین نرسید. اما در عین حال من تا حدودی از شخصیت او لذت بردم، زیرا شخصاً از اهمیت دادن به بیشتر شخصیت ها و جهان و همچنین در نقطه ای خاص دست کشیدم، زیرا دنیا چقدر به هم ریخته بود و از آنجایی که همه چپ و راست می میرند، هیچ فایده ای ندارد که به آن وابسته شوم. به هر کسی. بنابراین ممکن است فقط از همه به عنوان ابزار خود برای اندازه گیری اهداف استفاده کنید. *فصل 4 پیچیدگی های زیادی در مورد یمیر وجود داشت، افرادی که رعایای یمیر را سرکوب کردند، افرادی که سعی در بازگرداندن آنها داشتند. خود بنیانگذار….. زیک… گریشا…. مرد... خیلی چیزهای بدی است که بتوانم همه چیز را به تصویر بکشم، بنابراین من فقط به چند چیز در مورد فصل 4 اشاره می کنم برای شروع، من عاشق تغییر ارن در تبدیل شدن به "شرور" بودم، زیرا او را به همان آشغال هایی مانند مهاجمان دیوار آرام می کرد. خیلی کنایه آمیز بود به‌علاوه، او که زمین‌های بیرونی را زیر پا می‌گذاشت و همه فقط در هرج و مرج قرار می‌گرفتند و پس از آن که ساکنان دیوار در چنین هرج و مرج بودند، له می‌شدند، تماشای آن نسبتاً آرامش‌بخش بود، زیرا در پایان دیدن آن خنده‌دار و طنزآمیز بود، همه یکسان هستند. بنابراین، تا حدودی امیدوار بودم که ارن با پاک کردن تمام دنیا، کل «انتقام» را از دنیا پاک کند…. اما... با دیدن اینکه چگونه دوستان ارن تصمیم گرفتند که آدم های خوبی باشند و شروع به حرکت علیه او کردند... من از قبل شروع کردم به دیدن پایان... که احتمالاً دراماتیک خواهد بود و میکاسا او را می کشد... چیزی که انتظارش را نداشتم... این بود که ارن خاطرات آنها را پاک کرد. قبل از این که از قبل برنامه ریزی شده است. احتمالاً قسمت "حمله" یکی از رضایت بخش ترین قسمت ها بود. اما تمام قدرت پایه گذار دستکاری حافظه و حمله به تیتان با دیدن قدرت آینده به هر حال برای داستان دردسرساز شد. مخصوصاً زمانی که ارن در گذشته با زیک به خاطرات ارن/گریشا نگاه می‌کرد و می‌دید که ارن آینده چه تأثیری بر خاطرات گذشته داشت... همچنین پیشینه بنیانگذار افسرده کننده بود... عمیقا عاشق بودن حتی دانستن آن شخصی که دوستش دارید چنین سرطانی است... با این حال همچنان دوست داشتن آن شخص با دانستن اینکه شما فقط صدمه می بینید... و سپس بودن در نهایت... مرد... در این رابطه ارن حداقل کار خوبی کرد یمیر بیکاره.. متأسفانه… میکاسا اکنون تا پایان زمان خود به تنهایی در زنجیر است. ارن حداقل باید او را با یک فرزند می گذاشت تا او دوستش داشته باشد. #امتیاز کل 8/10