Yuri Kuma Arashi

این انیمه یک داستان واقعا زیبا در مورد دو دوست بسیار صمیمی است! این بسیار تأثیرگذار بود که چگونه آنها فقط برای اینکه با یکدیگر باشند از شکاف عبور کردند و حتی آنچه را که برایشان ارزشمند بود، رها کردند! کاش دوستانی به این نزدیکی داشتم لحظه سالم و افلاطونی مورد علاقه من زمانی است که یکدیگر را گاز می گیرند و لباس های خود را در می آورند! از شوخی که بگذریم، فکر می‌کنم ناتوانی مردم در تشخیص همجنس‌بازها، و همچنین افرادی که می‌توانند وجود داشته باشند، یکی از پدیده‌هایی است که در این انیمه اظهار نظر می‌شود! این انیمه نظرات اجتماعی را در مورد موضوعات مختلف به گونه‌ای ارائه می‌کند که احساس می‌کردم آجری به من ضربه می‌زند. من کاملاً از نبود ظرافت لذت بردم و این را به افرادی توصیه می کنم ... که می دانم با چیزهای سافیک خوب هستند. شا دا با دو.

اگرچه چیزهای کمی برای دوست داشتن وجود دارد، اما در این سریال خاص ایکوهارا چیزهای زیادی برای تحسین وجود دارد، معمولاً در زیبایی شناسی، گاهی اوقات در نوشتن نیز. همه چیز در یوریکوما در زوایایی تنظیم شده است، که با خطوط جداکننده ای که به سرعت بین خرس ها و انسان ها در روایت ابتدایی مشخص شده است، گره خورده است. ایکوهارا علیرغم اینکه شهرت خود را به گنگ بودن دارد، در اینجا با مضامین خود مانند پتک ظریف است - خیلی زود در مورد آنچه که در مورد شکاف بین انسان و خرس، و بلعیدن و غیره، و در صورت عدم وجود دلالت دارد، کاملاً واضح است. t clear Ikuhara باعث می‌شود که کاراکتر همان چیزی را تقریباً شش یا هفت بار تکرار کند، فقط برای اینکه مطمئن شود متوجه شده‌اید، فقط در صورتی که بار اول، چهارم یا پنجاهم آن را نشنیده باشید. شخصیت پردازی ایکوهارا در اینجا هر چند وحشتناک است، اما او همیشه در تمام نمایش هایش در آن بسیار ضعیف بوده است. او از واقع‌گرایی اجتناب می‌کند و شخصیت‌هایش نوعی ایده را نشان می‌دهند، و زمان و مکان را می‌پیچاند تا مطمئن شود که آنها به گونه‌ای عمل می‌کنند که به این ایده پایبند باشند، با استفاده از هر توجیهی که برای داشتن یک کاراکتر در یک نقش خاص لازم است. مد صرف نظر از این که آیا خود توجیه منطقی است یا خیر. منجر به فقدان ارتباط و عدم ارتباط شخصی با هر یک از شخصیت های او فراتر از ایده ای است که آنها نشان می دهند. به بیان دیگر، شما شخصیت های ایکوهارا را نه به خاطر آنچه هستند، بلکه به خاطر آنچه که نشان می دهند دوست دارید. با بسط، همین منطق در مورد آثار او به عنوان یک کل صدق می کند. به نظر من، تماشاگر به عنوان چیزی قابل ربط، موقعیتی که بر اساس واقعیت استوار است، بسیار کم است. دختر اصلی را در نظر بگیرید، یتیمی که تنها زندگی می کند، توسط همسالانش طرد می شود، مورد آزار و اذیت قرار می گیرد - نمی تواند اهمیتی بدهد. هیچ توجهی به وضعیت اسفناک او فراتر از آنچه برای پیام اصلی نمایش ضروری است جلب نمی شود، بنابراین هیچ کدام واقعی به نظر نمی رسد، هیچ شانسی برای ایجاد همدردی بین شما و شخصیت وجود ندارد، زیرا ایکوهارا به او اجازه نمی دهد زندگی خارج از داستان به طور کلی این برای همه افراد حاضر در نمایش صدق می کند. عدم وابستگی عاطفی ناشی از آن به شخصیت ها به طور طبیعی منجر به اتخاذ یک نگرش بسیار بی تفاوت نسبت به اکثر رویدادهایی می شود که در داستان یوریکوما رخ می دهد. داستان هم مانند شخصیت ها یک داستان مسخره است. خرس هایی هستند که می خواهند انسان ها را بخورند، خرس هایی هستند که به شکل انسان مبدل شده اند، خرس هایی هستند که می خواهند خرس های دیگری را با لباس مبدل انسان بکشند، همه بسیار گریزلی. خرس ها لزبین هستند، انسان ها لزبین ها را دوست ندارند، اما برخی از انسان ها لزبین ها را دوست دارند، اما آن انسان ها توسط انسان های دیگر حذف می شوند، زیرا آنها لزبین ها را دوست ندارند، زیرا فکر می کنند لزبین ها آنها را دوست ندارند، زیرا آنها لزبین هستند یه چیزی شبیه اون. ایکوهارا از این خط فکری غیرمنطقی دایره‌ای به‌عنوان مبنایی برای دور زدن دلایل مختلف تنفر غیرمنطقی از لزبین‌ها استفاده می‌کند و نتایج کاملاً واضح، هرچند معتبری را که نمایش به شیوه‌ای آشکار توضیح می‌دهد، می‌گیرد. شخصاً طرفدار این پرسش‌های باز و بسته اجتماعی/اخلاقی با پاسخ‌های درست آشکار در داستان نیستم، زیرا داستان را بسیار قابل پیش‌بینی و همچنین بسیار سفت و سخت می‌کند و تفسیر بسیار کمی فراتر از آنچه ایکوهارا از شما می‌خواهد دارد. مسلماً، یوریکوما چیزی بیش از آن موضوع دوست داشتن چیزی/کسی که دوست دارید بدون توجه به نظر دیگران وجود دارد، اما چیزی نیست که Penguindrum قبلاً از زاویه دیگری به آن نپرداخته بود. همه اینها بسیار موافق است اما صرفاً موافق بودن واقعاً چیز قابل توجهی نیست. با Ikuhara، شما هرگز واقعاً این احساس را ندارید که آنچه را که وعده داده شده دریافت می کنید. او کسی است که من کارهایش را تحسین می کنم اما هرگز شخصاً دوستش ندارم. به نظر نمی رسد نمایش های او واقعاً در زمانی که باید گرد هم می آیند، آنها همیشه از نظر زیبایی شناختی دلپذیر هستند، اما بی حادثه هستند، و همیشه فاقد کنش مشخص هستند. به نظر می‌رسد در یوری کوما آراشی چیزهایی اتفاق می‌افتد، و اتفاق می‌افتند، اما هیچ‌وقت واقعاً اتفاق نمی‌افتد و در ذهن تأثیری نمی‌گذارد. تماشای آن مانند دیدن یک رویا است، اما یک رویای واقعاً بی مزه، جایی که شما فقط در یک اتاق، روی یک صندلی می نشینید و به فضا خیره می شوید و سپس از خواب بیدار می شوید. و سپس طبق معمول روز خود را ادامه می دهید. و بعد شاید چند روز دیگر دوباره به روشی مبهم به آن فکر کنید. باورش سخت نیست که این اتفاق افتاده است، فقط اهمیت دادن به آن سخت است. اما در نهایت، فکر می کنم قابل تحمل باشد.

حتی با وجود اینکه کلمه یوری در عنوان آن وجود دارد، من تا زمانی که آن را تماشا نکردم متوجه نشدم که این یک انیمه یوری است! یوری = لزبین در ژاپنی، بنابراین عنوان تقریباً به "طوفان خرس لزبین" ترجمه می شود که به نظر می رسد بسیار گیراتر است، تقریباً مانند "قاتلان خون آشام لزبین". بنابراین بله، لزبین ها وجود دارند، و بله، خرس ها وجود دارند. و بله، عجیب است. اما از کارگردان «دختر انقلابی یوتنا»، «ماوارو پنگویندروم» و «ماه ملوان» کمتر از این انتظار نداشتم. در واقع، به شکلی عجیب، انتظار بیشتری داشتم. اما دارم از خودم جلو می زنم. در نمایش، جهان توسط یک دیوار بزرگ به دو قسمت تقسیم شده است. در یک طرف انسان ها و در طرف دیگر خرس های درنده انسان خوار. دلیل این که این خرس ها بسیار درنده هستند سیاره ای به نام کوماریا است که هزاران سال پیش منفجر شد، تکه های این سیاره به زمین افتاد و باعث شد خرس ها به انسان ها حمله کنند. با من تا الان؟ برش به دنیای امروزی بشر، جایی که کورها (دختر آبی پوش) خرس ها را تحقیر می کند زیرا مادرش توسط یکی کشته و خورده شده است. او در یک آکادمی معتبر تحصیل می کند که به تازگی دو دانشجوی انتقالی داشته است: جینکو و لولو (به ترتیب دختری با لباس صورتی و دختری سبزپوش). اما شوک! جینکو و لولو در واقع خرس های مبدل هستند!!! مردم خورده می‌شوند، هیجینک‌ها و استعاره‌ها، نمادها و سبک‌های زیادی وجود دارد (که برای کارگردان نمایش همخوانی با دوره است). مشکل برای من این است که داستان هرگز به اندازه کافی جذاب نیست که "این عجیب است، اینطور نیست؟" آنها در این انیمه چه کار می کنند؟ چرا دختر اصلی از آن پله‌ها پایین می‌رود، در حالی که خرس‌ها در دادگاه خرس‌ها توسط سه انسان خرس قضاوت می‌شوند که همگی عباراتی دارند؟ این فقط کمی کمتر از علامتی است که Utena و Penguindrum (دو مورد مورد علاقه من در تمام دوران) به جا گذاشته اند. در مجموع، سبک بیش از ماده است، و بسیار بسیار شیک به نظر می رسد. لحظات مشکوک زیادی در رابطه با ماهیت جنسی نمایش وجود داشت، اما من بدتر از آن را تماشا کرده ام.