Yamada-kun to 7-nin no Majo

ما به بوسیدن مرد داغ بیشتری نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتری نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتری نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم. ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتر نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتری نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتری نیاز داریم ما به بوسیدن مرد داغ بیشتری نیاز داریم

تشخیص اینکه چگونه به این انیمه امتیاز دهید دشوار بود. می‌توانست به آن امتیاز 8 داده شود، و می‌توانست به آن رتبه 2 داده شود، و به دلایل مختلف شایسته هر یک از صمیم قلب بود. من روی 5 قرار گرفتم، نه به این دلیل که فکر می‌کردم سزاوار آن است، بلکه به این دلیل که نمی‌توانستم تصمیم بگیرم که چقدر پایین یا بالا بروم. این بررسی دارای اسپویلرهایی است، زیرا برای یک بررسی صادقانه لازم است. آنها به حداقل ممکن خواهد رسید. (از آنجا که درک من این است که آنها در مورد آن بسیار سختگیر هستند، اجازه دهید تکرار کنم: این یک بررسی بدون اسپویلر نیست. خوب است؟) بیایید با چیزهای خوب شروع کنیم تا آنها را از سر راه برداریم: همه جنبه های فنی خوب بودند. من شکایتی ندارم صداگذاری خوب بود، طراحی شخصیت خوب بود، صدا و موسیقی خوب بود - واقعاً چیزی برای نوشتن وجود نداشت، اما چیزی برای شکایت هم وجود نداشت. عالی نبود ولی افتضاح هم نبود و این روزها، تقریباً برای دوره یک انیمه برابر است، پس خوب است. انیمه خوبی بود همچنین، به نظر می‌رسید که پیام نسبتاً قوی‌ای داشت، و به خودی خود، پیام نسبتاً خوبی در مورد روابط و برخورد با آسیب‌های ارتباطی بود. همچنین هیچ سرویس هواداران فاحش یا غیر ضروری وجود نداشت، بنابراین از آن استقبال شد. اگر همه اینها تنها مواردی بود که باید در نظر گرفته شود، می توانستم امتیاز بیشتری به آن بدهم. این طرح و شخصیت ها هستند که خوب... دردسرساز کلمه خوبی برای آن است. این طرح، رک و پوست کنده بود، آزاردهنده بود. در اصل، هیچ معنایی نداشت. یک نوع "افسانه مدرسه" وجود دارد که می گوید در هر زمان، هفت "جادوگر" وجود دارد که قدرت های خاص خود را دارند و این قدرت ها با یک بوسه منتقل می شوند. فقط مزخرف بود کل طرح، از ابتدا تا انتها، غیرقابل درک بود. اساساً مانند مانگاکا (یا هرکس دیگری) بود که مفهوم کرک فیک را برداشت و آن را به انیمه تبدیل کرد. منظورم این است که آنها پوچ ترین، غیرقابل درک ترین و مزخرف ترین نقطه طرح ممکن را پیدا کردند و یک تیم تولید را به دنبال آن فرستادند. من هنوز کاملاً مطمئن نیستم، پس از تماشای کل ماجرا، آیا کل ماجرا فقط بهانه‌ای برای بوسیدن دانش‌آموزان دبیرستانی با هر تعداد جایگشت ممکن بود. در واقع، من تقریباً مطمئن هستم که این مورد بوده است. پسرهایی بودند که دخترها را می‌بوسند، دخترانی که پسرها را می‌بوسند، پسرانی که پسرها را می‌بوسند، و دخترانی که دخترها را می‌بوسند، همه برای طرح داستان کاملاً ضروری هستند، و هنوز هم به نوعی می‌توان احساس کرد که طرح فقط برای تسهیل آن وجود دارد، اوه، و یک جورهایی وجود دارد. داستان در آنجا نیز به عنوان یک فکر بعدی. اشتباه نکنید، من فکر نمی‌کنم این مورد را بتوان به‌عنوان ecchi طبقه‌بندی کرد، اما هنوز هم کمی احساس ناراحتی می‌کند. اما حتی اگر طرح را همان طور که هست در نظر بگیرید، مشکلات ساختاری داستان سرایی را حل نمی کند. این انیمه ای است که نمی داند چیست، زیرا دقیقاً در وسط، این تغییر لحن عظیم وجود دارد که همه چیز را خراب می کند. شروعش به نوعی سبک دلخواه است و چیزی شبیه یک رام کام یا کمدی است. چند لحظه ی دلنشین هست و من حتی چند بار خندیدم. اما جایی در اطراف ep. 6، بده یا بگیر، تصمیم گرفت با این کار هول کند، و تبدیل به یک درام نسبتاً تاریک شد که من را روی لبه صندلی ام قرار داد، و نه به نحوی خوب، بیشتر شبیه به "من از اینکه این کجا می رود متنفرم، من می‌خواهم ببینم چگونه به پایان می‌رسد، اما این به نوعی *دردناک است*. در دو قسمت آخر، طرح اساساً این بود که شخصیت اصلی مرد باید یکی از شخصیت‌های اصلی زن را ببوسد، و برخی شخصیت‌های دیگر سعی می‌کردند از این اتفاق جلوگیری کنند (من وارد نمی‌شوم چرا، زیرا من هستم. تلاش برای به حداقل رساندن اسپویلرها). اگر این کار را بدون مقدمه انجام می داد، خوب بود. اما نه، او باید همانجا می ایستاد و در ذهنش مونولوگ می‌کرد که چرا فکر می‌کرد این ایده خوبی است، و آنقدر وقت خود را صرف خیره شدن به لب‌های او تلف می‌کرد که دیگر شخصیت‌ها فرصتی برای جلوگیری از آن داشتند. دروغ نمی گویم، داشتم روی صفحه ام فریاد می زدم "JUST KISS HER YOU IDIOT!!!". و حتی به این دلیل نیست که من سرمایه گذاری شده بودم، به این دلیل بود که نمی توانستم سطح بی کفایتی را که جلوی چشمانم پخش می شد، باور کنم. و خود پایان، پس از همه اینها، به طرز شگفت انگیزی ناامیدکننده بود. فقط همه... رفت. خیلی از نکات طرح را به خوبی حل کرد، اما به گونه ای که احساس می کردم باید کل موضوع را در اطراف ep رها می کردم. 6. به نوعی توانسته وضوح کاملی داشته باشد و تقریباً از هر نظر کاملاً رضایت بخش باشد. من فکر می کنم این انیمه خیلی بهتر بود اگر طعمه و سوئیچ را تا نیمه راه نمی انداخت. اگر به عنوان یک درام شروع و به پایان می رسید، خوب است. حداقل می‌دانستم چه انتظاری دارم و احتمالاً از آن گذشته بودم. اگر به عنوان یک رام کام ساده شروع و به پایان می رسید، احتمالاً خیلی بیشتر درباره آن فکر می کردم و سه قسمت آخر را با نفرت تماشا نمی کردم در حالی که روی صفحه من فریاد می زدم تا با آن روشن شوم! اما در عوض، با وعده یک چیز مرا به داخل کشاند، و سپس ناگهان لحنم را تغییر داد و من را به این فکر فرو برد که چه چیزی را تماشا کردم. با وجود همه اینها، من آن را "توصیه نمی شود" ارزیابی نکردم. در حالی که من شخصاً از این انیمه با آتش هزار خورشید متنفر بودم، اما هدف از بررسی این نیست که نظرات خود را در مورد شما خواننده تحریف کنم و مطمئناً به همین دلیل در مورد توصیه آن احساسات متفاوتی خواهم داشت. اگر به دنبال یک درام تاریک با جنب و جوشی سبک دل هستید، و مایلید که خیلی عمیق به طرح داستان نگاه نکنید، زیرا "اینجا اژدها هستند" و دوست دارید بوسیدن زیاد را با انواع و اقسام جابجایی ها دوست داشته باشید، پس شما ممکن است از این لذت ببرید اما اگر به دنبال یک طرح خوب، داستان سرایی خوب و شخصیت های خوب هستید، شاید بهتر باشد جای دیگری را جستجو کنید. کاش انجام می دادم. تعداد بسیار کمی از انیمه‌هایی هستند که من تا آخر آن را تماشا کرده‌ام که به من احساس می‌کنند زمانم را کاملاً تلف کرده‌ام و باعث می‌شوند که واقعاً به خاطر آن از آن رنجیده باشم، و این یکی از آنها بود.

Yamada-kun to 7-nin no Majo یک کیسه ترکیبی بسیار خوب است، اما در کل نمایش بسیار خوبی است. نوشتن 7 جادوگر، یا حداقل برداشتی که شخصاً از خود به جا گذاشته، نقطه فروش نیست. داستان قابل استفاده است، می‌توانم بگویم که بیشتر به «خوب» متمایل است تا «مه»، زیرا سرگرم‌کننده است و چند چیز دارد که به نظرم خیلی جالب است. داستان شخصیت یامادا-کون را دنبال می‌کند که در دوران دبیرستان (بزهکارانه) زندگی می‌کند که ناگهان شیرایشی درست در مقابل او مورد تمجید قرار می‌گیرد و او را عصبانی می‌کند. سپس به الاغ تبدیل می‌شود و به طور تصادفی از پله‌ها پایین می‌آید و در حین حرکت به او ضربه می‌زند. وقتی بیدار می شود متوجه می شود که بدن ها را عوض کرده اند. کل اپیزود اول این است که آن‌ها متوجه می‌شوند که قدرت چیست، یامادا ترسیده است، شیرایشی کاملاً آرام است. با پیشرفت داستان، ما با جادوگران و شخصیت های رنگارنگ بیشتری آشنا می شویم. معمولاً آنها مشکلی را ایجاد می کنند که باید حل شود یا یامادا نیاز به حمایت آنها دارد. این خلاصه فوق العاده دوپر اولترا برش بود. افرادی که این مطلب را می خوانند یا آن را تماشا کرده اند یا قصد دارند که همه چیز را مرور کنند بی معنی است. بنابراین، جادوگران قدرت دارند. آنها چه هستند؟ چطورکار می کنند؟ بدیهی است که Shiraishi می تواند بدن ها را با هم عوض کند، اما قدرت های دیگر عبارتند از Charm، Telepathy، Premonition، Retrospective، Invisibility و Amnesia. همه اینها در اکثر موارد مستقیم هستند، به استثنای Retrospective. گیلاس در بالا نحوه فعال شدن این قدرت هاست: بوسیدن. اکنون به نظر مناسب است که بگوییم این انیمه سرویس *خیلی* طرفداران دارد. این هرگز واقعاً لحظات جدی را خراب نمی کند، بیشتر به عنوان یک ابزار کمدی مورد استفاده قرار می گیرد (که *گاهی کار می کند*)، اما احساس کردم لازم است به این نکته اشاره کنم که برخی طرفدار آن نیستند. با این حال، اگر مشکل شما فقط برای مخاطبان مرد است، نویسنده مانگا مقداری یائوی و همچنین یوری را به آن اضافه کرده است. همچنین گاهی اوقات از قدرت ها برای کمک به سرویس هواداران استفاده می شود، قسمت اول این را با تعویض بدن نشان می دهد، اما استفاده از قدرت های دیگر بیشتر است. هرگز فاجعه آمیز نمی شود، اما می تواند بسته به تحمل شما باشد. شخصیت ها سرگرم کننده هستند. به طور کلی واقعاً شخصیتی وجود ندارد که من را آزار دهد. یامادا خنده دار است، شیرایشی ساکت است، اما پاسخ های او می تواند به کمدی نیز اضافه کند. میامورا یک برادر است و همچنین وقتی با یامادا جفت می‌شود واقعا خنده‌دار است، و ایتو نیز دمدمی مزاج است و به همان اندازه مایل است کارهای احمقانه‌ای را که میامورا انجام می‌دهد بیشتر اوقات انجام دهد. اوه، و کنتارو هم آنجاست. ساحره‌ها/شخصیت‌های دیگر همانطور که کشف می‌شوند معمولاً به شخصیت‌های جانبی تبدیل می‌شوند که برای کمدی یا پیشرفت داستان (به استثنای یک یا دو نفر) بازگردانده می‌شوند. هیچ کدام کم عمق هم نیستند. آنها فوق العاده عمیق نیستند، آنها شاهکارهای فوق العاده چشمگیر نیستند که شما را برای زندگی تحت تاثیر قرار دهند، اما آنها هم صاف نیستند. ننه و میکو، جادوگر طلسم و تله پاتی، داستان خود را بازگو نمی کنند (ننه می گوید، اما در انیمه نه). با وجود این، می توانید با نگاه کردن به قدرت جادوگری آنها متوجه آن شوید. این چیزی است که من می توانم در مورد این انیمیشن قدردانی کنم: اینکه شما می توانید حدس بزنید که یک شخص به سادگی با دانستن قدرت جادوگری آنها چه نوع گذشته / شخصیت / دیگری دارد. هنر، موسیقی و صدا همگی خوب هستند. آهنگ‌های آغازین و پایانی هنوز هم افرادی مثل من را تا به امروز حس نوستالژیک دارند (البته اکثراً الماس کوچیزوکه). صداگذاری به خوبی انجام شده است، هم ساب و هم دوبله. دوبله در واقع کارها را شخصاً خنده دارتر می کند، صداهای شخصیت ها بسیار رسا هستند و من آنها را تا حد مرگ دوست دارم. موسیقی در نمایش واقعی گاهی اوقات به نوعی خنده دار است و من را به خنده وا می دارد (راک وقتی یامادا جدی می شود)، اما همچنین خوب است. کمدی در نمایش فرمول معمولی "تو بدن من را دیده ای و بنابراین من به تو سیلی می زنم" نیست، اگرچه مقداری از آن وجود دارد. این نمایش توانست در واقع من را چندین بار بخنداند و بخندم، و همانطور که قبلاً دوست داشتم، بازی بازیگران صدا واقعاً به این امر کمک می کند. عاشقانه نیز محکم است، اگرچه فوق العاده عمیق نیست. با این حال، این انیمه از نظر فنی نیز حرمسرا است. حرم ژانری است که بسیاری از مردم آن را دوست ندارند، در درجه اول به دلیل ضربات داستانی فرمولی و آزاردهنده بودن عدم پیشرفت. با وجود این، این انیمه کاملاً واضح است که یامادا و شیرایشی قرار است با هم جمع شوند، بنابراین حتی اگر از نظر فنی یک حرمسرا است، در پایان مشخص است که چه رابطه ای ایجاد خواهد شد. به طور کلی این داستان یکی از مواردی است که من دارم و برای سالیان متمادی از آن لذت خواهم برد، چیزی که بارها تماشا کرده ام و به خوبی در کنار هم قرار گرفته است. در حالی که می‌توانست عناصر معمایی بیشتری وجود داشته باشد، نمایش یکی از موارد مورد علاقه من بوده و خواهد بود. نکته: نمایشی که کسی را با انیمه آشنا می کند مهم است. خود نمایش احتمالاً برای شخصی که آن را تماشا کرده است بسیار مهم است. استرسی که به اوج خود رسیده است تا بفهمیم که چگونه می توان یک مرور را به این شکل ساختار داد، نقدی که شخصاً وزن زیادی دارد، ترسناک است. در حین نوشتن این نقد، در ذهنم پرشورهای زیادی وجود داشت، و در کنار این که یک نویسنده آماتور در بهترین حالت هستم، پیدا کردن کلماتی برای توصیف نمایشی که برای من اهمیت زیادی دارد، دشوار است.