Tate no Yuusha no Nariagari

«برخاستن قهرمان سپر»، علی‌رغم پیش‌فرض جذابش از چهار قهرمان کاردینال که به دنیایی خارق‌العاده احضار شده‌اند، برای متمایز کردن خود در ژانر شلوغ isekai تلاش زیادی می‌کند. روایت، با محوریت قهرمان طرد شده شیلد در حالی که او هم با طرد اجتماعی و هم با وظیفه دلهره آور نجات جهان دست و پنجه نرم می کند، از پتانسیل خود کوتاهی می کند و یک خط داستانی نسبتاً استاندارد را بدون عمق یا نوآوری کافی ارائه می دهد. این فصل، متأسفانه، به طور مؤثر مفاهیم اولیه معرفی شده را بررسی یا گسترش نمی دهد. در حالی که ایده بنیادی هر قهرمان دارای قدرت ها و نقش های متمایز نویدبخش است، اجرا احساس کمبود می کند. این سریال نمی‌تواند به سرزمین ثروتمندی بپردازد که می‌توانست سنگر آن باشد و بسیاری از سوالات درباره جهان و تاریخ آن بی‌پاسخ باقی می‌ماند. این فقدان عمق منجر به روایتی می شود که توسعه نیافته و غیر جذاب به نظر می رسد. علاوه بر این، توسعه شخصیت به همان اندازه راکد است. فرصت‌هایی برای کشف رشد قهرمانان از طریق چالش‌ها، ارتقاء سطح و مکانیک منحصربه‌فرد قدرت‌های مربوطه از دست رفت، که ممکن بود لایه‌ای از پیچیدگی و درگیری بسیار مورد نیاز را به طرح اضافه کند. در عوض، سریال رویکردی سطحی به شخصیت‌هایش دارد و بیننده را بی‌علاقه و بی‌علاقه می‌کند. از نظر بصری نیز این سریال هیچ نقطه جدیدی را ایجاد نمی کند. سبک هنری شایسته است، اما نمی تواند مجذوب خود شود، فاقد آن لحظات برجسته ای است که ممکن است کاستی های روایت را جبران کند. سریال بدون جلوه‌های بصری یا قلاب‌های روایی قانع‌کننده، برای حفظ تعامل بیننده تلاش می‌کند. برای علاقه مندان به ژانر isekai، «قیام قهرمان سپر» ممکن است ناامید کننده باشد و چیز کمی از تازگی یا عمق ارائه دهد. تازه واردان به این ژانر ممکن است سریال را در دسترس بیابند، اما به سختی نشان دهنده بهترین چیزی است که isekai ارائه می دهد. به طور کلی، این فصل نه مدت زمان آن را توجیه می کند و نه سرمایه گذاری زمانی را که می طلبد، به خصوص با وعده فصل های آینده که ممکن است مشکلات رایج آن را اصلاح کند یا نکند. در مجموع، در حالی که این مفهوم نویدبخش است، اجرای آن چیزهای زیادی را به همراه دارد، و فصل اول «قیام قهرمان سپر» را تبدیل به یک تجربه بی‌نظیر می‌کند.

من به دلایل واضح فقط یک امتیاز کمتر به این نمایش می‌دهم، اما این نمایش در واقع به خوبی مفهوم را مدیریت کرد و باعث شد که قهرمان داستان اصلاً منحرف نباشد و فیلو را دخترش بداند. حال و هوای باحال او واقعا مرا به یاد ایچیگو از بلیچ می اندازد، و من ذهن آگاه تجاری او را تحسین می کنم، و اینکه چگونه او مهربان است اما هیچ تقصیری از خودش ندارد. من همچنین عاشقانه (؟) ظریف بین او و رافتالیا را دوست دارم، و اینکه چگونه او را با دیدن او به عنوان یک زن در سریال سازگار کردند. من از نحوه ملاقات آنها در ابتدا ناراحت نمی شوم زیرا رافتالیا انسان نیست و در واقع یک بزرگسال جوان است، اما به دلیل آزاری که متحمل شد، ظاهرش او را در کودکی نگه داشت، اما زمانی که نیازهای اولیه را برآورده کرد. ، او به درستی پیر شد. من همچنین عاشق این هستم که چگونه او حسادت خود را زیبا و در عین حال بالغانه کنترل می کند و رابطه خوبی با دختران دیگر به شکل مادرانه دارد. بسیاری از انیمه های دیگر دختران را در مرحله "وای بر من" می گذرانند، اما Raphtalia در واقع رویکردهای فعال تری را به جای آن اتخاذ می کند. فیلو در ابتدا با کودکانه بودنش مرا اذیت کرد، بنابراین برای یک لحظه ترسیدم، اما زمانی که ملتی وارد عکس شد، او واقعاً آرام شد. من حدس می‌زنم که او فقط به تعاملات بیشتری با بچه‌ها نیاز داشت که باعث شد من او را دوست داشته باشم. من همچنین Melty را دوست دارم زیرا او آنقدر قوی نیست، اما شجاع است و از موقعیت سلطنتی خود به درستی استفاده می کند و نقص های او فقط بخشی از بزرگ شدن است. و دوست داشتن این تعداد زیادی از شخصیت‌های زن برایم تعجب‌آور است، زیرا معمولاً برای این تعداد شخصیت زن که در یک نمایش زنانه حضور ندارند اهمیتی نمی‌دهم. معمولاً دخترها یا خسته کننده هستند یا آزاردهنده، اما من در واقع خیلی از آنها را دوست دارم، به جز عوضی/فاحشه. حدس می‌زنم که آنها را دوست دارم، زیرا زیاده‌روی نمی‌کنند یا زیاده‌روی نمی‌کنند. در عوض شخصیت و رشد آنها به درستی نشان داده می شود و وقتی آنها خوشحال هستند، من هم نمی توانم خوشحال نباشم. و آنها عضو جدیدی دریافت کردند که شبیه یک نوع احمق ناامید به نظر می رسد، اما با این که چگونه این نمایش با شخصیت های زن رفتار می کند، در واقع مشتاقانه منتظرم ببینم او چگونه رشد می کند. التووووووووووف، من نقدهای 2 فصل آینده را دیدم، و فکر نمی کنم بخواهم تجربه ام را با این سریال خراب کنم، بنابراین ممکن است فصل بعد را نبینم و فقط باور کنم که رافتالیا و ناوفومی با هم ازدواج کردند فیلو و ملتی در شهر بندر ماهیگیری و بچه دار شدن، به ملکه تبدیل شدند و دختر مو سبز پس از پاک کردن نامش با مرد کمانی ازدواج کرد.

The Rising of the Shield Hero یک ترانه بسیار رایج را ارائه می دهد: ما ناوفومی را دنبال می کنیم که به طور غیرمنصفانه و غیرمنصفانه مورد تنفر همه قرار می گیرد، بنابراین او باید در محیطی که در آن شرورها دشمنی می کنند و سعی می کنند او را تضعیف یا تضعیف کنند، به عنوان یک فرد ضعیف و مملو از معایب رشد کند. ، از جمله افرادی که باید رفقای او باشند (در مبارزه با امواج ویدیویی مانند دشمنان که هر چند هفته یک بار ظاهر می شوند). داستان با یک کلیشه شروع می‌شود و در تمام طول مسیر فوق‌العاده قابل پیش‌بینی است، اما به نظر می‌رسد در چند قسمت اول خوب است، و همچنان دارای نقاط قوتی مانند سیستم مهارت سلاح، توسعه شخصیت قهرمان و سفرها، مبارزه منظم و مکرر است. انیمیشن‌ها و غیره... با این حال نکات منفی زیادی نیز وجود داشت، یکی از مهم‌ترین آن‌ها نیاز به احاطه شدن قهرمان داستان توسط دختران کوچکی است که عاشق او می‌شوند، یکی که در عرض چند هفته در بدن یک فرد بالغ رشد می‌کند و دیگری کسی که می‌تواند شکل را تغییر دهد (اما تصمیم می‌گیرد شبیه بچه‌ها به نظر برسد)، این عنصر pedo-bait واقعاً آن را برای من خراب می‌کند، نه تنها این انیمه در فرمول بد حرمسرایی قرار می‌گیرد که اکثر شون‌ها از آن پیروی می‌کنند، بلکه سعی می‌کنند با شیفته کردنشان درآمد را به حداکثر برسانند. کودکانی که به طرز جادویی نمی توانند شبیه کودکان باشند. خوب، بچه هایی هم هستند که قهرمان را همراهی می کنند و دوست دارند. تلاش برای جلوگیری از اسپویلرها، انیمه به خوبی قهرمان ما را دنبال می کند، یک قهرمان، و تاکید می کند که با وجود کمبودهایش می تواند قهرمان تر از همتایان خود باشد، عمق زیادی در آن وجود ندارد اما داستان دائماً به سمت هدف بعدی می رود در حالی که تهدید بزرگتری بر همه وجود دارد، بنابراین به اندازه کافی درگیر است. پیچیدگی‌هایی که می‌بینید شاید آشفتگی در سر ناوفومی است که به دلیل رفتاری است که بیشتر کسانی که با او ملاقات می‌کنند، روشی است که او در رشد به عنوان یک مبارز استقامت می‌کند و حتی زمانی که همیشه مخالف کارتون‌های طنز است، زندگی می‌کند. شرورهای بعدی واقعاً انتظار زیادی نداشته باشید، علیرغم اینکه ناوفومی ضعیف فرض می شود، توانایی های OP دارد که هر برخورد دشوار و بالقوه جالبی را بی اهمیت جلوه می دهد، و خوش شانس است که همراهان فوق العاده قدرتمندی پیدا می کند، همه اینها از داستان دور می شود، بیشتر تجربیات رشد ناوفومی به دست می آید. شانس به جای شایستگی من فقط می دانم که وقتی 15 ساله بودم این داستان را دوست داشتم، اما حالا که داستان های خوب زیادی دیده ام، این انیمه کم عمق، عمومی و متمرکز بر خدمات طرفداران است، اگر می خواهید یک داستان فانتزی طولانی داشته باشید، آن را تماشا کنید. اکشن متمرکز، سریع و آسان برای دنبال کردن، و شما اهمیتی به لولیس کمی جنسیتی ندارید. پایان فصل اتفاقات امیدوارکننده‌ای را رقم می‌زند، اما من انتظارات کمی دارم، چون می‌بینم که چگونه آنها را معرفی کردند و یک دختر جدید را به حرمسراهای رو به رشد قهرمان سپر اضافه کردند...