Tate no Yuusha no Nariagari Season 3

اگر یک چیز وجود داشته باشد تیت هیچ یوشا نمی تواند به همه ما در زندگی بیاموزد. آیا گاهی اوقات لازم است قبل از اینکه زیاده روی کنیم متوقف شویم. و نویسنده این داستان می تواند از این توصیه استفاده کند، در نیمه دوم فصل اول باید آن قلم را زمین می گذاشت. فصل سوم بر پایه داستانی بی‌نظم و بی‌درخش است که به هیچ جا منجر نمی‌شود و ارتباط کامل بین اقدامات انجام شده توسط شخصیت و نتایجی که ایجاد می‌کند، ایجاد می‌شود. این داستان، نمونه‌ای کامل از نویسنده‌ای است که در نوشتن بی‌تجربه است، ایده‌های زیادی دارد اما حوصله کافی برای مرتب کردن آنها را ندارد.

این پروژه بدون شک چیز خاصی است. با پایه و اساس آشنای یک Isekai کلاسیک شروع می شود، اما عناصر منحصر به فردی را معرفی می کند که آن را از سایرین در این ژانر متمایز می کند. در یک Isekai معمولی، با قهرمان به عنوان یک قهرمان رفتار می شود که با احترام، قدرت و شهرت همراه است. حتی اگر قهرمان داستان دارای قدرت‌های تاریک باشد، باز هم احترام می‌گذارد و ترس را به دیگران القا می‌کند. با این حال، این اثر مفهوم قهرمان احضار شده را کاملاً از بین می برد و قهرمان داستان را به یک انسان صرف تقلیل می دهد. اعمال آنها، چه مثبت و چه منفی، پیامدهای ملموسی برای خود و جهان اطرافشان و همچنین برای نحوه درک و تعامل ساکنان این جهان با آنها دارد. این رویکرد باعث می‌شود داستان واقعی‌تر و واقعی‌تر به نظر برسد. یکی دیگر از جنبه های متمایز این ایسکای، ساختار دنیای آن است که به ویژه در ژانر منحصر به فرد است. قهرمان‌های احضار شده از واقعیت‌های متفاوتی می‌آیند، مانند برخی از دشمنان، که آنها نیز از جهان‌های موازی آمده‌اند و صرفاً در تلاش برای محافظت از جهان خود هستند. یکی از آخرین تفاوت هایی که این ایسکای را متمایز می کند، نقش قهرمان در درون گروه است. غالباً در Isekai، قهرمان اصلی لنگر گروه است، قوی ترین و مرکزی ترین شخصیتی که می تواند به تنهایی مبارزه کند. اما در این داستان، قهرمان داستان از همان ابتدا به خوبی آگاه است که آنقدر قوی نیستند که به تنهایی بجنگند و به همین دلیل باید به همراهان خود تکیه کنند. این ویژگی، که ممکن است در زمینه "قهرمانان در حال مبارزه با شر" بی اهمیت به نظر برسد، در واقع کاملاً ناسازگار است. اغلب به عنوان نشانه‌ای از ضعف تلقی می‌شود، اما در اینجا ثابت می‌کند که عنصری برنده است که نوآوری را به داستانی اضافه می‌کند که در غیر این صورت ممکن بود پیش پا افتاده باشد. در نتیجه، این اثر واقعاً یک ایسکای غیر متعارف است. در حالی که به قراردادهای ژانر پایبند است، همچنین اصول اصلی خود را برای ایجاد چیزی جدید و نوآورانه مختل می کند، یکنواختی که اغلب در ژانر وجود دارد را می شکند و تجربه ای با طراوت را ارائه می دهد.

ما بدون شک با یک پروژه خاص روبرو هستیم، در واقع ما از یک پایه کلاسیک Isekai شروع می کنیم تا عناصر منحصر به فردی را اضافه کنیم که آن را بسیار متفاوت کرده و آن را از سایر محصولات هم سبک متمایز می کند. در یک ایسکای معمولی با قهرمان به عنوان یک قهرمان رفتار می شود، با احترام و توجه، شهرت و قدرت خواهد داشت، حتی اگر قهرمان نبود اما ایسکایی بود که در آن قهرمان احضار شده دارای قدرت تاریکی بود، با او رفتار می شد. با احترام و ترس را در دل دیگران ایجاد می کند. اما این اثر مفهوم قهرمان برانگیخته شده در دنیایی دیگر را کاملاً غیرطبیعی می کند و او را به وضعیت یک انسان ساده باز می گرداند که اعمالش چه مثبت و چه منفی، پیامدهایی بر او، دنیای اطراف و چگونگی دیگران دارد. ساکنان همان نسبت به او رفتار خواهند کرد. این واقعیت را باورپذیرتر می کند. تفاوت‌های دیگری که می‌توانیم در این ایسکای پیدا کنیم، در ساختار خود جهان است که نشان‌دهنده بسیار خاصی از این ژانر است، زیرا قهرمان‌های برانگیخته شده از واقعیت‌های مختلف و همچنین برخی از دشمنان، که آن‌ها نیز از جهان‌های موازی می‌آیند، می‌آیند. فقط سعی کن از جهانت دفاع کنی در نهایت، آخرین تفاوتی که در این ایسکایی می‌یابیم و آن را از دیگران متمایز می‌کند، همدستی قهرمان داستان و حضور محجوب او در گروه است. در واقع، غالباً در یک Isekai، قهرمان داستان دارای قدرت هایی است که می تواند لنگر گروه، قوی ترین و محوری ترین فرد در تشکیل تیم باشد. معمولاً در یک اثر مشابه، در درون گروه، قهرمان تنها کسی است که قدرت کافی برای جنگیدن به تنهایی را دارد، در حالی که در این ایسکای، قهرمان داستان از ابتدا یک چیز کاملاً واضح دارد: او آنقدر قوی نیست که به تنهایی بجنگد. به همین دلیل او باید روی همراهان خود حساب کند. این ویژگی که ممکن است پیش پا افتاده به نظر برسد، در شرایطی که ما در آن قرار داریم، یعنی "قهرمانانی که با شیطان می جنگند" عنصری بسیار ناسازگار است، زیرا از آن به عنوان نشانه ضعف تعبیر می شود، اما معلوم می شود که برگ برنده ای برای ساختن است. داستانی نوآورانه که در غیر این صورت ممکن بود بی اهمیت باشد. در خاتمه، این اثر واقعاً یک ایسکای خارج از عرف است، که در چارچوب قوانین ژانر قرار می‌گیرد، اما نکات کلیدی آن را تحریف می‌کند تا چیزی جدید و نوآورانه خلق کند، و باعث ایجاد گسست در یکنواختی می‌شود که اغلب این ژانر را پر می‌کند. باز کردن پنجره ها در ژانری بسیار تکراری و باعث می شود که از یک نفس تازه لذت ببریم.