Tate no Yuusha no Nariagari Season 2

فصل دوم «تیت نو یوشا نو ناریاگاری» برای کسانی که به ادامه داستانی جذاب و غیراستاندارد امیدوار بودند، ناامیدکننده است. به‌جای طرح و توسعه شخصیت هیجان‌انگیز، یک issekai کلیشه‌ای خسته‌کننده دریافت کردیم که حرمسرای بی‌چهره دیگری را به قلک خود اضافه می‌کند. اگر به دنبال چیزی جدید و غیر معمول در ژانر issekai هستید، شاید باید به دنبال چیز دیگری باشید. در فصل دوم، هم طرفداران اصلی و هم بینندگان معمولی را ناامید می‌کند و با مجموعه‌ای استاندارد از کلیشه‌ها و طرحی خسته‌کننده، به یک برنامه پیش‌فرض دیگر تبدیل می‌شود. بگذارید با جزئیات بیشتری توضیح دهم که چرا این سریال مستحق بررسی منفی است. فصل اول Heroes of the Shield فرضیه جالبی را ارائه داد که در آن شخصیت اصلی Naofumi Iwatani با اتهامات جنایتی روبرو می شود که مرتکب نشده است. این شروع دشوار علاقه مخاطبان را برانگیخت و نوید رویکرد غیر استاندارد به ژانر issekai را داد. اما فصل دوم این پتانسیل را هدر داد و تبدیل به یک شیون کسل کننده و قابل پیش بینی با حرمسرای غم و اندوه شد. ناوفومی، یکی از نقاط قوت فصل اول، در فصل دوم با اکثر شخصیت های معمولی دیگر issekai ادغام می شود. او فاقد رشد شخصیت است و تصمیماتش بی‌چهره و ارزش توجه به نظر نمی‌رسد. بسیاری از بینندگان انتظار داشتند که او را ببینند که با عواقب آن مبارزه می کند و شخصیت خود را بیشتر می کند، اما این اتفاق نیفتاد. چیزی که در نهایت قهرمان شیلد را در فصل دوم ناامید کرد، تبدیل شدن او به یک حرمسرا معمولی بود. به جای یک داستان جدی در مورد بقا و رستگاری، صحنه های استانداردی را می بینیم که قبلاً در انیمه های دیگر خسته کننده هستند. شخصیت های زن در اطراف شخصیت اصلی شخصیت کمی دارند و بیشتر در خدمت خواسته های مخاطب هستند. فصل دوم از یک طرح ضعیف و غیر جالب رنج می برد که خیلی کند پیشرفت می کند. به نظر می رسد در میان مجموعه ماجراها و دوئل ها، نویسندگان خط اصلی روایت را فراموش کرده اند. بینندگان از تماشای ماموریت های ثانویه و نبردهای بی پایان بدون هدف معنی دار خسته می شوند. اگرچه سبک بصری و انیمیشن در سطح مناسبی باقی مانده است، اما سریال را از پیرنگ و ایرادات مشخصه اش نجات نمی دهد. همراهی موسیقی نیز باعث ایجاد احساسات شدید نمی شود و پیش پا افتاده به نظر می رسد.

فصل 2 به طور قابل‌توجهی ضعیف است، به رشد حرمسرای لولی قهرمان سپر ادامه می‌دهد و در عین حال داستانی متوسط ​​را به ما ارائه می‌دهد، چیزی که به نظرم آزاردهنده و در عین حال خنده‌دار بود این است که چگونه لولی جدید نه تنها تایید می‌کند که او یکی است، بلکه نوع لولی او نیز هست ( loli hag، ظاهراً در انیمه به بزرگسالان با ظاهر کودک می گویند، شما هر روز با تماشای انیمه های pedo-bait چیز جدیدی یاد می گیرید!). این فصل راهی را برای لولی شکل بزرگسالان معرفی می کند تا به شکل واقعی خود (یک کودک) نیز بازگردد، این هیچ هدفی برای طرح ندارد. برخی از ابزارهای طرح بسیار بد همچنان وجود دارند، مانند ناوفومی که می تواند راهی برای خروج از چالش های دشوار پیدا کند، تقریباً به گونه ای که گویی از ابتدا پاسخ را می دانست، بدون مبارزه یا چالش، او همچنین می تواند از توانایی های OP برای غلبه بر هر دشمن چالش برانگیز استفاده کند. به نظر می رسد و باعث می شود انیمه هر قسمت بی مزه تر به نظر برسد. مسئله مهم دیگر این است که چگونه می توانم نتیجه هر نقطه طرح جدید را به محض معرفی آن پیش بینی کنم، مانند اینکه چه کسی قرار است صاحب کاتانای واسال شود، یا اینکه چگونه سناریوهای به ظاهر اجتناب ناپذیر یا چالش های مرگبار آشکار می شوند. ، پیش بینی انیمه به همین راحتی است، زیرا بسیار تجاری و کارآمد است، تمرکز اصلی بر فروش است. چیز عجیب دیگری که مدام اتفاق می‌افتد این است که چگونه هر دختری در تیم ناوفومی می‌خواهد یک نشان برده به دست بیاورد تا بتواند توسط او بدون توانایی نه گفتن سفارش داده شود، قطعاً چیز عجیبی برای فروش به مخاطبان منحرف نیست. نقاط قوت همچنان تمرکز بر اکشن، سرعت سریع و سناریوها/مهارت های جالب است، اما دوباره به نوعی توسط دستگاه های طرح ارزان کاهش می یابد. قسمت آخر، بخش کلاسیک بود که در آن هیچ اتفاق مهمی نمی‌افتد و آن‌ها زمان استراحت دارند، بنابراین یک سری داستان‌های کوچک باز می‌شوند. در این انیمه آنها از این برای نشان دادن دختران با لباس های بسیار ضعیف استفاده کردند (بچه ها می توانم به شما یادآوری کنم، البته همه دختران)، همچنین بخشی وجود دارد که بچه ها برای تقویت رابطه خود با قهرمان توصیه می کنند، البته به آنها گفته می شود به قول خودشان با او "همزبانی" کنند. معمولا انیمه ها این مینی داستان ها را در یک OVA جداگانه انجام می دهند که در آن یک کار احمقانه مانند رفتن به ساحل انجام می دهند، با این یکی حتی نیازی به جدا کردن آن ندیدند، آنها فقط قسمت آخر را به یک جشن بی جان تبدیل کردند! فکر می کنم این آخرین فصلی باشد که وقتم را با آن تلف می کنم.

نمیتونستم از لاک پشت رد بشم، که CGI به موفقیت فصل اول این انیمه گناه کامل بود، کاملاً آشغال بود، خیلی خوب پیش میرفت تا این که این اتفاق افتاد، به معنای واقعی کلمه بلافاصله انیمه را برای من کشت، یکی از بدترین ها اگر نگوییم بدترین قوس هایی است که در یک isekai دیده ام، و لعنتی، مار کونوسوبا وجود دارد. اگر می توانید از هیولاهای ظاهرا مهم با CGI زشت لذت ببرید، پس ادامه دهید، احتمالاً آن را دوست خواهید داشت، اما لعنتی، دیدن انیمه ای مانند SukaSuka، با بودجه کمتر از این، اجتناب از استفاده از cgi برای هیولاهای غول پیکر همیشه، این واقعاً درست است. افسرده کننده