One Piece

«One Piece» یک انیمه خارق‌العاده است که ماجراجویی بزرگی را در دنیایی غنی آغاز می‌کند. با خدمه دوست داشتنی دزدان دریایی، نبردهای حماسی، عمق عاطفی، و مضامین جاودانه دوستی و آزادی، اثری پاک نشدنی بر بینندگان بر جای می گذارد. داستان سرایی Eiichiro Oda از نسل ها فراتر می رود و این انیمیشن را به گنجینه ای از هیجان و قلب تبدیل می کند. 🌊⚓️🏴‍☠️ "One Piece" شاهکاری است که همچنان در بین طرفداران طنین انداز است. چه تازه کار انیمه باشید و چه بیننده باتجربه، این سریال را باید تماشا کنید. One Piece به موضوعاتی مانند دوستی، آزادی، فداکاری و عدالت می پردازد. طنز، اکشن، و لحظات اشک آور را به طور یکپارچه متعادل می کند. تاثیر عاطفی برخی آرک ها فراموش نشدنی است. اقتباس انیمه اوج و فرودهای خودش را دارد. در حالی که برخی از کمان‌ها انیمیشن‌های ستاره‌ای دریافت می‌کنند، برخی دیگر به دلیل مشکلات سرعت آسیب می‌بینند. با این حال، سبک هنری اودا هم در مانگا و هم در انیمه می درخشد. One Piece به عنوان یکی از بهترین انیمه های شونن که تا کنون ساخته شده است، شناخته می شود.

من بیش از 1000 قسمت از یک قطعه را تماشا کرده ام (بدون احتساب فیلر) سلب مسئولیت: من به طور خاص در مورد انیمه صحبت می کنم و نه مانگا یا هیچ یک از فیلم ها. فقط برنامه تلویزیونی من در سال 2020 شروع به تماشای یک قطعه کردم. حدود یک هفته پس از اینکه نتفلیکس دو قسمت از برنامه را اضافه کرد. من برای تماشای آن مردد بودم زیرا می دانستم نمایش چقدر طولانی است و هنوز هم اجرا می شود. اما تصمیم گرفتم چرا نه. اگر آن را دوست نداشته باشم، آن را رها خواهم کرد. برخی از مردم می گویند که یک قطعه آهسته و خسته کننده شروع می شود و برخی دیگر می گویند از همان قسمت اول از آن لذت برده اند. من یکی از کسانی بودم که فکر می‌کردم خیلی کند شروع شد. شنیدم که یک قطعه مثل یک نمایش منحصر به فرد است، اما وقتی سفر یک قطعه‌ام را شروع کردم، نتوانستم آن را ببینم. و من کسی را که چنین احساسی دارد سرزنش نمی کنم. من حتی فکر نمی کنم شروع نمایش بد باشد، فقط برای من آنقدرها هم جذاب نیست. من در واقع ابتدا شخصیت اصلی لوفی را دوست نداشتم. فکر می کردم بچه گانه است (که هست) و همچنین آزار دهنده است. به نظر می رسید هر فرصتی که داشت اعلام می کرد که مرد لاستیکی است که سعی می کند پادشاه دزدان دریایی شود. و من خیلی سریع از این موضوع ناراحت شدم. اما دیدم چرا مردم می گویند تماشای آن لذت بخش است. به آرامی بیشتر و بیشتر از دنیای یکپارچه بزرگ یاد می‌گیرید و با شخصیت‌های جدید آشنا می‌شوید، در حالی که در آنجا داستان‌های پس‌زمینه را یاد می‌گیرید و می‌بینید که چرا آنها طوری رفتار می‌کنند که تماشای آن فوق‌العاده جالب است. وقتی بیشتر وارد داستان می شوید، متوجه می شوید که دنیای یک تکه واقعا چقدر بزرگ و عمیق است. آشنا شدن با شخصیت های بیشتری با اهداف خاص خود و یادگیری بیشتر در مورد دنیای یک قطعه. همانطور که به تماشا کردن ادامه می دهید، متوجه می شوید که دنیای یک قطعه واقعا چقدر عمیق است، که به هر قهرمان و آنتاگونیست داستان عمق بیشتری می بخشد. حالا در مورد برخی از نکات منفی صحبت کنیم. یک قطعه نمایش کاملی نیست. بدیهی است که 1000 قسمت بیشتر برای افرادی که به تماشای نمایش فکر می کنند ترسناک است. توصیه من به آن افراد این است که برای تماشای همه آن قسمت ها عجله نکنید. وقت خود را با آن صرف کنید. استراحت از شما نیاز به. اگر واقعاً علاقه مند هستید، قبل از اینکه متوجه شوید به آن پی خواهید برد. همچنین گاهی اوقات این نمایش از چیزهایی مانند ایجاد لحظات شوک غیر ضروری استفاده می کند تا درام به داستان اضافه کند. دلیل طولانی بودن این نمایش فقط به خاطر سرعت افتضاح است. کنار آمدن با آن سخت است، به‌خصوص اینکه انیمه‌های جدید با سرعت بیشتری در حال حاضر مانند JJK، Black Clover، MHA و غیره هستند. و بله سرعت حرکت بد است. این چیزی است که شما فقط باید به گذشته نگاه کنید یا دلیلی برای تماشا نکردنش باشد. یک قوس در نمایش، Skypiea وجود داشت، که سرعت آن به قدری بد بود که واقعاً به فکر کنار گذاشتن نمایش بودم. و Skypiea حتی یک قوس بد نیست، فقط سرعت آن است که تماشای آن را بسیار سخت می کند. اما من به سفر تک تک خود ادامه دادم. برای پایان دادن به بررسی خود، فکر می کنم یک قطعه نمایشی شگفت انگیز است که درس های شگفت انگیزی پشت آن است. پیش بینی و ساخت جهان در این نمایش واقعاً چیز خاصی است. بله طولانی است و سرعت آن گاهی اوقات می تواند وحشتناک باشد، من واقعاً معتقدم ارزش تماشا کردن را دارد. بسیاری از مردم دوست دارند ناروتو را بگویند یا انتخاب کنند بهتر از یک قطعه است بدون اینکه فرصتی به آن بدهند (قبلاً من بودم) اما من واقعاً معتقدم اگر ناروتو دوست دارید پس یک قطعه را دوست خواهید داشت. یک قطعه ارزش یک ساعت را دارد به من اعتماد کن

One Piece بیش از حد ارزش گذاری شده و زباله های فرمولی است. بهتر از Fairy Tail نیست، با این حال با خودش ناصادق است و وانمود می کند که چیزی غیر از آنچه هست است. حتی نمی توان از این سریال به عنوان یک شونن پر از مبارزه مانند دراگون بال لذت برد، زیرا هر قوس داستانی مملو از داستان های خسته کننده و بی احساس شخصیت هایی است که هیچ کس به آنها اهمیت نمی دهد. **داستان:** بدون احتساب قوس فعلی، 593 فصل یا بیش از نیمی از قوس های داستان از همین فرمول پیروی می کنند: 1. کلاه های حصیری به جزیره جدیدی می روند. 2. یک شرور شیطانی بدون هیچ دلیل قانع کننده ای به مردم جزیره ظلم می کند (معمولاً آنها فقط به خاطر شرارت هستند). 3. پس زمینه غم انگیزی در راه است. 4. لوفی با شرور مبارزه می کند و کلاه حصیری دیگر با زیر دستان شرور مبارزه می کند. 5. لوفی آسیب می بیند، اما از طریق افشای قدرت یا قدرت دوستی، شرور را شکست می دهد. 6. کلاه های حصیری قدرت جدیدی به دست می آورند (همکار جدید، متحد، کشتی، سلاح، جایزه، و غیره). بدیهی است که تمام جزئیات این کمان ها از این فرمول پیروی نمی کنند، اما هر گونه انحراف از فرمول استاندارد در این 593 فصل بسیار اندک است. دو بدترین متخلفان پیروی از این فرمول، حماسه Dressrosa و Wano Saga نیز دو طویل‌ترین قوس این سری هستند. حماسه Wano چهار سال طول کشید تا کامل شود. بدیهی است که اودا فکر می‌کند که می‌تواند تنبلی‌نویسی را با اضافه کردن تعداد بی‌پایان شخصیت‌های خسته‌کننده و غیرضروری بهانه کند تا قوس فعلی شبیه نسخه‌ی قبلی نباشد. **شخصیت ها:** همانند داستان One Piece، شخصیت های آن فرمول، توسعه نیافته و خسته کننده هستند. علاوه بر این، برخی از شخصیت‌های جالب‌تر داستان بعداً به طور کامل نابود شدند یا به پس‌زمینه منتقل شدند. اکثر شخصیت‌ها از برخی از سبک‌های اصلی شونن پیروی می‌کنند و با یک پس‌زمینه غم‌انگیز و ناخواسته خنده‌دار تکمیل می‌شوند که در آن شخصی که برایشان مهم بود درگذشت. لوفی از تروپ "شخصیت اصلی که فقط به خوردن و جنگیدن اهمیت می دهد" را دنبال می کند. اساساً هیچ چیز جالب دیگری در مورد شخصیت او به جز قدرتش وجود ندارد (که بعداً از بین می رود و کاملاً خراب می شود، نگران نباشید). زورو دنباله شونن «مرد قوی باحال» می‌رود، اما گاهی شمشیری هم در دهانش می‌گذارد و گم می‌شود. نامی «دختر ناز دستیار» است، که خوب است، اما در طول سریال، او شروع به پوشیدن لباس‌های آشکارتر می‌کند و به طور همزمان دورتر و دورتر به پس‌زمینه رانده می‌شود. پس از گذشت زمان، او عملاً دیگر یک شخصیت نیست. او فقط یک جفت سینه سرطانی است که بزرگتر از سر اوست. اوسوپ که یکی از زشت ترین شخصیت های اصلی سریالی است که تا به حال دیده ام، داستان ترسو را دنبال می کند. چیز زیادی برای گفتن در مورد او نیست. او فقط فوق العاده خسته کننده و زشت است. سانجی اولین شخصیتی است که به طرز جالبی طراحی شده است که معرفی می‌شود و پس‌زمینه گسترده‌تری پیدا می‌کند. با این حال، این پس زمینه نیز از همان فرمول هر شخصیت دیگر پیروی می کند. Chopper طلسم زیبا را با پیچ و تاب جالبی دنبال می کند، اما این پیچ و تاب بعدا خراب شد و او در پس زمینه محو شد. شخصیت نیکو رابین همان مسیر نامی را دنبال کرد، اما او قدرت جالبی دارد. فرانکی تنها داستان پس زمینه ای را داشت که در واقع به خوبی نوشته شده بود و تا زمان رد شدن، شخصیتی جالب طراحی شده بود، جایی که او دوباره طراحی خود را خراب کرد و در پس زمینه محو شد. جینبه آنقدر بی مزه است که من واقعاً او را یک شخصیت نمی دانم. One Piece هیچ تبه‌کاری ندارد که خارج از قدرت‌هایشان چیزی که واقعاً می‌تواند در مورد آنها جالب باشد، داشته باشد. شخصیت‌های فرعی جالبی وجود دارند، اما جذابیت آن‌ها به جای هر چیز دیگری، بیشتر ناشی از انتشار قطره‌ای اطلاعات درباره آنهاست. **ساختمان جهانی:** جهان سازی نقطه قوت One Piece است. وقایع خارج از صفحه نمایش در جهان به دور از شخصیت ها اتفاق می افتد که بر مسیر داستان تأثیر می گذارد. دنیای One Piece در واقع احساس می‌کند زنده است و در آن زندگی می‌شود. با این حال، بخش خوب این سریال به دلیل شلوغی شدید داستان، به صورت قطره‌ای به مخاطب منتقل می‌شود. **سیستم برق:** Devil Fruits در اصل یک مفهوم جالب بود که به اودا آزادی خلاقیت زیادی برای نوشتن قدرت های جالب و صحنه های مبارزه هیجان انگیز می داد. با این حال، پس از گذشت زمان، Haki معرفی می‌شود، که به قوی‌ترین میوه‌های شیطان در این سری اجازه می‌دهد تا توسط یک شخصیت قوی‌تر از شخصیت دیگر شکست بخورند، نه اینکه استراتژی‌ای برای نفی مزیت‌های حریفان ارائه کنند. هاکی اکنون سیستم قدرت اصلی این سری است. **هنر:** One Piece بدترین هنر و تابلوسازی را در بین مانگای محبوب دارد. شخصیت‌ها اغلب چهره‌های گنگ می‌سازند، و بسیاری از شخصیت‌ها عمداً تا حد امکان زشت طراحی می‌شوند. حمله به بخش Onigashima از Wano، که قرار بود نبردی حماسی بین دو ارتش بزرگ باشد، دارای پانل های خش خش خشنی مرغ بود که اساساً پیگیری آن غیرممکن بود. در خاتمه، من One Piece را فقط به کسانی توصیه می کنم که به سریالی نیاز دارند تا آنها را از کسالت شدید طی چند روز منحرف کند. این کار به دلیل طولانی بودن بسیار خوب انجام می دهد.