One Piece Film: Strong World

این به نظر شروع استانداردهای جدید برای بسیاری از فیلم های انیمه است. چیدمان خوب، گنجاندن خوب بازیگران اصلی، یک شرور خوب، و یک مبارزه بزرگ برای پایان دادن به همه چیز. انیمیشن جامد است و شما می توانید متوجه بودجه اضافی فیلم شوید که در برخی از مبارزات استفاده می شود. حتی اگر این پرکننده باشد، برای برخی از لباس‌هایی که بازیگران در این می‌گیرند، ارزش تماشا کردن را دارد. کاملا چکه می کند طرح خوب بود، طرح معمولی را انجام می داد و شخصیت های فرعی مناسبی برای فیلم داشت. آوردن یک شرور بدون استفاده در کانن اصلی خوب بود و راه خوبی برای حفظ پیوند با سری اصلی بود. در حالی که مبارزه نهایی یک نمایش دیوانه کننده نیست، لحظه ای واقعا جالب است. در مجموع، تا به حال در سطح بالاتری از فیلم‌های OP قرار دارد، و من معتقدم که آنها این کیفیت را از اینجا به بعد حفظ می‌کنند.

در میان مجموعه مانگای معاصر، One Piece مجموعه‌ای است که بدون رقیب، سطح غیرقابل عبور از جهان‌سازی و خلاقیت در رسانه را نشان می‌دهد. این دنیای غنی و توانایی شکست ناپذیر One Piece در به دست آوردن سودهای زیادی از طریق کالاها و فروش مانگا، باعث می شود One Piece نه تنها به یک اقتباس از انیمه های پایین تر از هم شباهت پیدا کند، بلکه به فیلم های متحرک متفاوتی شبیه است. با وجود مربیگری Oda Eiichiro در پشت صحنه، One Piece: Strong World را می توان به سادگی به عنوان یک ضربه آوت دیگر به یاد آورد. حتی در زمانی که مورد انتقاد قرار گرفته است، نوشتن Oda Eiichiro در One Piece هرگز واقعاً اشتباه نمی کند. سطحی از جزئیات وجود دارد که در آن عناصری که در اوایل معرفی یا نشان داده شده اند، در پایان قوس مذکور یا حتی بیشتر از آن در مجموعه به طور کامل شکوفا می شوند. این توجه به جزئیات در Strong World وجود ندارد. در عوض، نوشته آنقدر کم رنگ است که می توان حدس زد که اودا هیچ نوع فیلمنامه ای برای این فیلم تولید نکرده است، بلکه طرح مفهومی فیلم و پیش نویس اولیه را تهیه کرده است که سپس به طور کامل توسط نویسنده معتبر دیگر فیلم اقتباس شده است: اوساکا هیروهیکو. (معمولاً مجموعه داستان های انیمیشن One Piece و نویسنده فیلمنامه پرکننده از سال 2004 تا 2016). مانند اکثر فیلم‌های One Piece تا این لحظه، بیننده خود را با مظنونین معمولی نویسندگی نیم‌پیچ مواجه می‌کند. فلاش بک های ارزان به خط داستانی اصلی که تنش غیرارگانیک، گنگ های کسل کننده، عدم استفاده از توانایی های Strawhats به روش های معنی دار ایجاد می کند، تنها یک آنتاگونیست اصلی به یاد ماندنی، همه در یک سمفونی قابل پیش بینی در کنار هم قرار گرفته اند. شاید اگر این فیلم با انیمیشنی باشکوه پشتیبانی می‌شد، می‌توان این مشکلات را نادیده گرفت و با این حال، به جز لحظات خاص اکشن سریع، دنیای قوی در انیمیشنی متوسط ​​شنا می‌کند. بارون اوماتسوری و جزیره مخفی فیلمی بود که پتانسیل One Piece را در سبک هنری متفاوت به نمایش گذاشت. این تقریباً به طور قطع به دلیل مشارکت کاتو هیروشی (پایان اوانجلیون، Interstella 5555) به عنوان مدیر هنری است. متأسفانه برای فیلم‌های بعدی، بارون اوماتسوری به اندازه‌ای سابقه‌ای را ایجاد کرد که تقریباً به‌طور دردناکی آشکار می‌شود که انیمیشن در «دنیای قوی» به‌جای گشودن بال‌های خود در دنیای خودش، تا چه اندازه به یک شبیه‌سازی ضعیف از سبک هنری باورنکردنی اودا ختم می‌شود. برای فیلمی با بودجه یک فیلم تمام طول، تقریباً عجیب است که تعداد نماهایی که بسیار مکانیکی و «غیر متحرک» به نظر می رسند، وجود دارد. و بی روح در مقایسه با توانایی طبیعی اودا برای به تصویر کشیدن بدن های تیتراژکننده، هرچند غیرواقعی شخصیت های زنش. واقعی ترین ستایشی که می توان برای One Piece: Strong World خواند این است که واقعاً لحظات تنگی از انیمیشن های سریع وجود دارد، طراحی شخصیت های این فیلم باشکوه است (نگاه رابین 10 است) و چند نما بسیار خنده دار از این فیلم وجود دارد. انیمیشن ها در سراسر پاشیده شده اند. متأسفانه حتی هیپی بروک که یک مفاصل سیگار می کشید نیز نتوانست این فیلم را نجات دهد. بنابراین یک بار دیگر کوتاه می آییم. Strong World مثال دیگری است که چه از طریق اقتباس از داستان مانگا و چه از طریق داستان اصلی، می توان تصور کرد که در حال حاضر نویسندگان یا کارگردانانی وجود ندارند که هم علاقه مند باشند و هم برای زنده کردن One Piece از طریق انیمیشن. . می توانید بیشتر فیلم ها را رد کنید. مانگا را بخوانید.