Major S3

نقد انیمه (قسمت 1) این بررسی 3 فصل اول را عمدتاً خواهد داشت. اولا، Major اساساً یکی از کامل‌ترین انیمه‌هایی است که می‌توانید پیدا کنید، من لیستی از کسانی که می‌توانند از این انیمه لذت ببرند ارائه می‌دهم و خواهید دید که واقعاً طیف بسیار گسترده‌ای از تماشاگران را پوشش می‌دهد. قسمت اول ماژور باورنکردنی بود، آنقدر باورنکردنی که من به معنای واقعی کلمه در یک ماراتن گیر کردم. در حالی که Jun Maeda یکی از شناخته شده‌ترین سازنده‌های VN/انیمه درام به حداقل 10 قسمت برای شروع درام نیاز دارد، این انیمه شما را در قسمت اول وارد درام می‌کند. در قسمت پنجم شما به معنای واقعی کلمه در مورد اتفاقی که افتاده متحیر می شوید، سعی می کنید همه چیز را هضم کنید و در قسمت هشتم چیزهایی را دیدید که به معنای واقعی کلمه یک انیمه 26 قسمتی تمام طول خود را نشان می دهد. و هیچ سرعتی اصلاً شتابزده نیست. در حالی که خیلی دور از ذهن است که بگوییم این انیمه دارای نمایش جمع و جور نابغه ای در سطح yuwasa است، بسیار اشتباه نیست اگر بگوییم 8 قسمت از فصل اول می تواند با تعداد کمی از انیمه های درام "محبوب" موجود رقابت کند و آن را در حیاط خلوت خودش شکست دهد. . بعد از اینکه به این نقطه رسیدید متوجه می شوید که داستان از چه قرار است. درام به طور قابل توجهی کاهش می یابد و ورزش در صندلی جلو قرار می گیرد. بله، مسابقات فصل اول فاقد تنش هستند، اما می‌توانم بگویم که بسیار خوب فکر شده است. به این دلیل که مسابقات بیسبال مربوط به لیگ کوچک، لیگ 10 ساله است. اگر کبریت هایی از طبیعت Diamond no Ace/One Outs در آن عصر قرار دهید، بولوک مطلق است، اما نویسنده در آن لنگ نمی زند. بله همه چیز کمی ساده شده است و گاهی اوقات مسابقات بیش از حد نمایش داده می شوند، اما این یک انیمه است، شما باید مردم را درگیر نگه دارید. در اینجا و آنجا تعداد زیادی تروپ shounen و برخی از پاورآپ های "غیر واقعی" وجود دارد، اما آنها هرگز به سطوحی نمی رسند که به بخشی از طبیعت زندگی در انیمه آسیب برساند. در واقع خواهید دید که این قدرت "غیر واقعی" بدون عواقب نیست، عواقب آن شدید است و نویسنده به طور یکپارچه این را در هم می آمیزد تا پس زمینه "درام" انیمه را تشکیل دهد تا ما احساس کنیم این می تواند در زندگی واقعی اتفاق بیفتد. انتقال بین فصل 1 و فصل 2 کمی ناگهانی است و این را در همه موارد خواهید دید. آخرین اپیزود هر فصل همیشه کمی عجله داشت و اتفاقات زیادی رخ می داد و بیشتر شبیه یک پیش درآمد برای فصل بعد بود تا پایان فصل. در حالی که این خیلی بد نیست، اما کمی به لذت آسیب می رساند. فصل 2 احتمالاً ضعیف ترین فصل در بین تمام فصل ها است، اما بازی ها به طرز محسوسی سخت تر و جالب تر می شوند. از آنجایی که پسر ما و شخصیت‌های جانبی او بزرگ شده‌اند، درگیری‌ها لحن پخته‌تری پیدا می‌کنند، با تنفر و کینه توزی نوجوانان به نسبت خوبی. اما مطمئناً همه چیز همیشه بعد از بازی بیسبال به سمت بهتر شدن می رود. قهرمان داستان، مطمئناً Overpowered است، اما نه آنقدر مغلوب که همه را KOs کند، او گاهی اوقات خیلی بد می بازد و از آن به عنوان پله ای برای بهتر شدن و بهتر شدن استفاده می کند. به عبارت دیگر، این قهرمان مانند لیونل مسی/فدرر است، هیچ کس در سطح منطقه نمی تواند برای آنها شمع نگه دارد، اما در سطح ملی یا بین المللی همه چیز یک شمع نیست. بنابراین برای کسانی که با کاراکترهای Overpowered عصبانی می شوند، اینطور نیست که No game no life یا One out this one، این انیمه استدلال درست و رشد قهرمان داستان را نشان می دهد که بر آن غلبه کند، او مانند من و شما و فقط رنج زیادی می کشد. از طریق کوشش قدرت خود را دریافت کرده است. جنبه های فنی بیس بال نیز بسیار دقیق است، اما این انیمه در مورد بیسبال "فقط" مانند همتایان خود که قبلا ذکر کردم نیست. مانند بازی Cross آن بیشتر در مورد برشی از زندگی است. و صادقانه بگویم که بازی متقابل فقط 3 سال ارزش را نشان داد، در حالی که در اینجا ما با قهرمان داستان از زمانی که او کودک بود می‌مانیم. رنج های او، عشق بی پایان او به بیسبال، عادت او به تسلیم نشدن و به معنای واقعی کلمه جنگیدن برای زندگی خود در تپه بیسبال و سپس نحوه برخورد او با عواقب آن را می بینیم. حتی زمانی که بر او چیره شده است، در ابتدا در زندگی بسیار بدشانس است و می بینیم که چگونه به تدریج اطرافیان او را خوشحال می کنند. عاشقانه بین دو شخصیت اصلی در فصل دوم و سوم کم کم شروع به شکوفایی می کند و آن عاشقانه واقع گرایانه است. بدیهی است که مردی که برای بیسبال زندگی می کند به راحتی عاشق نمی شود و اینجا این طور است. هر چند عاشقانه من را به یاد ذره ای از خودم انداخت. بنابراین به طور کلی 3 فصل اول خوب هستند، اما به نوعی مجموعه ای برای سه فصل آینده درخشان هستند. این سه تا خیلی شبیه پیش غذا هستند. تقریباً به بینندگان می‌گوید، نگاه کنید بیسبال در مدرسه‌ها بچه‌ها هستند، دنیای حرفه‌ای یک بازی توپ کاملاً متفاوت است، آنها را گیج نکنید. اما اگر عاشق ورزش هستید، مسافت را طی خواهید کرد. موانعی وجود خواهد داشت، اما تنها با سخت کوشی می توانید بر آنها غلبه کنید، استعداد همه چیز نیست. و این حقیقت مطلق در این دنیاست. انیمیشن مناسب، آهنگ‌های افتتاحیه خوب که بعد از اتمام به شما می‌چسبد، بازی‌های مناسب، درام خوب و بخشی از درس‌های زندگی. این چیزی است که 3 فصل اول را خلاصه می کند. منتظر بررسی 3 بعدی باشید، زیرا آنها در سطح کاملا جدیدی هستند. امتیاز:-انیمیشن، موسیقی، داستان، شخصیت، لذت S1-7،7،8،7،8 (37/50) S2-7،7،7،7،7 (35/50) S3-8,8,7,7,9 (39/50) افرادی که می توانند از این انیمه لذت ببرند افرادی که دوست داشتند: - 1. ناروتو، اژدها، دم پری 2. بازی Cross، H2، Touch، Diamond no Ace، Giant Killing و امثال اینها 3. باکومان، شوکوگکی نو سوما 4. هر گونه عاشقانه شوونن 5. کارتون اینازوما یازده و همه بچه ها 6. برادری Anohana و حتی فول متال کیمیاگر.

من در نوشتن نقد بهترین نیستم، اما اگر آنها را ننویسم، هرگز یاد نخواهم گرفت =P اگر می خواهید فصل 3 را تماشا کنید، مطمئنم که 2 مورد دیگر را دیده اید، وگرنه چرا لعنتی تو اینجا؟! بدون فصل 1 شما گورو و خانواده اش را درک نخواهید کرد و بدون فصل 2 داستان این فصل را نخواهید فهمید زیرا هر آنچه در اینجا اتفاق می افتد ادامه درگیری است که در فصل قبل شروع شده است. آه! پس شما آنها را تماشا کردید؟ خوب! سپس اجازه دهید شروع کنیم! بعد از فصل 2، این یکی ممکن است برای شما ناامید کننده باشد و دلیل آن این است که ما به شروع فصل 1 برمی گردیم، جایی که گورو باید یک تیم تازه کار بسازد و آنها را به بازی ادامه دهد. چیزی که فصل 2 را خوب کرد، تغییری از محیطی است که گورو توسط افراد حرفه ای احاطه شده بود و در کمپ ورزشی تمرین می کرد. پر کردن بسیار متفاوت در حالی که در اینجا ما به ریشه ها بازگشته ایم. ناامید کننده است نه؟ با این حال، اجازه ندهید شما را دلسرد کند! با وجود بازگشت به ابتدا، همه چیز دیگر مثل قبل نیست! یکی از مشکلات اصلی در دو فصل قبل، به خصوص در فصل دوم این است که گورو شبیه یک خودخواه خود محور با قدرت های خدایی است. در فصل 2 گاهی اوقات تماشای آن دردناک بود و اینجاست که فصل 3 پیشرفت زیادی می کند. بله، گورو هنوز قوی است و بله گورو هنوز هم می خواهد در بزرگترین بخش تیم بازی کند. اما آیا او می تواند همانطور که تا به حال انجام داده است به تنهایی بازی کند؟ آیا پارچ به تنهایی برای بردن بازی کافی است؟ این چیزی است که ما مجبور شدیم در فصل 2 باور کنیم چرا که گورو بدون شکست همه را تحت تأثیر قرار داد. اما آیا قابل باور است؟ آیا واقعا اینطور است؟ اینجاست که فصل 3 می درخشد و این سوالاتی است که به آنها پاسخ می دهد. این به ما می گوید که آیا گورو واقعاً خدای بیسبال است یا فقط یک تخیل است. و اگر هست چگونه می توان آن را رفع کرد؟ آیا نوب ها می توانند تفاوتی ایجاد کنند یا اگر نبودند یکسان است؟ من شما را نمی دانم، اما شخصیت گورو تا به حال واقعاً مرا عصبانی می کرد. فقط یه مشت به صورتش خواست! این فصل باعث شد که واقعاً به او اهمیت بدهم و به او نگاه کنم. او در نهایت فردی است که قرار است ما او را تحسین کنیم و نویسنده موفق به انجام این کار بدون اینکه شخصیت او و هر آنچه تا به حال درباره او می دانستیم خراب شود. این یک توسعه است! این چیزی است که ما در تمام این مدت به آن نیاز داشتیم و اتفاقات بزرگ از اینجا شروع می شود. حداقل من این را باور دارم. بازی ها و شخصیت های جدید نیز سرگرم کننده هستند و ما در واقع چهره های قدیمی را نیز می بینیم. ما داستان های آنها را دریافت می کنیم و آنها را بهتر می شناسیم. بازی‌ها دارای تنوع بیشتری هستند که آن را هیجان‌انگیزتر می‌کند، حتی اگر نتیجه در بیشتر موارد واضح باشد. با این حال، چیزی که واقعاً این فصل را برای من تقریباً عالی کرد، آخرین بازی مقابل کایدو بود. من نمی‌خواهم چیزی را خراب کنم، اما این مسابقه در مقایسه با همه چیزهایی که تاکنون دیده‌ایم، در سطوح بسیار زیادی ارائه شده است. تنش داشت، احساسات متناقض، انیمیشن عالی، مشکلات جانبی و انواع راه حل ها داشت. خیلی چیزها در جریان است! این چیزی است که واقعاً باعث درخشش این فصل برای من می شود. ابتدا قصد داشتم به آن 8 بدهم اما پس از دیدن نتیجه گیری فقط باید آن را به 9 برسانم. این فصل دقیقاً همان چیزی را ارائه کرد که من به دنبالش بودم و مطمئن هستم که بسیاری دیگر نیز به دنبال آن هستند. پس تماشا کنید، به خصوص از بازی آخر ناامید نخواهید شد.