Kobayashi-san Chi no Maid Dragon

یکی از انیمه هایی که در دوران راهنمایی تماشا کردم توسط یک گروه انیمه در فیس بوک پیشنهاد شد. با این حال، معلوم شد که بسیار بیشتر از این است. یکی از تاثیرگذارترین لحظات زمانی بود که اژدهایی به نام توهرو که توسط کوبایاشی نجات یافته بود، می خواست لطفش را جبران کند. کوبایاشی در حالی که مست بود، ناخودآگاه به اژدهای خشمگین و زخمی که به زمین فرار کرده بود کمک کرده بود. بنابراین زندگی روزمره کوبایاشی و توهرو آغاز شد که در کارهای خانه کمک می‌کردند، در مورد زندگی انسان‌ها یاد می‌گرفتند و سعی می‌کردند خشم اژدها را کنترل کنند. انگار کوبایاشی رام کننده توهرو بود، در حالی که توهرو پس از نجات در آن روز احساساتی نسبت به کوبایاشی پیدا کرد. این انیمه حاوی طعمه یوری است که ممکن است برای برخی افراد ناراحت کننده باشد در اواسط قسمت ها با اژدهایان دیگری آشنا می شویم که آنها نیز از دوستان توهرو از دنیای خود هستند. اینها عبارتند از فافنیر، اژدهای نفرین. لوکوآ، اژدهای سینه بزرگ؛ الما، که یک کارگر شرکتی می شود. و در آخر، کانا، جوانترین اژدها با جثه کوچک. کانا به دلیل بیان مرده و صدای زیبایش مورد علاقه من است. با این حال، قسمتی را که کانا به مدرسه می‌رود و سایکاوا که عاشق کانا می‌شود را دوست نداشتم. بله، طعمه یوری بیشتر، مانند بسیاری از محصولات ژاپنی دیگر. یک بار دیگر، بینندگان محافظه کار ممکن است این را درک نکنند بنابراین، من فقط بعد از مدت ها نظر خود را می نویسم. اگر کسی این انیمه را تماشا نکرده است، آیا او بخشی از نسل جدید اوتاکو است یا چیزی در این انیمه وجود دارد که دوست ندارد؟ من نمی دانم. در آن زمان، من فقط آن را بدون توجه به جنجال های رسانه های اجتماعی تماشا کردم

خیلی زیباتر از چیزی که فکر می‌کردم، و مهم‌تر از همه، بیشتر از چیزی که انتظار داشتم، روی جنبه اژدها چیزها تمرکز داشتم. وقتی برای اولین بار نمایش را شروع کردم، فکر می‌کردم کل مفهوم اژدها فقط جزییات شخصیت‌های آن‌ها است و آنها حتی در آن غوطه‌ور نمی‌شوند. خب، من بلافاصله اشتباه کردم، و من عاشق دخالت همه اژدهاها هستم. در ابتدا، من با اژدها مید مشکلاتی داشتم، مانند رابطه لوکوآ و شوتا، که هنوز از آنها دفاع نمی‌کنم، اما فکر می‌کنم با این واقعیت که شوتا از حضور لوکوآ لذت می‌برد، می‌توان آن را نادیده گرفت، و خب، لوکوآ نمی‌تواند به او کمک کند. ظاهر بدن! اما وقتی به برنامه ساعتی دادم، کم کم عاشق این انیمیشن شدم. من در ابتدا شخصیت خانم کوبایاشی را دوست نداشتم، اما در قسمت آخر، او و توهرو و ترکیب شیمیایی آنها را با هم دوست داشتم و احساس کردم که از آن کمی احساس می کنم و حالا کوبایاشی نمی توانست زندگی خود را بدون توهرو تصور کند، در حالی که او همیشه به تنهایی و راضی بودن به این شکل زندگی کردن عادت کرده بود. انیمه بر این معنا سنگین است - چگونه شخصی غیرمنتظره می تواند وارد زندگی شما شود و چنین شادی را برای شما به ارمغان بیاورد. همچنین بیانیه‌ای را که من بسیار به آن احترام می‌گذارم می‌پردازد، و آن این است که هرگز از زمانی که با کسی سپری می‌کنید پشیمان نشوید، حتی اگر آنطور که می‌خواهید تمام نشود، مثلاً طول عمر توهرو بسیار بیشتر از عمر انسان است. . زندگی او که با کوبایاشی سپری کرد زندگی خوبی بود و بسیار بیشتر از زمانی که آنها با هم نبودند لذت برد. Kanna یکی از زیباترین طرح ها و شخصیت ها را در تمام انیمه ها دارد، و من واقعاً در پایان فصل اول متوجه شدم که به همه (به جز Elma) اهمیت می دهم. من معمولاً از Slice of Life خیلی لذت نمی برم زیرا آنها من را خسته می کنند، اما از بین تمام انیمه هایی که اخیراً تماشا کرده ام، این یکی بیشتر مرا تحت تأثیر قرار داد. واقعاً بسیار مفید، و آهنگ های افتتاحیه و بیرونی عالی.

tl;dr: انیمه ای سرگرم کننده در مورد یک زن حقوق بگیر، خدمتکار اژدهای ناگهانی او و همه دوستانشان که در طول زندگی خود می چرخند. این انیمه در مورد یک کارمند اداری کاملا معمولی به نام کوبایاشی است که مست می شود و اژدهایی را به عنوان خدمتکار خود استخدام می کند. اژدها، توهرو، در واقع در آستان او ظاهر می شود، آماده برای رفتن به محل کار و اگرچه کوبایاشی تمایلی ندارد، در نهایت قلب بزرگ او پیروز می شود و او موافقت می کند که توهرو بماند. با این حال، توهرو هیچ چیز در مورد خدمتکاران، یا اصلاً دنیای انسان نمی داند. در عوض، او دیدگاهی بسیار افراطی دارد که در آن به همه انسان‌های غیر از کوبایاشی که به شدت عاشق آنهاست، از تحقیر نگاه می‌کند. با این حال، با گذشت زمان او موفق می شود به اندازه کافی در مورد دنیای انسان ها بیاموزد تا به خوبی در آن جا بیفتد، و در نهایت اژدهایان مختلف دیگری که او را دنبال می کنند نیز همین کار را می کنند. بزرگترین نقطه قوت این انیمه به هم پیوستگی بازیگران آن است. جفت اصلی قطعا توهرو و کوبایاشی هستند که هر دوی آنها پویایی بسیار سرگرم کننده ای دارند زیرا کوبایاشی واقعاً زمینی و بدبین است، در حالی که توهرو بسیار باشکوه و با اراده است. با این حال، یک اژدهای دیگر، یک دختر جوان به نام کانا نیز زندگی با آنها را آغاز می کند و از آن به یک سه نفر سرگرم کننده تبدیل می کند. در حالی که توهرو مانند یک خارجی در یک سرزمین غریب است، کانا بیشتر فقط یک دختر جوان است که بیشتر در مورد جهان می آموزد. این نوشته به طرز درخشانی می تواند معصومیت و کنجکاوی او را به تصویر بکشد. این سه واقعاً خوب با هم بازی می کنند. با این حال، این تازه آغاز است. کانا در مدرسه یک دوست صمیمی پیدا می کند که ویژگی های شخصیتی خنده دار خودش را دارد. و بسیاری از دوستان اژدها که پس از Tohru می آیند نیز در نهایت با یک انسان همراه زندگی می کنند که هر جفت دارای پویایی بسیار متفاوتی با بقیه است. و همه این شخصیت‌ها، هم در سطح فردی و هم به صورت جفت، تا حدودی با هم تعامل دارند، که هر کدام پویایی دارند و باعث ایجاد حس متفاوتی نسبت به چیزها می‌شوند. این انیمه در درجه اول یک برش از کمدی زندگی بدون طرح کلی است. تنوع برای بازیگران و تعامل آنها منجر به تنوع زیادی در کمدی نیز می شود. در نتیجه، این امکان را برای کمدی فراهم می‌کند که سرعت بسیار بالایی داشته باشد بدون اینکه اصلاً تکراری شود. این به همراه قوی بودن آن به طور کلی به طنز اجازه می دهد تا به خوبی در سرتاسر ظاهر شود. چیزی که بیشتر از آن متعجب شدم، تعداد لحظات دل انگیز پراکنده در سراسر انیمه بود. در طول انیمه، کوبایاشی کمتر فردی تنها می شود و از شرکت دیگران، به خصوص توهرو، بیشتر قدردانی می کند. توهرو انسان تر می شود و به روشی فانی تر از چیزها قدردانی می کند. بیشتر لحظات دلگرم کننده بسیار سبک و ظریف هستند، اما یک زوج تا حدودی قوی بودند. پایان مخصوصاً مکان بسیار خوبی برای پایان بود. با این حال، در نهایت همه این لحظات حول محور کوبایاشی و توهرو بودند. در ادامه، مایلم بیشتر بقیه بازیگران لحظاتی برای درخشش داشته باشند. هنر و انیمیشن فوق العاده است. سبک و سیال بودن انیمیشن کاملاً با طنز مطابقت دارد و باعث می شود آن را بهتر بفرستید. طراحی شخصیت ها بسیار متنوع و همچنین بسیار عالی هستند. OP و ED هر دو از نظر هنری و انیمیشن بسیار محکم بودند. موسیقی متن به اندازه کافی مناسب بود و به خوبی متناسب بود، اما به خصوص به یاد ماندنی نبود. ویژه ها خنده دار هستند. آنها اساسا یک جشنواره مینی کازپلی با موضوعی متفاوت هر کدام هستند. بیشتر آن چیبی است، اما دارای چند تابه در سبک هنری استاندارد است که لباس‌ها را به نمایش می‌گذارد، اگرچه آنقدر سریع هستند که واقعا نمی‌توانید از آن‌ها قدردانی کنید.