Onigamiden

Millenium Dragon – Prophecy Bullhit Imagine…برای یک لحظه…یک صحنه اکشن بسیار جالب که نوید یک فیلم خوب را می دهد. حال تصور کنید که شخصیت اصلی، Wimpy Mc Simpy، هر پتانسیل یک فیلم لذت بخش را از بین می برد، از فریادهایش که تماشاگر را به یاد اسب در حال مرگ می اندازد تا طراحی شخصیتش که بیننده را به یاد اسب در حال مرگ می اندازد. آن صحنه اکشن بسیار جالبی را که به تازگی تصور می کردید به خاطر بسپارید. آیا این دانش‌آموز دبستانی بدجنس که برای نجات همه به خاطر این که برگزیده است یا هر چیز دیگری به‌اندازه فیلمی که مقدمه آن وعده داده شده است، به گذشته کمک می‌کند؟ با این حال، همه چیز خوب است، زیرا او در نهایت وارد آن محیط جالب می شود، که ممکن است دلیل کافی به نظر برسد تا شما به برخی از سکانس های اکشن واقعا عالی اهمیت دهید، اما نگران نباشید، فیلم مطمئن می شود که به توضیح چیزهایی ادامه می دهد که شما نمی دانید. اهمیت دادن. در واقع، فیلم مطمئن می شود که همه چیز را در مورد همه می دانید. تنها چیزی که در مورد این شخصیت‌ها به شما نمی‌گوید این است که چرا باید در مورد آنها بدگویی کنید. من فکر می کنم این میزان فاحش نمایش، نکته اصلی فیلم است. می خواهد شما را وارد یک سری درگیری ها کند و این مسائل را با کلمات حل کند، که به نظر من لزوما چیز بدی نیست. اگر این کار را انجام می‌دادم، monogatari به هیچ وجه به انیمه مورد علاقه من در تمام دوران‌ها نزدیک نمی‌شد. تفاوت بین این فیلم و مونوگاتری در این است که مونوگاتری با گفتگو ساخته شده است، در حالی که اژدهای هزاره مانند یک فیلم اکشن فانتزی با قوس خسته کننده "خشونت بد است" است که برای ایجاد حس منحصر به فرد در آن پرتاب شده است. در عوض منجر به نمایش طولانی و خسته کننده می شود که برعکس سرگرمی است. وقتی فیلم در نهایت به این لحظات سرگرم‌کننده می‌رسد، واقعاً خوب ساخته شده است، من به سادگی درباره آنچه در حال وقوع است صحبتی نکردم. نمی‌دانم چطور باعث شدند که به این بچه اهمیت ندهم که اژدهایی همه را به هم می‌زند، اما به نوعی موفق شدند. شاید به این دلیل است که وقتی بچه اژدها را به دست می‌آورد، هیچ کس دیگری نمی‌تواند با او بد کند، بنابراین او اساساً شکست‌ناپذیر است که هر تنشی را از بین می‌برد. اگر بخواهید بخش های کوتاهی از چیزی را جدا کنید، انیمیشن و OST به تنهایی برای حمل فیلم کافی هستند. متأسفانه، یک فیلم کاملاً دیگر به این صحنه‌ها متصل است که مطمئناً لذتی را که می‌توانست داشته باشید، از بین می‌برد. من واقعاً برای کارکنان با استعداد پشت این لحظات احساس ناراحتی می کنم. در مجموع، اگر می‌خواهید داستانی درباره‌ی یک قهرمان بی‌میل داشته باشید که مجبور است در مورد دو طرف درگیری یاد کند، آنها غریبه‌اند و هیچ چیز درباره آن نمی‌دانند، با مضامین انسان در مقابل طبیعت که در سراسر آن پراکنده شده است… فقط شاهزاده مونونوکه، خوکی بی فرهنگ را تماشا کنید. 4/10 این بررسی در واقع اسکریپت این ویدیو است: https://www.youtube.com/watch?v=3TojozWIlHw اگر می‌خواهید نظرات بیشتری مانند آن ببینید، آن را بررسی کنید و در کانال مشترک شوید.

Onigamiden یک فیلم Pierrot محصول 2011 است. درست است، این همان استودیویی است که The Sonic OVA، Hikaru no Go و Choujo را برای ما به ارمغان آورد. هفته جشنواره فیلم را با نگاهی به این موضوع ادامه خواهیم داد. داستان: قهرمان داستان ما یک پسر متوسطه معمولی است. یک روز، او توسط یک آنی سایه دار تعقیب می شود و خود را در معبدی مرموز می بیند. این باعث می شود که او برای کمک به مبارزه با oni به دوره هیان برده شود. اما این وضعیت چیزهای بیشتری از آنچه که به نظر می رسد وجود دارد و او باید به راحتی قدم بگذارد. بیایید با مشکل بزرگ فیلم شروع کنیم. به طور عمده، تعداد زیادی از عناصر وجود دارد که جمع نمی شوند. برای مثال، سعی می‌کند در نیمه دوم آنی را دلسوز کند، اما آنی‌ها نیز خیلی عمدی خود را شبیه هیولاهای سایه‌دار جلوه می‌دهند و سعی کردند قهرمان ما را با خونسردی به قتل برسانند، در حالی که نمی‌دانم با او صحبت می‌کردند. . ما همچنین صحنه ای داریم که در آن قهرمان ما قرار است به خانه فرستاده شود، بدون هیچ دلیلی اسکارپر می شود و سپس به مراسمی برمی گردد که او را پس از یک فاصله بیهوده به خانه می فرستد. چون این داستان خوب است. داشتن قهرمانی که بدون هیچ دلیل کافی از چیزی فرار می کند تا پس از یک صحنه کوتاه به آن بازگردد. همچنین این سوال وجود دارد که چرا ما به یک قهرمان داستان نیاز داریم که از آینده باشد و یک دانش آموز دبیرستانی. در روایت اساساً این موضوع به عنوان "او آخرین بخش از این قبیله است که این قدرت ویژه را دارد" پنهان شده است، اما واقعاً ساختگی به نظر می رسد. من در واقع می خواهم در مورد عنصر سفر در زمان با جزئیات صحبت کنم. چون انصافاً مشکلات زیادی ایجاد می کند. حتی بدون استدلال ساختگی پشت آن، فقط در کل کلیشه "قهرمان انتخاب شده با قدرتی خاص" نقش می بندد. و قهرمان ما به مسائل کمک نمی کند. او کاملاً ناآماده و حتی حاضر به تلاش نیست. حتی Miaka از Fushigi Yuugi می‌توانست به این بچه لگد بزند و پول ناهار او را بگیرد. حداقل او درجاتی از عزم راسخ داشت. شخصیت ها: بزرگ‌ترین مشکل در اینجا با خود قهرمان داستان، تندو جون جوان است. او بیشتر زمان فیلم را در حال غر زدن می‌گذراند، زیرا فقط می‌خواهد به خانه برود و نمی‌تواند بفهمد کدام طرف را باور کند. حتی با وجود اینکه او با انسان‌های معمولی صحبت می‌کند تا هرگز در مورد چیزی که اونی به او گفته است بحث نکنند. نه، جدی، موردی نیست که طرف A و B با هم تضاد داشته باشند، بیشتر این است که طرف A می گوید X در حالی که طرف B می گوید "بله، پس؟" آنتاگونیست که یک احمق کامل است کمکی به وضعیت نمی کند. این شخص به معنای واقعی کلمه خود را برای شکست آماده می‌کند، در حالی که می‌توانست به راحتی و با بهم ریختن سفر در زمان برنده شود. بقیه بازیگران فقط شخصیت های یک نت خسته کننده هستند. برخی از آنها که ما تمام دو دقیقه را با آنها می گذرانیم و بنا به دلایلی قرار است به آنها اهمیت دهیم. هنر: کار هنری خیلی خوبه تعدادی طرح موجودات افسانه ای زیبا و چند سکانس اکشن بسیار محکم وجود دارد. انیمیشن به خوبی جلا داده شده است. تنها مسئله واقعی این است که برخی از سکانس‌های اکشن در مقیاس بزرگ‌تر می‌توانند بیش از حد آشفته باشند. صدا: بازیگری در سطح پایینی قرار دارد. بیشتر بازیگران به گونه‌ای که خیلی حوصله‌شان سر رفته است و اجراها بیش از یک کمی بی‌تفاوت به نظر می‌رسند، خط‌هایشان را بیان می‌کنند. به ویژه اونو کنشو و ایشیهارا ساتومی. موسیقی با کل زیبایی شناسی "گذشته خارق العاده با جادو" مطابقت ندارد. این مقدار زیادی فلز عمومی است. که همیشه به خوبی متعادل نیست. برخی صحنه‌ها هستند که صدای بسیار بلندی دارد و نمی‌توانید دیالوگ را به خوبی بشنوید. هوی: نزدیکترین چیزی که به ho-yay می رسید، همراهان وابسته رایکو هستند. و حتی پس از آن، آنها زمان کافی را صرف تعامل با او نمی کنند تا واقعاً چیزی قطعی بگویند. زمینه های بهبود: جنبه سفر در زمان را از دست بدهید. شما به راحتی می توانید قهرمان را از روستاهای دور افتاده انتخاب کنید و زمان را با صحنه های عصر مدرن یا با اکثر صحنه های نمایشگاهی که برای توضیح وضعیت برای او طراحی شده اند، تلف نکنید. به ما یک قهرمان با مغز بدهید. داشتن قهرمانی که موقعیتی را زیر سوال می برد خوب است. در واقع، این عالی است. مشکل اینجاست که او به صورت دایره ای می دود و نمی تواند چیزی را بدون اینکه شخصیت دیگری به طور کامل به او توضیح دهد، جمع کند. به طرفین مناطق اختلاف بیشتری بدهید. این جنبه دیگری است که از نظر تئوری عالی است. این ایده که طرف‌های درگیری هم دیدگاه‌های خود را دارند و هم قهرمان داستان باید تصمیم بگیرد که چه کسی خوب است. اما اینجا خیلی بی فایده است "پس، شما فکر می کنید oni بد است؟" "نمیدونم. دارم باهاشون میجنگم چون..." این تمام چیزی است که برای بیست دقیقه می بینیم. افکار نهایی: این به راحتی بدترین فیلمی است که من تا به حال در این هفته نگاه کرده ام. روایت به هم ریخته است. شخصیت ها بی کیفیت هستند بازیگری در بهترین حالت، پایین تر از حد است و موسیقی برای زیبایی شناسی مناسب نیست. بسیاری از ایده ها دارای پتانسیل هستند، اما اجرای آن وجود ندارد. به همین دلیل به آن 3/10 می دهم.