Kidou Senshi Gundam: Tekketsu no Orphans 2nd Season

در حالی که IBO انیمیشن های فوق العاده ای داشته است، طراحی های مکانیکی و طرح داستان وحشتناک هستند. با دخیل‌سازی‌های سیاسی بسیار زیاد و بدون پاسخگویی به همه آنها. با شخصیت‌های وحشتناک و سکانس‌های عجولانه‌ای که داستان را از هم می‌پاشد، بدتر است. شروع قدرتمندی داشت، اما نویسنده بر بسیاری از ابزارهای داستانی مشابه تکیه دارد. گفتن مکرر "رنج = خوب" داستان خوبی ایجاد نمی کند. کل داستان فاقد انسجام است و بدون هیچ تفاوت منطقی، من نمی توانم از این انیمه پشتیبانی کنم. داستان منحصر به فرد نیست، ما قبلاً آن را دیده ایم و دوباره آن را می بینیم. اگر درگیر هرج و مرج زیاد و ارتباط کمی با داستان هستید، حدس می‌زنم این انیمه برای شما باشد.

50 قسمت بعد، جوایز سخت به دست آمده یتیمان به طور ناگهانی به پایان می رسد و در قسمت های آخر شاهد هستیم که سفر یتیمان به پایانی ناگهانی و خونین دراماتیک می رسد که توسط یک سیاستمدار سایه چیره شده که اکنون به تفنگ های راه آهن غیرقانونی و سه خلبان نامیرا دسترسی دارد، تنظیم شده است. تقریباً تمام زره‌هایی که شخصیت اصلی در فصل اول و بیشتر فصل دوم به دست آورد، جایی که او انبوهی از دشمنان npc و حتی تعداد زیادی از ربات‌های خود را با کنترل هوش مصنوعی به دست آورد، حذف می‌شود و به آدم بدی منتقل می‌شود که تنها نقطه ضعفش است. یک کانن ریلی دوربرد که به نوعی فقط یک شلیک دارد، علیرغم اینکه می بینیم که مهمات تفنگ ریلی فقط یک میله فلزی غول پیکر است، یک میله فلزی غول پیکر که شخصیت های اصلی فقط به یک تیر دسترسی دارند در حالی که به نظر می رسد شخصیت شرور دارای یک میله است. عرضه نامحدود، و صحبت از دو نفر شرور خلبانان آیوک و جولیتا، به نظر می رسد که آنها فنا ناپذیر هستند، آنها به نوعی می توانند با قهرمانان ما 1v1 پیش بروند، حتی پس از اینکه قبلاً ثابت شده بود که سیستم کنترل mc بسیار برتر است و نمی توان آن را با حالت عادی شکست داد. لباس‌ها، لباس‌هایشان له می‌شود، کابین ویران می‌شود و همه آنها پر از صدمه هستند، اما همیشه به نوعی زندگی می‌کنند، زیرا یا قهرمان داستان فکر می‌کند آنها را کشته و آنها را فراموش کرده است یا به این دلیل که یکی از شرورهای npc مانع از نجات آنها شده است. ، این برای بقیه فصل تقریباً مانند یک دستگاه داستان تکرار می شود تا هر دو تا پایان سریال زنده بمانند. در فینال نمایش، قهرمان‌های اکنون مرده برخی از چیزهایی را که برای آن می‌جنگیدند، برنده شدند، زیرا به دلایلی ناشناخته، شرور اکنون حاضر است همان اصلاحاتی را اتخاذ کند که قهرمان‌های ما برای آن می‌جنگیدند، سپس شرور یکی را فراموش می‌کند. از متحد اصلی قهرمانان ما (اتحادی که همه حتی اخبار آن را می‌دانند و درباره آن صحبت می‌کنند) و حتی اصلاحات او را می‌پذیرند. همه اینها احتمالاً به این دلیل است که نویسنده آن‌قدر می‌ترسید که به این پایان بد واقعی بدهد. به خاطر همه این‌ها، کل داستان 50 قسمتی احساس می‌کرد که نویسنده یک بادکنک غول‌پیکر را به بزرگ‌ترین حد ممکن باد کرده و سپس تصمیم می‌گیرد آن را با یک سوزن غول‌پیکر بیرون بیاورد، اما حداقل خسته‌کننده نبود.