Beck

این بهترین انیمه عاشقانه موزیکال درام SOL است، واقعاً یک شاهکار است، حرف من را قبول کنید، من انیمه های زیادی را تماشا کرده ام و تعداد زیادی نمی توانند شما را تا پایان درگیر کنند. نگران تصوری که در مورد انیمه‌ای با مضمون موسیقی دارید، خواه قبلاً آن را دوست داشته‌اید یا نه، نگران نباشید زیرا این انیمه فقط در مورد موسیقی نیست، چیزهای بیشتری نیز در آن وجود دارد، قطعا آهنگ‌ها، شعرها و یک گروه عالی با این کار، می‌توانید انیمیشن قدیمی اما کاملاً آرام‌بخش، تکه‌ای از عاشقانه (با فاصله کم، پنهان و به‌دنبال نوعی عاشقانه اگر منظورم را می‌دانید) و تکه‌هایی از کمدی نیز (تک خط‌های خوب در انتهای صحنه‌ها) را ببینید. اگرچه انیمه عاشقانه یا کمدی معمولی شما نیست، اما کمی متفاوت است، نمی توانم آن را توضیح دهم زیرا نمی خواهم خط داستانی را برای شما خراب کنم. فقط چند قسمت اول را تماشا کنید، و ممکن است کل انیمه را به طور کامل تماشا کنید، اما اگر می خواهید دوباره از انیمه لذت ببرید، وقت خود را صرف کنید، از نظر احساسی روی این قسمت سرمایه گذاری خواهید کرد، نظرات زیادی را نخوانید، ممکن است برخی قسمت ها یا پایان ها را خراب کنند. برای شما که ممکن است تجربه شما را خراب کند. از تماشای آن پشیمان نخواهید شد.

به توصیه یکی از دوستان این سریال را تمام کردم. و کاملاً صادقانه بگویم، من آن را کوچکترین لذت بخش ندیدم. من سریال های زیادی را در زمان خود دیده ام و این احساس بسیار پایین تر از حد متوسط ​​بود. هیچ کدام از شخصیت ها اصلا جذاب و جالب نبودند. داستان خیلی خیلی زود به انیمه کشیده شد. علایق عشقی بسیار بی الهام و غیر جالب بود. و اعضای گروه همه به نوعی ناامید بودند. از نظر بصری، فکر نمی کنم از اوایل دهه 2000 (به عنوان کسی که واقعاً از این دوران لذت می برد) و در مورد شخصیت ها: هیچ کس واقعاً شخصیتی غیر از خواننده (نه کویوکی) نداشت، اما او واقعاً آزاردهنده بود. و در مورد کویوکی، او مرا به هیچ وجه برنده نشد. تقریباً تمام نقاط داستانی که او درگیر آنها بود، احساس پوچی و اجباری می‌کردند، که حدس می‌زنم به همین دلیل است که احساس می‌کردم کشیده می‌شود- و پایان چیزهای مورد نظر باقی می‌ماند، همراه با یک سری سردرگمی که در پایان احساس می‌شد. همه اینها به خاطر دراماتیک بودن بیش از حد دراماتیک بود. هیچ قسمتی که قرار بود خنده دار باشد، خنده دار باشد و هیچ قسمتی که قرار باشد دلچسب و جالب باشد، پیدا نکردم. واقعا نمی توانم تصمیم بگیرم از چه کسی بیشتر متنفرم - کویوکی یا ماهو. هر دوی آنها واقعاً، واقعاً مکنده بودند. من برای پیدا کردن چیزهایی که بتوانم کمتر به هر کسی در این مورد توصیه کنم، تلاش می کنم. من مطمئن هستم که مانگا جذاب تر است، اما به عنوان یک انیمه - این یک مزخرف بود.

بک برای من یک ترن هوایی بالا و پایین بود. برخی از لحظات مانند 9 از 10 و برخی از لحظات مانند 5 از 10 احساس می شود. خوب: پیش فرض عالی است. مفهوم عالی است. مخصوصا اگر عاشق موسیقی هستید اساس اکثر شخصیت ها مناسب است. لحظات عاطفی بسیار خوبی وجود دارد. مشکلات اجتماعی مانند قلدری و همچنین مسائل اجتماعی را به خوبی بیان می کند. نه چندان خوب: اجرا آنقدرها هم عالی نیست. سرعتش خیلی بد است انتقال ها بسیار عجیب هستند، نحوه پرش رویدادها از یک چیز به چیز دیگر ضعیف است و چیزهای زیادی در اینجا وجود دارد که نیازی به حضور در نمایش نیست. من با مانگا همین مشکل را داشتم اما با نمایش غیر قابل تحمل تر بود. این یکی از مشکلات بیشتر نویسنده است تا نمایش، اما خدای من، شخصیت های زن او بسیار وحشتناک نوشته شده اند. آنها یا تک بعدی هستند و هیچ شخصیتی ندارند و گاهی اوقات به شیوه ای بسیار مبهم با دیگر شخصیت های مرد معاشقه می کنند یا مستقیماً دوست داشتنی نیستند. عاشقانه هم به طرز وحشتناکی انجام شد. من آن را در مانگا دوست نداشتم اما در نمایش آن را بیشتر دوست نداشتم. در ضمن دوبله خیلی بهتر از ژاپنیه. انگلیسی شکسته زیادی دارد و شما را از کار می اندازد. مخصوصاً زمانی که آنها لحظات احساسی بسیار خوبی را سپری می کنند و از انگلیسی شکسته استفاده می کنند. مدام شما را از جریان نمایش خارج می کند. این انیمه ای است که سن چندانی ندارد. برخی از مردم بک را دوست دارند. من از مانگا خیلی بیشتر لذت می برم. اما برای انیمه فکر می کنم از نظر لذت در وسط هستم.