Fate/stay night: Unlimited Blade Works

گردآوری افکار نزدیک به پایان نمایش: لعنت به نمادگرایی در این نمایش در واقع بسیار دیوانه کننده است. Emiya هم در ایده آل ها و هم در قدرت ها یک جعلی و کپی کننده است. قدرت‌های او نشان‌دهنده ایده‌آل‌های او هستند، اما تنها پس از پذیرش جعلی بودن آن، یاد می‌گیرد که از آن درست استفاده کند. تنها پس از درک اینکه ایده آل هایش ممکن است بی ثمر باشند، او واقعاً به آرمان های خود ایمان می آورد. این نمایش طرح خود را با زره‌های طرحی که با پیام‌ها و مضامین قوی‌تر معامله می‌شود، بررسی می‌کند. فکر می‌کنم داستان چیزهای زیادی دارد که فکر نمی‌کنم خوب باشند و هنوز هم مشکلات زیادی با آن دارم، اما می‌توانم به دنبال این واقعیت باشم که برای imo بهتر معامله شده است. آن اپیزود آخر برای من بسیار نزدیک به کامل بود. من همیشه تحت تاثیر قرار می گیرم که چگونه سرنوشت می تواند هر قسمت را یک ساعت به نظر برساند. من واقعاً از نحوه انتقال پیام ها و مضامین خود خوشم می آید. کارگردانی و تولید واقعا خوب بود. لوازم جانبی به آنها frfr. بله، فصل اول خیلی کند بود، اما من خیلی فصل 2 را دوست داشتم. من شخصیت Emiya را قبول کردم، حتی اگر از اینکه چقدر به ایده آلش چسبیده بود متنفر بودم. و این که نمایش توانست من را متقاعد کند خودش چیزی است. من خیلی حس عجیبی با این انیمه دارم. من واقعاً از روشی که آنها پیام‌هایشان را انجام می‌دادند خوشم آمد، اما همه چیزهای دیگر در مورد نمایش به غیر از مبارزات جالب در بهترین حالت خوب بود.. 8/10

سرنوشت را خیلی ها می شناسند و به آن احترام می گذارند، اما حتی با وجود همه عشقی که دارد، هنوز احساس می کنم این نمایش به اندازه کافی مورد تحسین قرار نمی گیرد. از جلوه های بصری شگفت انگیز گرفته تا انیمیشن های باورنکردنی، همه می دانند که این سریال زیباست. با این حال چیزی که به اندازه کافی در مورد آن صحبت نمی شود این است که OST ها چقدر شگفت انگیز هستند، مفهوم نمایش چقدر خوب است و چقدر خوب نوشته شده است، به ویژه در مقایسه با نمایش های دیگر که نوار را برای "انیمیشن شگفت انگیز" تعیین می کنند. این نمایش تنها به شما تصاویر بصری نمی دهد. روایت داستان قابل پیش‌بینی است، اما دارای پیچش‌های داستانی فراوان است، و وقتی می‌گویم «قابل پیش‌بینی» منظورم این است که همه چیز را جلوی چشمان شما می‌آورد تا بتوانید حدس بزنید قرار است چه اتفاقی بیفتد، اما چیزهای زیادی در معرض دید هستند که به هیچ وجه شما برخی از آنها را از دست ندهید. بدیهی است که این فقط قسمت 1 این فصل است، و بیشتر افشاگری ها در قسمت 2 خواهند بود، اما من از قبل می توانم ببینم این به کجا می رود و شگفت انگیز خواهد بود. حالا، اشتباه نکنید، من به شما نمی گویم که این نمایش، فنجان چای همه است. اکثر شخصیت ها دارای برخی ویژگی های کلی هستند که برای من کاملاً خوب است. سرنوشت به اندازه‌ای تأثیرگذار است که از این شک بهره می‌برد که آنها کسانی هستند که این ویژگی‌های «عمومی» را محبوب کرده‌اند (حتی اگر برای همه آنها نباشد). همچنین حالت تاریکی دارد که ممکن است برای همه جذاب نباشد. اما از من بگیر، من آدمی هستم که خیلی از سریال های سینن یا ترسناک را فقط به خاطر تاریک بودن دوست ندارم. به استثنای برخی موارد، من واقعاً از تماشای نمایش های تیره تر لذت نمی برم. اما این نمایش خیلی بیشتر از آن چیزی که به نظر می رسد "سرگرم کننده" است. آخرین چیزی که می خواهم اضافه کنم این است که همیشه می دانستم که Fate را دوست دارم. اما هرگز نمی دانستم که دوست دارم آن را به حدی دوست داشته باشم که بخواهم برای آن نقد بنویسم. اگر مدت زیادی است که به تماشای این نمایش فکر می کنید، این کار را انجام دهید. پشیمان نخواهی شد. این فصل فقط شروع یک دنیای جدید برای شماست.

قراره خیلی بچه گانه باشم ولی واقعا برام مهم نیست. به محض اینکه دیدم آن دهان وحشتناکی که آنها در حال وقوع بودند، افتادم. این کار یک آماتور است و خیلی خوب نیست. در واقع ترسناک است. کاراکترها تا اینجای کار در بیشتر قسمت ها فقط یک نفر بودند. شخصیت اصلی قهرمان عدالت است، اما چه چیز جدیدی است؟ او فقط فداکارانه به دیگران کمک می کند. او در شرایط زندگی با چند نفر دیگر است. یکی معلمش است که پدرش صاحبخانه است. دیگری یک جفت خواهر و برادر هستند. معلم او یک بزرگسال است که مانند یک کودک رفتار می کند. خواهر فقط کمک کننده است. اگر یک انیمیشن جادویی وجود داشت، او شفا دهنده بود. برادر درجه یک است.