Fate/kaleid liner Prisma☆Illya 2wei!

اینجا باید صادق باشم... این فصل خیلی ناامیدکننده بود. این مسیر فرنچایز را به سمتی هدایت می کند که من نمی خواستم برود. فصل اول خیلی خوب بود: اکشن و دعوای زیادی وجود داشت و ما نگاهی اجمالی به خدمتکاران سریال های دیگر Fate داشتیم که همیشه خوب هستند. رابطه بین میو و ایلیا اینجا و آنجا کمی عجیب بود، اما در کل برای من کاملا سالم بود. حالا فصل دوم هر دوی این چیزها را از سریال حذف می کند..... در این یکی دعوای زیادی وجود ندارد و دلیل پشت سر آن فقط یک جور احمقانه است و من را اذیت کرده بود... کورو به طور کلی من را واقعاً اذیت کرد. او سالم بودن سریال را به یک کارگردانی گنده و گنگ از طرفداران تبدیل می کند. با Onii-Chan ناهنجار می شوید و به او سیلی می زنید؟ بررسی. به طور تصادفی مردم را فقط برای هک کردن آن برای نشان دادن خدمات به طرفداران می بوسید؟ بررسی. دعوای مداوم و غیر ضروری با شخصیت اصلی؟ بررسی. بخش دیگری که کاملاً نفرت انگیز است، شخصیت های جانبی دوست مدرسه هستند ... آن دختر مو نارنجی غیر قابل تحمل است. به نظر می رسد این به سمت بازار عرضه می شود Hikkikomori با خدمات اولیه و غم انگیز طرفداران، اما از طرف دیگر گروه هدف آن بچه ها هستند، زیرا شخصیت ها بسیار گنگ و خنده دار عمل می کنند. در مجموع یک سریال دختر جادویی واقعا ضعیف بود که می‌توانست مسیر متفاوتی را طی کند اما دقیقاً همان کاری را انجام داد که هر انیمه بد و ابتدایی دختر جادویی انجام می‌دهد.

یادداشت منتقد: این سریال پنجمین ورود من به آثار فرعی سرنوشت/کالد است (Ilya>Specials>Sekka no Chikai>Undoukai de Dance!). ✪ ژانر: اکشن (شمشیربازی)، فانتزی معاصر، کمدی (تحریف صورت، عبارات خنده دار)، جادو (دایره ها، طلسم، سلاح های جادویی)، ماهو شوجو، زندگی مدرسه ای، سینن، ابرقدرت (احساسات ابرقدرت ها را بیدار می کند) با مقداری لولی، یوری، و عناصر حرمسرا ✔جنبه‌های مثبت✔ ◧ انیمیشن: شخصیت‌های کاملاً متمایز، بر اساس رنگ‌های اشباع متوسط ​​تا کم/درخشندگی متوسط ​​تا زیاد، با محیط شهری و مناظر شهری در مقایسه با آن کمی خاموش‌تر هستند. استفاده از افکت‌های «نور» و «جرقه» در طول سکانس‌های اکشن، که در آن شخصیت‌ها در حال چرخیدن هستند و با سلاح‌های تنومند خود درگیر می‌شوند، در این فصل نسبت به فصل قبل بسیار واضح‌تر به نظر می‌رسد. ◧ سکانس‌های کمدی: بعد از فصل اول، این قسمت به راحتی قسمت مورد علاقه من از این سریال بود، که بیشتر حول محور 3 قهرمان در حال تفریح ​​با دانش‌آموزان/دوستان خود و معلم خنده‌دارشان، خانم فوجیمورا می‌چرخد. ◧ سرویس هواداران: پس از اپیزودهای ویژه سرگرم کننده فوق العاده، بسیاری از صحنه های کمدی خنده دار گفته شده حاوی مقادیر زیادی از آن هستند. استودیو تلاش می کند تا با معرفی اکشن های لولی یوری در بسیاری از قسمت ها، مخاطبان خود را خشنود کند، در حالی که در قسمت های دیگر اکشن کاملاً مبتنی بر اکچی (مانند لباس زیر زنانه، لباس های تحریک کننده جنسی، چرخاندن دامن، شلوار شلوار، نوازش سینه) وجود دارد. . ◧ موسیقی متن: در مقایسه با فصل قبل، پس‌زمینه موسیقی غنی‌تر و برجسته‌تر است و از قطعات مختلف موسیقی استفاده می‌شود - از جی پاپ و موسیقی الکترونیک گرفته تا پیانو سولو، عصر جدید تحت تأثیر هند و آثار ارکسترال. ◧ توسعه شخصیت: اگرچه این فصل تقریباً به اندازه فصل اول اکشن ندارد و در عین حال دارای سکانس‌های کمدی بسیار بیشتری است، با این وجود در ساختن شخصیت‌های خود کوتاهی نمی‌کند. در سرتاسر، اپیزودهای فردی وجود دارد که در آن مخاطب نگاهی اجمالی به اولویت‌های دوتاگونیست‌ها در زندگی، روابط آن‌ها با اعضای خاص خانواده، و فرآیندهای فکری آن‌ها می‌کند. در نهایت، اگر به اطلاعات مفیدی که در مورد برخی از تاریخچه‌های شخصی و روابط قهرمانان داستان با اعضای خانواده ارائه شده است، اشاره نکنم، نادیده می‌مانم. ◧ صحنه های اکشن: استودیو علیرغم تعداد کم و از نظر روایی ناچیز، عملکرد بسیار بهتری نسبت به فصل قبل دارد. پس از بررسی من از فیلم Sekka no Chikai (t.ly/rTqd)، به نظر می‌رسد که Silver Link تغییر از سکانس‌های اکشن مبتنی بر سطوح مختلف پرسپکتیو سوم شخص (فصل اول) به استفاده Ufotable از پرسپکتیوهای مختلف دوربین را تکمیل کرده است. اول شخص، دوم شخص، سوم شخص) همراه با "ارتفاع" دوربین های مختلف و بزرگنمایی/خروج سریع. اگرچه نتیجه نهایی به اندازه UBW Ufotable شیک و شیک نیست، هنوز هم پیشرفتی نسبت به فیلم SnC و به طور کلی است. ✘جنبه های منفی✘ ◧ طرح: از نظر فنی یکی وجود دارد، اما از نظر عملکرد واقعاً نه. به طور خاص، علاوه بر 2 قسمت اول و 2 قسمت آخر سریال، بیشتر زمان پخش آن دارای لحنی کاملاً پرکننده است که بر اساس سرویس های فن و صحنه های کمدی است. حتی با وجود اینکه کل فصل را در عرض چند ساعت تماشا کردم، اما کاملاً فراموش کرده بودم که یک طرح اساسی وجود دارد تا اینکه قسمت هشتم شروع شد. به طور کلی: با وجود فقدان آشکار روایت مرکزی کاربردی و سکانس‌های اکشن بسیار اندک، سریال موفق می‌شود با صحنه‌های کمدی مبتنی بر loli yuri/ecchi مخاطبان خود را به‌طور کامل سرگرم کند و در عین حال برخی ساختارهای ضروری از قهرمانان و دوتاگونیست‌های خود را فراهم کند. P.S. برای بررسی بیشتر در مورد فرنچایز Fate، لطفاً به نمایه من نگاهی بیندازید.