من عاشق فانتاسم کارناوال هستم، احتمالاً تا حدی غیرمنطقی. چیزهای زیادی در مورد این نمایش وجود دارد که باید بگویم، اگرچه در مجموع فقط 2 ساعت طول می کشد، اما این فقط از عمق و کیفیت کار صحبت می کند. نکته اصلی اینجاست که من فکر میکنم این سریال در میان کاگویا-ساما و نیچیجو به عنوان یکی از بهترین انیمیشنهای کمدی تمام دوران قرار میگیرد، اما این تنها در صورتی است که اطلاعات سطحی از بدنه رسانههای Type-Moon داشته باشید. من واقعاً طرفدار Fate نیستم. من اقتباس UBW ufotable را دوست داشتم و Apocrypha نمایشی بالاتر از حد متوسط بود، اما من آنقدرها نسبت به فرنچایزها متعصب نیستم که بقیه این بررسی ممکن است شما را به این باور برساند. با این حال، من از طرفداران پرشمار Tsukihime هستم، بازی ای که امیدوارم هر زمان که نسخه بازسازی شده به طور رسمی ترجمه شود، آن را بازی خواهم کرد، و با توجه به اینکه Mahoutsukai no Yoru در اوایل این زمستان چنین بومی سازی فوق العاده ای را دریافت می کند، تعجب نخواهم کرد که واقعاً چنین باشد. اتفاق می افتد. بسیاری از لذت من از این انیمه از دیدن بازیگران اصلی Tsukihime به طور کامل در یک سریال اپیزودیک حاصل شد که واقعاً در هیچ جای دیگری نمی توانید انجام دهید. من حدس میزنم Melty Blood به نوعی حساب میشود، اما این یکسان نیست.
آنچه این انیمه به بهترین شکل انجام می دهد، کمدی آن است. او در قرار دادن شخصیتهایش در موقعیتهای عجیب و غریب که بیمعنی است، پیشرفت میکند و میپرسد "این شخصیت در این موقعیت چگونه عمل میکند؟" اما این پوچی را به سطحی مضحک می رساند. اگر فقط یک سریال مستقل بود، این خیلی خوب کار نمی کرد، اما با یک بازیگر اصلی که معمولاً با چنین لحن جدی همراه است، برخی از خنده دارترین موارد شلاق اهنگی عمدی را که تا به حال دیده ام، ایجاد می کند.
برخی از شوخ طبعی های نمایش از خودآگاهی بیش از حد ناشی می شود، که معمولاً اگر ضعیف اجرا شود می تواند مضر باشد. خوشبختانه، این فقط به جنون آمیز بودن اجرای فرضیه می افزاید. من فکر می کنم بهترین مثال این است که لنسر به نوعی، شکل یا شکلی، به معنای واقعی کلمه در هر اپیزود می میرد تا ادای احترامی باشد به اینکه چقدر راحت در هر سریال دیگری که در آن ظاهر می شود، دلقک می شود. این نوع تعهد به شخصیت ها نیست. انحصاری برای بازیگران اصلی، تقریباً هر شخصیت به ظاهر خود در رسانه اصلی خود وفادار می ماند. تا آنجا که من می دانم فقط یک شخصیت وجود دارد که اصلاً نسبت به همتای اصلی خود تغییر می کند و ممکن است حتی درست نباشد زیرا من Hollow Ataraxia را نخوانده ام.
انیمیشن فوق العاده است و به نمایش اجازه می دهد تا از نظر بصری از سایر انیمیشن های Type-Moon متمایز شود و در عین حال شخصیت ها را قابل تشخیص نگه می دارد. من اینجا چیز زیادی برای گفتن ندارم اما خوب است و مسیر هنری گاهی اوقات سخت می شود.
داستان ... وجود ندارد، داستانی وجود ندارد. این مجموعه ای از طرح های نیمه نامرتبط است که اغلب حتی یک خط روایت را در یک قسمت مشخص حفظ نمی کند. خب، این کاملاً درست نیست، داستانی در مورد "جنگ جام مقدس" وجود دارد که در چند قسمت ظاهر می شود، اما تقریباً فقط در مورد شخصیت های Fate و گاهی اوقات Neco-Arc است، بنابراین واقعاً حساب نمی شود.
در یک قسمت گفته می شود که سابر لنسر را زنده زنده خورده است. من دیگر زمینه ای به شما نمی دهم.
می دانم که در بررسی Inferno Cop در مورد امتیازم کاملا جدی نبودم، اما کاملاً اینجا هستم. Carnival Phantasm یک انیمه 10/10 است و نمی توانم چیزی را نام ببرم که می توانست بهتر از این انجام دهد. تنها مشکل واقعی آن این است که نمی توانید بدون خرید دی وی دی به صورت قانونی آن را تماشا کنید، که ممکن است هزینه کمی برای شما داشته باشد. خوب، آن و دیگر وجود ندارد، من بیشتر می خواهم. Type-Moon، یک Carnival Phantasm 2 بسازید، جامعه Melty Blood عقل خود را از دست خواهد داد و این راه خوبی برای ترویج Fate/Grand Order بدون قرار دادن 3 شخصیت FGO در بازی مبارزه ای Tsukihime است.