Kara no Kyoukai Movie 7: Satsujin Kousatsu (Go)

خب آخرین فیلم Kara no Kyoukai یک انیمه بسیار بحث برانگیز است، اما من هنوز آن را دوست دارم، من شخصیت ها، فضا و جلوه های بصری را دوست دارم. اما لحظات عجیب، غیر ضروری، کسل کننده و غیرمنطقی نیز بسیار زیاد است. همین جا - در بهترین لحظات این فیلم حال و هوای نوآر را می دهد: شهر شب، رنگ های تیره، باران، شخصیت های تنها سرگردان در خیابان ها، افکار غم انگیز... نیمه اول را از دید میکیا می بینیم، و با وجود همه مری او. سو، او یک قهرمان بسیار شیک و خوش قیافه است، من حتی دوست دارم در زندگی واقعی هم همینطور لباس بپوشم (به سبک کلاسیک مشکی) همچنین لحظه ای را در میانه فیلم که توکو ایستاده با شهر شبانه در پس زمینه دوست دارم. ، سیگار می کشد و به افکار بدبینانه می پردازد، اگر این نوآر نیست پس اصلا نوآر چیست؟ و او واقعاً باحال است وقتی فقط سیگار می کشد و در مورد همه چیز بسیار آرام و خونسرد عمل می کند. من واقعا او را دوست دارم. و البته عاشقانه بین میکیا و شیکی را دوست دارم. آنها یک زوج بسیار ناز هستند. بنابراین، تمام این لحظات عالی است. اما وقتی شخصیت شرور این فیلم ظاهر می شود (باز هم شخصیت شرور بسیار خسته کننده و غیر جالب است) همه چیز خراب می شود - شخصیت ها کاملا منطق خود را از دست می دهند، میکیا به یک متعصب کاملاً غیر منطقی تبدیل می شود و شیکی را مجبور می کند که تعصب خود را دنبال کند. به طور جدی، چرا اینقدر نگران یک دیوانه باشید که به میل خود مردم را می کشد، آن را پنهان نمی کند و همچنین به تلاش های میکیا برای کمک به او می خندد؟ من هیچ دلیل واقعی کافی برای کمک به او نمی بینم. فقط احمقانه است اگر میکیا به سادگی به شیکی اجازه می داد این دیوانه را بکشد (و این در پایان اتفاق افتاد، در واقع دفاع از خود بود) می شد از تمام آسیب های پایان فیلم جلوگیری کرد. بنابراین در نهایت چیزی تغییر نکرد، اما شیکی و میکیا بدون هیچ دلیلی آسیب دیدند و زخمی شدند. من نمی گویم که Kara no Kyoukai یک فرنچایز شاهکار است، اما مزایای خود را دارد. من همچنان تماشای این سری فیلم را توصیه می کنم، با وجود همه بدی ها، لحظات خوب اینجا ارزشش را دارد.

Kara no Kyoukai سریال مورد علاقه من TYPE-MOON بوده و همیشه خواهد بود. ایجاد یک خط داستانی زیبا که معنای زندگی و مرگ خود را ارائه می دهد و گروه کوچکی از شخصیت ها چنین تأثیر باورنکردنی را به ارمغان می آورد. فصل هفتم چیزی جز ارائه چنین سفر وحشیانه و غم انگیزی انجام نداده و با پایانی تلخ و شیرین به پایان می رسد. داستان به ارائه روابط بین شیکی و میکیا و نحوه تعامل آنها با یکدیگر در طی یک رویداد آشفته در سال 1999 پس از اینکه شیکی 5 تهدید بزرگ را از بین می برد، ادامه می دهد. بزرگترین چالش شیکی این است که حتی یک انسان را نکشد و یکی وجود دارد که کاملاً از کنترل خارج شده است و بنابراین، تعداد زیادی از شهروندان را می کشد در حالی که تعداد انگشت شماری را مصرف می کند تا سرسپردگی او شود. این فاجعه همه به لطف سورن آرایای مرموز بود که یک سال پیش به دست شیکی درگذشت. میکیا به شیکی اعتماد کرد که تا زمانی که راه‌هایی برای درمان او وجود دارد، آن یک نفر را نکشد. داستان در این فیلم واقعا طبیعی و با لحن زیبا بود. روابط و مکالمات بسیار ارگانیک هستند، به خصوص وقتی صحبت از چگونگی تلاش بازیگران برای یافتن راه هایی برای رسیدن به شادی می شود. آره، مبارزات عالی هستند، اما صرف نظر از اینکه Kara no Kyoukai مبتنی بر اکشن است، هرگز قرار نبود صحنه‌های مبارزه زیادی داشته باشد. این مجموعه بر بررسی مضامین و ایده آل های خود تمرکز دارد و واقعاً در آن برتری دارد. این فصل واقعاً کار بسیار خوبی برای تأکید بیشتر بر ویژگی‌های شیکی و عناصر آن انجام داد. وقتی صحبت از آن شد، این من را به سمت شخصیت هایی سوق می دهد که بخش های مورد علاقه شخصی من در سریال هستند. شیکی ریوگی بانوی جوانی است که در سنین نوجوانی شخصیتی مردانه داشت و اکنون بدون او هنوز خودش است اما هیچ کدام از اینها را احساس نمی کند و همچنان خود را به عنوان یک هیولا می بیند که نتیجه آن شکار هر چیزی است. دشمن غیر انسانی که می بیند میکیا کوکوتو دوست شیکی است که معتقد است کشتن اشتباه است و به کسانی که در زندانی وحشتناک گرفتار شده اند آرامش می دهد. بازیگران اصلی در کل فوق العاده هستند. آنها روابط و شیمی باورنکردنی با یکدیگر دارند. شیکی ممکن است بد، سرد و مستقل باشد، اما او هم در رشد و هم در تعاملاتش عمیقاً باورپذیر و ساختارمند است. او نه تنها پویایی شگفت انگیزی در میکیا دارد، بلکه با مشکلات خود دست و پنجه نرم می کند که بسیار پیچیده هستند اما نشان می دهد که چگونه شیکی با زندگی و مرگ برخورد می کند. میکیا ممکن است یک مبارز بد و یا چیز دیگری نباشد، اما مانند شیکی، رشد و روابط باورنکردنی دارد. او صلح‌طلب است اما انسانی و خوش خلق. البته، آن «یک نفر» که قبلاً به آن اشاره کردم، چیزی نیست جز آخرین مانع زنده‌ای که شیکی تا به حال با آن روبرو شده است، لیو شیرازومی. او در سال‌های اولیه با میکیا همکلاسی بود و اکنون یک قاتل بدنام است که سلطه‌گر است و به شیکی وسواس دارد. او همچنین تعداد قتل‌هایی را که در گذشته مرتکب شده بود فاش می‌کند و بعد از مرگ آرایا، علاوه بر مصرف مواد مخدر، دوباره این کار را انجام می‌دهد. آیا او یک حرامزاده نفرت انگیز است؟ آره. اینطور به قضیه نگاه کنید، او مانند شینجی ماتو از سریال Fate است که هر دو هیولاهای خودخواه هستند که کارهای به هم ریخته زیادی انجام داده اند. اما تفاوت اصلی این است که بر خلاف شینجی که به خاطر کیسه بوکس بودن یک کیسه بوکس بود، لیو نقش بزرگی را ایفا می کند تا سفر شیکی را تحت الشعاع قرار دهد. آنچه واقعاً جالب است این است که "قاتل تشنه به خون" که توسط آرایا اعطا شده است، لیو تلاش می کند تا شبح شخصیت مرد شیکی را شبیه کند. اگر به آن فکر کنید واقعاً ترسناک است. این باعث می شود شیکی بیشتر با مشکلات خودش دست و پنجه نرم کند. شیکی تمام تلاشش را می‌کند که بزرگ‌ترین چالشش را شکست ندهد، حتی اگر این به معنای آزار و اذیت شدن توسط لیو باشد، اما پس از اینکه لیو علیرغم نکشتن میکیا به او آسیب می‌زند، شیکی چیزی جز خشم درون او احساس نمی‌کند. شیکی سپس به زندگی لیو پایان می دهد تا بعد از آن احساس ناراحتی کند. شیکی ممکن است در یک نبرد فیزیکی پیروز شود، اما این چالش را نیز از دست می دهد. جهان ممکن است به حالت عادی بازگردد، اما او حتی نمی تواند چیزی برای جشن گرفتن پیدا کند. وقتی میکیا هنوز زنده است و بالا رفت، شیکی به او اعتراف می کند که پس از کشتن لیو همه چیز را از دست داده است. میکیا پاسخ داد که تا زمانی که آنها هنوز خوشبختی را پیدا کنند، مهم نیست. Kara no Kyoukai برخی از بهترین پایان ها را در انیمه به ارمغان می آورد. نتیجه گیری فصل 7 نشان می دهد که شیکی ممکن است در یک چیز شکست بخورد اما همچنان در کنار میکیا به جلو حرکت می کند. پویایی شگفت انگیز بین دو لید اصلی در طول یک رویداد آشفته منجر به پایانی تلخ و شیرین می شود. چیزی که پایان را حتی بهتر می کند این است که به جای بوسیدن، فقط یکدیگر را در آغوش می گیرند. صحنه های بوسیدن لزوما بد نیستند، اما می توانند کاملاً اشباع شوند. آن 10 دقیقه آخر واقعا طعم لذت بخشی را به جا گذاشت. در مورد جنبه های سطحی، سبک هنری که شش فیلم اول از آن پیر می شود منحصر به فرد و فراموش نشدنی است. سبک هنری جدیدتر برای Mirai Fukuin بد نیست. به هر حال، با آنچه Fate/Zero ایجاد کرده است، سازگار است. اما فرد مسن تر احساس می کند که مایع بیشتری دارد. اتمسفر و تصاویر را به خوبی منعکس می کند. انیمیشن، مانند بسیاری از نمایش های اقتباس شده توسط ufotable، عالی است. مبارزات ممکن است جادوی زیادی نداشته باشند، اما هنوز به خوبی روی اکشن اتفاق می‌افتند. طراحی شخصیت ها بسیار محکم است اما زیبایی شناسی شیکی و لیو فوق العاده است. OST افسانه ای است و هفتمین فیلم هرگز آن را از دست نمی دهد. مانند سبک هنری، طرح ها و محیط را بسیار زیبا منعکس می کند. صداگذاری شخصیت عالی به زبان ژاپنی نیز. هرچند ای کاش برای کل سریال دوبله انگلیسی بود. به طور کلی، کارا نو کیوکای همیشه من را ناامید نمی کند. داستان سرایی همچنان خارق‌العاده است و شخصیت نویسی نیز همینطور است. من می دانم که ممکن است برخی از شما آن را دوست نداشته باشید (یا سریال را به طور کلی) اما من فقط از ارائه معنای نور و تاریکی در آنجا لذت می برم. این گیج کننده است اما میزان عمق در آنجا واقعاً برای چشمان من معنی دارد. Kara no Kyoukai یکی از سریال های انیمانگای مورد علاقه شخصی من و شاید یکی از سریال های تخیلی مورد علاقه من است. به من بگویید که چه فکر می کنید. همیشه از تعریف و انتقاد پذیرفته می شود! ممنون که خواندید.

یک دیوانه قاتل که در مسیرهای سایه دار شهر روشن مسابقه می دهد. اما این سلاخی‌ها بسیار شبیه به آن‌هایی است که 4 سال پیش اتفاق افتاد، زمانی که شیکی «شخصیت‌سازی قتل» خود را در خود داشت. میکیا می خواهد فکر کند که این "دیوانه قاتل" ادعایی عشق او نیست، اما توضیح دیگری برای حمایت از این تصور ندارد. پس از چند روز، شیکی غیر قابل دسترس می شود. آیا شیکی در این مرحله شروع به پذیرش مقاصد قتل‌آمیز خود کرد؟ تمایل او به ارتکاب قتل؟ این قتل های اخیر چه ارتباطی با خاطرات از دست رفته او دارد؟ با این حال، یکی دیگر از "فیلم" این مجموعه، در مقایسه با قسمت 5 کمی کشدار است. مکث های خالی زیادی بین دیالوگ ها وجود دارد که هدفی جز پر کردن سکوت ندارند. ساعت پایانی فیلم، یا حدود 50 درصد از فیلم، خیلی طول می کشد که کمی خسته کننده است. حالا از این موضوع که بگذریم، این فیلم کاملاً بر روی سه شخصیت متمرکز شده است. "من می توانم هر چیزی را که وجود دارد بکشم، حتی اگر خدا باشد." - شیکی قهرمانی تنها، کاملاً نترس و بداخلاق با چاقو/شمشیر به دست که رفتار کاملاً روان پریشی در کل سریال نشان می دهد. در حالی که بیشتر سریال‌ها او را چیزی جز نیرویی غیرقابل توقف به تصویر می‌کشند (معروف به تعریف ۱۴ ساله‌ای از «شخصیت زن خوب»)، این فیلم روی سرش می‌چرخد، و من درباره قسمت ۳ سطوح تلنگر صحبت می‌کنم. و احتمالاً حتی گرافیکی تر از آن فیلم. پس از به دست آوردن خاطرات خود، او در حباب بدبختی زندانی می شود که در آنجا مجبور می شود با گذشته و گناه خود روبرو شود که میل به قتل دارد. و آن چیزی که چهره او را اینگونه می سازد، "آره، یک دیوانه قاتل". - لیو او ظاهری بسیار فراموش‌شدنی در قسمت 2 و در قسمت ششم دارد. لیو شخصیتی است از آنچه شیکی درباره خود در مورد گذشته‌اش فکر می‌کند، هرچند کمی اغراق‌آمیز است. او هیچ تفاوتی با یک تبه کار کلیشه ای از نوع شکارچی ندارد و او را به کم جذاب ترین آنتاگونیست در این سریال تبدیل می کند. بیداری او نیز تا حدودی اساسی است. او فقط رد شیکی را دریافت می کند و از نظر جسمی به دنبال او می رود. و برخلاف تمام فیلم‌های دیگر، آنتاگونیست عملاً در این مدخل غالب است. لیو قرار است از شیکی سوال کند که او و او فقط یک دسته قاتل هستند. او از او می‌خواهد که آن را تأیید کند، و او اساساً این کار را با کشتن لیو در پایان انجام می‌دهد، و تبدیل به همان قاتلی می‌شود که مدام از بودنش رد می‌شود. واقعاً طنز است. آنچه این داستان غم انگیز را تبدیل به یک داستان نه چندان تراژیک یا حتی می توان گفت زیبا می کند قهرمان ماست. "من جای تو گناهت را به دوش می کشم". - میکیا او یکی از جذاب‌ترین افراد «عادی» نوشته شده برای چنین داستان سیاهی است. در ظاهر، او از جنایت‌ها متنفر است اما از جنایتکاران متنفر است، آدمی کلیشه‌ای، متراکم و ابتدایی است، اما اغلب در طول داستان نشان داده می‌شود که اینطور نیست. بسته به نحوه واکنش او به موقعیت های خاص لحظاتی وجود دارد که باعث می شود عقل او را زیر سوال ببرید. عادی بودن و عشق عجیب او چیزی است که شیکی را در طول زندگی اش نجات می دهد و او را امیدوار می کند که بتواند به آن زندگی عادی دست یابد. اگرچه این ثبات در نوشته های او در پایان کمی شلخته می شود. او به شیکی هشدار می دهد که اگر او را بکشد او را نمی بخشد و در نهایت او می بخشد. با این حال، با وجود اینکه آسیب قبلاً وارد شده بود، هرگز توجه زیادی به آن نشد. "عواقب آن چیست؟ آیا میکیا او را مجبور کرد تا کفاره گناه خود را بپردازد؟ آیا میکیا فکر می کرد که شنیدن خبر مرگ او چیزی بود که او را مجبور به کشتن او کرد؟" فیلم بیشتر به ارائه این صحنه شکوفه های گیلاس بین دو عاشق و پایان دادن به یک نت بسیار شادی آور علاقه داشت تا پاسخ به سوالات. خوب است، اما من کاملا راضی نیستم (شاید در پایان به اینها پاسخ داده شود). دیالوگ در کل سریال یکی از جنبه هایی است که کمی جنجال ایجاد کرده است. موارد متعددی وجود خواهد داشت که دیالوگ های عجیب و غریبی که اغلب فلسفی می شوند، شما را مجبور می کند که به طور مکرر سکانس ها را به عقب برگردانید. همانطور که در بررسی قسمت 5 خود گفتم، گفتگو واقعاً عامل تعیین کننده در موفقیت یا عدم موفقیت این مجموعه خواهد بود. این مجموعه موضوعات و مفاهیم مختلفی مانند مرگ و میر، مرگ و ماهیت انسان را بررسی می‌کند و شخصیت‌های اخلاقی مبهم کافی را برای شما فراهم می‌کند که بتوانید سر خود را در اطراف خود بچرخانید، با این حال بیشتر اوقات، فقط یک مفهوم ساده را با انتخاب کلمات عجیب پیچیده می‌کند. مثل وقتی که شیکی به جای «او باخت»، «او شکست» یا «او پاره کرد»، در قسمت 3 می‌گوید «او بازویش را کشت»، و واژه‌های عجیب و غریبش مانند این‌ها که خیلی‌ها را خسته می‌کند. این فیلم خیره‌کننده است و از نقطه نظر تولید به خوبی متحرک است، با برخی کارگردانی و پیش‌نمایش عالی. اگرچه ورودی های دیگری نیز وجود دارد، این فیلم تقریباً برای همه چیز در این مجموعه بسته شده است، با برخی از پایان های سست جزئی. این سریال مطمئناً برای همه مناسب نیست زیرا بر اساس مضامین و تصاویر آزاردهنده (این برای شما مهم نیست، اینطور نیست؟)، روایتی گیج کننده و دیالوگ های فلسفی و گیج کننده عجیبی که می تواند نشستن در آن را بسیار سخت کند. . با این حال، تولید و انیمیشن محکمی با زیبایی شناسی بسیار جالب دارد که به راحتی می تواند علاقه را برانگیزد. اگر این تمام چیزی است که می خواهید، سریال بیش از اندازه کافی در انبار دارد. ترتیب ساعتی که من دنبال کردم ترتیب زمانی است، 2-4-3-1-5-6-7. من واقعاً مطمئن نیستم که دستور انتشار چگونه کار می کند، اما شنیده ام که دستور انتشار آن را گیج کننده تر می کند که به نوبه خود آن را کمی جالب تر می کند. شما آزادید که تصمیم بگیرید.