Given

نمی دونم می تونم بگم انیمه ای هست که واقعا روی من تاثیر گذاشته ولی انیمه خوبیه. ساتو پسری است با گذشته ای غم انگیز، جایی که دوست پسر مرحومش پس از مشاجره بین آن دو، خودکشی کرد و تنها گیتارش را برای او باقی گذاشت. همه چیز برای ساتو شروع به درخشش می کند که او با اونویاما، پسری از کلاس دیگر که یک گروه دارد، ملاقات می کند و او به او نحوه نواختن گیتار را آموزش می دهد. بنابراین، پس از مدتی ساتو به گروه اونویاما می‌پیوندد و در آنجا با آکیهیتو و هاروکی آشنا می‌شود. انیمه رابطه پذیرش گذشته خود را بسیار بررسی می کند، و به نظر من این زیباترین پیامی است که انیمه ارسال می کند، بالاخره ما می دانیم که آنچه مافیو از آن گذشت بسیار آسان نیست. اتفاقی تکان دهنده که در واقع مخاطب خود را نیز شوکه می کند. شاید حرفم بیهوده باشد، اما معتقدم آهنگی که پخش می‌شود یکی از معروف‌ترین آهنگ‌های انیمه است، حداقل در جایگاه من، و این تعجبی ندارد، آهنگی احساسی و همچنین بسیار خوب است. مافیو قطعاً نشان داد که استعداد آوازی اش از آن «لالالالا» فاصله زیادی دارد، و خدای من، می دانم که همه این را می گویند، اما چه صحنه شرم آور است، این دو بار اتفاق می افتد و بار دوم که می توانستم قسم بخورم که باعث درد جسمی من شد. اما اشکالی ندارد، تمام شد. نکته مهم دیگری که می خواهم به آن اشاره کنم این است که برخلاف بسیاری از BL ها، این انیمه جذابیتی برای جنسیت افراطی یا مضامین متمرکز بر انکار پذیرش خود ندارد، می دانم که این موضوعی است که باید به آن پرداخته شود، اما وقتی ما همیشه LGBT را خلاصه می کنیم. تعصب و انکار داستان های عاشقانه کمی کسل کننده است، گاهی اوقات ما فقط می خواهیم عشق را بدون موانع زیادی ببینیم، البته گیون واقع بینانه است و همچنان به مسائلی از این دست می پردازد، اما عاشقانه قهرمانان داستان به قدری طبیعی و رضایت بخش رخ می دهد که نشان می دهد که تمرکز آن به وضوح در ترس از قضاوت جامعه نیست، بلکه در توسعه بین آن دو است. انیمه همچنین دارای حس طنز فوق العاده ای است که باعث لبخند من شد و شخصیت هایی با شخصیت بسیار و فوق العاده جالب. خوب، اگر تا اینجا خوانده باشید، ممکن است تعجب کنید که چرا من در ابتدای نقد نظر اسیدی تری دادم و گفتم که این انیمه تأثیری بر من نگذاشته است، اگر از تعریف و تمجید آن دست برندارم، این یک انحصار است. مشکل شخصی است، اما با برداشتن اسپویلرهای زیادی برای انیمه، تأثیر آن بر من تقریباً به صفر رسید، زیرا از قبل می دانستم که بسیاری از اتفاقات رخ می دهد، خود را متعجب یا ناراحت نکردم. مواقعی که باید می‌بودم، اما با این وجود، معتقدم که به همان اندازه که این انیمه را خودم تگ نکرده‌ام، می‌توانید افراد کمتر کنجکاو دیگری را که از اسپویلر اجتناب می‌کنند تگ کنید. ~ نه <3

یک انیمه گرم زیبا با تنش های جزئی است. اگر به دنبال یک یائوی بامزه هستید، این قطعاً یکی از مواردی است که باید با یک رابطه متقاعد کننده و ترکیب شیمی بین این دو مرد اصلی تماشا کنید. برای بخش موسیقی/گروه انیمه به نوعی عقب افتادگی است، به خصوص بخش موسیقی. آهنگ پایانی ارزش تمام ساخت و سازهای داده شده برای آن را دارد و افزودنی عالی به لیست پخش متوسط ​​شماست. مشکل فراتر از این است که آنها علاوه بر چند آکورد مبهم و طبل، فقدان شدید موسیقی است. و "لا". در پایان آن، من آماده بودم که اگر یک نفر لای دیگر را از دهانش می شنیدم، بکشم. من می‌دانم که نویسندگان می‌خواستند صدا را تا زمانی که فاش‌کننده‌ی بزرگ نشان می‌دهد عقب نمانند تا آن را تا جایی که ممکن است به صدا درآورند. اما یک لالایی ملایم ساده یا چیزی می‌توانست کار کند و اوضاع را تغییر دهد، تماشاگر را بیشتر علاقه مند می‌کرد. و این فاش شدن بزرگ را خراب نمی کرد. یا برخی از شخصیت‌های کناری آهنگ می‌خوانند تا واقعاً با صدای MC مقایسه شوند.