Yuukoku no Moriarty

این انیمه دست کم گرفته شده است و برای داشتن چندین فصل باید توسط بسیاری تماشا شود. قهرمان داستان موریارتی است که پروفسوری است که توسط سر آرتور کانن دویل از شرلوک هلمز گرفته شده است. این یک انیمه پلیسی/تعقیب و گریز فوق العاده است که افراد زیادی را درگیر می کند که اهل آن نیستند. این انیمه در هر قسمت غیر قابل پیش بینی است و سبک هنری آن خوب و با داستان سازگار است. شخصیت ها به خوبی جمع شده اند و برخی دارای ایرادات و قدرت هستند و این انیمه برای افرادی است که می خواهند از رقابت انیمه و شخصیت هایی مانند آن لذت ببرند. ناروتو و ساسوکه. واکنش شخصیت ها در موقعیت وحشتناکی که با آن روبرو می شوند خوب بود.

tl;dr: یک فرضیه بسیار قوی که نویدهای زیادی را در ابتدا نشان می دهد، اما در مجموع به طرز وحشتناکی اجرا می شود. *توجه: این بررسی قسمت 1، قسمت 2 و OVA ها است.* Moriarty the Patriot انیمه ای است که بر روی جیمز موریارتی، شناخته شده ترین دشمن کارآگاه مشهور شرلوک هلمز تمرکز دارد. به عبارت دقیق‌تر، گروهی متشکل از سه برادر وجود دارد که همگی جیمز موریارتی هستند و همه آنها تا حدی روی آنها تمرکز کرده‌اند، اما دوتاگونیست بدون شک ویلیام جیمز موریارتی است. از ابتدا، حتی از عنوان، مشخص است که موریارتی به عنوان یک شرور به تصویر کشیده نمی شود، بلکه تا حدودی یک ضدقهرمان است که کاری را که از روی میهن پرستی انجام می دهد، انجام می دهد. به طور خاص، او می‌خواهد بریتانیا را از طریق از بین بردن شکاف طبقاتی بهبود بخشد و برنامه‌هایش برای انجام این کار شامل تبدیل شدن به ارباب جنایت بدنام در سراسر لندن است. همانطور که انتظار می رود، این منجر به درگیری او با هلمز می شود و این دو به رقبای سرسختی تبدیل می شوند. به جز، این واقعاً آن چیزی نیست که به نظر می رسد. به نظر می‌رسد این نوشته در مقطعی به این شکل عمل می‌کند، اما خیلی کم اتفاق افتاده است. شرلوک هلمز و ویلیام جیمز موریارتی رابطه پیچیده ای دارند که در آن هولمز می خواهد هویت ارباب جنایت را کشف کند و در عین حال به او احترام زیادی قائل است، در حالی که به نظر من به طور مستقل با ویلیام دوست می شود، مجموعه ای فوق العاده است. با این حال، من احساس می کنم ارزش این مجموعه در مقصد نیست، بلکه در سفر برای رسیدن به آنجا است. به نظر می‌رسد نوشته‌های موجود در این، با بازی موش و گربه‌ای که انتظارش را داشتم، کاملاً محو می‌شود. بر اساس آنچه شخصیت ها می گویند، می توان فرض کرد که احتمالاً اسرار بیشتری در مورد این دو وجود دارد که هرگز به صراحت نشان داده نشده اند. با این حال، پرش از آنها مانند قرار دادن گاری قبل از اسب است. این امر به ویژه در مورد قسمت نهایی بازی دوم فاجعه آمیز بود، جایی که به نظر می رسید روی ضربه های احساسی سنگین متمرکز بر رابطه بین این دو متمرکز شده است. اما به دلیل عدم ایجاد این رابطه، این ضربان‌های عاطفی، و در کل پایان آن، به سادگی به هیچ وجه فرود نمی‌آید. یکی دیگر از زمینه هایی که من احساس می کنم نوشتن در این انیمه به طرز شگفت آوری ضعیف است، این است که برای داستانی بر اساس شرلوک هلمز، هوش و شوخ طبعی تکان دهنده ای وجود ندارد. بیشتر جنایات موریارتی آنقدرها هم پیچیده نیستند. جنایاتی که هولمز حل می کند تا حدودی بهتر هستند، اگرچه هنوز آنقدر قوی نیستند که نمایش را حفظ کنند. کورس اول هنوز از این نظر بسیار مناسب است، اما کورس دوم به طور قابل توجهی پسرفت می کند. متأسفانه، دوره دوم نیز مواردی دارد که بسیار قابل توجه تر هستند، و بنابراین برداشت کلی از سری به نظر می رسد که در دوره دوم بسیار بیشتر از اولی ریشه دارد. مثال اصلی آن می تواند فینال دوره دوم باشد، جایی که در نهایت باید توضیح داد که نقشه ویلیام چیست و چرا او باید ارباب جنایت شود. با این حال، برنامه او این است که آن را کاملاً و کاملاً نوجوانانه بیان کند. صحبت کردن با عبارات مبهم برای جلوگیری از خرابکاری، اساساً به این می رسد که نجیب زاده ها هوشیار خود را پیدا می کنند و زمانی که با تهدید بزرگی که مردم عادی نیز با آن روبرو هستند مواجه می شوند، افراد خوبی می شوند. باور اینکه این اتفاق به میزان قابل توجهی بر شکاف طبقاتی تأثیر می گذارد، فوق العاده سخت است. به خصوص تا آن نقطه، که منظور من به معنای واقعی کلمه تا صحنه قبل است، اشراف به عنوان تبهکاران کارتونی به تصویر کشیده می شوند که مردم عادی را کمتر از خودشان انسان می دانند. شاید اگر با سرعتی بهتر از آن چیزی که معقول به نظر می‌رسید کشیده می‌شد، اما در چارچوبی که اتفاق می‌افتد، به طرز خنده‌داری احمقانه بود. همچنین احساس می‌کردم که نوشتن با منبعی که از آن به عنوان پایه استفاده می‌کرد، کار بسیار سختی داشت. البته هیچ کس نباید انتظار داشته باشد که آثار مشتق شده به طور کامل به چیزی که از آن الهام گرفته اند بچسبند، زیرا این کار خسته کننده خواهد بود. با این حال، من هنوز هم انتظار دارم که آنها درک خوبی از اثر اصلی نشان دهند و انحرافات ارزشمندی داشته باشند. در اینجا بیشتر احساس می‌شد که فقط از عناصر گسترده و سطحی داستان‌های شرلوک هلمز استفاده می‌کند، و بنابراین فکر نمی‌کنم این انیمه برای آن‌هایی که به آن علاقه‌مند هستند به دلیل جنبه‌های مربوط به شرلوک هلمز ارزش زیادی داشته باشد. به تصویر کشیدن بریتانیای دوره ویکتوریایی نیز از نظر بسیاری بی‌نظیر بود، بنابراین فکر نمی‌کنم که برای کسانی که به آن علاقه‌مند هستند ارزش زیادی به خاطر موقعیت تاریخی آن داشته باشد. با این حال، اینطور نیست که همه چیز بد باشد. کیس های مختلف ممکن است چندان هوشمندانه نباشند، اما بسیاری از آنها هنوز هم بسیار لذت بخش هستند. دیدن موریارتی که نجیب زادگان خراب را سرنگون می کند بسیار راضی کننده است، و هر چه احمقانه تر و پوچ تر و سرگرم کننده تر می شود. چیزهای دیوانه وار دیگری که در طول برنامه های او اتفاق می افتد مانند شلیک سکه برای تغییر زاویه گلوله یا استفاده از اتومبیل (در لندن ویکتوریایی) برای چیزی که قرار است یک ماموریت مخفی باشد، خنده دار بود. شرلوک نیز یک شخصیت واقعا سرگرم کننده است، به طوری که به تنهایی برای نگه داشتن بسیاری از انیمه کافی است. اکشن هم گاهی خیلی باحال بود. انیمه زمانی بهترین حالت را دارد که فقط کارش را انجام می‌دهد بدون اینکه اصلاً به رشته‌های اصلی داستان یا کمان شخصیت‌ها اهمیت بدهد. اگرچه متأسفانه این بدان معنی است که اوج های آن خیلی زیاد نیستند در حالی که پایین ترین ها واقعاً پایین هستند. هنر بسیار خوب است، به خصوص پس زمینه، و انیمیشن نیز به اندازه کافی مناسب است. با این حال، طراحی شخصیت ها را من واقعاً درک نمی کنم. آنها به طور کلی بسیار خسته کننده هستند. اگر آنها از نظر تاریخی دقیق بودند، آن را دریافت می کردم، اما به نظر نمی رسد که آنها در این زمینه سختگیر باشند. احساس می‌کنم قطعاً جایی برای جذاب‌تر شدن آنها وجود داشت. هر دو OP از نظر آهنگ ها و تصاویر بسیار عالی بودند. با این حال، من آنقدرها به جلوه های بصری یا آهنگ های ED علاقه مند نبودم. موسیقی متن به اندازه کافی مناسب بود اما به خصوص به یاد ماندنی نبود.