Shinseiki Evangelion

بازدید مجدد از Evangelion برای من تجربه‌ای واقعا درون‌گرایانه بود، من این نمایش را بیشتر به عنوان یک قطعه سینمایی در مورد اینکه چگونه بارها و بارها به خودمان صدمه می‌زنیم تا احساس کنیم مورد قبول و دوست‌داشتنی هستیم، به جای یک انیمه ربات غول‌پیکر تعبیر کردم. شخصیت‌هایی مانند شینجی و آسوکا همیشه باعث می‌شوند موضوعاتی مانند فشار همسالان، سندروم شیاد و معضل بدنام جوجه تیغی را بازتاب دهم و این تجربه را برای بینندگان (از جمله من) قابل ربط‌تر می‌کنند. من با این ذهنیت دائمی که "فقط به اندازه کافی خوب نیستم" بسیار دست و پنجه نرم کرده ام، احساسی مضطرب و طاقت فرسا که همراه با این عدم اعتماد به نفس است که همه چیز را بدتر می کند. بعد از اینکه EVA را تماشا کردم و دیدم که همه آن شخصیت‌ها به همان شیوه‌ای که من گاهی اوقات در حال مبارزه هستند، شروع به دوست داشتن این سریال کردم و این را به عنوان یک بازنمایی کامل از نیاز انسانی ما به احساس تعلق بدون توجه به اینکه چقدر خود را در معرض درد و ذهنیت‌های سمی قرار می‌دهیم می‌بینم. . در پایان، اگر می‌خواهید عمیقاً در احساسات خود فرو بروید، سعی کنید آنها را درک کنید و سفر خود را به سمت عشق به خود و پیشرفت آغاز کنید، Neon Genesis Evangelion می‌تواند شریک بزرگی باشد، زیرا مشاهده می‌کنید که بازیگران اصلی از طریق احساسات خود می‌گذرند. به درون سر خود سفر می کنند و یاد می گیرند که خودشان را همان گونه بپذیرند که شما نیز لایق دوست داشتن هستید.

MUST WATCH: Neon Genesis Evangelion نزدیک به خانه، بسیار نزدیک به خانه با قهرمانش ضربه زد. این یک تجربه تماشای بسیار شخصی در بحبوحه تشخیص افسردگی بود. نیازی به گفتن نیست که البته ما بسیار متفاوت هستیم، اما نحوه نگرش ما به جهان و کارهایی که برای از بین بردن آن انجام می دهیم و آنچه می خواهیم بسیار شبیه بود. من این رویکرد را نسبت به یک قهرمان داستان دوست دارم، حتی اگر قابل ربط نباشد. یک بزدل، یک آدم قلابی، یک آدم بسیار خودخواه و قربانی بازی در هر فرصتی که به دست می آورد. هر شخصیتی در این نمایش آنقدر ناقص است و هر کدام از اطرافیانشان بهترین عکس العمل خود را انجام می دهند. اینجاست که نمایش بیشترین درخشش را دارد، تعاملات شخصیت ها و فلسفه ها. علیرغم اینکه اپیزودهای زیادی به مقابله با یک دشمن اختصاص داده شده است، روشی که آنها برای این کار پیش می برند همیشه طرح اصلی را پیش می برد، شخصیت ها رشد می کنند یا واگذار می شوند، ریسک ها بالا می رود، و نمی توان گفت که چه اتفاقی برای شخصیت ها می افتد زیرا نتیجه هر نبرد متفاوت است. از پیروزی کامل تا نابودی کامل یک منطقه یا ذهن یک شخصیت. بنابراین بسیاری از جلوه های بصری در این نمایش کاملاً ناراحت کننده و ناراحت کننده هستند. هیچ چیز را متوقف نمی کند، آسیب پذیرترین حالت یک شخصیت را به شما نشان می دهد، چه برهنه باشد، چه از نظر ذهنی مورد قضاوت قرار گرفته باشد یا توسط حسادت هدایت شود. همه این شخصیت ها در هسته خود هستند، افراد بسیار ناقصی که همدیگر را احاطه کرده اند و برای سلامت روانی یکدیگر وحشتناک هستند. تماشای تمام مراحل و استادانه انجام شده بسیار ناراحت کننده است. کار دیگری که به کمال کامل انجام شد، پایان بود، که ظاهراً به دلیل "فوق العاده" بودن بحث برانگیز بود که به نظر من درست نیست. بدون پرداختن به اسپویلرها، رویکردی کاملاً متفاوت برای بیان داستان دارد که در ابتدا مردم را گیج می‌کند، اما بلافاصله شما را به درک مفهوم کلی نمایش می‌رساند. آنها با ورود به قلمروی اسپویل تر، منطق و افکار یک فرد بسیار افسرده را کاملاً تجزیه می کنند و آن را به یکی از بهترین صحنه ها/قسمت های تاریخ از نظر کارگردانی و داستان تبدیل می کنند. تجربه تماشای باورنکردنی که در صورت داشتن افسردگی بسیار شخصی احساس می شود.

Neon Genesis Evangelion قطعا یکی از تاثیرگذارترین انیمه های دهه 90 است و دلیل خوبی هم دارد. اول از همه، داستان درجه یک است و به بررسی معنای انسان بودن در دنیایی خصمانه و بی رحم می پردازد. وقتی به قهرمان داستان معرفی می‌شویم، زیاد به او فکر نمی‌کنیم، در واقع طبیعی است که تا آنجایی که او را دوست نداشته باشیم، به دلیل ناتوانی او در بازی کردن و تصمیم‌گیری مهم، پیش می‌رویم، اما با پیشرفت انیمه، می‌آییم. ذهن و مبارزات او را درک کنید و در عوض شروع به ریشه یابی او کنید. همچنین، انیمیشن نمادین است و مکث‌های بین دیالوگ شخصیت‌ها تاثیرگذار است و تجربه تماشایی منحصر به فردی را ایجاد می‌کند. همچنین این واقعیت وجود دارد که همه شخصیت‌های اصلی داستانی غم‌انگیز دارند، که باعث می‌شود شما نسبت به همه آنها احساس احساس کنید. تنها چیزی که آن را از شاهکار بودن باز می دارد، پایان آن است که اگرچه وحشتناک نیست، اما واقعاً کاملاً گیج کننده و غافلگیرکننده است. اگر End of Evangelion را در نظر بگیرید، این یک 10/10 است.