Uchuu Kyoudai

من در انتظار یک کمدی وارد این انیمیشن شدم، زیرا این ژانری است که با آن برچسب گذاری شده است. با این حال این یک انیمه کمدی نیست، ممکن است در هر قسمت پنجم بخندید، اما انتظار نداشته باشید که در هر قسمت کمدی ثابت باشد. این حتی یک انیمیشن در مورد فضا نیز نیست، بلکه در مورد رفتن به فضا است، مانند آماده سازی و آموزش. من همچنین از شیوه داستان نویسی آنها به عقب/ فلاش بک متنفرم. هر زمان که MC هدفی را تکمیل می‌کند یا به چیزی که به معنای واقعی کلمه چند قسمت پیش دیده‌اید فکر می‌کنید، در وسط یک قسمت، تکرارهای ثابتی خواهید داشت، این به سرعت کم می‌افزاید. برای برخی چیزهای خوب، من تم فضایی را دوست دارم و علیرغم اینکه کمی قدیمی هستند، تا حدودی با ناسا واقعی می مانند، ممکن است چند چیز در مورد فضا یاد بگیرید که گاهی آن را جالب می کند.

ناامیدی عظیم، صرفا بر اساس خود انیمه. مانگا ممکن است خوب باشد، اما این مانگا نیست. در ابتدا داستان بسیار سریع پیش می رود و با 99 قسمت به نظر می رسد که یکی دیگر از انیمیشن های فضایی شگفت انگیز "در سمت واقعی" مانند Planetes یا Honneamise باشد. در جایی در طول خط، طرح به تدریج به یک مستند ناسا در مورد آموزش فضانوردان تبدیل شد. شخصیت‌ها همراه با رشد جزئی شخصیت به تپش خود ادامه می‌دادند، زیرا فقط در مورد غلبه بر موانع در تمریناتشان بود. یادداشت جانبی طولانی: موضوع اصلی این انیمه در مورد تحقق رویاهای شماست، با این حال آنقدرها خوب کار نمی کند. آرزوی موتا رفتن به مریخ یا حداقل فضا بود که خیلی زود در سریال نشان داده شد. به گفته «تفنگ چخوف» این یک نقص بزرگ است. تنها موردی که در آن نور مریخ به تصویر کشیده شد، در قسمت پایانی بود که یک موشک (بدون حضور نانباس) در حال پرتاب به نام Mars-1 بود، جایی که موتا در کنترل ماموریت گیر کرده بود. حتی رویای ثانویه او برای رفتن به ماه به تعویق افتاد (به طور بالقوه به طور نامحدود همانطور که با فضانوردان همکار می بینیم). در نهایت، این انیمه (نه مانگا، که هنوز هم بدون هیچ مریخی از «تحقیقات» چند ثانیه‌ای من ادامه دارد) با یک هیچ همبرگر عظیم به پایان رسید. نکته جانبی دیگر: کارتون های پایانی در انتهای برخی از قسمت ها بسیار آزاردهنده و بی معنی بودند. عجیب است که چگونه یک مرد را به عنوان یک گوریل نشان می دهند و چگونه بعدها برادر دیگر را به عنوان یک "آرایشگر" به تصویر می کشند. موسیقی متن: هر قسمت همان موسیقی متن را تکرار می کردند... من موسیقی متن را دوست دارم اما تنوع نداشت. TLDR: در "نتیجه"، اگر به آهسته سوختگی علاقه دارید که به هیچ جا نمی رسد، این انیمه برای شماست. اگر دوست دارید مبارزات وارد شدن به فضا را ببینید، به تماشای Honneamise بروید که 16.5 برابر کوتاهتر است. اگر شخصیت های خوب را دوست دارید، به تماشای Planetes بروید، که 4 برابر کوتاهتر و بسیار بهتر است. اگر موسیقی متن های خوبی را دوست دارید که در هر قسمت تکرار نمی شوند، به تماشای Honneamise یا Planetes بروید. ویرایش: "در سمت واقع گرایانه"

خوب بود من احساس کردم چندین عنصر تکرار شونده واقعا آزاردهنده دارد که کیفیت آن را پایین می آورد. به نظر می رسید که برخی از نقاط تضاد واقعاً مصنوعی بودند و برخی از نقاط طرح نسبتاً گنگ. اسپویلر!!! مانند تصادف روی ماه، به نظر می‌رسید که راننده بیش از حد باور ناتوان بود و در حالی که ظاهراً با سرعت 60 مایل در ساعت حرکت می‌کرد، از منظره‌ای ناآشنا و غیریکنواخت نگاه می‌کرد. البته تصادف کرد او چه انتظاری داشت؟ به نظر می رسید که بالادست ها ترکیبی باورنکردنی از افراد ناتوان متخاصم و آدم های خوب ساده باشند. تعداد بسیار کمی از آنها که مانعی برای شخصیت‌ها ایجاد می‌کردند، به روشی باورنکردنی موجه به نظر می‌رسیدند. حتی زمانی که توجیهات بالقوه وجود داشت، مانند زمینه سازی هیبیتو، آنها هرگز انگیزه ای جز یک نگاه سطحی سطحی را کشف نکردند. من فکر می کنم شخصیت پردازی ناسا کاملاً بی اساس است. آن‌ها بخش‌های مهندسی را به‌عنوان کلبه‌هایی به تصویر می‌کشند که تنها کارمندان آن بازنده‌های سطل‌های معامله بودند که فقط به این دلیل بودند که نمی‌توانستند در یک کارفرمای معتبرتر، مانند یک تولیدکننده AC، شغلی پیدا کنند (طعنه). چی؟؟؟ تعداد زیادی از مهندسان برای کار برای ناسا یا JAXA یا هر مؤسسه متمرکز فضایی دیگر کشته می شوند. ناسا مکانی فوق‌العاده رقابتی برای یافتن شغل است، و آنها دستمزد مهندسان خود را با مزخرفات نمی‌دهند. بسیاری می‌توانند در شرکت دیگری بیشتر به دست آورند، اما ناسا و دیگران از مزیت باورنکردنی و فوق‌العاده آشکار داشتن کار واقعاً جالب برخوردارند. باز هم، یک مهندس اگر علاقه زیادی به کار خود داشته باشد، به طور کلی ترجیح می دهد بر روی یک تلسکوپ فضایی به جای یک واحد AC کار کند. ناسا کارهای جالبی در بیل دارد، بنابراین متقاضیان واجد شرایط کافی برای انتخاب وجود ندارد. فضانورد بودن تنها شغلی نیست که رقابت سختی دارد. سریکا نیز عمیقاً ناقص است. او یک فضانورد شد تا ALS را درمان کند، اما این یک سوء تفاهم اساسی از آنچه که در یک فضانورد دخیل است را نشان می دهد. 90 درصد از حرفه یک فضانورد بر روی آموزش پرواز فضایی و آماده سازی متمرکز است، و فقط بر اساس ماموریت تا ماموریت، آنها در آزمایش در ISS آموزش می بینند. این نیز به آنچه که ماموریت مستلزم آن است بستگی دارد. شما نمی‌توانید فقط تصمیم بگیرید که چه تحقیقی انجام دهید، در عوض به شما تحقیقات تیم‌های زمینی که پیشنهادهای تحقیقاتی توسط آژانس فضایی آنها استثنا شده است، واگذار می‌شود. اگر او در مورد ALS جدی بود، روی زمین کار می‌کرد، آزمایش‌ها را طراحی می‌کرد و پیشنهاداتی را به JAXA ارائه می‌کرد، زیرا این به او اجازه می‌داد بیشتر وقت خود را صرف تحقیقات کند، نه فضانوردی که هزینه بسیار کمی می‌کرد. زمان بر روی تحقیقات خود، و بیشتر افرادی هستند که روی پروژه های دیگران کار می کنند. وقتی صحبت از اهدافش به میان می‌آید، فضا به‌نظر می‌رسد غیرقابل سکونت است، و بنابراین من واقعاً نمی‌توانم انگیزه‌های او را جدی بگیرم. همچنین به نظر می رسد که با علم بیش از حد تلاش می کند و اغلب به صورت صاف می افتد. آشکارترین نمونه تلسکوپ فضایی طراحی شده توسط شارون کانکو است که به عنوان نقطه طرح مرکزی عمل می کند. او اشاره می کند که چگونه یک تلسکوپ نوری در ماه به دلیل دشواری کار با آینه ها غیرممکن است. در عوض او یک تلسکوپ رادیویی طراحی می کند. دلیلی وجود دارد که ما تلسکوپ های رادیویی ماهواره ای نداریم. آنها یک ایده احمقانه هستند. از آنجایی که زمین از نظر قطر بزرگتر از ماه است، ما در حال حاضر آرایه های تداخل سنجی عملیاتی داریم که وضوح بهتری نسبت به زمانی که بخواهیم تلسکوپی بسازیم که تمام سمت دور ماه را پوشش می دهد، ارائه می دهند. به جای قرار دادن یکی در ماه، گزینه بسیار بهتری وجود یک صورت فلکی ماهواره ای است که می تواند تداخل سنجی را برای شبیه سازی تلسکوپ هایی به اندازه مدار زمین یا بیشتر انجام دهد. از این کار خیلی چیزها به دست می آید و چیزهای زیادی برای از دست دادن وجود دارد. آنها فکر می کردند که با این یکی باهوش تر از آنچه بودند عمل می کنند، اما نمونه های بیشتری وجود دارد. بدتر از همه قدم زدن بود. این سریال می‌توانست 40 قسمت را از دست بدهد و بسته به نحوه انجامش، بهتر به پایان برسد. بسیاری از زمان صرف مکث‌های بیش از حد دراماتیکی می‌شد که بسیار طولانی می‌شد، و فلاش‌بک‌های خسته‌کننده‌ای که استقبال آنها را تا نیمه تمام می‌کرد. چیزهای خوبی وجود دارد، زیرا شخصیت‌ها عموماً لذت‌بخش هستند، و بیشتر پاداش‌ها، حتی اگر منطقی نباشند، باز هم از نظر احساسی رضایت‌بخش هستند، اما باز هم، این تنها در صورتی است که بتوانید مغز خود را خاموش کنید. من نمی توانم به آن امتیازی کمتر از این بدهم زیرا گاهی اوقات از آن لذت می بردم، و در کل، میانگین برداشت من از آن این بود که خوب است. توهین آمیز نیست، و آنها تحقیقاتی را با علم انجام دادند، فقط سرعت آن خسته کننده است و اشتباهات فاحش، که برای یک نمایش علمی تخیلی، بلعیدن آن سخت است. اگر می‌خواهید کاری که من در نظر می‌گیرم یک انیمه مشابه درست انجام شود، Planetes را بررسی کنید. نسبت به این نمایش واقعا خوبه