Tokyo Revengers: Seiya Kessen-hen

به اندازه فصل اول خاطره انگیز نیست. فکر می‌کنم خیلی کارها را درست انجام داد، اما در نهایت تقریباً از هر نظر از فصل 1 کوتاهی کرد. گاهی اوقات تماشای صادقانه بسیار خسته کننده است اما خوب است. این به هیچ وجه وحشتناک نیست، اما انیمیشن داستان همه چیز فقط یک چیز ساده است. دیگه چیزی برا گفتن نمونده. مشکلی نیست. شاهکار نیست اما زباله هم نیست. داستان از فصل اول بازیافت شده بود، اما همچنان به اندازه‌ای سرگرم‌کننده بود که باعث شد من به تماشای آن ادامه دهم و از آن دست نکشم. کاراکترها خوب بودند، فقط کهنه شده بود، زیرا ما مدام در هر قسمت دیگر فلش بک ها و داستان های پس زمینه شخصیت ها را می دیدیم و این شتاب را از بین می برد و در نهایت اطلاعات شخصیتی بیشتری به من می داد، اما باعث می شد که نمایش شبیه به یک کشش باشد. حرف دیگه ای نمانده. در سراسر هیئت فقط .. خوب است.

اسپویل در آن، پس مراقب باشید صادقانه بگویم، بسیار غم انگیز است. زیرا به طور کلی، Tokyo Revengers واقعاً چیزهای خوبی در خود دارد. این قوس فقط یک آشفتگی بود. هیچ ایده ای ندارد که جهان قرار است چگونه کار کند. این یک مشکل در فصل اول است. مردم از یک یا دو مشت ناک اوت می شوند یا حتی می میرند. اما نه شخصیت های مهم ما. آن‌ها با لوله‌های فلزی کوبیده می‌شوند، چیزی که به نظر می‌رسد یک مافوق انسان است مشت می‌شوند و هنوز هم تقریباً به‌گونه‌ای بلند می‌شوند که گویی به تازگی توسط دوست دخترشان سیلی خورده‌اند. وقتی با اژدهای سیاه آشنا می‌شویم، آن‌ها سعی می‌کنند آن‌ها را دشمنان قوی دیوانه‌ای نشان دهند و شما این احساس را پیدا می‌کنید که این بار می‌تواند به چیزی خطرناک تبدیل شود. سپس همه چیز پایین می آید. هاکای شخصیتی است که من با آن درگیر هستم، زیرا او در مورد شخصیت شرور اصلی ضربه روحی دارد، با این حال فقط با چند کلمه زیبا و قدرت دوستی بر آن غلبه می کند. داستان پیرامون او خوب بود. می توانست جالب باشد، با این حال نحوه اجرای آن باعث شد من بخندم، به جای گریه، چیزی که تصور می کنم قرار بود اتفاق بیفتد. نبرد وحشتناک بود. مردم به تنهایی به دنبال دشمن غول‌پیکر خواهند رفت، فقط برای نفر بعدی که همین کار را انجام دهد، الاغ خود را تسخیر می‌کنند. مکث های طولانی وجود دارد، گویی که آنها فقط تصمیم گرفتند نیمه وقت را خنک کنند، در حالی که بحث می کنند چگونه باید مستقیماً در مقابل دشمن پیش بروند. -اکنون قسمتی است که فینال بزرگ مبارزه را خراب می کند- البته، نویسنده هیچ سرنخی ندارد که چگونه با شخصیت هایی که در محل حضور دارند، بدهای بزرگ را شکست دهد، پس چه می کند؟ بله، او دو شخصیت OP را به آنجا می فرستد تا از آن مراقبت کنند. اژدهای سیاه که بسیار خطرناک بودند توسط دراکن بیرون کشیده شدند. به تنهایی تا مایکی بتواند وارد شود و با یک ضربه که ظاهراً سریع‌تر از نور بود، شخصی را که مدت زیادی در حال جنگ بودیم، ناک اوت کند. بعد از آن، آن احمق‌ها حتی جسارت این را دارند که نفهمند که اگر مایکی در کلیسا باشد، توده‌های اعضای باند اژدهای سیاه حذف شده‌اند تا بتوانیم یک "افشای بزرگ" داشته باشیم. به طور کلی، داستان درهم و برهم بود، دعوا احمقانه بود تا جایی که فکر می‌کنید آن بچه‌ها اعضای باند گروه نیستند، بلکه مهدکودکی هستند که سعی می‌کنند با یک ورزشکار متعصب مبارزه کنند. انیمیشن غمگین بود زیرا گاهی اوقات حتی به نظر می رسد که گویی برخی از شخصیت ها کیفیت پایین تری نسبت به دیگران دارند ... و آنها در جلوی همه چیز هستند.