Sankarea

رئا بر اثر تصادف جان خود را از دست داد. با این حال، به لطف شهود چیهیرو، او به زندگی باز خواهد گشت و تبدیل به یک دختر زامبی شایان ستایش می شود. سانکاریا علاوه بر جنبه لطیف و عاشقانه و کمدی گگ‌های مختلف، به موضوع مالکیت والدین از جانب پدر رئا نیز می‌پردازد که سال‌ها نمی‌توانست از زندگی اجتماعی لذت ببرد و از انواع آزار و اذیت رنج می‌برد. . علاوه بر این، شخصیت رانکو وجود دارد که احساسات متقابلی نسبت به چیهیرو یا مرو دارد که پس از ناپدید شدن مادرش خود را زن خانه می‌بیند و آریا، مادر سانکا که از زمان تولد دخترش از شوهرش غفلت کرده است. به همین دلایل، Sankarea یک اثر کامل، ترکیبی از کمدی، درام و احساسات است.

من از همان ابتدا درگیر بودم، یک پیش‌فرض منحصربه‌فرد برای داستان عشق زامبی‌ها، با شخصیت‌هایی که به نظر می‌رسید قابل توجه بود، هر چند متأسفانه آن چیزی که من امیدوار بودم به آن برسد، کم بود. Sankarea به خوبی شروع کرد و کاراکترها را تنظیم کرد، Furuya، عاشق هر چیزی که مربوط به زامبی است، و Rea، دختری شیرین اما نادیده گرفته شده و پناه گرفته که دیگر نمی توانست آزار خود را تحمل کند. این جفت به طور غیرمنتظره ای کلیک کردند، و زمانی که ریا به زامبی تبدیل شد و به فورویا سپرد تا از او مراقبت کند، انگیزه آنها برای مطابقت با یکدیگر شکوفا شد. فاکتورهای جذاب زیادی در نمایش وجود دارد که من واقعاً آنها را دوست داشتم و به اندازه کافی قانع کننده بودند که به آن a6 بدهم، اما می خواستم این نقد را بنویسم تا مشخصاً آنچه را که اشتباه رخ داده است، و تحت الشعاع قرار دادن دو قسمت آخر را بیان کنم. داستان، اگرچه اعتیاد آور و زیبا بود، اما ایرادات زیادی داشت که به ناچار آن را به یک آشفتگی درهم تبدیل کرد. بله، این یک Ecchi است، اما سرویس هواداران به میزان آزاردهنده‌ای در طرح مداخله کردند، مشابه آنچه در Fire Force اتفاق افتاد. چند لحظه حیاتی و جدی وجود داشت که ساخته شد، و سپس به طور ناگهانی به دلیل تغییر لحن سرویس هواداران از بین رفت. برای مثال، زمانی که رئا نمی‌دانست که باید برگ‌های ادریسی را بخورد و شروع به سرکشی کرد، صحنه لیسیدن کاملاً غیرضروری و نامناسب بود. رابطه رانکو با فورویا ناخوشایند بود و وقتی او را "برادر" صدا زد، اوضاع را بهتر نکرد. او دست کم خشمگین بود، بیش از حد سعی می کرد وارد زندگی فورویا شود و او را به دوست داشتن او وادار کند، او را تحریک می کرد و وادار می کرد که واکنشی از او نشان دهد. هیچ کس حتی رابطه آنها را به عنوان پسر عمو زیر سوال نمی برد. نکته آزاردهنده دیگر این بود که بسیاری از صحنه ها بی معنی یا کاملاً پرکننده بودند. این نمایش اپیزودهای زیادی ندارد، گرچه برای ادامه دادن زمان با فیلر تلف شده است. مدیریت برخی از این لحظات به طرز طاقت فرسایی خسته کننده بود، به خصوص قسمت 9، جایی که پرکننده بعد از آویز صخره قسمت قبلی دراز بود. بسیاری از نکات داستانی دچار تزلزل شدند، مثلاً قبل از اینکه ریا حتی سعی کرد داروی Hydrangea را مصرف کند، شدت مورتیس کاملاً از بین رفت. همچنین گفته شد که او در حال پوسیدگی است، اما علائم کمی از آن وجود دارد، و هیچ عارضه دیگری به جز باز شدن مجدد زخمش وجود ندارد. اگر نمایش به طور مؤثرتری این علائم را برجسته می کرد و او را بیشتر به عنوان یک زامبی تعریف می کرد، طرح جالب تر می شد. در آخر، من می خواهم اضافه کنم که چگونه افکار پدر رئا به طور کامل تغییر کرد، عملاً بدون هیچ عواقبی. هیچ راهی وجود ندارد که او متوجه نشود کاری که با رئا انجام می دهد اشتباه و در یک لحظه نامناسب بوده است. شخصیت ها حتی پس از اینکه فورویا را با چاقو زد، چیزی نگفتند که او را مسئول بداند. اساساً به این موضوع اشاره شد و سپس فراموش شد، همه‌ی بد خلقی و وسواس در کل سریال، فقط برای پرتاب شدن از پنجره به بیرون. رئا به خاطر پدرش نزدیک بود خودش را بکشد، اما در نهایت هیچکس چیزی نگفت.

اگرچه این نمایش دقیقاً یک شاهکار نیست، اما قطعاً یکی از منحصر به فردترین نمایش های موجود است. پیچش‌های جالب و رضایت‌بخش زیادی وجود دارد و داستان به خوبی جریان دارد. من همیشه ترجیح می‌دهم قبل از عمیق شدن در نقدها، تماشای سریال را شروع کنم، اما در اینجا چند نکته بدون اسپویل وجود دارد: شخصیت‌ها، در حالی که اعمالی که برخی از آنها در آن شرکت می‌کنند از نظر اخلاقی مشکوک هستند، به‌طور مستقل در دنیای خود پیچیده هستند، چیزی که اینطور نیست. همه آثار داستانی موفق می شوند. اگرچه شاید «از نظر اخلاقی مشکوک بودن» شخصیت ها دست کم گرفته شود. این انیمه مفاهیم بسیار زشتی را پوشش می دهد، و خود هنر نیز دارای جنسیت زیادی است. سالم کلمه ای نیست که باید برای توصیف این نمایش استفاده شود. با این حال، در برخی از مفاهیم گسترده‌تر موجود در نمایش، عمق زیادی وجود دارد. مشکلات شخصیت‌ها منفجر می‌شوند، اغراق‌آمیز می‌شوند تا برخی موضوعات عمیق‌تر به سطح بیایند. این به نظر من یکی از بهترین موفقیت های انیمه بود. به عنوان مثال: آیا آزادی ارزش مردن را دارد؟ چند اپیزود، واقعاً 3 تا 4، طول می‌کشد تا سریال در آن جا بیفتد، تا نوع برنامه‌ای که می‌بینید مشخص شود. عاشقانه به طور خاص فقط سطحی باقی می ماند، بنابراین انتظار زیادی در آنجا نداشته باشید. به عنوان یک اضافه سر بالا، ماوراء طبیعی خارج از جدول نیست. موسیقی زیبا و از نظر موضوعی مناسب است و به این حس ها جوهره می بخشد. سکانس های آغازین و پایانی نیز به خوبی انجام شده است. این هنر این حس شبیه به کتاب طراحی را دارد که کاملاً معمولی از تولید استودیو دین است. این ممکن است دلیلی برای نگرانی باشد، زیرا هنر آنها به ظاهر از یک ابله مدرسه ابتدایی تا، در بهترین حالت، طراحی شخصیت های KonoSuba را شامل می شود. با این حال، هنر Sankarea به طرز شگفت آوری طراوت بود. تمیز و ساده بود، با تعداد زیادی عکس از زاویه های عجیب و غریب که تقریباً یادآور انیمه Shaft بود. چند لحظه تلخ در لایه‌بندی پس‌زمینه وجود داشت، اما حداقل با دوره زمانی خود مطابقت دارد. هنر قطعا یکی از نقاط قوت این نمایش است. طرح داستان پیچیدگی های زیادی دارد و در بسیاری از موارد به نظر می رسد به تراژدی اشاره دارد، اما به عنوان یک سریال مستقل چنین قدرتی در نتیجه گیری ندارد. اوج خوبی وجود دارد و طرح به خوبی پیش می رود. این همیشه ناامید کننده است که یک نمایش را به پایان برسانید، فقط متوجه شوید که رها شده است. من معتقدم Sankarea چگونه کار می کند و به عنوان یک سریال مستقل کار نمی کند این است: در داستان اگر سوالی در داستان مطرح شود باید به آن پاسخ داده شود و به عنوان اقتباسی ناتمام از مانگا، در انجام آن ناکام است. بسیاری از آنها را مطرح می‌کند و به آنها پاسخ می‌دهد، به اندازه‌ای که می‌توان از خود داستان قدردانی کرد، اما بسیاری از آن‌ها صرفاً به این دلیل بی‌جواب می‌مانند که منبع منبع ادامه دارد. دقیقاً هیچ حفره اصلی وجود ندارد، اما کارهای ناتمام زیادی وجود دارد. در انیمه یک نتیجه گیری وجود دارد، اما برای تجربه این موضوع به عنوان یک سریال مستقل، به جای گره زدن تمام انتهای داستان، بیشتر شاخه های آن را از بین می برد. از نظر داستان، انیمه کامل اما ناقص است. اگر در این انیمه به دنبال یک پایان قدرتمند هستید، چنین شانسی نخواهید داشت. خوشبختانه مانگا اکنون به پایان رسیده است، بنابراین اگر این کار را تمام کنید، همیشه می توانید به آنجا نگاه کنید. در کل فکر می کنم این سریال ارزش دیدن را دارد. هیچ انیمه دیگری مانند آن وجود ندارد. توقع زیادی نداشته باشید، اما توجه کنید.