ReLIFE: Kanketsu-hen

من دارم می خوانم که تعدادی از خوانندگان مانگا ناامید شدند زیرا این جا برای همه چیز نداشت. من هرگز مانگا را نخوانده ام، اما این احساس را درک می کنم. احساس می‌کردم «Chikai no Finale» (صدا! Euphonium) واقعاً عجله‌ای بود، اما این به این دلیل است که دو فصل اول را برای من خراب کرده بودند. با این حال، در این مورد، از آنجایی که من مانگا را نخوانده ام، واقعاً فقط می توانم در مورد این موضوع قضاوت کنم، بدون اینکه مانگا (که فکر می کنم به زودی بخرم) را در نظر بگیرم. پس این کاری است که من می خواهم انجام دهم. من قصد ندارم امتیازهایی را برای عدم پیروی از mangastrict حذف کنم، زیرا نمی دانم این کار را انجام می دهد یا نه، به جز دست دوم. بودجه کمتر در اینجا واقعاً نشان می دهد. انیمیشن کمی سفت‌تر است و بسیاری از شخصیت‌های پس‌زمینه به معنای واقعی کلمه اصلاً ترسیم نشده‌اند - آنها حباب‌های واقعی هستند. و در حالی که واقعاً عجله به نظر نمی‌رسید، من به نوعی دوست داشتم سوختن آهسته‌تری داشته باشم، احساس می‌کنم اگر لحظه‌های احساسی بهتر پیش‌نمایش می‌شدند و بیشتر کشیده می‌شدند تأثیرگذارتر بودند. اما داستان همچنان به خوبی جریان داشت و پایانی مناسب برای فصل اول بود. هیچ پیچش داستانی واقعی وجود ندارد، اما مسیری که ما در پایان فصل اول با آن روبرو شدیم تا پایان آن به پایان رسید، و من نتیجه را از نظر احساسی رضایت بخش یافتم. با این حال، من دوست داشتم که کمی بیشتر از آن توسعه پیدا کند - زمان بیشتری می‌توانست به پایان آن اختصاص داده شود، زیرا واقعاً جایی بود که کل ماجرا در تمام این مدت پیش می‌رفت (حتی اگر گاهی اوقات آن را نمی‌دانستیم). این واقعیت که آنها به چهار قسمت محدود شده بودند به شدت آنچه را که می توانستند انجام دهند محدود می کرد. اما استودیو فقط می‌توانست با چیزی که برای آن چراغ سبز نشان داده شده بود کار کند، بنابراین من آن را در امتیاز خود لحاظ نمی‌کنم. این چندین چیز است که می‌توانست روی نمره تأثیر منفی بگذارد که من عمداً آنها را در نظر نگرفتم، بنابراین فکر می‌کنم این را در نظر بگیرید. همه اینها به کنار، همراه با فصل اول، این انیمه همچنان مورد علاقه فوری است و پایان به اندازه کافی خوب بود. توصیه قوی از طرف من من مشتاقانه منتظرم تا ببینم مانگا چگونه متفاوت است.

قسمت های ویژه هر چیزی که در فصل اول خوب بود را برداشتند و هر چیزی را که نبود حذف کردند. اگرچه عجله دارد، اما می‌تواند گوشت و استخوان‌های احساسی را در یک قوس عشقی محکم و خوب بگنجاند. با پایه ای از شخصیت های دوست داشتنی و فصل 1 که قبلاً رابطه آنها را ایجاد می کرد، سریال موفق می شود کاریو و اوگا را به طور کامل کنار بگذارد، که تسکین بزرگی است. جدای از یک پایان خوب، آرک کاریو در فصل 1 دردسرساز بود، پر از کلیشه های انیمه و درگیری های ساختگی. من فکر می کنم که اوگا شخصیت خوبی است و کاریو بعد از پایان بازی بد نیست. در عوض، متخصصان بر رابطه بین کایزاکی و هیشیرو تمرکز می کنند. کایزاکی همچنان یک شخصیت دوست داشتنی است که بلوغ و معاشرت بودن او را آسان می کند. در همین حال، هیشیرو در نهایت تبدیل به یک شخصیت واقعی می شود (S1 Hishiro به عنوان دختری بی احساس عمومی که هر انیمه دبیرستانی باید داشته باشد شروع می شود)، که تجربه واقعی زندگی و توانایی اجتماعی را نشان می دهد. نه به عنوان یک برون گرا، بلکه چیزی شبیه به درون گراهایی که هنوز موفق به جمع آوری مجموعه ای از دوستان نزدیک می شوند. برجسته کردن این یک تلاش جدی برای ایجاد ارتباطات واقعی است که ریشه نکردن هیشیرو را سخت می کند. با این پایه، عاشقانه ای که احساس می شود به همان اندازه با تجربه مشابه قبل از ReLIFE و تعاملاتی که بین آنها در طول نمایش می بینیم، به تمرکز اصلی تبدیل می شود. انیمه‌های عمومی دبیرستانی (به نظر می‌رسد همه دختران برای جشنواره لباس خدمتکار به تن کرده‌اند) هنوز حضور دارند، اما برای یک بار هم که نمایش به‌قدری سریع است که هرگز آن‌قدر مرا آزار نداده است که من را از این تجربه خارج کند. در عوض، نمایش تلاش هیشیرو برای برنامه ریزی برای کریسمس، کایزاکی در حال قدم زدن دور میز در حالی که منتظر نمایش پیامی است و تماس های تلفنی به دلیل تمایل به شنیدن صدای یکدیگر، با پایان قریب الوقوع جشن بسیار بهتر عمل می کند. ReLIFE. آمیختن احساس گیج‌آمیز عاشق شدن با یقین به پایان یافتن این صحنه‌ها باعث می‌شود این صحنه‌ها بسیار شدیدتر شوند و هر تعاملی احساسی‌تر احساس شود. در 4 قسمت واقعاً چیزهای زیادی از این موضوع فشرده می شود. نوشته کامل نیست - چند چیز وجود دارد که عجیب به نظر می رسد (مانند کایزاکی بلافاصله اعتراف خود را پس می گیرد و می گوید وقتی دختری که با او است صریحاً از او برای قرار ملاقات خواسته است) اعتراف خود را پس می گیرد و می گوید: هنوز همه جا نوشتن با عجله انجام می شود، و باعث می شود که رابطه تا حدودی سطحی باشد، فاقد همه چیزهای کوچک است که باعث می شود عاشقانه واقعا کار کند. نمی‌توانستم چند بار فکر نکنم دقیقاً این دو در طول تماس‌های تلفنی‌شان درباره چه چیزی صحبت می‌کنند (زیرا این صحنه‌ها معمولاً فقط صحبت آنها را نشان می‌دهند در حالی که دیالوگ را با موسیقی جایگزین می‌کنند) با این حال، با توجه به اینکه این دو محور بزرگسالان واقعی هستند، نوشته به طور کلی می‌تواند آن را منعکس کند و رابطه‌ای ایجاد کند که کمی بالغ‌تر، کمی واقعی‌تر و کمی غوطه‌ورتر به نظر می‌رسد - در مقایسه با اوگا و کاریو که در تمام مدتی که بودم. کاملاً آگاه بودم که این یک انیمه عاشقانه دبیرستانی با احمقانه‌ترین درگیری‌هایی بود که کسی می‌توانست فکر کند. بدون دنباله، من عاشق موسیقی این نمایش هستم. من خارج از برنامه به آن گوش نمی‌دهم، اما هم در فصل اول و هم در این قسمت‌های ویژه، فوق‌العاده خوب کار می‌کند، با پیانوی متلاطمش که می‌تواند طیف وسیع‌تری از احساسات را نسبت به بخش‌های گسترده‌تر موسیقی متن زندگی منتقل کند. این واقعاً به نفع نمایش است. در کل تماشای آن لذت بخش بود

من خیلی فصل اول را دوست داشتم و می توانم درک کنم که مردم می گویند این عجله است اما با این وجود پایان خوبی است که من را راضی کرد و شدیداً توصیه می کنم تماشا کنید. همچنین تصوراتی وجود دارد که من دوست نداشتم که مانند کسی بنویسد که قسمت اخلاقی خاطرات پاک می شود و دید عمیق تر در شرکت نیز خوب خواهد بود. من این انیمه را دوست دارم زیرا شبیه انیمه های دیگر نیست، اما به شما می آموزد که از زمانی که زندگی می کنید لذت ببرید. اما برای من دوست داشتم طرح منطقی بیشتری داشته باشم. اما خوب است و خوب است. تماشاش کن فراموشش نمیکنی