ReLIFE

شاید این یکی از بهترین انیمه هایی باشد که تا به حال تماشا کرده ام. و این خیلی چیزها را می گوید. این آن را در کنار انیمه هایی مانند "Sangatsu no Lion"، "Sound! Euphonium"، "Akebi's Sailor Uniform"، و غیره قرار می دهد. اجازه دهید به شما بگویم چرا. اول، اجازه دهید مسائل فنی را از سر راه برداریم - هنر، اگرچه روشن، رنگارنگ، و معمولاً به خوبی انجام شده است، احتمالا ضعیف ترین بخش این انیمه است. انیمیشن اغلب کمی سفت است. موسیقی اما به نوعی شگفت انگیز است. موسیقی متن فقط یک دسته از ریف‌های جاز است، و واقعاً من را شگفت‌زده نمی‌کند اگر کسی واقعاً پشت پیانو بنشیند و حال و هوای بداهه‌ای داشته باشد. این در واقع واقعاً طراوت‌بخش است - من متوجه شدم که بارها و بارها متوجه آن می‌شوم و مانعی نداشت. اما بهترین چیز در مورد این انیمه داستانی است که می پرسد و نوع بازتابی که می طلبد. این انیمه هم مثل همه انیمه های واقعا خوب یک سوال می پرسد. "اگر می توانستی دوران دبیرستان را دوباره زنده کنی، چگونه بود؟" از همان ابتدای ساخت این انیمه، خود سوال را جزئی از جذابیت این انیمه دیدم. من توانستم خودم را در ذهنیت MC قرار دهم و چیزهای زیادی در مورد خودم یاد گرفتم، چیزهایی که، صادقانه بگویم، مواجهه با آنها چندان خوشایند نیست. و این برای من یک انیمه عالی است. کسی که چنان بر شرایط انسانی تسلط دارد که مانگاکا نه تنها می‌داند کدام سوال را بپرسد، بلکه داستانی شایسته بر اساس آن می‌سازد. و چندین پیچش داستانی وجود دارد که در واقع بسیار راضی کننده هستند. من به آنها اشاره نمی کنم زیرا اسپویل هستند، اما احتمالاً آنها را نخواهید دید که در حال آمدن هستند، و زمانی که آنها فاش می شوند واقعاً شگفت انگیز است. من واقعا مشتاقانه منتظرم تا ببینم چگونه این مشکل در بخش ویژه حل می شود. امیدوارم انجام شود. اگر این کار را نمی کرد بسیار ناامید کننده خواهد بود. به هر حال، این یکی از آن انیمه های خوابیده است که واقعاً زیاد مورد توجه قرار نمی گیرد، و من فقط از راه دور در مورد آن باخبر شدم... اما خوشحالم که این کار را انجام دادم. من مدتی به این سوال فکر خواهم کرد ... و مطمئن نیستم که پاسخ هایی که می دهم راحت باشد. اما به همین دلیل انیمه خوبی است. فکر می‌کنم این فرصتی است برای تأمل عمیق، یا یک داستان خوب. در هر صورت ارزش دیدن داره..

(قسمت‌های اسپویل مشخص می‌شود) این بررسی فقط مربوط به فصل اول نیست، بلکه مربوط به قسمت ویژه (4 قسمت) است که داستان را به پایان می‌رساند. به خاطر داشته باشید که من یک نویسنده نقد نیستم. بنابراین، می‌توانم بگویم این انیمه بیشتر جنبه‌های مثبت دارد تا ایرادات، اما ایراداتش گاهی آزاردهنده است. این بررسی طبق معمول اکثر نقدها در موضوعات مختلف از هم جدا می شود. برگردیم و در مورد انیمه صحبت کنیم، قطعا ارزش دیدن را دارد. طولانی نیست (17 قسمت) و باعث می شود در برخی صحنه ها کمی فکر کنید، در مورد نتیجه اعمالتان، این واقعیت که زمان حال می تواند و احتمالاً گاهی فراموش شود و چیزهای دیگری که واقعاً فلسفی نیستند، بلکه فقط بخشی از آن هستند. زندگی عادی روزمره شما، بنابراین اکثر مردم واقعاً آنقدرها به آن فکر نمی کنند، و به همین دلیل است که می گویم نه تنها مقدمه برای چرخش در مورد این موضوع بسیار جالب است، بلکه به خوبی در مورد آن صحبت شده است. اجازه دهید بررسی شروع شود. شخصیت ها ------------ 8 اکثر شخصیت‌های اینجا خلق شده‌اند، هر کدام، با استفاده از یک ویژگی شخصیتی خاص (هر شخصیت فقط یک شخصیت را نشان می‌دهد)، بنابراین انتظار توسعه شخصیت عمیق و درام روان‌شناختی خوب را نداشته باشید (که حتی وجود ندارد). به عنوان مثال: شخصیتی وجود دارد که نمی تواند خود را به درستی بیان کند و در نهایت دیگران را دور نگه می دارد (هیشیرو). شخصیتی که در همه چیز خوب است و از اینکه نمی تواند در سطح دیگران باشد و توسط آنها دور نگه داشته شود رنج می برد. و خیلی های دیگر. شخصیت ها به خودی خود بسیار دوست داشتنی و قابل ربط هستند. آن‌ها شخصیت‌های فوق‌العاده‌ای نیستند که در عمیق‌ترین اعماق ذهن‌شان وارد می‌شویم (مانند کانکی کن، یا شاید اوکابه رینتارو)، اما جالب هستند، زیرا آنها ویژگی‌های خاصی را نشان می‌دهند که بسیاری از آن‌ها در آنها وجود دارند. بیش از یک، فقط در یک شخص؛ و جدا از این، تعاملات آنها، به نوعی، بسیار طبیعی است. همچنین، یک شخصیت در شخصیت‌ها وجود دارد که فوق‌العاده نیست، اما می‌توانم بگویم «بالاتر از میانگین» است، با استفاده از بسیاری از انیمیشن‌های دیگر که می‌بینیم (آن بخش‌های فصلی از زندگی، می‌دانید). ؟). طرح ----------------- 8 همچنین قرار است 8 بگیرم. فرض جالب است، و بارها در برخی از قسمت‌ها به شواهد تبدیل می‌شود (این واقعیت است که MC باید از ReLIFE لذت ببرد، زیرا فقط یک بار اتفاق می‌افتد و همه فراموش می‌کنند. درباره ی او). گاهی اوقات به نظر می رسد یک بخش معمولی از زندگی است، چیزی که گاهی خوب است و گاهی اوقات بد، مانند این که آنها همیشه در پایان فصل اول و کل قسمت های ویژه، بارها عاشقانه را به موضوعات اصلی می آورند. بسیاری از مردم آن را دوست دارند، اما بسیاری نیز آن را دوست ندارند، زیرا فقط کلیشه ای است (شخصیت ها راه های زیادی برای توسعه یافتن و نشان دادن تعامل با یکدیگر دارند، اما مانگاکاها و فیلمنامه نویسان انیمیشن همیشه راهی برای جایگزینی آن با مقداری آهه دارند. کلیشه عاشقانه دراماتیک) و جدی ترین قسمت طرح را قطع می کند و گاهی آن را به نوع دیگری از داستان سوق می دهد. حتی با وجود این نقص ها، به طور کلی، طرح شما را به فکر کردن در مورد بسیاری از رویدادهایی که رخ می دهد وادار می کند، آنچه جالب است، با توجه به اینکه ما واقعاً در مورد این اتفاقات روزمره فکر نمی کنیم، که نوعی معنای عمیق تر دارند. فقط نادیده گرفته می شوند. به شکل قابل قبولی پیش می‌رود، و این احساس را به شما ندهید که طرح تا حدودی کسل‌کننده و خسته‌کننده است. هنر / انیمیشن --------------- 5 خیلی مزخرفه واقعاً هیچ چیز اصلی نیست، فقط آن سبک هنری متداول انیمه ای که در اکثر انیمه هایی که منتشر می شوند، دریافت می کنیم، و انیمیشن کاملاً بد است. اما واقعاً مرتبط نیست، زیرا طرح داستان چیزی نیست که به انیمیشن خوب نیاز داشته باشد (مانند انیمه ای با صحنه های مبارزه دیوانه کننده یا چیزی شبیه به آن)، و همه چیز فقط در خود طرح می چرخد. آهنگ های موسیقی --------------- 10 خداوند. OST به طور کلی، تا حدودی، جاز است. آهنگسازان واقعاً در خلق آهنگ ها کار بسیار خوبی انجام دادند و کارگردانان صدا در قرار دادن این قطعات در لحظه مناسب کار خوبی انجام دادند (ED ها نیز خوب هستند). یکی از موسیقی‌های متنی که واقعاً به من چسبید (و احتمالاً برای اکثر افرادی که تماشا کردند) Fukametai Naka است (در جمله بعدی دلیل آن را خواهم گفت). انیمه OST متشکل از (همانطور که قبلاً گفتم) از موسیقی متن های جازی است، بنابراین شنیدن برخی نت های خارج از مقیاس و تا حدودی ریتم شکسته غیرمعمول نیست، اما این بدان معنا نیست که بد است، در واقع، این ویژگی ها چیزی هستند که آهنگ‌های خوب و لذت‌بخش، زیرا به شیوه‌ای واقعاً خوب استفاده می‌شوند و واقعاً با حال و هوای صحنه‌هایی که در آن استفاده می‌شوند، هماهنگی دارند. پایان (اسپویل برای موارد ویژه) -------------- 6 حالا این قسمت صحبت در مورد چیزی است که من را کاملا آزار داد. همه چیز خوب پیش رفت. ما (ناظران) از ابتدا انتظار داشتیم آنها (ام سی و هیشیرو) ارتباط خود را با همکاران کلاسی که ساخته بودند و خاطراتشان از یکدیگر از دست بدهند. اتفاقی که افتاد. همانطور که انتظار می رود، آنها به بزرگسالی باز می گردند، شغل خود را پیدا می کنند، زندگی جدیدی را شروع می کنند و همه چیز در حال پایان دادن به خوبی است (هنوز در پایان بود). تغییراتی که در زندگی دیگران ایجاد کرده اند، لغو نخواهد شد. ولی. آن پایان آن پایان کلیشه ای جایی که قرار بود به خاطر دارو خاطراتشان را از دست بدهند. شاید انیمه بتواند به ما نشان دهد که تیم پشتیبانی در حال دستکاری قرص هایشان یا چیزی شبیه به آن هستند، اما این اتفاق نمی افتد (حداقل در این 2 فصل). لعنتی چطور همدیگر را به یاد آوردند اگر آنها کشف کنند که هر کدام یک ReLIFE دارند (از طریق آن پین های تلفن همراه یا چیزی شبیه به آن) و به نوعی کل تاریخچه خود را در ReLIFE کشف کنند و تازه شروع به کنار هم بودن کنند، قبول خواهم کرد. پایان خوبی خواهد بود و یک پایان کاملاً وفادار به طرح. اما به نوعی، آنها به طرزی جادویی یکدیگر را به یاد آوردند، فقط تمام قوانینی را که طرح برای خود تعیین کرده بود نادیده گرفتند (که این است: در پایان آزمایش ReLIFE، همه کسانی که با آنها تعامل داشتند آنها را فراموش خواهند کرد، از جمله سایر شرکت کنندگان آزمایش، که کایزاکی هستند. آراتا و هیشیرو). آنها به جای اینکه توضیحی در مورد چگونگی وقوع آن بدهند، آن را در آنجا رها کردند. به من نگویید این مزخرفات مانند "آنها همدیگر را آنقدر دوست داشتند که فقط از تأثیر داروها پیشی گرفتند". یعنی برووووو اگه اینجوری بشه چرا میگن از اول همدیگه رو فراموش میکنن؟ شخصی که داستان را نوشت با این پایان به هر خواننده / تماشاچی خیانت کرد. کل طرح را بر اساس این یک قانون ایجاد کرد، فقط برای اینکه در قسمت آخر شکسته شود و هیچ توضیح واقعی برای اینکه چرا اتفاق افتاده است. این دلیلی است که من به پایان آن 6 ثابت می دهم. در پایان، به دلیل پیشرفت داستان، به این انیمه نمره 8 (به عنوان استانداردهای خود) می دهم. این یک سواری سرگرم کننده است. توصیه.

ReLIFE یک رامکام خوب است، این یک داستان مفید با شخصیت های دوست داشتنی است. هر کادر را برای تجربه تماشای لذت‌بخش بررسی می‌کند: انیمیشن خوب است، می‌توانید به راحتی با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کنید، مقدار معمول لحظات بامزه بین شخصیت‌ها وجود دارد. همچنین درام هایی وجود دارد که علاقه بینندگان را برانگیخته است، چیزی که باعث ناراحتی شما شود، مشکلاتی که نوجوانان می توانند با آن روبرو شوند به سادگی قابل قبول است. موسیقی متن فوق‌العاده است، برای هر قسمت یک آهنگ پایان متفاوت وجود دارد (اگر آنها به سلیقه شما باشند یا نه کاملاً ذهنی است، اما می‌توانیم از مشکل انتخاب آهنگ‌های مختلف قدردانی کنیم) و موسیقی برای تقویت احساسات مختلف در قسمت استفاده می‌شود. کاملا موثر هستند. با این حال، یک اشکال وجود دارد: در حالی که فرضیه کاملا امیدوارکننده است، امید خود را به یک داستان فلسفی که باعث می شود موضوعات مختلف را زیر سوال ببرد، نداشته باشید. من خیلی بیشتر نمی گویم زیرا قصد اسپویل ندارم، اما به بیان ساده، این داستان (خیلی) به ریتم و رویدادهای معمولی که در رامکام های دیگر می توانیم پیدا کنیم نزدیک است. می توانم فرض کنم که داستان در ادامه این انیمه به شکل بهتری توسعه یافته است، و به این معنی نیست که ReLIFE بد است یا هر چیز دیگری، من همچنان به آن امتیاز 8/10 می دهم زیرا معتقدم رامکام خوبی است، اما اینطور نیست. عمیق که ممکن است با چنین طرح اولیه ای انتظار می رود.