Nanatsu no Taizai: Ensa no Edinburgh Part 2

هفت گناه کبیره نفرینی است که بارها و بارها مرا آزار می دهد و هرگز از بین نمی رود. به محض اینکه فکر می کنم بالاخره تمام شده است، از اعماق تاریک خود بیرون می آید و دوباره مرا آزار می دهد. باورنکردنی است که چگونه می توانم از انیمه ای که در ابتدا خیلی دوست داشتم متنفر باشم. من در حال حاضر دارم با چنین عصبانیتی از خودم صحبت می کنم، حتی اگر هنوز شروع به صحبت در مورد این فیلم نکرده ام. Grudge of Edinburgh ادامه این مجموعه است و بر تریستان، پسر ملیوداس و الیزابت تمرکز دارد. به نوعی من هرگز طرفدار این دنباله‌ها نیستم که در مورد فرزندان قهرمان‌های قبلی است، زیرا شخصیت‌ها معمولاً شبیه طرفداران OC چهارده ساله‌ای هستند که ضعیف نوشته شده‌اند. هم شخصیت و هم طراحی فقط ترکیب بدی از مادر و بابا هستند. در مورد تریستان هم همین‌طور است، فقط او به اوج هیجان می‌رسد و می‌تواند توسط خود سیزده ساله‌ام مانند شخصیتی مغلوب توصیف شود: «این تریستان است! او نیمه خدا و نیمه دیو و همچنین شاهزاده یک پادشاهی است. او می تواند این و آن را انجام دهد و قدرتمندترین است.» مادر تریستان، الیزابت، تحت یک نفرین سنگین قرار دارد و تریستان سعی می کند با جستجوی منبع نفرین، او را نجات دهد. معلوم می شود که Deathpierce دلیل نفرین است و می خواهد پادشاهی را با کمک شیاطین سرنگون کند، زیرا نتوانست با خیانت خدایان کنار بیاید. اصلاً چه کسی به آنتاگونیست های این داستان اهمیت می دهد؟ مهم نیست که چند بار "بدترین" را شکست می دهند، همیشه یک شیطان بیشتر وجود دارد. از هندریکسون تا 10 فرمان، تا شاه شیطان، تا الهه عالی، تا آشوب خالص و غیره. آنتاگونیست ها مدام ظاهر می شوند تا آنتاگونیست باشند. موضوع بسیار داغ هفت گناه مرگبار نیز انیمیشن است. زیرا برای اکثر افراد، افت کیفیت واقعی از فصل 3 به بعد محسوس بود. احتمالا به دلیل تغییر استودیو و کاهش بودجه است. متأسفانه سریال نتوانست از این وضعیت خلاص شود و انیمیشن بدتر و بدتر شد. به نظر می رسد نتفلیکس دیگر به این فرنچایز توجهی ندارد و بنابراین Grudge of Edinburgh کاملاً انیمیشن CGI بود. من در واقع در مورد CGI منفی نیستم، اما متأسفانه کیس بالاترین کیفیت CGI را نیز نشان نمی دهد. کل فیلم شبیه یک صحنه کات شده از یک بازی انیمه در پلی استیشن 3 است. من فقط نمی فهمم چرا داستان به پایان نمی رسد، زیرا فکر می کنم همه در جهان به اندازه کافی هفت گناه مرگبار را دیده اند. من بیش از اندازه کافی دیده ام.

در حالی که در قسمت اول تا حدودی بهبود یافته است، اما این نتیجه گیری از داستان کاملاً 9 ماه پیش آغاز شد، هنوز حتی به استانداردهای فصل های اولیه این سریال نزدیک نمی شود. تصمیم به تقسیم آن به دو بخش هنوز مرا گیج می کند زیرا قسمت دوم مطمئناً بسته کاملی را ارائه نمی دهد. چیزی که این بار دریافت می کنید 50 دقیقه مبارزه تریستان، لنسلوت و ملیوداس با امواج شیاطین و مقصر حملات Deathpierce است. داستان در این بخش اساساً بی معنی است زیرا عمل واقعاً همان چیزی است که شما اینجا هستید. متأسفانه، استفاده مداوم از استاندارد CGI بازی های انیمه ارزان قیمت، حتی آن را هم ضعیف جلوه می دهد. تنها سرگرمی واقعی که من از این کار به دست آوردم، دیدن تریستان و لنسلوت کمی قبل از اولین نمایش مناسب آنها در چهار شوالیه آخرالزمان بود (نمایش بسیار بزرگتر از این). اگر قبلاً خود را در معرض تماشای Grudge of Edinburgh قسمت اول قرار داده اید، احتمالاً می توانید از پس تماشای آن نیز برآیید. افرادی که از طرفداران پر و پا قرص این سریال هستند، ممکن است حتی از تماشای آن لذت ببرند. اما برای هر کس دیگری که قبلاً توسط فصل ها و فیلم های قبلی این مجموعه ناامید شده است، احتمالاً حتی به خود زحمت نمی دهم.