Kaginado Season 2

*هشدار اسپویلر* بعد از اینکه واقعاً فصل 1 را درک نکردم (بیشتر به این دلیل که عملاً هیچ چیز در مورد منبع اصلی نمی دانستم)، سرانجام با ورود شخصیت های Angel Beats توانستم بخشی از سریال را درک کنم! یوری، رهبر The Afterlife Battlefront، و گروهش (بازیگران Angel Beats) در جشنواره مدرسه کاگینادو ظاهری دراماتیک نشان می‌دهند و فاش می‌کنند که در تمام مدت در آنجا حضور داشته‌اند و مانند دستیاران به‌عنوان «NPC» مبدل شده‌اند و اعلام می‌کنند که دنیا آن‌ها هستند. rein فقط نوعی ترفند توسط خدا برای مجازات بیشتر آنهاست. اساساً، موازی با خط داستانی اصلی در انیمیشن Angel Beats است. در حالی که شخصیت های Angel Beats بازیکنان بسیار بزرگی در این فصل هستند، هنوز زمان زیادی برای شخصیت های فصل دیگر وجود دارد. کاراکترهای AB تعاملات بسیار خوب و خنده‌داری با دیگر شخصیت‌ها دارند و دیدن آنها با سایر شخصیت‌ها سرگرم‌کننده است. یوری تلاش می کند تا در سفر مدرسه به ساحل خرابکاری کند و همچنین تلاش می کند تا به عنوان رئیس شورای دانش آموزی انتخاب شود تا خدا را بیرون بکشد، و در هر دو مورد شکست می خورد. علاوه بر این، خدمه او در اتوبوسش به طرز خنده‌داری با دفن شدن در شن مجازات می‌شوند. آنها همچنین قبل از اینکه به طرز خنده‌داری توسط کاناد اخراج شوند (و عشق او به ماپو توفو تا حدی خنده‌دار برجسته شده است که من دوست داشتم) محل اقامت قدیمی خود را در دفتر مدیر می‌گیرند. به طور کلی نمایش همان نمایش است، فقط با شخصیت های AB که چرخش خود را به داستان اضافه می کنند. من می گویم تصویر شخصیت های AB در کاگینادو به ارائه های خود در دنیای اصلی خود بسیار وفادار هستند، و خوب بود که دیدیم حتی صداپیشگان قدیمی برای صداپیشگی شخصیت ها بازگشتند. در غیر این صورت، بین دو فصل تغییر زیادی نمی کند. حتی قسمت بیرونی نیز تقریباً یکسان است، با توجه به کاراکترهای AB که به آن اضافه شده است. اساساً برای من مانند محتوای جایزه ای برای Angel Beats احساس می شود، که من همه آن را دوست دارم. به نظر می رسد قسمت پایانی فصل، سریال را برای همیشه به پایان می رساند، زیرا به نظر می رسد این فقط یک نمایش بزرگ در یک افلاک نما بوده است و وقتی والدینش برای بردن او می آیند، دختر از درها خارج می شود. من جمع می کنم که این اشاره خاصی به چیزی است، فقط نمی دانم به چه چیزی. شاید اگر فصل 3 را بسازند، شخصیت هایی از شارلوت و روزی که خدا شدم به آن اضافه کنند، اما همانطور که گفتم قسمت آخر به نوعی برایم خوانده شد که آخرین سریال است، اما فکر می کنم آنها می توانند یک فصل را اجرا کنند. 3 نمایش اگر واقعاً می خواستند و من لزوماً با این ایده مخالف نبودم. به طور کلی، می توانم بگویم که من به طور کلی این فصل را بیشتر از فصل اول دوست داشتم (و این را می توان به درک واقعی منابع و شخصیت های AB نسبت داد)، اعتراف می کنم که درک سایر آثار کلیدی به من این امکان را می دهد که نمایش را بهتر درک و قدردانی کنید. تقریباً مانند فصل اول، نمی توانم خیلی قوی درباره آن قضاوت کنم، اما می دانم که می توانم بگویم این فصل را بیشتر دوست داشتم زیرا حداقل چیزی را با این فصل فهمیدم.

اگر به این فکر می کنید که آیا می توانید از این انیمه بدون دیدن هیچ یک از نمایش های درون آن لذت ببرید یا نه، پاسخ ساده است: "نه". دنبال کردن آن برای من سخت بود و Angel Beats (یکی از بهترین انیمه های ساخته شده تا کنون)، Clannad و چند قسمت از Little Busters را دیده ام. این چیز کاملاً مملو از جوک های داخلی است که فقط کسانی که با تمام سریال ها آشنا هستند دریافت خواهند کرد. مواردی که من فهمیدم خنده دار بودند، و چند حرف خنده دار همگانی مانند طنز بیهوده وجود داشت. اما، به طور کلی، بسیار درونی است. اگر با Clannad، Angel Beats، Kanon، Air، Little Busters، Planetarian و Rewrite آشنا نباشید، از این لذت نخواهید برد یا آن را دریافت نخواهید کرد. من از آن استفاده کردم، زیرا آن را در حین انجام کاردیو شروع کردم، بنابراین به نوعی در تماشای آن گیر کردم. گاهی اوقات خنده‌دار بود، اما واقعاً باعث شد آرزو کنم که آرزو می‌کردم برای تماشای همه آن انیمه‌ها وقت بگذارم، بنابراین می‌توانستم بیشتر از آن لذت ببرم. این انیمه خود چیزی بیش از یک انیمه مدرسه ای تکه ای از زندگی نیست، که در کوتاهی 4 دقیقه ای از یک گیج به آن می رود. این واقعاً فقط شرکت تولید کننده است که تمام عرفان خود را مسخره می کند. بیشتر قسمت ها در مورد گرفتن شخصیت های مشابه از هر انیمیشن و قرار دادن آنها در یک اتاق برای مسخره کردن یکدیگر بود. مانند اینکه همه قهرمان‌های مرد جلساتی درباره حضور در حرمسرا داشته باشند، همه شخصیت‌های آرام لحظاتی را با هم قهوه می‌نوشند و به نسیم شلیک می‌کنند، یک بازی بیسبال بین شخصیت‌هایی که خواهران کوچک دارند و غیره وجود دارد. نوعی طنز انیمه بدی نبود با اینکه 60 درصد مراجع رو از دست دادم. احساس می کنم اگر همه چیز را می دانستم بیشتر دوستش داشتم. و من فکر می‌کنم این دلیلی بود که کاگی نادو واقعا ساخته شد. این تلاشی است برای وادار کردن مردم به بازگشت و نگاه کردن به سریال درگیر. چون اکثر این نمایش ها نزدیک به 15-20 سال پیش منتشر شدند. در حدود 2004-2008 برای اکثر آنها. فکر می‌کنم این تلاشی است برای اینکه مردم به عقب برگردند و به این فرنچایزها علاقه مند شوند، یا به دلیل نوستالژی دوباره آنها را تماشا کنند. با این حال، من نسبتا سرگرم بودم. اگر این سریال ها را می شناسید باید دوستش داشته باشید. اما اگر سریال ذکر شده در بالا را ندیده اید (یا به خاطر نمی آورید) این را تماشا نکنید.