Kaginado

*هشدار اسپویلر* بنابراین صادقانه بگویم: من واقعاً این سریال را تماشا کردم تا سعی کنم در فصل دوم سریال زمانی که شخصیت Angel Beats ظاهر می شود، درک درستی داشته باشم، بنابراین می خواستم سعی کنم حداقل داستانی برای این سریال داشته باشم. فهمیدم که این نمایش مجموعه ای از آثار کی مانند کلناد، ایر، کانون و باسترهای کوچک است!، و اعتراف می کنم: هیچ کدام را ندیده ام و فقط پروژه ها را با نام و شهرتشان می شناسم. از زمان نوشتن این مقاله، تنها محصولات کلیدی که من تماشا کرده‌ام، آهنگ‌های Angel Beats، Charlotte و The Day I Became A God بوده‌اند. که اعتراف می‌کنم تعجب می‌کنم که شخصیت‌های شارلوت و روزی که خدا شدم ظاهر نشدند یا مورد اشاره قرار نگرفتند، اما فکر می‌کنم آنها فقط به دنبال آثار رمان بصری خود بودند(؟). حتی با وجود اینکه من واقعاً هیچ یک از ارجاعاتی که آنها می‌کردند را دریافت نکردم و واقعاً نمی‌توانستم دنبال کنم که چه کسی چه کسی است، هنوز هم یک نمایش کلی زیبا و سرگرم کننده برای تماشا بود. همه شخصیت ها به شکل چیبی هستند که دیدن آن همیشه جذاب است. هیچ مقدمه ای وجود ندارد، اما گوش دادن به آهنگ outro بسیار لذت بخش است و خود سکانس outro نیز خوب است. واقعاً هیچ طرح مشخصی یا چیزی شبیه به آن وجود ندارد. این فقط محتوای جایزه سرگرم کننده، زیبا، کمدی و فرصتی دیگر برای دیدن دوباره شخصیت ها در یک محیط شاد است. اپیزودها بسیار کوتاه بودند، بنابراین به راحتی می‌توان فصل را در یک ساعت طی کرد. مورد علاقه شخصی من اپ 6 بود، زمانی که کل این بحث در مورد اینکه چه کسی بهترین خواهر کوچک را دارد وجود دارد. برای تعیین این موضوع، آنها مقداری بیسبال بازی می‌کنند و خواهران کوچک با همتایان بزرگ‌تر خود بی‌رحمانه رفتار می‌کنند که دیدن آن خنده‌دار بود. من جمع‌آوری کردم که بین آن شخصیت‌ها در جهان اصلی‌شان، مقداری گوشت گاو جدی وجود دارد. اگر از طرفداران آثار Key هستید و با آنها آشنا هستید، پس این نمایشی است که از آن لذت خواهید برد. اگر نیستی، خب، ممکن است مثل من کمی گم شوی. شاید یک روز که فرصتی برای بررسی سایر آثار کلیدی داشته باشم، به Kaginado برگردم و دوباره آن را تماشا کنم تا بتوانم به درستی از نمایش قدردانی کنم. دقیقاً در حال حاضر، من درک زیادی از مطالب مبتنی بر آن ندارم، بنابراین واقعاً نمی توانم این یکی را خیلی قوی قضاوت کنم.

Isekai Quartet و Carnival Phantasm حرکت می کنند، یک بازیکن جدید در شهر در ژانر وجود دارد: "انیمه ای که کسی در بخش نظرات قرار است همیشه به نام Avengers: Endgame of Anime با وجود این واقعیت که انیمه این مدت طولانی تر است دیزنی صاحب مارول شده است." بله این عنوان کامل ژانر است. آیا ارزش تماشای حدود نیم دوجین اقتباس از رمان های بصری با طول های مختلف را داشت تا به اینجا برسیم؟ خب اجازه دهید من به این سوال با یک سوال پاسخ دهم: آیا ترجیح می‌دهید به جای آن، همه رمان‌های تصویری اصلی را با محتوایی حدوداً 300 ساعت پخش کنید؟ پاسخ هر دو منفی است، ارزشش را ندارد. فقط یک مازوخیست مثل من هر دو نسخه Kanon را در یک ماه تماشا می کند تا برای تماشای آن آماده شود. با جدیت تمام، دانش صمیمی از هر رمان تصویری توسط کی، تقریباً یک نیاز سخت برای هر یک از این نمایش است که معنا پیدا کند. طنز مستقیماً از ارجاع به لحظات مهم در هر فرنچایزی و واژگون کردن آنها به نحوی ناشی می شود. تماشای این بدون اطلاع قبلی به نوعی مانند تماشای آن ویدیوهای چگونه باید پایان می‌یابد در یوتیوب بدون دیدن فیلمی است که درباره آن است. شاید کمی طنز پیدا کنید، اما اگر می خندید به این دلیل نیست که متوجه شوخی می شوید، به این دلیل است که می خواهید وانمود کنید که دارید می خندید. شاید شبیه نگهبانی به نظر برسد که این نمایش باید ساعت ها و ساعت ها محتوا را قبل از آمدن به اینجا تماشا کنید. آره. به هر حال، اگر تکالیف خود را انجام داده باشید، نمایش در واقع بسیار خنده‌دار است، زیرا به راحتی می‌تواند از عبارات یا تصاویر ساده برای برانگیختن احساسات استفاده کند و سپس با یک مشت سریع آن‌ها را دور کند. بنابراین می‌خواهم از این نمایش متنفرم که باعث شد من هوا را تماشا کنم، اما به اندازه کافی خنده‌دار است که از بین می‌رود. 8/10