Jigoku Shoujo Futakomori

در حالی که من فصل اول را دوست داشتم یک بار دیگر نگران بودم که آیا می تواند برای 26 قسمت دیگر با همان فرمول جذاب باشد. من قبلاً در فصل اول این موضوع را زیر سؤال می بردم و برای 26 قسمت اکنون 52 قسمت است. هر قسمت اتفاقات مشابهی را دنبال می کند با کسی که کینه ای دارد و در مورد این سایت پیوند جهنم می شنود و می خواهد جبران کند. این فرمول اپیزودیک چیزی است که من معمولا از آن خسته می شوم. به عنوان مثال، مانند ساکورا با کارت گیر. هنوز هم می تواند خوب باشد اما هرگز به اوج نمی رسد. اما دختر جهنمی یک مورد خاص است که نه تنها علاقه من را حفظ می کند بلکه حتی در این فصل دوم نیز آن را بالا برده است. هنوز هم بازیگران دوست داشتنی در کنار یک «دختر جهنمی» جدید هستند. نقش او کوچکتر است اما لحظاتی سرگرم کننده ایجاد می کند و یکی دیگر از بازیگران دوست داشتنی است. من متوجه شدم که هر یک از داستان ها و پرونده های هر قسمت حتی بهتر از فصل اول ساخته شده است. برخی از آنها واقعاً وحشیانه هستند. تاریک. و مهمتر از همه، آنها را حتی بیشتر در یک منطقه خاکستری اخلاقی یافتم که مشخص نیست کار درست چیست. من همچنین دوست دارم که چگونه از پس‌زمینه بازیگران اصلی برای توسعه شخصیت‌های عالی برخوردار شویم. شناسه موسیقی هنوز هم OP عالی به خوبی نیست، اما درخواست OP عالی در 1 سخت است، اما من ED را در اینجا بهتر دوست داشتم. دختر جهنمی همچنان فوق العاده است. در داستان‌های تاریک، بالغ، با بسیاری از نکات وحشیانه و از نظر اخلاقی مشکوک، شما را به فکر فرو می‌برد. اما همچنین به نوعی با شخصیت های قابل زندگی آن بسیار آرامش بخش است. موسیقی فوق العاده. و صداگذاری عالی همچنین برای آخر باید بگویم EP 17 یکی از بهترین قسمت‌های انیمیشنی بود که تا به حال دیده‌ام. دوره زمانی. تعداد کمی از اپیزودها توانسته اند احساسات من را به این شکل اجرا کنند. فصل دوم بهتر از فصل اول است. اما کاملاً 10 نیست، بنابراین باید به همان امتیاز رضایت دهد. اما اگر سیستم امتیازدهی متفاوت باشد، آن را به 9.5 می رساند تا 9/10. واقعاً اگر از فصل اول لذت بردید، نمی توانید فصل دوم را اشتباه کنید. اگر یکی نبود، حتماً دوره زمانی بدی داشته یا کینه دیگری مانع آن شده است. واقعا همین کار را می کند. ولی ایمو بهتره و حتی اگر بهتر نباشد کیفیت یکسان است، بنابراین دلیلی برای امتیاز دادن به آن بسیار کمتر نیست.

من با کسانی که اظهار کرده اند که کارکنان به بازخورد هواداران توجه کرده اند موافقم. اگرچه ممکن است اپیزودهای اولیه قابل قبول به نظر برسند، اما زمان زیادی طول نمی کشد تا متوجه تغییرات قابل توجهی شوید. هوش مصنوعی اکنون به طور فعال در انتقام گیری شرکت می کند، وظیفه ای که معمولاً توسط رفقای او انجام می شود. او همچنین درگیر مشاهده مشتری است. ما همچنین در زمینه هوش مصنوعی و پیشینه رفقای او عمیق‌تر می‌شویم و بینش کافی در مورد احساسات آنها ارائه می‌کنیم. کم کم از فرمول همیشگی خود یعنی داستان پس زمینه، برخورد با شیطان و انتقام منحرف می شود. داستان‌های انتقام‌جویی جذاب را معرفی می‌کند و سناریوهای فرضی را بررسی می‌کند، مثلاً اگر هدف مورد نظر برای انتقام قبلاً مرده باشد چه اتفاقی می‌افتد. اگرچه برخی انگیزه‌های انتقام ممکن است هنوز مشکوک باشند، اما به ارزش سرگرمی می‌افزاید و ما را در تعلیق نگه می‌دارد. قابل ذکر است، در این فصل نوجوانان کمتر و مشتریان زن کمتری حضور دارند، که یک خروج خوشایند است، زیرا جوانی آنها برای معامله با شیطان بر سر مشکلات جزئی مناسب به نظر نمی رسد. ممکن است متوجه شویم که با گیرندگان همدردی می کنیم و از آنها سؤال می کنیم که آیا واقعاً مستحق محکومیت هستند یا خیر. گنجاندن داستانی شامل هوش مصنوعی در قسمت‌های پایانی لایه‌ای از جذابیت را اضافه می‌کند. عناصر هنری و صدا به طور مداوم چشمگیر تجربه کلی تماشا را بهبود می بخشد. تنها ایرادی که دارد این است که این انیمه ممکن است برای همه جذاب نباشد، به خصوص کسانی که از فرمت های slice-of-life یا اپیزودیک خوششان نمی آید. اگر این ژانرها ترجیح شما نیستند، بهتر است در تماشای آن تجدید نظر کنید. در پایان، من این فصل را به شدت توصیه می کنم. اگر قسمت های ابتدایی فصل اول شما را تحت تاثیر قرار ندادند، به این قسمت با حداقل 4-5 قسمت فرصت دهید تا زیبایی واقعی آن را ببینید.

در Hell Girl: Two Mirrors جنبه های زیادی وجود دارد که فرمول مجموعه را گسترش داده و بهبود بخشیده است. فصل اول آن را کاملاً اساسی نگه داشت زیرا هر قسمت پرکننده به ترتیب زیر پایبند بود: 1. معرفی کنید که قربانی و شرور چه کسانی هستند. 2. به شرور نشان دهید که این همه غم و اندوه به قربانی می دهد. 3. قربانی در مورد لینک جهنم می شنود. 4. قربانی نام شرور را در وب سایت وارد می کند. 5. Ai Enma عروسک حصیری را به قربانی می‌دهد، به آنها می‌گوید اگر واقعاً به دنبال انتقام هستند، ریسمان قرمز را بکشند، به آن‌ها هشدار می‌دهد که باید بهای آن را بپردازند، و تصمیم‌گیری را به عهده آنها می‌گذارد. 6. وضعیت قربانی با شرور بدتر می شود و آنها را انتخاب می کند که برای انتقام گرفتن ریسمان قرمز از عروسک نی بروند. 7. شرور توسط آی و همراهانش شکنجه می شود و سپس به جهنم فرستاده می شود. 8. قربانی می بیند که خالکوبی آتش را دارد و در پایان اپیزود یک شمع با نام خود را نشان می دهد. کسی فکر می‌کند که بعد از مدتی این خیلی تکراری می‌شود، اما فکر می‌کنم درست است که فصل 1 به عنوان پایه‌ای برای فصل‌های بعدی برای کار کردن باشد. علاوه بر این، قسمت‌های بعدی فصل اول، شیباتاس‌ها را وادار به تحقیق در مورد Ai کرد و سعی داشت قربانیان را متقاعد کند که از پیوند جهنمی استفاده نکنند، اما هر بار شکست می‌خوردند. علاوه بر همه اینها، همه این لحظات بین شیباتا و آی به پایان می رسد، جایی که ارتباط بین آنها همراه با داستان دومی و همچنین چگونگی حل و فصل همه چیز در پایان آشکار می شود، که کل سفر را ساخت. ارزش آن را دارد من برای بررسی فصل اول به این موضوع اشاره نکردم زیرا آن را یک اسپویلر می‌دانستم: سه ​​همراه Ai، Wanyudo، Ichimokuren و Hone Onna به‌عنوان عروسک‌های حصیری که او به قربانیانی که درخواست خدمات او را دارند، می‌دهد. اولین پیشرفت Hell Girl: Two Mirrors این است که Ai همیشه Wanyudo را به عنوان عروسک نی انتخاب نمی کند. با نگاهی به فصل 1، واقعاً عجیب است که هر بار یک همراه در مقایسه با فصل های بعدی انتخاب می شود. این فصل همچنین داستان های پشتیبان یاران آی را به ما می دهد. در حالی که هانه اونا قبلاً یک زن انسانی عادی بود، Wanyudo و Ichimokuren ارواح بودند که در اشیاء بی جان زندگی می کردند. آنها بر اساس یک فولکلور ژاپنی هستند که می گوید اشیایی که حداقل 100 سال زنده مانده اند، در درون آنها هوشیاری ایجاد می کنند. اوه مرد... من الان دارم میلرزم و دلیلش این نیست که در یک شب سرد اکتبر این را تایپ می کنم. فکر اشیایی که بیش از 100 سال قدمت دارند و ذهن خودشان را دارند واقعاً من را به وحشت می اندازد و باعث می شود به این فکر کنم که چقدر با تمام چیزهایی که در زندگی ام داشته ام خوب یا بد رفتار کرده ام. Hell Girl: Two Mirrors اپیزودهایی هم دارد که فرمول را کمی به هم می زند. این می تواند از پیچش های ساده در مورد اینکه چه کسی واقعاً شرور است تا درخواستی که باطل می شود، زیرا هدف قبل از کشیده شدن ریسمان قرمز مرده است. حتی اپیزودهایی وجود دارد که شخصیت قربانی انتقام‌گرفته مدت کوتاهی پس از فرستادن شخصی به جهنم از دنیا می‌رود، که در نتیجه شمعی که در پایان نام او روی آن است، هنگام نمایش روی صفحه خاموش می‌شود. پیچ و تاب‌هایی مانند این بسیار قدردانی می‌شوند، زیرا از کهنه شدن سریال با قسمت‌های پرکننده‌اش جلوگیری می‌کنند. نکته جالب در مورد این فصل این است که Ai و همراهانش در جامعه ترکیب می شوند تا مشتریان بالقوه و/یا فعلی را به طور عمده درک کنند تا موقعیتی را که آنها درگیر آن هستند درک کنند. همچنین می توانیم کمی بیشتر از نحوه زندگی Ai ببینیم. زندگی او در بعد او به نظر می‌رسد که خود دختر جهنمی کمی بازیگوش‌تر از فصل اول است و ظاهراً جاودانه‌ها باید ناخن‌های پای خود را ببندند. دو آینه شخصیت جدیدی به نام کیکوری را معرفی می کند. در مقایسه با آی و همراهانش، کیکوری بسیار شیطون است و دوست دارد تقریباً هر زمان که می تواند اعصاب هر کسی را به هم بزند. اطلاعات کمی در مورد او وجود دارد به جز این واقعیت که او قطعاً یک دختر کوچک انسان معمولی نیست. موسیقی آغازین و پایانی Two Mirrors عالی هستند. NightmaRe به اندازه The Inversed Butterfly یک موسیقی متن ابتدایی خوب است و هر دو توسط یک شخص خوانده می شوند. ترجیح من کمی بیشتر به The Inversed Butterfly است و من عاشق نحوه پخش آن به عنوان موسیقی پس‌زمینه برای چند قسمت هستم و حتی موزیک ویدیوی اصلی در یک مورد به طور خلاصه در پس‌زمینه نشان داده می‌شود. من عاشق تخم مرغ های عید پاک هستم و به طور کلی آرزو می کنم انیمه های بیشتری این کار را انجام دهند. هنرمند SnoW برای دو فصل اول آهنگ‌های واقعاً خوبی ساخت و مایه شرمساری است که این آخرین باری است که از موسیقی او برای Hell Girl استفاده می‌شود. Dyeing Indigo نیز یک آهنگ عالی است. خوشبختانه، برخلاف مورد افتتاحیه، مامیکو نوتو، صداپیشه Ai، تمام آهنگ های پایانی Hell Girl را می خواند. در پایان، مورد علاقه شخصی من از بین تمام آهنگ های پایانی سریال، Basting فصل اول است و همیشه خواهد بود. این فقط نظر من است، اما واقعاً فکر می کنم فصل 1 بهترین موسیقی متن را دارد. تا اینجا چیزی جز ستایش دو آینه نبوده است، پس چه چیزی مانع آن شده است؟ راستش را بخواهید، من واقعاً از داستان اصلی که حول محور پسری بی گناه به نام تاکوما می چرخد ​​که به خاطر حمله به والدینش قاب می شود، خوشم نمی آید. آنتاگونیست ها واقعاً هیچ نزاعی با او ندارند و تقریباً کل محله به معنای واقعی کلمه فراتر از باور احمقانه است. با پیشینه آی، منطقی بود زیرا آی از زمانی است که مردم معتقد بودند برای زنده ماندن باید فداکاری کرد. داستان تاکوما در دوران مدرن اتفاق می‌افتد و دیدن بی‌گناهی او بسیار آسان بود. در واقع، تاکوما از نظر قانونی به دلیل کمبود شواهد بی گناه شناخته می شود. همه اینها به این دلیل شروع شد که عامل جنایت درست قبل از رسیدن پلیس توسط شخص دیگری به جهنم فرستاده شد. در آن شرایط به معنای واقعی کلمه در خانه مجرم رخ داد. تنها چیزی که لازم بود این بود که بفهمیم صحنه جرم در خانه تاکوما نیست. اکنون احتمالاً دارید بحث می کنید که قبلاً تاکوما کمان پولادی را که برای کشتن مادرش استفاده شده بود را برداشت و شاهدی متوجه شد که او این کار را انجام داده است. اگر تاکوما واقعاً با یک تیر به گلوی مادرش شلیک می کرد، پدرش او را درجا انکار می کرد. واقعیت این است: پدرش می داند که او این کار را نکرده است. پدر تاکوما پسرش را دید که به خاطر قتل مادرش گریه می کرد. تاکوما فقط سعی کرد به دنبال مجرم برود و فقط سلاحی را که پشت سر گذاشته بود پیدا کند. این دقیقاً شهادت پدرش بود. پلیس قبل از تشییع از پدرش سوال نکرد؟ آخه... انگار همچین صحنه ای نبود... پلیس چرا؟؟؟؟ دنباله Hell Girl به طور کلی نسبت به فصل اول بهبود یافته است، اما داستان اصلی در مقایسه با فصل اول پست و غیر منطقی به نظر می رسد. اگر از داستان تاکوما لذت بردید، این نظر شماست و من به آن احترام می گذارم. با وجود اینکه من طرفدار آن نبودم، خوشحالم که در نهایت به پایان خوشی منجر شد. شخصاً فکر می‌کنم داستان پشت Ai و خانواده شیباتا بسیار جذاب‌تر بود، به همین دلیل است که در مجموع، من فصل اول را کمی بیشتر از این فصل ترجیح می‌دهم.