Hokuto no Ken 2

«Hokuto no Ken 2» اساساً بیشتر شبیه به هم است، اما کمی بهتر است. انیمیشن بهتر است، دعوا بهتر است و موسیقی مثل همیشه باشکوه است. دلیلی وجود دارد که چرا این مانگا/سرس یک کلاسیک کالت محسوب می شود. با این حال، به خاطر داشته باشید که داستان، خوب یا بد، به ملودرام تراژیک خود ادامه می دهد. شخصیت‌ها دائماً معرفی می‌شوند تا ما بتوانیم در مورد گذشته غم‌انگیز آن‌ها یاد بگیریم و سپس آنها خود را فدای خیر بزرگ‌تر می‌کنند، زیرا همه ما اشک‌آلود می‌شویم در حالی که در آخرین لحظاتشان چیزهای ملودراماتیک را بیرون می‌دهند. هر چقدر هم که این داستان و شخصیت ها را دوست دارم، مثل قسمت اول سریال به حدی رسید که مرا خسته و افسرده کند. همچنین هیچ کمبودی برای چیزهای برتر و پوچ وجود ندارد، اما حدس می‌زنم اگر در وهله اول این را تماشا می‌کنید به این نوع چیزها عادت کرده‌اید. در مجموع، با اینکه فکر می‌کنم «Hokuto no Ken» به‌عنوان یک سریال کامل، انیمه خوبی است، اما واقعاً نمی‌خواهم آن را دوباره یا حداقل برای مدت طولانی تماشا کنم و خوشحالم که بالاخره آن را کامل کردم. من به "Hokuto no Ken 2" 9/10 می دهم! بدیهی است که من آن را به همه کسانی که قسمت اول را دیدند توصیه می کنم، اما برای کسانی که آن را دوست نداشتند، خسته نباشید، اینجا چیزی نیست که نظر شما را تغییر دهد. در غیر این صورت، فقط باعث می شود از سریال متنفر شوید...

من خیلی خوشحالم که کار با Fist of the North Star تمام شد. در ادامه سری اصلی، داشتن حفره‌های داستانی چپ و راست، شخصیت‌های کسل‌کننده، و زشت بودن برای نگاه کردن، همچنان سخت است. ممکن است یک کلاسیک باشد، اما Fist of the North Star را باید در گذشته رها کرد. انیمه اصلی یک داستان جانشینی هنرهای رزمی ساده بود. بخش دوم با افزودن عناصر اولیه در یک کشور کاملاً جدید، آن را بسیار پیچیده می‌کند. Arc one از سنت هایی پیروی می کند که برای 100 قسمت اول تعریف شده بود اما اکنون همه ده سال بزرگتر شده اند. کن پس از مرگ یوریا بازگشت و متوجه شد که بت و لین انقلابی را علیه امپراتور آسمانی رهبری می کنند. می دانم نظر شما چیست، "این خیلی بد به نظر نمی رسد؛ بچه ها بزرگ شده اند و در داستان نقش دارند." شما اشتباه می کنید. خفاش و لین کوچکترین اهمیتی ندارند تا زمانی که داستان در انتهای قوس به هم بخورد. سپس لین به دلیل ژنتیک و به دلیل زن، جایزه قوس بعدی می شود. خفاش به طور کامل پس از پایان قوس نوشته شده است و من در وهله اول نقطه وجود او را زیر سوال می‌برم. نشان می دهد که امپراتور آسمانی برای چه کسی قابل پیش بینی، لنگ است و هیچ عنصر اضافی به داستان اضافه نمی کند. قوس دوم جایی است که طرح واقعاً از هم می پاشد. کن به سرزمین Asura می رود تا لین را نجات دهد و همچنین در مورد گذشته خود و منشاء مشت ستاره شمالی مطلع می شود. آزادی کن اسورا از فرمانروایان آن خوب است، اما آنها به شیوه‌هایی که به آسانی قابل اجتناب بود، قانون مستقر را مجدداً تأیید کردند. من برای جلوگیری از اسپویل وارد آن نمی‌شوم، اما حتی کمی تفکر انتقادی یا نگاهی اجمالی به بخش نظرات Crunchyroll باعث می‌شود متوجه شوید که داستان چقدر بد روایت می‌شود. قسمت آخر مخصوصاً من را عصبانی کرد زیرا کلمات پایانی کایو و کن یا وحشتناک بودند یا در تضاد با هر کاری که آنها انجام دادند. بدترین بخش این نمایش این است که چگونه با زنان مانند اشیا رفتار می شود. زنان وجود دارند تا مردان را دوست داشته باشند و به آنها چیزی بدهند تا برایش بجنگند. آنها اجازه ندارند برای خودشان بجنگند یا مستقل باشند. زنان باید مرد را دوست داشته باشند و بچه دار شوند. به عنوان مثال، مامیا برای مدت کوتاهی برگشت و کن به او گفت که جنگ نکند، در حالی که روستای او به معنای واقعی کلمه در حال نابودی بود بدون اینکه کسی آنجا باشد تا از آن محافظت کند. لحظه ای که او اسلحه ای را بیرون می کشد تا بجنگد و کشته نشود، زمانی است که کن از جایی بیرون می آید و به او می گوید که به قول خود به ری عمل کند. ویژگی‌های بازخریدکننده زیادی با مضامین وجود ندارد و داستان پر از حفره داستان برای رفع آن کافی نیست. امید من با داستان های ضعیف این است که حداقل شخصیت ها به اندازه کافی سرگرم کننده باشند تا آن را نجات دهند. نه در Fist of the North Star. من قبلاً در مورد اینکه چگونه با زنان به عنوان اشیا رفتار می شود صحبت کرده ام، اما مردان خیلی بهتر نیستند. آنها همیشه رواقی و بی احساس هستند، هرگز نمی خواهند احساسات واقعی خود را ابراز کنند یا با نفرت و خشونت تحریک می شوند. کن به ویژه به مضامین مردانگی سمی کمک می کند. او هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی قوی است و ماهیچه های بزرگی دارد و اجازه نمی دهد احساساتش در مبارزاتش دیکته کنند. او یا دشمن خود را می کشد یا چند دقیقه به آنها فرصت می دهد تا سخنان آخر را بیان کنند زیرا آنها احترام او را از قدرت خود به دست آورده اند. فقط اگر کسی بمیرد چند اشک می ریزد، اما در غیر این صورت احساسات خود را علنی نمی کند. Falco، Ein، Shachi و Hyoh شخصیت های جانبی معمولی این نمایش بودند. آنها عاشق کن شدند (از نظر زیر متنی اما نه در واقع چون همه یک زن می خواهند) سپس کاری را انجام می دهند که اکثر شخصیت های فرعی تاکنون انجام داده اند. شرورها هم لنگند. جاکوه آشکارا یک اتلاف فضای ضعیف است و کایو مانند ساوتر قبل از او از عشق متنفر است. هیچ شخصیت جدیدی وجود ندارد که واقعاً به من توجه کند و تنها شخصیتی که تا حدودی به او اهمیت می دادم Hyoh بود. انیمیشن به اندازه قسمت اول بد نبود. شاید به این دلیل بود که می‌دانستم باید چه انتظاری داشته باشم، اما نمی‌خواستم این بار چشمانم را پاره کنم. هنوز هم در بیشتر موارد با مبارزات مهمی که بخش عمده ای از بودجه را دریافت می کردند، آشفته بود. مبارزات به اندازه کافی برای دهه 80 متحرک هستند، اما مشخصاً قدیمی هستند. Fist of the North Star، مانند سایر انیمه های این دوره، وارد سبک مبارزات Dragon Ball شد که در آن شخصیت ها انرژی/روحیه جنگنده/فشار روحی/و غیره خود را جمع می کنند و قبل از صحبت کردن برای مدتی ضربات خود را عوض می کنند. این انیمه مربوط به دهه 80 است، بنابراین به دلیل زشت بودن آن را کمی شل کردم. هرچند هنوز زشته صدا همچنان بهترین قسمت Fist of the North Star است. این یک موسیقی متن کاملا نمادین است که حتی اگر از خودتان لذت نمی برید، شما را به زمزمه کردن می برد. افتتاحیه «پسر خشن» با آواز خواندن در مورد مبارزه در دهه 90 با وجود اینکه نه انیمه ای در دهه 90 منتشر شد و نه در آن دوره به دلیل رد شدن زمانی پخش شد، موفق تر از «ما شوکه هستیم» بود. صداپیشگی همچنان در حد متوسط ​​است و بسیاری از صداهای پس زمینه قسمت اول ثابت هستند. به طور کلی، موسیقی متن فیلم را حمل می کند. من خیلی آماده ام تا کار این انیمیشن را تمام کنم. من اغلب وقتی به تماشای چند قسمت بعدی فکر می کنم آه می کشم و به جای آن می خواهم انیمه های دیگری را تماشا کنم. با این حال، من تمایل دارم یک برنامه طولانی را در یک زمان تماشا کنم، بنابراین احساس می کنم چیزی است که نمی توانم از آن فرار کنم. Fist of the North Star واقعاً باید در گذشته باقی بماند. با توجه به آنچه من دیده ام، این صنعت عمدتاً از نظر نحوه ترسیم خشونت، انقلابی ایجاد کرد. این واقعاً کشتن و انفجار سرها برای اکثر 152 قسمت بی معنی است. این انیمه برای نوع خاصی از مخاطبان جذاب است. همانطور که در بررسی قسمت اول گفتم، در دبیرستان از این کار بسیار لذت می بردم. من از آن زمان بزرگ شدم و دیگر مخاطب هدف نیستم. اگر مردی جوان، محافظه‌کار و سفیدپوست هستید، فکر می‌کنم واقعاً از این کار خوشتان می‌آید و باورهایی را که از قبل در مورد عملکرد مردان و زنان در جامعه دارید، تقویت می‌کند. این مضامین در مورد نقش‌های اجتماعی اصلی‌ترین چیزی است که باعث نمی‌شود من این را به کسی توصیه کنم، حتی مخاطبان هدف. آن را تماشا نکنید زیرا میم را فراتر از قسمت 1 تشخیص می دهید. من آن را اتلاف وقت نمی نامم، اما اگر واقعاً می خواهید این داستان را تجربه کنید، مانگا را بخوانید که حداقل هنر خوب است و می توانید آن را دریافت کنید. از طریق آن سریعتر قطعه: 4/10 شخصیت ها: 4/10 هنر: 5/10 صدا: 8/10 لذت: 4/10 به طور کلی: 5.1/10