Hibike! Euphonium 3

و با آن، Hibike (احتمالا) به پایان خود رسیده است. برآورده کردن انتظارات برای فصل آخر سریالی که خیلی ها عاشقانه آن را دوست دارند، آسان نیست. به خصوص زمانی که زمان زیادی در انتظار این فصل پایانی گذشته بود. در حالی که نمی توانم با انتظارات شخصی همه طرفداران صحبت کنم، اما به نظرم این فصل یک نتیجه تقریباً عالی برای یکی از سریال های مورد علاقه من و قهرمانان تمام دوران است. Hibike از زمانی که آن را کشف کردم یک نمایش بسیار ویژه برای من بوده است. به‌عنوان یک بچه گروه سابق، نمی‌توانم بسیاری از رسانه‌ها را به خاطر بیاورم که به نظرم عمیقاً به من مربوط می‌شد. این احساس احتمالاً هرگز قوی‌تر از فصل 3 نبوده است. بسیاری از شخصیت‌های ما در آخرین سال زندگی‌شان و مهمترین شخصیت‌های ما در موقعیت‌های رهبری، احساس قدرتمندی از اضطراب در سراسر وجود دارد. اضطراب برای رسیدن به اهدافشان با آخرین تلاششان. اضطراب در مورد آینده فراتر از دبیرستان. اضطراب در مورد آینده روابط خود با یکدیگر و با موسیقی. این مبارزات شخصیت ما به قدری خاص بود که خاطرات موازی من در گروه را تداعی می کرد و باعث می شد تصمیماتی را که در آن زمان گرفته بودم به یاد بیاورم یا خیر و اگر اکنون می توانستم به عقب برگردم مسیر دیگری را انتخاب می کردم یا نه. . تثبیت مداوم تجربه گروه موسیقی دبیرستان در هر فصل، گواهی بر اشتیاق نویسنده اصلی و تیم کیوانی است. کومیکو واقعاً در این فصل در مرکز قرار می‌گیرد، و من نتیجه‌گیری از قوس او را که از فصل اول شروع شد، بسیار رضایت‌بخش یافتم. به ندرت چنین رشد واقعی و ارگانیک یک شخصیت در انیمه را می بینید تا جایی که آنها احساس یک شخص واقعی را داشته باشند. رهبر شدن کار آسانی نیست و برای بسیاری از افراد به طور طبیعی به وجود نمی آید. دیدن این روی سکه واقعاً با طراوت بود، زمانی که اغلب نمونه‌هایی از رهبران طبیعی را می‌بینیم که درگیری‌های کمتر قابل ربط دارند. فکر می کنم همه می توانند برخی از خودشان را در کومیکو ببینند. اگر بخواهم یک انتقاد به این فصل داشته باشم، این است که قسمت پایانی دوبله نبود. شاید بتوانیم در مقطعی به OVA امیدوار باشیم، اما فینال فقط برای 1 قسمت کمی عجله داشت. خوشبختانه این قوس مهم فصل را تحت تاثیر قرار نمی دهد. از این فصل آخر و ویژه Hibike لذت ببرید! یوفونیوم!

من هرگز فکر نمی کردم که برای چیزی در MAL نظر بنویسم، اما اوه خوب، اینجا هستیم. من آن را کوتاه می کنم زیرا چیزهای زیادی برای بحث وجود ندارد. اسپویلرهای پیش رو برای مقدمه همه اینها، IMO Hibike! Euphonium یک انیمه عالی است... تا سال دوم دبیرستان، زیرا بعد از آن، فقط یک مارپیچ رو به پایین است و به خصوص فصل سوم باعث می شود تصمیمات روایی آن را زیر سوال ببرم. و توجه داشته باشید، من مخالف حذف سال دوم نبودم تا آنها در نهایت پیروزی شیرین را در فصل 3 تجربه کنند. تقریباً انتظار داشتم که از همان ابتدا این اتفاق بیفتد (اگرچه در ذهنم بیشتر پیشرفت تدریجی بود: برنز - اول سال، نقره - سال دوم، طلا - سال سوم، اما نسخه فعلی نیز به خوبی کار می کند). مشکل این است که "چگونه" شخصیت ها به آن رسیده اند. فصل سوم از درام بسیار عجیب، وجود مایو و از قضا کمبود موسیقی بسیار رنج می برد. و من می توانم به درام عجیبی که حتی در سال اول وجود داشت (یعنی یورویزوکا و نوزومی) بگذرم. من می توانم به کمبود موسیقی، هر چقدر هم که مایه تاسف باشد، پاس بدهم. اما مایو یک قدم خیلی دور است. خلق چنین شخصیت کم عمقی فقط برای... له کردن کومیکو بدون هیچ دلیل ظاهری و انکار رشد او؟ مثلاً شخصیت او با حضور در نمایش دقیقاً به چه چیزی دست می یابد؟ دامن زدن به درام در گروه؟ آنها قبلاً بدون او این کار را می کردند. آیا کومیکو را به فرد بهتری تبدیل می کنید؟ بله درست است، من باور خواهم کرد. /s. من واقعاً نمی فهمم که چرا این کاراکتر به معنای واقعی کلمه اینقدر زیاد داده شده است. همچنین برای Reina "f" را فشار دهید زیرا او در این فصل به وضوح لوبوتومی شده است. تمام این صحبت‌های یوری-طعمه‌ای در مورد اینکه چقدر برای یکدیگر «خاص» هستند، چگونه می‌دانست کومیکو از همان نت‌های اول بازی می‌کند، چقدر بد می‌خواهد با او سولی بنوازد، خوب، این همه چیز ماست MerITocRACY حالا به من اهمیت بده (من را ناشنوا صدا کن، اما عملکرد کومیکو بهتر بود و مشخص بود که آنها چه دستوری دارند). بعلاوه، به نظر می رسد که انداختن دوست دختر *تقریبا* خود به زیر اتوبوس هیچ تاثیری بر وضعیت روحی شما ندارد، زیرا ما می توانیم فقط گریه کنیم و وانمود کنیم که هیچ اتفاقی نیفتاده است، و مثل همیشه بازی کنیم. بله درست است، من باور خواهم کرد. /s. اگر هنوز می خواهید آن را تماشا کنید، فقط آن را بعد از قسمت 11 رها کنید و به خواندن پایان عادی در رمان بروید.

این فصل طرح داستانی محکمی دارد و برای طرفدارانی که قصد خواندن رمان را ندارند به عنوان پایانی عمل می کند. صادقانه بگویم، مسیر و سرعت این فصل بد است. در حالی که KyoAni زمان زیادی را صرف اطمینان از زیبایی هر فریم کرد، تماشای آن در این فصل دشوار بود زیرا درهم و برهم بود. بزرگترین نقطه ضعف کمبود زمان اختصاص داده شده به توسعه نقاط طرح است. اغلب به ما می گویند که به جای نشان دادن، در پشت صحنه چه اتفاقی افتاده است. زمان‌هایی بود که از شنیدن اتفاقاتی که در گروه می‌افتد شوکه می‌شدم، زیرا ما هرگز آن را روی صفحه نمی‌بینیم. این در مقایسه با سرعت و جهت‌گیری فصل‌های 1 و 2 بسیار متفاوت است. آنها همچنین نمی‌توانند "تمام شدن زمان" را سرزنش کنند زیرا یک قسمت کامل به یک داستان فرعی اختصاص داده شده بود که هیچ تاثیری بر روایت کلی نداشت. مشکلات دیگر شامل موسیقی محدود پخش شده در طول فصل و برخی رویدادهای OOC است. من هنوز خوشحالم که این فصل را برای به پایان رساندن سریال تماشا کردم، اما در مقایسه با فصل های قبل کم رنگ است و به تنهایی ساعت خوبی نیست.