Healer Girl

Healer Girl باعث شد من لبخند بزنم، و تا آنجا که من نگران هستم این بیش از حد یک تایید است. نمایشی که ژانر تئاتر موزیکال را به شکلی جدی به خود می گیرد، آنقدر عمق دارد که آن را کاملاً سبک و پف دار نگه دارد، هرچند که مشتاق است صدای کامل خود را پیدا کند. تا زمانی که افتتاحیه اپیزود 1 به پایان برسد، متوجه خواهید شد که آیا می خواهید بقیه نمایش را مرور کنید. موضوع این نمایش دقیقاً در عنوان "شفا" است که نماینده زیرژانر انیمه خاص آن یعنی Iyashikei نیز هست. داستان نه تنها حول محور قدرت شفابخش موسیقی می چرخد، بلکه قرار است بیش از هر چیز احساس خوبی به شما بدهد. متأسفانه این بدان معناست که از کاوش دراماتیک و قدرتمند در محیط ترکیبی پزشکی-جادویی خود عقب نشینی می کند. شخصیت‌ها که نه کمدی هستند و نه درام، عمدتاً بر اساس علایق و اهدافشان تعریف می‌شوند که نسبتاً به خوبی محقق شده‌اند. من هرگز به طور محض احساس نکردم که هیچ یک از بازیگران اصلی یک کهن الگوی ناب هستند و شبکه فشرده روابط چیزهای ظریف زیادی را در مورد هر یک از آنها می گوید. این گواهی بر این است که چرا داستان های ایاشیکئی با وجود نداشتن اشکال سنتی کشمکش بسیار محبوب هستند. کارگردان این نمایش همچنین Full Metal Alchemist: Brotherhood را کارگردانی کرده است، بنابراین شما می دانید که او می تواند چیزهای زیادی از کمی بسازد. ظاهر نمایش بسیار جذاب است، اگرچه لحظات واقعاً باورنکردنی انیمیشن بسیار کمی وجود دارد. کاری که می‌تواند انجام دهد این است که از سکانس‌های اوج موسیقایی خارج شود، حتی اگر به دلیل سادگی تعداد فریم‌ها کمی عقب مانده باشند. جادو واقعاً حس جادویی و واقعی آواز خودجوش - ادغام شده در داستان - به یک مراقبت کارگردانی داده می شود که واقعاً شما را به لحظه می کشاند. این تئاتر موزیکال مؤثری است که فقط گاهی اوقات می تواند از تماشای نمایش استفاده کند، اما بسیار خوب. چیزی که در مورد داستان دختر شفا دهنده واضح است این است که بیشتر درباره *موضوعات* است تا طرح داستان. این مایه شرمساری است زیرا بسیاری از جزئیات جهان وجود دارد که ناامیدانه خواستار کاوش بیشتر هستند. رابطه بین شفا و علوم، اشکال مختلفی که شفادهنده‌ها می‌توانند در حین آواز خواندن مشاهده کنند، چرا شفای انجام نشده باید تنظیم شود. همه این جزئیات فقط کمی لمس می شوند و فضای معمایی ایجاد می کنند اما برای توسعه مناسب التماس می کنند. چیزی که در عوض به دست می آوریم این است که در مورد اجزای سازنده دختران اصلی، چرایی ورود آنها به این حرفه و چرایی پیوندی که اکنون دارند، یاد می گیریم. این عمقی است که برای درخشش جزئیات و تعاملات کوچک از مرکز اصلی داستان استفاده می شود. موضوع کلی شفا، شاید بزرگترین نقطه روایی نمایش را ایجاد می کند، یعنی انتقال دانش. یادگیری به نوعی در مرکز هر قسمت قرار دارد. آزمایش، حل مسئله، آموزش رسمی و غیررسمی، مربیگری و الهام وجود دارد. اینها آنچنان که باید به آن پرداخته نشده اند، باز هم فقط به این نکته اشاره می کنند که اگر نمایش لحن دراماتیک تری داشته باشد چه چیزی ممکن است. شاید خوب بود که آهنگ‌ها بیشتر برای کشف این موضوع ساخته می‌شدند، اما علی‌رغم اینکه عبارت‌های واقعی در نمایش که می‌گویند محتوای یک آهنگ مهم است، به‌جز در موارد معدودی، به‌جای هدف‌مندی، عموماً نشاط‌بخش‌تر هستند. Healer Girl کارهای زیادی با مفهوم یک انیمه موزیکال انجام می دهد که افرادی که به موزیکال علاقه دارند عاشق آن خواهند شد. همیشه در هر قسمت یک آهنگ وجود دارد که همه به طرز جالبی با هدف روایی منحصر به فرد خود قرار داده شده اند. این باعث می‌شود از پتانسیل این دو شکل داستان‌گویی لذت ببرم، در حالی که اذعان می‌کنم آنچه به ما داده شد به خودی خود بسیار لذت‌بخش بود. اگر Healer Girl را به عنوان چیزی خاص در نظر بگیرید، واقعاً فکر می کنم ارزش وقت گذاشتن را دارد. در عین حال، بزرگ‌ترین عیب نمایش این است که می‌توان از بهترین جنبه‌هایش جلوتر رفت تا بیش از حد به نوع ژانر آن متمایل شد. من هرگز دنباله یا جانشین معنوی چیزی بیشتر از این نمایش نمی خواستم. (نکته جانبی: به گفته کارگردان، این انیمه نیز در شرایط بسیار دوستانه ای ساخته شده است. در حالی که نمایش "اووم" چیزی مانند Bocchi the Rock! یا حتی Flip Flappers توسط همان استودیو را ندارد، من هنوز می توانم آن را ببینم. عشق در تولید وجود دارد و من فکر می کنم لذت بردن از نمایش های اخلاقی مهم است، حتی اگر آنها تاثیرگذارترین نباشند.

دختر شفا دهنده در نیمه راه بین یک انیمه موسیقی/بت و یک سریال پزشکی دختر جادویی است. خط آخر: خیلی خوب است! خوانندگان به خوبی هماهنگ هستند و سازها قرار است احساساتی و گاهی اوقات پر از اشک باشند، اما در سطح بازی Zombieland Saga Revenge (S2) نمی‌توانید صداهای مستقیم زیادی پیدا کنید. با این وجود، این یک ورودی دلپذیر در ژانر انیمه موسیقی است. داستان (6/10): فرض نسبتاً ساده است. یک شاخه نیمه جادویی از پزشکی وجود دارد که می توان آن را با آواز خواندن انجام داد، و هر یک از قسمت ها حول محور شخصیت های اصلی (شفا دهنده ها در حال آموزش) می چرخد ​​که به مردم، از جمله یکدیگر، کمک می کنند تا با آهنگ هایشان بیشتر آشنا شوند و درباره موسیقی و خودشان بیشتر بیاموزند. اکثر قسمت‌ها از الگوی «کسی به شفا نیاز دارد، اما درمان استاندارد پزشکی در دسترس نیست» پیروی می‌کنند [ورود به شفا موسیقی جادویی]، اما چند قسمت به کاوش در تنظیمات، مهارت‌ها و داستان‌های شخصیت‌های مختلف اختصاص دارد. یک اپیزود خاص وجود داشت که در آن طرح کاملاً ساختگی به نظر می رسید تا "تنظیم مجدد" را تا پایان اپیزود ایجاد کند، اما من در حال بی تفاوتی هستم. نیمه فرمول بودن به هیچ وجه جرم نیست، اما اگر به دنبال یک طرح کلی عمیق، پیامد یا یک کاوش شخصیتی واقعا عمیق هستید، اینطور نیست. خوب است، اما چیزی برای نوشتن در خانه نیست. شخصیت‌ها (6/10): همانطور که در مورد بسیاری از انیمه‌های پیرامون علایق/رشته‌ها/رشته‌ها/هر چیز دیگری وجود دارد، هر یک از شخصیت‌های اصلی و همچنین اکثر بازیگران نقش‌دار رنگی هستند و جنبه‌ای از آن رشته را نشان می‌دهند. آنها به ویژه ماهر هستند... و بیشتر آنها واقعاً بیشتر از زوجی که برای ایفای آن نقش نیاز دارند، ویژگی های شخصیتی ندارند. آنها بعداً در فصل یک شخصیت کوچک کاوش در مورد عقده های حقارت و سندروم فریبنده خود انجام دادند، اما در بیشتر موارد هر کدام از آنها در جعبه خود باقی می مانند. در مجموع، بازیگران به خوبی هماهنگ هستند، اما شخصیت‌های آن‌ها به‌طور جداگانه کاوش یا توسعه فراوانی ندارند. این واقعیت که یکی از ویژگی های اصلی کاراکتر «ساده برای سنسی» بود، اعصاب من را برای مدتی به هم ریخت، اما حتی او نیز در لحظه آخر خود بازتابی می کند. به طور کلی، خوب، عالی نیست، اما با یک بازیگر قابل توجه و تنها 12 قسمت برای کار، چه کاری می توانید انجام دهید؟ هنر (8/10): هنر در کل بسیار زیبا است. در تمام بی نهایت «تصاویر» موسیقایی که Healers می توانند منتشر کنند، مقدار زیادی «زمین سبز با دریاچه ها» برای سلیقه من وجود دارد، اما آنها به خوبی کار کرده اند و با ادامه سریال، کارنامه خود را گسترش می دهند و تجسم جذابی از آن انجام می دهند. کمک جراحی بعدا OP بسیار خوب متحرک شده است... شاید خیلی خوب، زیرا حرکات دست پرآشوب آنها صادقانه من را در اولین بازدیدهایم ترسانده بود. کاراکترها در مجموع بسیار خوب متحرک هستند و انیماتورها می‌دانستند چگونه چشم‌ها را از صحنه‌هایی که به دلایلی در آن‌ها نیاز به بریدن داشتند، دور کنند. در مجموع، جلوه‌های بصری موسیقی را به طرز ماهرانه‌ای همراهی می‌کردند و تقویت می‌کردند و بیشترین بهره را از شخصیت‌های آن‌ها به ارمغان می‌آوردند، در حالی که لزوماً نفس‌گیر نبودند. چیزهای با کیفیت صدا (8/10): این یک انیمه موزیکال است و خواننده های خوبی هستند. این مهمترین چیز در کتاب من است. صداپیشگان برای شخصیت های محدود خود نیز بازی های خوبی ارائه می دهند. آهنگ‌های فراوانی (حداقل یک آهنگ جدید در هر قسمت) هم در شفا و هم به‌عنوان یک وسیله روایت استفاده می‌شد که عاشق موسیقی در من از آن لذت برد. همانطور که گفته شد، من لزوما از هیچ یک از اجراهای خاص شگفت زده نشدم. همه آنها زیبا بودند، با شایستگی تا خیلی خوب انجام شده بودند، و با آنچه در داستان اتفاق می افتاد مطابقت داشتند، اما طیف محدودی از احساسات در بسیاری از آهنگ ها دخیل است. عنوان فرعی سریال «مهربان، آهنگ‌های قدرتمند دنیا را شفا می‌دهند» است و تقریباً تمام آهنگ‌های سریال با توضیحات «مهربان» مطابقت دارند. باز هم، هیچ ایرادی ندارد که سریال دقیقاً آنچه را که قرار است انجام دهد، انجام دهد، اما احساس می‌کنم فرصتی از دست رفته بود تا از طریق موسیقی برخی از ناامیدی‌ها و احساسات ناکافی‌ای را که سریال حداقل به طور گذرا بررسی می‌کرد، از دست داد. به طور کلی، این یک سریال لذت بخش در مورد دختران بامزه بود که آهنگ های جادویی زیبا را می خوانند تا به اطرافیانشان کمک کنند و در عین حال کمی بیشتر در مورد خودشان یاد بگیرند. من اوقات خوبی را با آن سپری کردم، اگرچه کووید من را درمان نکرد. 7/10