Tensei shitara Ken deshita

"تناسخ دوباره به عنوان شمشیر" چیزی است که من دوست دارم "Isekai light" را در نظر بگیرم، جایی که خط بین جایی که یک داستان را می توان در ژانر "Isekai" یا ژانر کلی تر "High Fantasy" IE Lord of the در نظر گرفت. حلقه ها تار شده است. عنصر تناسخ در این داستان‌ها وجود دارد، با این حال آن را بسیار ضعیف بررسی کرده‌اند و اهمیت چندانی به آن داده نمی‌شود، و اغلب از بقیه طرح‌ها عقب‌نشینی می‌کند. این نوع نوشته اغلب این تصور را به وجود می‌آورد که تنها دلیلی که نویسنده تصمیم به گنجاندن عنصر تناسخ دارد این است که یکی از شخصیت‌ها را مرتبط‌تر کند، اما در غیر این صورت می‌توان گفت که آنها واقعاً می‌خواستند یک فانتزی غیر ایسکایی بنویسند، بنابراین فقط شامل استخوان های برهنه این انیمه خاص، انیمه ای است که توجه کم به عنصر Isekai در واقع به نفع آن است و به سریال اجازه می دهد تا بیشتر بر روی شخصیت اصلی دوم تمرکز کند، زیرا او سعی می کند از یک دختر جوان و ضعیف به یک ماجراجوی توانا تبدیل شود تا افتخار را به او بازگرداند. خود و خویشاوندانش اما نمایش اصلاً بی نقص و بدون کلیشه نیست. کلیشه آزاردهنده اصلی این است که شمشیر/«شیشو» به نفع خودش کمی بیش از حد غلبه کرده است و دختر گربه/ «فران» بدون او خیلی ضعیف است. بنابراین، این انیمه در واقع یک طرح درام بسیار ساده پدر و دختر است که شمشیر نقش پدر و دختر گربه ای نقش دختر را بازی می کند. این فقط در یک بسته تنظیمات RPG فانتزی پیچیده شده است تا طرحی را ارائه دهد که معمولاً بسیار اساسی است فقط به اندازه کافی عمل و چاشنی آن را کاهش می دهد و کمتر از آنچه هست قابل پیش بینی به نظر می رسد. فقط به اندازه کافی خوب است که آن را توصیه کنید، مخصوصاً اگر خودتان پدر هستید و دختری دارید که با آن لحظات خوشی را تماشا کنید، فقط منتظر یک شاهکار پیشگامانه ساختارشکن نباشید.

داستان و شخصیت: این سریال درباره شخصی از ژاپن امروزی است که پس از تصادف ویرانگر با کامیون کان، دوباره تناسخ پیدا می‌کند و می‌بیند که روحش شکلی شبیه به شمشیر دارد. این روایت کمتر معطوف به عنصر رمز و راز و حل این است که چگونه او به نقطه شمشیر شدن رسیده است، اگرچه نکات ظریف و فلاش بک هایی به ما داده شده است. در عوض، ما خدمت او به فران، گربه سیاه برده شده ای را دنبال می کنیم که راه او را به سوی آزادی در کنار معلم کشت. این سریال در کل با کمدی سبک دلنشین و لحظات کوتاه پوچ که تنش انتقام را می شکند و داستانی را به دنبال سبک زندگی پرماجرا استاد شمشیر و شمشیر به ارمغان می آورد بسیار لذت بخش است. صحنه‌های نمایش آشپزی برشی اضافی از عناصر زندگی را به‌عنوان رویدادهای تقسیم‌شده پیرامون کشتار هیولا و کاوش دخمه پرپیچ و خم/ سیاه چال اضافه می‌کنند. همه شخصیت‌های سریالی که فرن و معلم را احاطه کرده‌اند، شخصیت‌های منحصربه‌فردی دارند، اما به نظر می‌رسد که از قضا ترسوترین و عادی‌ترین شمشیر در بین همه آنهاست. به عنوان مثال، نل یک خودشیفته بی‌هدف است، استاد انجمن یک روح‌باز حساس است، آماندا یک فران آتیک است و مشتاق است از او به عنوان «ماما» یاد شود. حتی فرن نیز از برخی جهات بی حال و از نظر عاطفی بی حال است به جز زمانی که گونه او ذکر شود. به طور کلی، طرح و شخصیت‌ها در مقایسه با انیمه‌های متحول شده شاد و خوش‌شانس شما منحصربه‌فرد هستند. هنر و صدا: هنر و انیمیشن مانند انیمیشن متوسط ​​شماست. صحنه‌ها به خوبی سازمان‌دهی شده‌اند و حتی صحنه‌های آشپزی نیز هنری با کیفیت خوب بودند - متوجه شدم از CGI به‌شدت برای انیمیشن‌های شمشیر استفاده می‌شود، اما آنها مانند برخی از سریال‌ها دلهره‌آور نبودند. ویژگی‌های صورت Moe سالم هستند و برای سریالی با شخصیت‌های اصلی کودکانه خوش‌آمد می‌آیند، زیرا آنها همچنین تمایل دارند تنش یک داستان جدی و انتقادی را بشکنند. صدا همان گونه است که از یک انیمه مدرن انتظار می رود، صداگذاری و جلوه های صوتی همگی قانع کننده هستند. کلی و لذت: ارزش سرگرمی وجود دارد، انیمه به خوبی صحنه‌های مبارزه بزرگ و لحظات پر هیجان را با اسکیت‌های کمدی و جامپ‌کات‌های به‌موقع از هم جدا می‌کند. همچنین از دیالوگ های شخصیتی بین فران و معلم استفاده می کند که غیرمنتظره هستند اما نه به شیوه دیالوگ های زننده. بدیهی است که صحنه‌های جدی بسیار پرتنش می‌شوند و به ندرت پیش می‌آید که سریال این مسیر را طی کند، بنابراین میانه خوبی است که فران و سایر شخصیت‌ها را به شکل دوستانه‌ای متقاعدکننده‌تر ببینیم. در کل از سریال لذت بردم دوست داشتم ترجمه های مهارتی بهتری ببینم، اما قابل درک است که ترجمه پنجره های ارزیابی زمان و تلاش برای ترجمه نیاز دارد.

پیش فرض و اجرا به طرز شگفت آوری خوب است. صحنه های مبارزه بسیار خوب هستند، جوک ها به خوبی پخش می شوند و انیمیشن فوق العاده است. به طور کلی Tensei shitara Ken deshita یک تجربه سرگرم کننده است، چیزی که مغز شما را خاموش می کند و از اکشن + کمدی لذت می برید، و به نظر من کمدی بسیار خنده دار است. همانطور که گفته شد، تنسی کامل نیست. دیالوگ های توضیحی زیادی وجود دارد و ارائه بسیار کم است. منظور من از آن این است که داستان سرگرم کننده و جالب است، اما از نظر استوری بورد بسیار ضعیف ارائه شده است. مثال اول ارائه ضعیف: نمایش با صحنه ای شروع می شود که به ترتیب زمانی، صحنه پس از اوج پایان همان قسمت اول است. در این صحنه، بیننده با یک مونولوگ بیهوده آشکار توسط راوی مورد استقبال قرار می گیرد. و سپس نمایش بلافاصله به یک فلاش بک ادامه می دهد. شاید این بدترین دقیقه اول تاریخ تلویزیون باشد. نیازی به این نبود و ارائه اپیزود اول به ترتیب زمانی و بدون راوی انتخاب بسیار بهتر و انصافاً بدیهی بود. مثال دوم ارائه ضعیف: قسمت دوم با ارائه پاورپوینت تشریحی شروع می شود. سومین مثال از ارائه ضعیف: قسمت 1 یک نوع صحنه را تکرار می‌کند - mc که هیولاهای تصادفی را می‌کشد - بارها و بارها، به‌جای اینکه داستان را پیش ببرد یا سناریوهای جالب‌تری را به ما نشان دهد. مثال چهارم ارائه ضعیف: اپیزود 3 دارای 4 صحنه متوالی در مورد خرید چیزها است - که نصف قسمت است - و این صحنه ها خوب هستند، اما 4 صحنه پشت سر هم خیلی زیاد است، باید آنها را فاصله بیندازید وگرنه بیننده خسته می شود. این الگوی داستانی عجیب و غریب در طول نمایش ادامه دارد. obs: ایده ارائه پایان اپیزود 1 - یا چیزی شبیه به آن - به عنوان اولین صحنه برای ایجاد قلاب برای تنش، تعلیق یا دسیسه استفاده می شود، بنابراین این صحنه به جای صحنه باید میان اکشن باشد. صحنه اول آرام پس از اوج ارائه شده در تنسی شیتارا، که همچنین دارای یک مسیر واضح بین فلاش بک و فوروارد سریع است، بنابراین هیچ تنش یا تعلیق ایجاد نمی کند. برای مثال های خوب: American Beauty، Fight Club و Jujutsu Kaisen. همچنین تفاوت بین تله پاتی و افکار درونی مشخص نیست که درک برخی صحنه ها را کمی دردسر می کند. در حال حاضر، من دوست دارم که Mcs مغلوب نمی شوند و اغلب در حال مبارزه نیستند، همچنین دوست دارم انیمه تا حدودی تاریک باشد. علاوه بر این، mcs در کل شخصیت های خوبی هستند. همانطور که گفته شد، آنها بی نقص نیستند و صحنه هایی وجود دارد که معتقدم یکی یا دیگری باید با توجه به شخصیت پردازی شان متفاوت عمل کنند. علاوه بر این، جهان‌سازی یک isekai عمومی است - برخی کارها را به خوبی انجام می‌دهد و برخی دیگر کاملاً اینطور نیستند. تنسی شیتارا همچنین در اجرا و خلاقیت در ایده هایی که مطرح می کند کار بسیار خوبی انجام می دهد. خلاقیت در جزئیات یکی از مهمترین نقاط فروش این نمایش است - هم سیستم جنگی و هم جهان‌سازی عمومی هستند، اما با جزئیات خلاقانه پیاده‌سازی شده‌اند، با فکر زیاد روی آن‌ها اجرا شده و آنها را جذاب‌تر و سرگرم‌کننده‌تر می‌کند. متأسفانه، قوس آخر تا حدودی ضعیف و حتی کلیشه ای تر است، و فصل را با پای اشتباه و بدون توسعه طرح به پایان رساند. همچنین خدمات فن بسیار نادر است، اما زمانی که در آن حضور دارد و به کودک توجه می کند، بسیار ناراحت کننده می شود. در پایان، توصیه می‌کنم یک قسمت را تماشا کنید تا ببینید آیا از کمدی لذت می‌برید یا خیر و اگر چنین است، معتقدم این ساعت خوبی است.