Great Pretender

این انیمه دارای انیمیشن، سبک رنگ‌آمیزی و موسیقی متن فوق‌العاده‌ای است، اما ایده مرگ جعلی در طول سریال بیش از حد مورد استفاده قرار گرفت. من از خطوط داستانی در 3 قوس اول لذت بردم، "ارتباط لس آنجلس" که به دلیل اصالت و اقدامات سرگرم کننده اش به عنوان داستان مورد علاقه من شناخته می شود. سینتیا به‌عنوان رئیس یک سازمان FBI معرفی می‌شود که می‌خواهد ماکوتوس را بخرد (که با ادی برای برنده شدن در شرط‌بندی علیه لورن کار می‌کند و اختراع «بهترین داروی ساخته‌شده تا کنون» را برای او «پخت») اعتماد می‌کند تا به ادی برسد. کاسانو، "سر مافیا" و او را متقاعد کنید که آزادی خود را با 100000 دلار "خرید". او، لارون، در واقع با لورن کار می کند، که یک پیچش داستانی بسیار جالب برای انیمه بود. ابی، همچنین زن جوان دیگری است که معلوم می‌شود با لورن کار می‌کند، ماکوتو تنها پس از اتمام کارشان می‌تواند متوجه شود و همه آنها موفقیت خود را جشن می‌گیرند. اولین صحنه سریال زمانی است که ماکوتو سعی می‌کند از لورن که در ابتدا برای او غریبه است کلاهبرداری کند، اما در نهایت با توطئه‌ای روبرو می‌شود، بنابراین متوجه می‌شود که هر دو کلاهبردار هستند. ما فقط در آخرین قسمت‌های فصل گذشته متوجه می‌شویم که ملاقات این دو از قبل برنامه‌ریزی شده بود و پدر لورن و ماکوتوس خیلی قبل با هم آشنا شده بودند و داستان پیچیده‌تر می‌شود. علاوه بر آنچه قبلاً گفتم، من واقعاً از تمایل ماکوتوس برای درک سالازار قدردانی کردم و در پایان از او برای شروع یک زندگی جدید با پسرش قدردانی کردم، پس از اینکه متوجه شد سالازار در تمام مدت متوجه شد که داروی واقعی برای فروش ندارد. رئیس او، اما او چیزی در این مورد نگفت. در اینجا، می توانیم ببینیم که ماکوتو قلب بزرگی دارد. و این تنها صحنه ای نیست که در آن او آن را نشان می دهد، رویدادی که او ابی را از کشتن مردی که پدر و مادرش را به قتل رسانده است، باز می دارد، در آرزوی اینکه اجازه ندهد او کاری انجام دهد که بعداً از آن پشیمان می شود، و زمانی که او سینتیا را تشویق می کند تا آن را مرتب کند. چیزهایی با مردی که در گذشته دوستش داشت، بعد از اینکه او جنبه دیگری از او را دید که دیگر مغرور یا خودشیفته درست در کنار آن قرار نمی گرفت، گفت. به نظر من، قوس آخر کمی عجولانه و بیش از حد پیچیده بود، و ماکوتو را به یک شرور خالص تبدیل کرد، زیرا او خودش بعد از اینکه او هم قبلاً امیدوار به نجات بود، به عنوان قاچاقچی کودک شروع به کار کرد. آنها را همچنین، من هنوز این واقعیت را درک نمی کنم که اوز با صدا زدن سوزاکو به کلاهبرداران خیانت کرد، حتی اگر بعداً او در واقع بخشی از تیم باشد و همراه با آنها فرار کند. دوباره، همانطور که سریال ادامه پیدا کرد، بسیاری از قسمت ها بیش از حد مورد استفاده قرار گرفتند، بنابراین برخی از قسمت ها در کمترین زمان قابل پیش بینی شدند. من خط داستانی لورن-دوروثی را دوست داشتم، اما متوجه نشدم که همه آنها چگونه می‌خواهند از او انتقام بگیرند، اما در نهایت به آنها اجازه دادند به هر حال از آن فرار کنند و همه آنها در یک سفر دریایی با مجرمان فریب خورده ملاقات می‌کنند، آنها به نحوی که نداشتند هر گونه مشکلی با آن وجود دارد، حتی اگر کلاهبرداران میلیون ها دلار از آنها دزدیده باشند. حتی با وجود اینکه همه شخصیت‌ها (که فکر می‌کنم واقعاً خوب نوشته شده‌اند) مدام می‌گفتند که چگونه گرگ‌های تنها هستند و هرگز شریک یا دوست نخواهند بود، من دوست داشتم که ماکوتو چگونه توانست دیدگاه آن را تغییر دهد و چگونه ما کمی خوبی به ارمغان آوردیم. در هر یک از آنها، حتی اگر اندک باشد، طرز فکرشان را توسعه دادند و آنها را به عنوان یک تیم گرد هم آوردند، همه کلاهبرداران شروع به احساس وابستگی جزئی به او کردند و به او لقب "ادامه" و همچنین او را دادند. کسی که قبل از پایان سریال تغییر می کند، تبدیل شدن به یک آدم پست که همان کاری را که پدرش قبلا انجام می داد را انجام می دهد (در عین حال دلیل نفرت او از پدرش است) و با کمک او به سطح زمین بازگردانده می شود. دوستان علیرغم اینکه در نهایت از هم جدا شدند (ارتباط را حفظ کردند اما به عنوان کلاهبردار اصلی کار نکردند) و همه راه خودشان را برای آینده انتخاب کردند. به طور کلی، من به انیمه نمره 9 را می دهم زیرا چقدر از آن لذت بردم. این یک انیمه خنده دار است، با هزاران جوک و پیچش داستانی که شما را مجذوب خود می کند، انیمه ای درباره دوستی، اعتماد، آدرنالین و افرادی که در طول سفر با آنها ملاقات می کنید. افرادی که به آن نمره کمتر از 5 می دهند، معنی آن و دشواری ترک یک محیط بد را بعد از اینکه دوستانتان در مقابل شما «مردند» و پس از اینکه پدرتان را «کشتید» متوجه نمی شوند. هیچ خانواده ای باقی نمانده و این تا حدودی تقصیر شماست، این واقعیت که پدرتان به شما و مادرتان اهمیتی نمی دهد و فکر اینکه دیگر آینده ای در پیش ندارید و دلیلی برای مبارزه برای آزادی و زندگی ندارید.

هر بار که این عنوان را می بینم مدام به صدای "لیکرز به مرکز نیاز دارند" از tik tok فکر می کنم. اما جدا از شوخی‌های بد، این باید یکی از سرگرم‌کننده‌ترین تجربه‌ای باشد که در حین تماشای یک انیمه داشته‌ام. پس از اتمام اولین آرک این نمایش می دانستم که این یک تجربه جهنمی خواهد بود. اولاً، سبک هنری برای این نمایش زرق و برق دار است. من معمولاً در مورد سبک هنری و انیمیشن وقتی صحبت از سریال می شود نظر نمی دهم زیرا واقعاً در مورد آن اطلاعات کافی برای اظهار نظر خاص ندارم. اگر بد باشد، در مورد آن نظر خواهم داد، اما تا زمانی که ظاهر خوبی داشته باشد و من را از نمایش خارج نکند، واقعاً در مورد آن نظر نخواهم داد. با این حال این یک مورد خاص است زیرا این منحصر به فردترین سبک هنری است که من در یک انیمیشن دیده ام. همه چیز این نگاه تیز، زاویه دار و طرح دار را دارد. هر پس‌زمینه‌ای دارای جزئیات متجسد بسیاری است. ناگفته نماند که این نمایش بسیار رنگارنگ است. همچنین خوب است که هر کشوری دارای یک پالت رنگی و سبک منحصر به فرد است، این واقعاً به نمایش شخصیت می دهد. هر قاب فقط به نظر می رسد که مراقبت و اشتیاق زیادی روی آن گذاشته شده است و من آن را دوست داشتم. موسیقی متن فیلم نیز شگفت انگیز است. همراه با انیمیشن سبک، موسیقی متن این صدای جاز زیبا را در خود دارد که به کل نمایش شخصیت می بخشد. این واقعاً آن حس دزدی سرگرم کننده را به آن القا می کند و حتی آهنگ هایی با اشعار استفاده شده نیز به خوبی در سریال قرار می گیرند. همانطور که قبلاً گفتم، هر تنظیم به روش خاص خود منحصر به فرد است و موسیقی متن آن را به خوبی تعریف می کند. و البته هر چیزی که فردی مرکوری در آن باشد شگفت انگیز است. طرح‌های واقعی که توسط مردان اعتماد به نفس کشیده می‌شوند، چیزی کم از خارق‌العاده نیستند. همه آنها از هر دو مکان به طرح بسیار متفاوت و منحصر به فرد از یکدیگر احساس می کنند. آنها فقط بسیار سرگرم کننده هستند یکی از نکات قابل توجه این نمایش تنها تماشای قطعات اتصال و تماشای باز شدن این طرح های بزرگ است. هر چرخشی واقعاً مرا غافلگیر می کرد و در پایان هر یک از کمان ها همیشه یکی از آن "اووووووووووووووووووووووو" را بیرون می دادم. من در مکان های مناسب سرمایه گذاری و سردرگم شده بودم. فکر و جزئیات زیادی در این برنامه‌ها گنجانده شده بود و در نهایت همه چیز معنا پیدا کرد و باعث شد به جزئیات و نقاطی متصل شوم که قبلاً نمی‌دانستم. چیزی که آنها را حتی بهتر می کند این واقعیت است که آنها در آنها سهم شخصی دارند. هر یک از اهداف/طرح‌ها بر روی یکی از بازیگران اصلی تمرکز دارد که نه تنها دلیلی برای سرمایه‌گذاری در طرح‌ها ارائه می‌دهد، بلکه می‌توانید درباره شخصیت‌های گذشته و انگیزه‌ها نیز بدانید. راستش من شوکه شدم که چقدر لحظات صمیمانه ای در این نمایش وجود داشت، مانند گفتگوهای ادام با مادرش، یادگیری داستان ابی، سینتیا و رابطه او با هنرمند، و لوران و دورتی. هر زمان که سریال این طرح‌ها را نمایش نمی‌داد، بسیاری از این لحظات تلخ و شیرین واقعی وجود داشت که داستان‌های پس‌زمینه شخصیت‌ها را نشان می‌داد و همانطور که گفتم، آنها واقعاً من را با این شخصیت‌ها فروختند. اینکه این شخصیت‌ها با گذشته‌شان کنار بیایند و خودشان را بپذیرند/ببخشند، نقشه‌ها را در آنجا به عنوان برخی از بهترین لحظات نمایش می‌دانستند. با این حال، یک نقص آشکار که فکر می‌کنم این نمایش را متوقف می‌کند، این واقعیت است که، به نظر من، احساس می‌کنم این شخصیت‌ها خارج از قوس‌های مربوطه خود، نقش چندانی در داستان ندارند. وقتی آنها مرکز قوس نیستند، به نظر می رسد که آنها شخصیت های پس زمینه یا قطعه ای از پازل هستند تا افراد واقعی. تنها دو موردی که این مورد برای آنها صدق نمی کند، ادامام است و لورن ابیگیل احتمالاً بدترین مثال از این مورد است، زیرا به یاد دارم که روی قوس او سرمایه گذاری کردم تا او واقعاً دیگر لحظات بزرگی را خارج از آن نداشته باشد. در پایان، من واقعاً احساس نمی‌کنم که آنها اصلاً تغییر یا تکامل یافته‌اند که ممکن است باعث شود برخی افراد از آنها خوششان نیاید، اما من واقعاً از این واقعیت عصبانی نیستم زیرا حداقل همه آنها به یک نتیجه‌گیری مناسب رسیده‌اند. اشتباه نکنید، هر زمان که این شخصیت‌ها توجه لازم را به خود جلب کردند، عالی و دوست‌داشتنی هستند، فقط آرزو می‌کنم که در نهایت بیشتر از همه و برای مدتی بیشتر شبیه مردم باشند. با این حال، به طور کلی، این نمایش فقط از مراقبت، جذابیت و اشتیاق بیرون می‌آید. دقت و جزئیات زیادی از ابتدا تا انتها در این داستان گنجانده شده بود. هر اپیزود جذاب بود و اصلاً خودم را خسته نمی‌دانستم. مهمتر از همه، این نمایش فقط سرگرم کننده است. اگر چیزی می توانم تضمین کنم که از این نمایش لذت خواهید برد که به نظر من مهمترین چیز است.

Great Pretender چیزهای زیادی برای ارائه دارد، و می‌توانست یک انیمه عالی باشد، اما تا انتها نمی‌تواند ارائه شود، از این رو احساسات متفاوتی بررسی می‌شود. من سعی خواهم کرد در زیر هر دلیلی را توضیح دهم که ممکن است شما را از این انیمه لذت ببرد و در عین حال چند قسمت را که باید باعث کاهش انتظارات شما شود را نیز فاش کنم. کارهایی که به درستی انجام شده است: - هنر: اگرچه هنر نسبتاً ذهنی است، اما هر کسی فکر می کند که هنری که در این انیمه نشان داده شده است حال و هوای منحصر به فردی دارد، رنگارنگ است، ظاهر خوبی دارد، مکان های مختلفی در شما به تصویر کشیده شده است (مکان های شهری بیشتر، اما از سرتاسر جهان که تنوع بیشتری می‌افزاید. همین امر در مورد طراحی شخصیت صدق می‌کند، در حالی که برخی از شخصیت‌ها آنقدرها الهام گرفته نشده‌اند، همه آنها سبک خاص خود را دارند. - شخصیت ها : بازیگران شخصیت های اصلی به خوبی انجام شده اند و ساختار انیمه به علاقه مند شدن بیننده به تک تک آنها کمک می کند. - داستان : موارد اول به خوبی نوشته شده اند، بسیار هیجان انگیز است که اتفاقات را دنبال کنید، به وضوح الهام گرفته شده از دیگر فیلم های کلاهبردار معروف مانند Ocean's Eleven و غیره... و با این قالب انیمه بسیار خوب کار می کند... کارهای اشتباه انجام شده: - داستان : اگرچه داستان در ابتدا جالب بود، اما روشی که آنها تصمیم گرفتند داستان را به پایان برسانند، فقط... مه. توصیف آن بدون خرابکاری دشوار است، اما به بیان ساده، موارد اول قابل قبول هستند، روشی که خدمه موفق به کلاهبرداری از افراد بد هستند منطقی است. (البته برخی از گوشه ها بریده شده اند اما برای بیننده قابل تحمل است) با این حال، آنها تصمیم گرفتند برای پایان فصل با یک قوس "بزرگ" پیش بروند، و این بسیار پیچیده است، حتی در مقایسه با بقیه فصل. این کاملاً غیرقابل باور است، و به علاقه بیننده لطمه می زند، زیرا به احتمال زیاد او از رویدادها ناامید می شود و ممکن است از تماشای این فیلم پشیمان شود. - پیام : این خیلی محکم با آخرین نکته مرتبط است، اما به دلیل به هم ریختگی پایان، پیام های عجیبی نیز ارسال می کند. یک بار دیگر، بسیار ناامید کننده است زیرا این قسمت نیز در موارد اول درست انجام شده است، اما در مورد آخر کاملاً از دست رفته است. نه تنها پیامی کاملاً متفاوت در مورد فعالیت‌های جنایتکارانه افراد بد ارسال می‌کند، بلکه روابط بین برخی از شخصیت‌ها را نیز خراب می‌کند، درک اینکه در طول مراحل نوشتن این انیمیشن چه اتفاقی افتاده است، واقعاً سخت است. در مجموع، احساسات مختلط آن را به خوبی خلاصه می کند. Great Pretender یک انیمه عالی از قسمت 1 تا 14 است و شایسته 9/10 برای این قسمت است، اما قسمت های 15 تا 23 داستان را کاملاً مسطح می کند و احتمالاً شایسته 6 یا 5/10 است. هنوز هم می‌توانم بگویم که ساعت جالبی بود، اما اگر هدفمند باشم، این انیمه‌ای است که داستان آن از اهمیت بیشتری نسبت به ژانرهای دیگر مانند رام‌کام یا شاونن برخوردار است، جایی که در صورت کیفیت نوشتن، می‌توانیم سخاوتمندتر باشیم. در برخی از قوس ها کمی کاهش می یابد. بنابراین، با توجه به اینکه چقدر نیم فصل دوم را به هم ریختند، نمی توانم به آن امتیاز بالاتر از 7 بدهم، و اگر می خواهید این سریال را امتحان کنید، بهتر است آن را بیشتر از قسمت 14 تماشا نکنید.