Devil May Cry

آن‌ها دانته را به عناصر بنیادی کاملاً ابتدایی‌اش برمی‌داشتند و با انیمیشن‌های وحشتناک و بدون هیچ انگیزه‌ای روایی تعریف می‌کردند. یکی از مولفه های مهم در ساخت یک اقتباس موفق از یک فیلم یا انیمیشن یا هر رسانه ای که انتخاب می کنید این است که آن را به تنهایی بسازید. اگر این کار را نکنید، فقط به عنوان یک ماده تبلیغاتی بی فکر ظاهر می شود (که همینطور است.) من دوست دارم تصور کنم این دقیقاً همان چیزی است که اتفاق افتاده است و آنها به آن فکر می کنند زیرا در اولین فکر، چه کسی نمی خواهد فیلم آینده را تماشا کند. سریال انیمه Devil May Cry ؟؟؟ شیطان ممکن است گریه کند؟ آره!!!! انیمه؟ آره!!! گیروگمش؟ اوه آره برادر!!! mmmm بله 3/10 بد بود

من همیشه می شنیدم که این بد است و من حتی چند سال پیش پس از چند قسمت که آن را "خسته کننده" نامیدم، از آن استفاده کردم. اما الان قدرش را می دانم. 12 اپیزود فشرده، اکثراً اپیزودیک، اما با طرحی فراگیر که به خوبی با اپیزودهای تکی مرتبط می شود. این انیمیشن محصول معمولی شما در اواسط دهه 2000 Madhouse است - خوب - و من حتی یک استودیوی کوچک به نام ORANGE را در تیتراژ کمک CGI دیدم - چند لحظه گیج کننده از ترکیب عجیب/بد یا مدل های تکراری واضح کنار، یعنی. گروه نویسندگی، به ریاست توشیکی اینو، فیلمنامه نویس کهنه کار توکوساتسسو، چند کهنه کار دیگر مانند Cowboy Bebop و Ghostin the Shell Stand Alone Complex، و همچنین Bingo Morihashi که DMC 3-5، Bayonetta 2، Dragon's Dogma و بخش هایی از آن را نوشت، دارد. اولین بازی Blazblue برخی از تک‌تک‌های سرگرم‌کننده مانند اولین ملاقات با لیدی و تریش، اعضای عادی سریال یا اپیزود بازی پوکر مرگ (نوشته‌شده توسط Inoue و به‌طور مبهم یادآور فیلم‌نامه‌ای در آینده است که او برای گارو ماکایسنکی خواهد نوشت). داستان اصلی به طرز هوشمندانه ای پیرامون یک شیطان بازنده تکراری و برخوردهای او با دانته ساخته شده است. صداپیشگان بیشتر از افراد عادی ADV هستند به غیر از روبن لنگدون که نقش خود را به عنوان دانته با نام مستعار تکرار می کند. مانند بسیاری از تولیدات ADV، بیش از چند خط خواندنی بد بو یا اجراهای ناخوشایند وجود دارد که توسط برخی بازنویسی های انگلیسی بدتر شده است که برای فرنچایز یا با صدای ناهنجار یا به طور غیرمعمولی توهین آمیز هستند. بزرگ‌ترین انتقادی که می‌توانم داشته باشم این است که هیچ‌وقت روی اکشن سخت نمی‌شود. هیچ‌چیز به کات سین‌های DMC3 نزدیک نمی‌شود (بدون یوجی شیمومورا از شهرت Versus، تطابق با آن سخت است) و حتی مبارزه نهایی در یک لحظه تمام می‌شود. (خوب یک انتقادی که من می‌خواهم بکنم به غیر از مزخرف بودن مسترینگ صوتی Funimation) یک نکته مثبت این است که آنها در واقع تلاش کردند تا بیش از یک لباس به شخصیت ها بدهند. پتی بچه کوچک/یار یاورش یکسری لباس می‌گیرد، لیدی یک لباس فروشنده کازینو و یک لباس سرهمی می‌گیرد که مطمئنم به الزا واکر از مفهوم Resident Evil 1.5 اشاره دارد. تمام شیاطین نمایش نیز طرح های بسیار جالبی دارند. برخی از آنها به وضوح طراحی هایی مانند هفت جهنم را از بازی ها تداعی می کنند در حالی که برخی دیگر کاملاً اصلی هستند. این یک انیمه واقعی تغییردهنده بازی نیست، اما همچنین توهین کسل کننده ای به بازی هایی نیست که مردم با آن برخورد می کنند. با انتظارات درست (داستان‌های آهسته‌تر و اپیزودیک با ریسک‌های پایین‌تر به‌جای یک مبارزه سریع در یک دقیقه و تهدید پایان دنیا) بسیار لذت‌بخش است.