UQ Holder! Mahou Sensei Negima! 2

tl;dr: دنباله‌ای از نگیما که به شدت به پیوندهایش با نگیما تکیه می‌کند در حالی که واقعاً به نقاط قوت نگیما نمی‌پردازد. یو کیو هولدر حول محور توتا، پسری چهارده ساله با گذشته ای پیچیده است که اوانجلین آ.ک. مک داول، که اکنون به نام یوکیهیم شناخته می شود، اساسا قبول می کند. در حالی که ابتدا در حومه ژاپن زندگی می کرد، شرایط مختلفی رخ می دهد که منجر به این می شود که یوکیهیم مجبور است توتا را جاودانه کند. علاوه بر این، معلوم شد که یوکی‌هیمه در واقع رهبر اتحادیه‌ای برای جاودانه‌هایی است که به نام UQ Holder شناخته می‌شوند و صاحب چشمه‌ای آب گرم به نام Senkyoukan هستند. بنابراین، توتا نیز در حالی که به توانایی های جدید خود عادت کرده و با جاودانه های دیگر دوست می شود، شروع به کار در آنجا می کند. با این حال، گذشته به سرعت به توتا می رسد و معلوم می شود افراد مهم و قدرتمند زیادی به او علاقه مند هستند. UQ Holder دنباله‌ای بر نگیما، سری مانگای قبلی کن آکومتسو است که تاریخچه‌ای دشوار داشت، به‌ویژه از نظر اقتباس‌های انیمه‌ای. انیمه UQ Holder نشان می دهد که این یک دنباله نگیما است که به معنای واقعی کلمه شامل «Mahou Sensei Negima! 2” در عنوان. اما مانگا اینطور نیست. من هنوز مانگای UQ Holder را نخوانده‌ام، بنابراین در ابتدا فکر کردم که این فقط یک شیرین کاری بازاریابی است و کمیته تولید انیمه می‌خواهد از برند Negima برای بازاریابی استفاده کند. با این حال من نادرست بودم این فقط یک دنباله آزاد نیست، بلکه دنباله‌ای است که به شدت به داستان و شخصیت‌های سلف خود می‌پردازد. این واقعاً در نیمه اول مشخص نیست، جایی که اگر نگیما را نخوانده باشید، چیز زیادی از دست نمی دهید. با این حال، مایلم تا آنجا پیش بروم که بگویم اگر شما تا آخر نگیما را نخوانده باشید، نیمه دوم اساساً معنایی نخواهد داشت، و بنابراین خواندن نگیما یک پیش نیاز قبل از تماشای UQ Holder است. همچنین می‌خواهم روی جنبه «خواندن» در جمله قبل تأکید کنم، زیرا تماشای انیمه‌های اقتباسی برای نگیما قطعاً کافی نیست. UQ Holder بسیار شبیه به نگیما است، اما در مجموع به آرک های نهایی پس از رفتن به دنیای جادویی بسیار نزدیک تر از آرک های قبلی در ژاپن است. به طور کلی، این بسیار جدی‌تر و طرح‌گراتر است، و در نهایت فکر نمی‌کنم که این به بهترین شکل باشد. فکر می‌کنم نگیما از این نظر شگفت‌انگیز بود که هم یک سریال خوب با محوریت ecchi/harem بود و هم یک مانگای نبرد با محوریت طرح‌های جدی. UQ Holder احساس می‌کند که سعی دارد هر دو را انجام دهد، اما واقعاً قادر به انجام هر دوی این دو نیست. جنبه اکچی/ حرمسرا متمرکز بر شخصیت سبک دل به ویژه ضعیف است. این واقعاً هیچ یک از شخصیت‌های اصلی غیر از توتا را تجلی نمی‌دهد، و واقعاً آن سطحی از ecchi که انتظار دارید وجود ندارد، زیرا هیچ چیز مانند ترفند عطسه نگی وجود ندارد. OVA ها، که دنباله ای بر انیمه اصلی هستند، در واقع جنبه ecchi/harem را به خوبی مدیریت می کنند، بنابراین من بسیار مشتاقانه منتظر هستم که اوضاع در این زمینه در مانگا چگونه پیشرفت کند. اما این از ناامیدی من در انیمه اصلی کم نمی کند. رابطه توتا با یوکیهیم هم برایم عجیب بود. من به خودی خود مشکلی با آن ندارم، اما نحوه نوشتن به نظر می رسد که تاکید می کند او همچنین عاشق نگی و ناگی است فقط همه چیز را ناخوشایند می کند. به جای اینکه آن را جدی بگیریم و مسائل را بیشتر با چیزی که به نظر می رسد نوعی سفر در زمان است پیچیده تر کنیم، فکر می کنم بهتر بود فقط چیزها را نادیده بگیرم. در مورد جنبه متمرکز و نبرد متمرکز، تا حدی خوب عمل می کند، اما به نوعی احساس می کنم که در اواخر فصل کاملاً از هم پاشید. بزرگترین دلیل این است که به نظر می رسد بیش از حد از نگیما می گیرد. توانایی های توتا به شدت ریشه در ارتباط او با عناصر نگیما دارد. اگرچه او یک سلاح اصلی به دست می‌آورد و به نظر می‌رسد که این هسته مجموعه توانایی‌های او خواهد بود، اما این سلاح کاملاً در صندلی عقب قرار می‌گیرد و اصلاً ساخته نشده است. طرح زمانی که روی UQ Holder و اعضای آن متمرکز است خوب است، اما وقتی شروع به تمرکز روی توتا و گذشته او می کند، شروع به پیچیده شدن می کند. نبرد نهایی فقط پوچ بود. این احساس می‌کرد که فقط سعی می‌کند تا آنجا که می‌تواند ضربات مربوط به نگیما را بزند. اعتراف می کنم که نوستالژی باعث شد من احساساتی شوم، به خصوص قسمتی از بازی Happy Material، اما اعتراف می کنم که در نیمی از زمان ایده بسیار کمی دارم. به طور کلی، من آن را کاملاً مزخرف دیدم اما از آن لذت بردم. هنر و انیمیشن به اندازه کافی قوی هستند. تنها چیزی که برجسته بود این بود که هیولاهای CG وحشتناک بودند، اگرچه حضور بسیار کمی داشتند. OP از جلوه های بصری بسیار خوبی برخوردار است و از نسخه جدید Happy Material، آهنگ نمادین Negima OP استفاده می کند. نسخه‌های OVA از نسخه‌های جدید Negima ED نیز استفاده می‌کنند، اگرچه تصاویر در اصل خلاصه‌ای از قسمت بودند که فکر می‌کردم تا حدی ضعیف بود. جلوه‌های بصری انیمه اصلی ED نیز بسیار محکم است و به نظر من آهنگ نیز بسیار محکم است. تا آنجا که من می دانم از یک Negima ED قدیمی استفاده نمی کند، بنابراین به نوعی فکر می کنم که آنها باید صرفاً به خاطر ثبات داشته باشند.

این انیمه فقط داستان های بیشتری از دنیایی که ساخته اند را فریاد می زند. من مانگا را نخوانده‌ام، اما می‌توانید احساس کنید که در حال ساختن دنیای خوبی است حتی از طریق این اقتباس. مشکل این است که داستان در انیمه خود یک مخلوط است. به این معنا نیست که ضربان‌زنی خاموش است، بلکه اصلاً ضربان‌زنی وجود ندارد. داستان یک اپیزود به گذشته و برمی‌گردد، اپیزود دیگر مربوط به ساختن ناهار است، قسمت سوم شخصیت‌های بیشتری را معرفی می‌کند و یک ابرشرور دیگر و در قسمت بعدی داستان عاشقانه خواهد بود. راستش نمی دانم کدام داستان را می خواستند تعریف کنند. شما این ایده مبهم را دریافت می‌کنید که درباره «چیزی» است که برخی از شخصیت‌ها می‌خواهند MC انجام دهد و برخی از شخصیت‌ها نمی‌خواهند او انجام دهد و آنها بدون پرداختن مستقیم به آن موضوع را برای قسمت‌ها دور می‌زنند. و سپس بزرگترین گناه از همه در انیمه وجود دارد... برگزاری مسابقات لعنتی از نوع. خدا لعنت کنه الان از مسابقات متنفرم. آن نی بود که کمر شتر را شکست. لحظه ای که آنها اعلام کردند که به مسابقات می روند، من نمایش را صرفاً به این دلیل کنار گذاشتم که این یک راه ارزان و تنبل برای ایجاد درام است و نیازی به نوشتن خلاقانه ندارد. رشد شخصیت هم خوب نیست. شخصیت اصلی فقط یک دلقک است. ما هیچ مفهومی از گذر زمان نداریم و اقدامات او به طرز دردناکی قابل پیش بینی است. همچنین هیچ عمقی برای او یا هیچ یک از شخصیت های دیگر وجود ندارد. بدون احساسات پنهان، بدون تفاوت های ظریف یا انتظارات. این فقط هر کاری است که آنها فکر می کنند انجام می دهند و هر بار فقط به یک چیز فکر می کنند که در حال حاضر برای طرح داستان راحت است. مثل تماشای شبیه ساز ADHD است. هنر با این حال عالی است. انیمیشن کمی سفت است اما ظاهر عالی دارد. پس زمینه ها فقط فوق العاده هستند. طراحی صدا اشکالی ندارد. اگر این نمایش کارگردانی بهتری داشت، بسیار بهتر از آنچه که اکنون است، ظاهر می شد. همه استعدادها وجود داشت، مواد فکر می کنم بد نبود اما عجله کردند و این نشان می دهد. من می گویم، از این یکی بگذر. اینجا چیزی برای بدست آوردن نیست هیچ نتیجه ای وجود ندارد، هیچ توسعه داستانی وجود ندارد. این اتفاقات تصادفی برای 12 قسمت است. شما فقط به این فکر می کنید که این چه جهنمی بود و احساس می کنید چیزهای زیادی برای گفتن از این دنیا وجود دارد.