Charlotte

شارلوت را در یک جمله خلاصه کنم- نسخه ای بهتر از My Hero Acadamia اما با مضامین زیاد و لحظات دلخراش. سیستم قدرت به گونه ای ساخته شده است که قبلاً ندیده بودم. قدرت‌های آن‌ها هرگز به درستی کار نمی‌کنند، یا آن‌طور که فکر می‌کنند، نمایش را جذاب‌تر می‌کنند و پایان رضایت‌بخشی را ارائه می‌کنند. علیرغم کوتاه بودن، همه چیز را به خوبی جمع‌آوری می‌کرد، داستان هر شخصیت را روایت می‌کرد و پیچش‌های داستانی را به روشی بسیار ساده آشکار می‌کرد. این باعث شد که داستان بدون سوال قابل درک باشد. مانند داستان، شارلوت هنر زیبایی دارد که مقدمه را بسیار لذت بخش می کند. این یکی از آن مقدمه هایی است که دوست دارید مدام تکرار کنید. در پایان داستان، احساس کردم قلبم متاثر شد و بیشتر از همه، در آرامش.

(اسپویلرهای نور) شارلوت آنقدر خوب بود که علیرغم دو مشکل اصلی از من نمره 8 گرفت. هنر، موسیقی و صداپیشگی همگی درجه یک بودند. خارج از بالا، باید اشاره کنم که من Angel Beats، Clannad یا Kanon را ندیده ام. این اولین تجربه من با جون مائدا بود. مسئله شماره 1: بسیاری از عناصر داستان بسیار زیاد استفاده شده اند، اما من به سختی می توانم در این مورد ایراد بگیرم زیرا انیمیشنی ندیده ام که از این موضوع اجتناب کند. یک دانش آموز دبیرستانی یک ابرقدرت را کشف می کند، از یک شرور به یک قهرمان تبدیل می شود، روابط عمیقی ایجاد می کند، جهان را نجات می دهد، همه چیز جالب. داستان عالی شماره 2: این بدترین سرعتی است که تا به حال در هر چیزی دیده ام. من فکر می کنم این انیمه می توانست یک شاهکار باشد اگر همه چیز را در یک سریال 13 قسمتی جمع نمی کرد. حداقل باید دو فصل می بود، اما به راحتی می توانست سه فصل باشد. 6 قسمت اول می توانست به یک فصل کامل تبدیل شود. در آن زمان، آنها می‌توانستند شخصیت‌ها را بهتر به تصویر بکشند و در پایان برای صخره‌ای بزرگ راه‌اندازی کنند. قسمت های 7 تا 12 می توانست فصل دوم باشد. داستان کاملاً تاریک می شود، سپس روشن می شود، سپس دوباره تاریک می شود. اگر فضای بیشتری در اینجا وجود داشت، احساس نمی شد که در حال پریدن از همه جا است. همچنین، عاشقانه اصلی واقعاً می توانست از کاوش بسیار بیشتری استفاده کند و این بار عالی بود. قسمت 12 بسیار شبیه وضوح فصلی است که حداقل برای یک فصل دیگر تنظیم می شود. من در این مرحله فکر کردم که باید فصل دوم در جایی وجود داشته باشد که در این سرویس پخش نیست. قسمت 13 بسیار ناامید کننده بود. قسمت 12 برای یک قوس داستانی اصلی تنظیم شد که به راحتی می توانست یک فصل کامل، شاید دو فصل باشد. شخصیت اصلی تصمیم می گیرد که با شروع یک جستجوی حماسی و فداکارانه، جهان را نجات دهد. او عشق خود را به شریک عاشقانه اش اعلام می کند، قول می دهد که پیش او بازگردد و می رود. سپس، در قسمت بعدی، او تمام سفر حماسی را طی می کند، توسعه شخصیتی عظیم را تجربه می کند، نزد معشوق خود باز می گردد و داستان را به پایان می رساند. همه اینها در یک قسمت اتفاق می افتد. من دیگر برای این موضوع وقت نمی گذارم جز اینکه بگویم این موضوع کل سریال را زیر پا گذاشت. تمام آنچه گفته شد، من داستان را دوست داشتم. من تعادل بین روشنایی و تاریکی را دوست داشتم. من شخصیت‌های اصلی را تا پایان نمایش دوست داشتم، علی‌رغم اینکه واقعاً آرزو می‌کردم به آن‌ها زمان کافی برای توسعه کامل داده می‌شد. من چندین نقد انتقادی خواندم که سریال را متهم به پر از حفره‌های داستانی می‌کردند، اما آنهایی که خودشان توضیح می‌دادند عمدتاً می‌گفتند که از نحوه پخش صحنه‌ها خوششان نمی‌آید. همه چیز را منطقی یافتم. من واقعا از این سریال لذت بردم و آن را توصیه می کنم.