Soukou no Strain

داستان: 3/10 ظاهراً، این انیمه از یک رمان موجود برای الهام گرفتن به نام یک شاهزاده خانم کوچک گرفته شده است که در آن قهرمان اصلی در یک مدرسه ثروتمند در شهر نیویورک تحصیل می کند اما پدرش در جنگ جهانی دوم می میرد که باعث می شود او خدمتکار شود. مدرسه در آنجا توسط همسالانش به او می خندند و با او بد رفتار می شود. این انیمه از این تنظیمات برای ایجاد سناریوی مشابهی استفاده می کند که شخصیت اصلی همه چیز را داشته باشد و همه آن را از دست بدهد و مورد آزار و اذیت قرار بگیرد. داستان چیز خاصی نیست. در پس‌زمینه، دو کشور برای ایجاد یک درگیری موجود می‌جنگند و واقعاً در زمان اجرا مورد بررسی قرار نمی‌گیرند یا از بین نمی‌روند. همانطور که گفته شد، شخصیت اصلی، سارا، در یک مدرسه ویژه برای خلبانی ماشین‌های ویژه می‌گذرد، اما حمله دشمن به منطقه او می‌رسد و معلوم می‌شود که برادرش خیانتکار شده است. ما او را دنبال می کنیم که اساساً یک خلبان خرخره برای یک آکادمی است که در آن به دلیل دوری و نشان دادن مهارت هایش مورد خنده و تمسخر قرار می گیرد. از آنجا مشکل ایجاد می شود و تلفات وارد می شود. داستان نسبتاً خسته کننده به نظر می رسید. با توجه به برچسب مکانیکی آن، حاوی لحظات اکشن است، اما می‌توانست از زمان نمایش بیشتر برای دعوا استفاده کند. نمایش دارای 2 تا 3 قسمت از زمان استراحت برای اضافه کردن طنز است که آنقدرها هم خنده دار نیست. و برای نمایشی با برچسب ecchi، فقط 3 اپ با برهنگی دارد. آنها باید به شدت به برهنگی متمایل می شدند که نشد. سریال برای سارا تمام می شود. هیچ چیز حماسی مانند پایان دادن به جنگ نیست مگر برای سفر خودش. با این اوصاف، پایان مسیر خوشی دارد که من به آن اهمیت نمی‌دهم، زیرا هیچ‌کدام از درگیری‌ها یا شخصیت‌هایی که برایشان اهمیت قائل بودم، قدردان پایان نیستند. شخصیت ها: 3/10 بگذارید اول این را بگویم، هیچ‌کس در این نمایش لعنتی خاطره‌انگیز نیست و دوست‌داشتنی نیست. بسیاری از شخصیت‌های جانبی که معرفی می‌شوند، شکل نگرفته‌اند و چندین نفر می‌میرند تا به نوعی واکنش شخصیت‌ها و انگیزه انجام عملی را به دلیل مرگشان برانگیزند. سارا یک MC بود که نمی توانستم از او مراقبت کنم. من فکر می کردم مبارزات او خوب است. من از ثروتی که در نهایت به هر چیزی که او تبدیل شد لذت بردم و بس. آنتاگونیست، برادرش رالف، فراموش‌شدنی بود و انگیزه‌هایش نسبتاً سطحی و غیرقابل تصور بود. از بین تمام شخصیت‌های نمایش، من از یک دختر به نام لاوینیا متنفر بودم، زیرا او تلاش می‌کند به نام عشق کاری با MC انجام دهد که نتیجه معکوس می‌دهد و درگیری بیشتری ایجاد می‌کند. من فقط از او متنفر بودم و او یکی از تنها منابع اکچی در نمایش بود که حتی بیشتر مکش کرد. صدا: 4/10 به طور کلی احساس کردم، هیچ یک از موسیقی های نمایش واقعاً برجسته نبود. برای گوش دادن نسبتا بی مزه است. علاوه بر این، من هیچ فکری در مورد VA ها نداشتم. هنر: 4/10 طراحی شخصیت ها کلی و غیر جذاب بود. آنها به نوعی بد به نظر می رسیدند. چیزی که برای بهتر و بدتر خودنمایی می کرد، گنجاندن CGI بود. از آن برای ماشین هایی استفاده شد که می گویم در طراحی منحصر به فرد بودند. مدل‌ها اگرچه برای سایر موجودیت‌های CGI نامناسب به نظر می‌رسند و انفجارهای CGI درست به نظر نمی‌رسند. من برای تلاش آنها برای ترکیب صحنه های پویا با کمک CGI ارزش قائل هستم، اما آرزو می کنم که آنها ظاهر بهتری داشته باشند و زمان بیشتری برای نمایش این مبارزات مکانیکی داشته باشند. لذت: 3/10 فکر می‌کنم تنها چیزی که از این نمایش به یاد می‌آورم این است که چقدر چرت‌پرت بود. ژانرهای مکانیکی بهتری وجود دارد که به جای تماشای این کافی است. در مورد ecchi هم همینطور. من به کسی توصیه نمی کنم واقعاً این را تماشا کند، مگر اینکه چیزی بخواهد که به خوابیدن کمک کند. به طور کلی: 3/10

Soukou no Strain یکی از آن برنامه های نادری است که کاش هیچ وقت وقتم را برای تماشای آن تلف نمی کردم. نمایش آهسته و خسته کننده و خالی از هر چیز ارزشمندی است. شخصیت ها جالب یا سرگرم کننده نیستند، داستان به سختی تلاش می کند و از هر نظر قانع کننده نیست. من حدس می‌زنم انیمیشن قابل قبول است، اما نبردها (به‌عنوان نادر) کسل‌کننده هستند. موسیقی ملایم یا فراموش شدنی است و دوبله در حالی که بله بدترین چیزی نیست که شنیده ام، فقط در بهترین حالت ممکن است. ایده‌هایی در مورد چیزی وجود دارد که می‌توانست خوب باشد، اما نمایش یا فقط به صورت دستی اشاره می‌کند یا خیلی دیر مطرح می‌شود که معنایی ندارد یا فقط می‌دانید که به درستی انجام نشده است.