Tokyo Underground

در حالی که این نمایش استفاده از موتیف عنصری را به طور کامل به کار می‌برد، اما همه چیزهایی که در مورد این نمایش خوب بود برای من متوقف شد. من هرگز از یک انیمه اکشن که دقیقاً تمام معیارها و چیزهایی را که در مورد انیمه دوست داشتم تا زمانی که این نمایش را تماشا کردم را برآورده کند، دوست نداشتم. اصلاً هیچ چیز جالب و دوست‌داشتنی در این نمایش نمی‌گذرد. همه چیز در این نمایش فقط درایو استاندارد عمومی است. شما یک مرد اصلی دارید، که هنوز در مدرسه K-12 است، با یک دختر آشنا می شود، توانایی های درونی او را کشف می کند، سرب زن دستگیر می شود، پسر برای نجات او می رود. اما چیزی که آن را ناپسند می‌کند این است که نقش اول مرد که نقش اصلی زن را نجات می‌دهد، تمام آن چیزی است که در کل نمایش ادامه دارد. و این فقط...idk است. حرف های زیادی برای گفتن وجود دارد و به اندازه کافی برای ادامه دادن اهمیتی ندارم. بنابراین بله، اگر به دنبال یک انیمه برای رقابت با سه بزرگ هستید، نکته: این یکی را تماشا نکنید. شما به شدت ناامید خواهید شد.

Tokyo Underground مانند بسیاری از سریال‌های اکشن شنود دیگر از این نقطه در زمان است. شما پسری دارید با موهای کوتاه، قد متوسط، مبارز شایسته، با روحیه و قلبی خوب. شما همچنین شخصیت دوشیزه شیرین را دارید که کاملاً بی فایده است یا دختری سرسخت اما نه واقعاً بچه پسند. این یکی هر دو را دارد. زیرزمینی توکیو همه این چیزهای مشترک و بیشتر دارد، اما در چند مورد کوتاه است و آن را در واقع کمتر از بسیاری دیگر می کند. اول از همه در شخصیت اصلی ما. حتی اگر قرار است او جنگجوی خوبی باشد، اما پس از به دست آوردن قدرت، هرگز از هیچ یک از این مهارت ها استفاده نمی کند. در واقع تنها کاری که او انجام می دهد یک ضربه هوایی است. این تنها حمله ای است که او می شناسد یا از آن استفاده می کند و علاوه بر موارد نادری که از باد برای جلوگیری از سقوط یا محافظت از آن استفاده می کند، تنها باری است که از باد خود استفاده می کند. آن‌ها طوری رفتار می‌کنند که او در پایان قوی‌تر می‌شود، اما چون هنوز همان حمله است، نمی‌توانید این را ببینید، علاوه بر این که باد او اکنون ظاهراً می‌تواند حریفان قوی‌تر را به عقب براند. اما در هیچ مقطعی از سریال هیچ رشد و یا کوچکترین تغییری از خود نشان نمی دهد. بقیه بازیگران خیلی بهتر نیستند. چلسی در حملات خود تنوع بیشتری دارد اما هرگز تغییر نمی کند و قوی تر نمی شود. بچه عصبی یک اسلحه می گیرد اما در کل سریال شاید 4 یا 5 بار از آن استفاده می کند. میتونستم ادامه بدم اما تمام روز اینجا بودیم. این منجر به مشکل دوم می شود که تمام دعواها نسبتاً خسته کننده هستند. رومینا فقط از حملات طفره می‌رود تا زمانی که بتواند ضربات باد خود را شروع کند، چلسی کمی خنک‌تر است زیرا به چیزهایی مشت می‌زند، اما آن‌ها نیز چندان چشمگیر نیستند، و Nerd فقط وزن مرده‌ای دارد. همچنین هیچ یک از دشمنان یک مبارزه واقعا چشمگیر انجام ندادند. مبارزات ضعیف انجام می شود و دشمنان تقریباً همه با نیمی از تلاش قهرمانان شکست می خورند. به نظر نمی رسد که هیچ کس واقعاً آنها را به حد خود برساند و بنابراین هیچ ترسی از از دست دادن یا هیجان در تماشای آن وجود ندارد. سومین مشکل این سریال سرعت است. طرح عادت دارد در نقاطی به خاطر تعیین شخصیت ها، نقاط طرح و غیره سرعت خود را کاهش دهد و این خوب است، اما به نظر می رسد که به نقطه آهسته بعدی سرعت می بخشد و باعث می شود کارها به خصوص نزدیک به پایان عجله شود. منتهی به چند قسمت آخر صحبت از مسابقات مبارزه واجب آرک شونن است. خوب آنها چند قسمت را صرف جمع آوری اعضا و آماده شدن برای مسابقات می کنند ... که ما واقعاً هرگز نمی بینیم. همه مسابقات به جز یک یا دو فقط یک نگاه اجمالی است و سپس مسابقات حتی در پایان به دلایل اسپویل به پایان نمی رسد. قسم می خورم که آنها زمان بیشتری را صرف صحبت کردن و آماده شدن برای این کار کرده اند تا اینکه واقعاً آن را انجام دهند. به همین دلیل، سرعت حرکت به شدت متلاطم و بدون تمرکز به نظر می رسد. در کل دقیقاً سریال بدی نیست، اما در بهترین حالت فقط متوسط ​​است و تعداد زیادی شیون دیگر وجود دارد که حداقل با کاراکترها، مبارزه و قدم زدن بهتر کار می کنند.