این انیمه یک کلاسیک است و اگر در مورد ورزشهای سبک در این رسانه صحبت کنیم، نمیتوانیم (حداقل من) از ذکر این سریال صرف نظر کنیم، اکنون مانند بسیاری دیگر از انیمههای آغازین دهه 90 اوایل سال 2000 آنها را با نوستالژی به یاد میآورم و شاید تعدادی تعصب در این بین، اما اگر آن را کنار بگذارم، در طول این سال ها برخی از این انیمه های آن دوران را به دلیل دلتنگی می دیدم که می خواستم برخی از آن لحظات را تسکین دهم و باید بگویم که بسیاری از آنها به قدری پیر شده اند که حتی امروز هم می توانم از آن لذت ببرم. آنها تقریباً مانند قبل هستند و با خوشحالی می توان گفت که شاهزاده تنیس یک استثنا نبوده و حتی پس از گذشت بیش از 20 سال از پخش او همچنان یک سریال شگفت انگیز است.
اکنون میخواهم برخی از نظراتم را در مورد سریالی که در اواسط ۲۰ سالگی تماشا کردهام، در مقایسه با زمانی که ۸ ساله بودم، بگذارم، اگرچه من هنوز سریال را دوست دارم و توانستم آن را از ابتدا تا پایان درست به پایان برسانم. مواردی که قابل ذکر است برای کسانی که تا به حال نکرده اند و در حال برنامه ریزی یا حداقل علاقه مند به آن هستند.
اکثر شخصیتها، اگر نه همه، چیزی هستند که امروز میتوانیم بگوییم، استانداردهایی هستند که به نوعی کلیشهای هستند (به نحوی که در زمان خود قابل درک است) اینکه ریوما قهرمان اصلی بارزترین مثال است، اما آنچه که به نظر من یک تفاوت بزرگ است این است که چگونه است. شما به آنها رسیدگی میکنید و این مورد در طول سریال، شخصیتها به طور کلی کاملاً روان و کاریزماتیک بودند که حتی امروزه من متوجه بسیاری از گناهان سریالهای تکراری همان فرمول و حتی انجام ندادن آن به نحو شایستهای شدهام.
در نهایت با پیشروی به بیشتر آنها وابسته میشوید و واقعاً از پیچیدگی فوقالعاده یا هر چیز دیگری که احساس میکنند واقعاً لذتبخش هستند و به آنها اهمیت میدهید، دور میشوید، هر کدام نمادی از راه خود با شخصیتهای واقعاً مشخص هستند.
داستان به عنوان یک انیمه ورزشی معمولی جلوه می کند و به تدریج همانطور که در آن پیشرفت می کنید به آرامی شروع به اضافه کردن عناصر ساختگی بیشتر در مسابقات می کند و همه چیزهایی که حول محور تنیس می چرخد که به نظر من واقعاً خوب است و آن لمس های کوچک فانتزی واقعاً باعث می شود این سریال احساس خوبی داشته باشد. بسیار سرگرم کننده است و طعم خود را به آن اضافه می کند.
ممکن است در قسمتهای آخر سری با برخی تکنیکها و داستانهای تخیلی کمی زیادهروی شده باشد، اما ممکن است به هر کدام بستگی داشته باشد، من شخصاً با آن مشکلی نداشتم اما ارزش ذکر آن را دارد.
قسمتهایی وجود داشت که میتوان آنها را پرکنندهها نامید، اما برای من، همه آنها فقط دو یا سه قسمت را حذف میکردند (نوعی نسخه چیبی از بازیگران بودند) بقیه واقعاً سرگرمکننده بودند و واقعاً از آنها قدردانی میکنیم که به ما اجازه دادند آنها را در زندگی روزمره ببینیم. و شناخت بیشتر آنها بدون اینکه تمام تمرکز روی تنیس باشد.
رفاقت و ورزش خوب حتی با بدترین شخصیتها (من به شما akutsu hehe را میبینم) در سریال القا شده است که نمیدانم آن را پیامی میدانم یا نه، اما واقعاً در تمام سریال وجود دارد.
موسیقی متن تراکهایی دارد که بهعنوان «هونکی مدو» یکی از نمادینترین و واقعاً خاطرهانگیزترین آهنگها هستند، اما همچنین مانند برخی دیگر که برای موقعیتهای خنکتر هدفگذاری شدهاند و با یک ملودی خوب کار میکنند. برای افرادی مثل من اولین پیشنهاد است که چگونه با سریال هایی مانند این بزرگ می شوید بسیار نوستالژیک است و به دور از شاهکار بودن، آهنگی جذاب نیز هست.
انیمیشن مناسبی بود اما نقاط ضعف خود را داشت، گرچه در برخی مسابقات نیز فریم های خوبی درگیر بود که واقعاً خوب بودند، در کل قابل قبول بود، اما فکر می کنم این جنبه بیشتر با برخی از طراحی های واقعا بد یا در میان از بین رفته بود. هر از گاهی که میتوانید در طول قسمتها ببینید، به نوعی توسط استودیو مسئول تولید قابل درک است و همچنین این فرمت از قسمتهای زیادی که نگهداشتن یک lv از کیفیت خوب واقعاً دشوار تا غیرممکن است.
این بررسی فقط برای 178 قسمت اول بود، سریال دنبالههایی دارد و ادامه مییابد (که قصد تماشای آنها را نیز دارم) منتظریم ببینیم چه چیز دیگری برای قهرمان داستان ما، ریوما و تیم سیگایکو رخ میدهد.
از سرگیری
اگر می خواهید چند انیمه ورزشی ببینید و هنوز شاهزاده تنیس را تماشا نکرده اید، آن را 100% به شما پیشنهاد می کنم، این یک سریال واقعاً خوب است که واقعاً قدیمی شده است، برای من یکی از نه تنها نمادها، بلکه سفیران واقعی این است. من فکر می کنم لااقل سزاوار امتحان هر کسی در ورزش است.