Sora no Otoshimono: Tokeijikake no Angeloid

با شروع، موسیقی متن این فیلم بسیار بهتر از هر حقی است. من بلافاصله پس از اتمام آن به دنبال موسیقی متن این فیلم گشتم و به طور جدی، چگونه آهنگی به نام "پانتسو سوشی" اینقدر عالی به نظر می رسد!؟ به نظر می رسد که متعلق به Doom یا Diablo یا چیزی است. باورم نمی شود اولین باری که این فیلم را دیدم متوجه نشدم چقدر خوب بود. حالا اولین باری که این فیلم را دیدم، نظرم نسبتاً ترش بود، زیرا 1/3 آن در اصل بازخوانی کل سریال و به دنبال آن داستان واقعی است. شاید چون من مانگا را خوانده ام، اما حالا که دوباره آن را می بینم، واقعاً فکر می کنم این فیلم خیلی خوب است. روکش مجدد به روشی بسیار درخشان انجام شده است. آنها به جای استفاده مجدد از انیمیشن و تکرار دوباره همان چیزی، مسیر دیگری را انتخاب کردند. هیوری کازانه، شخصیت جدید معرفی شده در این فیلم، اتفاقات دو فصل اول سریال را روایت می‌کند، اما از دیدگاه و تجربیات خود. زمینه های زیادی را به نمایش اضافه می کند. نه تنها این، بلکه اگر واقعاً به نمایش اصلی برگردید، او در واقع در پس‌زمینه است! هیوری شایان ستایش است و ای کاش مدت بیشتری در این سریال حضور داشت. من برای امتیاز دادن به این فیلم بین 7 و 8 مشکل داشتم، اما صادقانه فکر می‌کنم این فیلم ممکن است شایسته 8 باشد. من یک قانون شخصی دارم برای زمانی که به چیزی امتیاز می‌دهم: هر چیزی 8 و بالاتر یا باید یک پیام هنری برای بیان داشته باشد، یا حداقل در ذهن شما نقش می بندد خوب حتی قبل از اینکه کل سریال را دوباره تماشا کنم، این فیلمی بود که بیشتر به یاد داشتم. یعنی خیلی از سکانس هایی که انتظار داشتم در نمایش باشد، در این فیلم بود. که واقعاً به من می گوید که این یکی خوب است. داستان گاهی روان و زیبا است، با موسیقی متن فوق‌العاده‌ای که از احمقانه و غریب تا تاریک و پیش‌آمیز متغیر است. اگر از طرفداران نمایش هستید و به نوعی هرگز این نمایش را ندیده اید، این یک ساعت قطعی است.

tl;dr: فیلمی که در عین اینکه به روحیه خود وفادار است، تمرکز بیشتری نسبت به فصل های قبلی Sora no Otoshimono دارد و در این زمینه فوق العاده خوب عمل می کند. Jikake no Angeloid دنباله فیلمی برای فصل دوم Sora no Otoshimono است، اگرچه بر اساس برخی عناصر جزئی که از نظر زمینه چندان مهم نیستند، فکر می‌کنم که در واقع قبل از آخرین صحنه فیلم اتفاق می‌افتد. این بسیار متفاوت از فصل های قبلی است که رویکردی کاملاً متفاوت برای روایت داستان دارد. در حالی که فصل‌های قبلی کند بودند و عمدتاً حول محور طنز تمرکز می‌کردند و جهت‌گیری زیادی در خارج از لحظات کلیدی نداشتند، در اینجا به نظر می‌رسد که فیلم از ابتدا داستان روشنی برای گفتن دارد و همه چیزهایی که نشان می‌دهد حول آن متمرکز شده است. این تمرکز حول Hiyori Kazane است، دختری که در فصل اول کمی به او اشاره شده بود، اما در اینجا تبدیل به شخصیت اصلی می شود. فیلم اساساً با خلاصه ای از دو فصل اول شروع می شود، اما از دیدگاه هیوری کازان. این گاهی اوقات تا حدودی ناخوشایند بود، زیرا از صحنه‌های فصل اول، که در آن انیمیشن و کیفیت هنری به طرز محسوسی بدتر بود، به محتوای جدیدی برای فیلم که بهترین سریال تا به حال بوده است، رفت و برگشت می‌کرد. با این حال، این یک سفر خوب از طریق همه چیزهایی بود که تا به حال اتفاق افتاده بود، و بودن از دیدگاه هیوری راه خوبی برای سرمایه گذاری فوری روی او بود. این به اندازه کافی آسان بود، زیرا هیوری شخصیت شگفت انگیزی است که در اطراف بسیار دوست داشتنی است و رک و پوست کنده نمی شود روی آن سرمایه گذاری کرد. کمدی نسبت به فصل‌های قبل کمتر دلهره‌آور است و بهتر جریان می‌یابد، اما هیوری را به عنوان شخصیتی عالی می‌سازد که بقیه نیز با آن کنار می‌آیند. در این مرحله است که طرح واقعاً شدید می شود. اسرار همه جانبه ای که از ابتدا وجود داشتند شروع به آشکار شدن می کنند. خطرات به شدت افزایش یافته است. و پایانی وجود دارد که فوق العاده احساسی و تاثیرگذار است. اکنون این نوع از صحنه‌های پس از تیتراژ کاهش یافته است، اما از آنجایی که من می‌دانم آنها برای سازگاری با مانگا باید این کار را انجام می‌دادند. با این حال، این خوب است و این را تغییر نمی دهد که چگونه آنها همه چیز را قبل از آن به خوبی اجرا کردند. موسیقی قوی بود، آهنگ‌ها خوب بودند و به خوبی استفاده می‌شدند، تیتراژها واقعاً خوب کار می‌کردند، و تکرار Fallen Down بسیار نوستالژیک بود. هنر و انیمیشن اینجا واقعا خوب بود و مثل همیشه سبک هنری را دوست دارم.