Ganbare Douki-chan

تماشای این موضوع ناامید کننده و خسته کننده بود. این یک سریال کوتاه با قسمت های کوتاه تر است. شما فکر می کنید که توسعه واقعی وجود دارد، اما کوچکترین انتظارات را برآورده نمی کند. بدون توسعه بدون داستان بدون شخصیت سازی هر موقعیتی پایان های قابل پیش بینی داشت. تنها کاری که می‌کند آثار هنری برای شخصیت‌های زن است. چرا در جهنم، ام ال چهره ندارد و هیچکس نامی ندارد؟!. مثل این است که نویسنده نمی تواند با آن زحمت بکشد. تینی سنپای من واااااااای بهتر بود. من می گویم وقت خود را برای این موضوع تلف نکنید و در عوض My Tiny Senpai را تماشا کنید.

«Ganbare Douki-chan» مجموعه‌ای از قسمت‌های کوتاه 5 دقیقه‌ای است که آن را از ابتدا تا انتها در یک جلسه تماشایی آسان می‌کند که در مجموع 1 ساعت طول می‌کشد تا انیمیشن کامل شود. با در نظر گرفتن این موضوع، بدیهی است که این انیمه به دلیل نداشتن زمان برای چنین چیزهایی، ساخت و توسعه جهانی بالایی نخواهد داشت. این نمایش فراتر از هر چیزی یک ساعت معمولی سالم است که فقط در سطح سطح از آن لذت ببرید. خلاصه داستان: "Ganbare Douki-chan" در اصل یک انیمه رامکام برشی از زندگی است و داستان اساساً شامل شخصیت اصلی ما Douki-chan یک کارمند معمولی اداری و تلاش های مداوم او برای اغوای همکار است، اغلب اوقات به هیچ عنوان. یا به دلیل ساده لوحی آنها یا به دلیل شخصیت ها یا موقعیت های بیرونی مفید هستند. من به خصوص پویایی داستان این انیمه را دوست دارم، زیرا دختر دائماً در تلاش است تا مرد را اغوا کند و در هر موقعیتی نسبت به او بسیار جنتلمنانه رفتار می کند، اما در عین حال، هر قسمت ما تقریباً شبیه یک "نسخه اکچی" از آن می شویم. چه اتفاقی در هر موقعیتی می‌افتد اگر مرد واقعاً به دنبال تلاش‌های او بیفتد که بعداً متوجه شدیم که فقط دوکی است - چان در خواب چنین رویدادهایی است. حداقل برای من این بسیار سرگرم کننده است زیرا نمایش به خودی خود بسیار مفید است، اما شخصیت اصلی ما که در ظاهر یک کارمند اداری بسیار محترم است در نهایت فقط یک منحرف است که دائماً در مورد موقعیت‌های زشت رویا می‌کند، این می‌تواند به سرعت آزاردهنده شود، اما از آنجایی که انیمیشن کوتاهی که به آن نقطه نمی رسد. هنر: برای یک سریال کوتاه تکه ای از زندگی واقعاً انتظار چنین انیمیشن خوبی را نداشتم، قطعاً انیمیشنی بالاتر از حد متوسط ​​حتی با استانداردهای 2023 با انیمیشن بهتر از برخی از انیمیشن های سنگین اکشن دارد. سبک هنری به طور کلی نیز به نظر من واقعا خوب و خوشایند است، تنها نکته منفی که در رابطه با سبک هنری باید بگویم شکایتی است که معتقدم اکثر بینندگان دارند و این واقعیت است که شرکت -کارگر چشمانش مانند یک قهرمان هنتای متحرک نیست، فکر می کنم دلیلی که آنها این تصمیم را گرفتند همان است که در اکثر هنتای ها این صرفاً یک چیز بودجه است که در آن چشم ها فقط برای متحرک کردن آن تلاش زیادی می کنند. صدا: با توجه به این که این انیمه کوتاه است، در رابطه با صدای پایانی که بسیار مناسب است و به نظر من آنقدر خوب نیست که خارج از انیمه شنیده شود، صحبت زیادی در مورد آن وجود ندارد. شخصیت ها: شخصیت ها و پویایی آنها مشخصاً تمرکز اصلی نمایش است. شخصیت ها متشکل از شخصیت اصلی ما دوکی چان، همکارش و دو دختر دیگر هستند که آنها نیز در محیط کار او هستند که اساساً رقیب او در سفر برای اغوا کردن همکارش هستند که یکی از این دختران "کوهای" است. و دیگری «سنپای» است (اصطلاحاتی که ژاپنی ها برای توصیف فردی در موقعیتی مشابه شما اما با سطوح مختلف تجربه به کار می برند، به عنوان مثال فردی در مدرسه شما اما در کلاسی متفاوت، کوهای برای طبقه پایین و سنپای برای افراد طبقات بالاتر، اینها در یک محیط کاری در ژاپن نیز قابل اجرا هستند که در مورد این انیمیشن وجود دارد و نسبت به مدت زمانی که شما در شغل مذکور در رابطه با شخص دیگر بوده اید استفاده می شود. هر دو کوهای و سنپای فوق‌العاده قاطع هستند و اساساً توسط نمایش به‌عنوان محرک‌هایی استفاده می‌شوند که توسعه چندانی ندارند. همکار همان طور که قبلاً اشاره کردم یک جنتلمن واقعی نسبت به دوکی چان است که هیچ حرکت انحرافی به سمت او انجام نمی دهد، که متأسفانه همان چیزی است که او می خواهد، با این حال ما در چند اپیزود در انتهای سریال کمی پیشرفت می کنیم. فصل. بدیهی است که خود دوکی چان کسی است که داستان بیشتر روی آن تمرکز دارد و کسی است که بیشترین پیشرفت را دارد و سعی می‌کند به تدریج قاطع‌تر شود تا همکار در نهایت نکات او را دریافت کند و در عین حال یاد بگیرد که با احساسات حسادت خود کنار بیاید. به طور کلی: این نمایش علیرغم اینکه یک رامکام تکه‌ای از زندگی است، انیمیشنی بالاتر از حد متوسط ​​و خط داستانی تازه‌ای دارد که تمایل دارد اساس داستان را به عنوان یک عشق نوجوان دبیرستانی تکرار کند. کل پویایی طرح در تئوری بسیار تکراری است اما در عمل به دلیل زمان کوتاه هر قسمت واقعاً خوب عمل می کند. بازیگران جانبی به نظر من چیز خاصی نیستند، اما شخصیت اصلی آن را جبران می کند و تماشای او در طول قسمت ها بسیار لذت بخش است. در مجموع من به آن نمره 6/10 دادم زیرا با وجود اینکه یک انیمه لذت بخش است و هیچ نقص مهمی ندارد، جالب نیست و در درازمدت نمایشی کاملا فراموش شدنی است.