Outbreak Company

همه چیز در این انیمه ترسناک است. شخصیت‌ها متوسط ​​یا بی‌فایده هستند، اما بدترین این نمایش بدون شک شخصیت اصلی او، کانو شینیچی، عجیب و غریب است که من هرگز این سطح از تنبلی را ندیده‌ام. طرح داستان بی معنی است، بیشتر این انیمه در مورد ecchi و ادغام شخصیت های فهرست شده به عنوان "loli/Half-Elf/Werewolf ect" است. برای ساخت صحنه ecchi/moe در اینجا قرار داده شده است. من قبلاً هیچ نقدی در MyAnimeList ننوشتم اما برای اولین بار واقعاً نمی توانم نظرات خوب درباره این نمایش را درک کنم. و من زیاد دیده ام من اصلاً نمی توانم این اتلاف وقت بیهوده را توصیه کنم.

برخلاف تصور رایج، روس‌ها در طول جنگ سرد به ایالات متحده حمله کردند و پیروز شدند. این نقل قول از صفحه TV Tropes برای فرنچایز تتریس آمده است و به طرز تکان دهنده ای با این انیمیشن مرتبط است. Outbreak Company یک انیمه isekai محصول سال 2013 است که در آن یک بسته کامل به نام Shinichi برای آزمایشی کوچک شامل دنیای موازی که دولت ژاپن کمی قبل از آن پیدا کرده بود انتخاب می شود. او به عنوان یک مبلغ برای گسترش انجیل فرهنگ اوتاکو به آنجا رها می شود، و سپس حرمسرایی را با خدمتکار، دختر روباهی و... یک لولی راه می اندازد (برای این کار باید نقطه ای را لنگر انداخت)، بنابراین اساساً او در حال زندگی کردن است. از رویاهای ما و سپس همه چیز به سمت تاریکی می رود. از همان ابتدا مشخص شد که فرهنگ اردانت با حضور شینیچی به سرعت در حال فرسایش است. عالی شروع می‌شود، با بچه‌ها در نهایت خواندن و نوشتن (البته به زبان ژاپنی) به جای اینکه بلافاصله به ارتش پرتاب شوند. با این حال، در اوایل، گفت که بچه‌ها در سنینی که حتی نمی‌دانند چرا ما سینه‌ها را دوست داریم، بحث‌های داغی درباره اینکه کدام دختر دوبعدی جذاب‌ترین است شروع کرده‌اند. بعداً، پترالتا، «رهبر عالی» 16 ساله Erdant (و لولی که قبلاً ذکر کردم)، در نهایت به دلیل تحسین فرهنگ شینیچی و اوتاکو، سبک زندگی یک NEET را تکرار می کند. در قسمت ماقبل آخر، انیمه عملاً تبدیل به نسخه کرک Erdrant شده است، با گذشت زمان مردم بیشتر و بیشتر فریاد می زنند، و دولت کمتر و کمتر پخش می کند. آاااااا و من همونجا توقف میکنم اگر اصلاً جالب به نظر می رسد، پس از خواندن دست بردارید و به تماشای نمایش بروید. من در شرف ورود به قلمرو اسپویلر اصلی هستم، و ممکن است در این فرآیند کمی فلسفی شوم، بنابراین اگر با آن موافق هستید، پس با من بمانید. فاش بزرگ در پایان این است که کل عملیات یک ترفند توسط JSDF برای جذب Erdant در ژاپنی دیگر بود. برنامه این بود که تمام این جهان را با هیچ شکلی از فرهنگ خاص خود بگیریم و فرهنگ ژاپن را به آن بدهیم. این یک داستان استعماری است (آنجا، من کلمه را گفتم، آیا کسی می تواند به من پاس N-word بدهد؟)، و همچنین داستانی است که به موازات شیوع ویابو آمریکایی است. من یک آمریکایی هستم، متولد و بزرگ شده‌ام، و تصور می‌کنم اکثر افرادی که این بررسی را می‌خوانند یا آمریکایی هستند، یا حداقل از دیگر کشورهای انگلیسی زبان آمده‌اند (فریاد بزن به کسی که از ایرلند این زباله‌ها را می‌خواند). و من در تمام زندگی ام تقریباً توسط چیزهای ژاپنی احاطه شده ام. قدیمی ترین خاطرات من شامل تماشای پدرم در بازی Kingdom Hearts 2 و Zelda Twilight Princess و تماشای Sonic X و Yugioh در CW4K!DS است. هر کاری که از دو سالگی انجام دادم گامی به سوی اوتاکوفیکاسیون بود، که در نهایت در پانزده سالگی به اوج خود رسید. من هرگز شانسی برای یک زندگی عادی نداشتم. شما به من نگاه می کنید و سپس به آن بچه ها نگاه می کنید. انیمه مستقیماً یک موضوع مدرسه است. یک نسل کامل با فرهنگ و آداب و رسوم خارجی ها بزرگ می شود. اگر فکر می‌کنید که شکاف نسلی در زندگی واقعی بد است، تصور کنید GenAlpha توسط... نمی‌دانم، اتریشی‌ها بزرگ می‌شوند. تصور کنید در طول هر روز شکرگزاری (یا تعطیلات مشابه) با آن نوع شوک فرهنگی برخورد کنید. دیوونه میشی و قبلاً به نوعی اتفاق افتاده است. من اخیراً به سفر سالمندی رفتم. من فقط با مادربزرگم به کانادا رفتم. هشت روز از من به سختی صحبت می کند، زیرا نمی خواستم مادربزرگم را با مزخرفات ژاپنی مزاحم کنم. تنها تجربه ای که او با انیمه داشته این بود که با دیدن یکی از فیلم های پوکمون با پسرعموهایم به خواب نرود. در تلاش برای توضیح حتی چیزی به سادگی Demon Slayer، نگران بودم که هم دهان من و هم مغز او را خسته کند. من نمی گویم که او گنگ است، اما ما دو ذهن کاملاً متفاوت داریم که بین دو نسل و بیش از نیم قرن از هم جدا شده اند. فرهنگ Weeb حتی یک فکر هم نبود تا اینکه نینتندو به تنهایی صنعت بازی های ویدیویی غربی را در سال 1985 با Super Mario Bros نجات داد. با این حساب، Super Mario Bros اولین بازی واقعی بود که در انیمه نمایش داده شد، حتی قبل از سریال محبوب ژاپنی، Dragon Warrior. تقریباً انگار قرار است معنایی داشته باشد. چیزی که باعث اپیدمی ویابو در اینجا شد نیز در آنجا نقش داشت. این خلاء را پر کرد که به شدت نیاز به پر شدن دارد - بازی های ویدیویی خوب اینجا در آمریکا، و به معنای واقعی کلمه هر نوع فعالیت سرگرم کننده در Erdant. و زمانی که بالاخره توانستیم خودمان این خلاء را پر کنیم، بیش از حد به سرزمین خورشید طلوع وابسته شدیم که نمی‌توانستیم تلاش کنیم. اینجاست که دو قسمت پایانی وارد می‌شوند. جنجالی‌ترین قسمت‌های کل سریال به دلیل لحن بسیار تیره‌ترشان، که یکی از دلایل اصلی این است که آنها دو قسمت مورد علاقه من از کل ژانر isekai هستند. آنجا بود که سرانجام توطئه بمب ریخته شد و شینیچی شروع به مبارزه با آن کرد. چند قسمت قبل از آن، مشخص شد که بچه ای که رمان های سبک ترجمه می کرد تصمیم گرفت کتاب خود را بنویسد. ضربه ای از الهام، خلاقیت، و مهمتر از همه، توانایی، به این کودک اجازه داد تا چیزی جدید خلق کند، و ثابت کند که یک فرهنگ پر رونق در واقع می تواند بدون دخالت بیشتر ژاپن وجود داشته باشد. شینیچی این را در مقابل رهبر پترالتا ارائه کرد و توصیه کرد که مردم اردانت به جای زالو کشیدن از جزایر برای همه چیز، آثار خود را خلق کنند، که منجر به تلاش دولت برای "پاک کردن" شینیچی شد. البته، حالا با من بگو، "FWENS جدید او آمد و او را از دست DA EVIW PEEPUW نجات داد!!1" حتی هنوز، پس از نجات، ارتباط او با ژاپن قطع شده بود، به این معنی که دیگر نمی توانست انیمه، مانگا، لایت رمان یا بازی ویدیویی تهیه کند یا عرضه کند. با این حال، او همچنان به انتشار اخبار خوب فرهنگ اوتاکو، فقط با تاکید بیشتر بر خلق چیزهای جدید ادامه می دهد. این نمایش به نظر می رسد که بیشتر متوجه ما، ویابوهای بین المللی بود تا ژاپنی ها. ما همه این سرگرمی‌ها را به دست خودمان ساخته‌ایم، و با این وجود انتخاب می‌کنیم که خلاقیت‌های خاور دور را مصرف کنیم. گاهی اوقات، تقریباً به نظر می رسد که ما را مسخره می کند، با کلمات "همه پایگاه شما متعلق به ما هستند" در نقاط متعددی گچ بری شده است. نه تنها به خودی خود یک پیام نسبتاً شوم است، بلکه زمانی بزرگترین میم در اینترنت انگلیسی زبان بود و تنها به دلیل دشواری ترجمه ژاپنی به انگلیسی وجود دارد. آخرین باری که ریک و مورتی را تماشا کردید کی بود؟ بتمن را بخوانید؟ GTA بازی کردی؟ مدتی گذشت، اینطور نیست؟ حالا در مورد isekai این فصل چطور؟ یا آخرین فصل My Hero Academia؟ یا Zelda: Tears of the Kingdom؟ احتمالاً اخیراً بسیار بیشتر. در 4 جولای امسال، من بیشتر روز را صرف بازی Final Fantasy 1، یک بازی ویدیویی ژاپنی کردم، و علاوه بر آن، آن را از هنگ کنگ وارد کردم. من خودم را یک وطن پرست می نامم، اما حتی در روز تولد کشورم، نمی توانم در مقابل تمایل به لذت بردن از رسانه های خارجی مقاومت کنم. من کی هستم؟ شما کی هستید؟ ما به کجا تعلق داریم؟ آیا ما به جایی تعلق داریم؟ داستان - 10/10 هنر - 8/10 شخصیت ها - 9/10 صدا - 8/10 لذت - 9/10 مجموع - 9/10