Shugo Chara!

شوگو چارا یکی از اولین انیمه هایی بود که تا به حال تماشا کردم و جایگاه ویژه ای در قلب من دارد، امتیاز بالای من قطعا تحت تأثیر آن وابستگی نوستالژیک است. در آن زمان، مفهوم منحصربه‌فرد و دگرگونی‌های جادویی واقعاً تخیل من را تسخیر کرد. شخصیت‌های رنگارنگ و مضامین خودشناسی و در آغوش گرفتن جنبه‌های مختلف خود در من طنین انداز شد، اما، اکنون که دوباره آن را تماشا می‌کنم، متوجه می‌شوم که آنقدرها هم که فکر می‌کردم شگفت‌انگیز نیست. کاملاً قابل پیش‌بینی هستند و عناصر شوجو کاملاً سطحی به نظر می‌رسند (حتی اگر کسی که عاشق ماهو شوجو بود، عاشق شوگو چارا باشد) داستان‌های فرعی عاشقانه اغلب اجباری به نظر می‌رسند. دلایلی برای من عزیز باقی می ماند، اما واضح است که دارای ایرادات روایی و فاقد عمق است برای کسانی که به دنبال یک سفر نوستالژیک یا یک انیمه سبک و رنگارنگ هستند، باز هم می تواند تماشای لذت بخشی باشد :D

شوگو چارا! صحبت کردن در مورد آن بسیار انگشت شمار است. بسیاری از عناصر فصل (نه، سریال) را می توان فقط از این 51 قسمت دید، و تجزیه واقعی آن در چند جمله واقعاً ممکن نیست. کارها به قدری متفاوت است که به نظر من، شخصیت ها و طرح شوگو چارا تقریباً در طیف های خاص خود قرار دارند. برای شروع، طرح شوگو چارا مسلما ضعیف ترین عنصر آن است. طرح به سختی با قالب هیولاهای هفته جمع می شود. اجرا و روش انتخاب شده برای انجام این کار، اگرچه ضعیف است، اما به شکلی نمادین بسیار موثر است. استفاده از تخم مرغ به عنوان استعاره ای برای معصومیت دوران کودکی و رشد شخصیت، اگر هیچ چیز دیگری نباشد، امتیازی برای اصالت به دست می آورد، و این چیز خوبی است که بسیار خوب است. با این حال، پیامدهای فوق‌العاده تاسف‌آوری دارد، مانند این واقعیت که آن و ضد استعاره آن با رفتار غارتگرانه نسبت به کودکان همراه است. نیکایدو که تقریباً کل استعاره را روی میز می گذارد، این را بدتر می کند. با این حال، یکی از بهترین بخش های شوگو چارا، شخصیت های آن است. شخصیت‌های واقعی شوگو چارا به یک سری لایه‌های پیاز مانند تقسیم می‌شوند که به آن‌ها عمق زیادی می‌دهد و امکان کاوش واقعی شخصیت‌ها را فراهم می‌کند، زیرا آنها مبتنی بر منطق و رفتارهای واقعی هستند. این همچنین به ایجاد یک تضاد خوب بین "شخصیت بیرونی" و "شخصیت درونی" (یا "خود واقعی") یک فرد کمک می کند، و کمدی عالی ایجاد می کند، یکی از عناصر دیگر شوگو چارا که در آن برتری دارد. کمدی شوگو چارا تقریباً بهترین چیزی است که می‌توانید بخواهید: بسیاری از چهره‌های دائماً در حال تغییر و اغراق‌آمیز، کمدی تصویری، جناس، جوک‌های ظریف، شوخی‌های ساده، تقریباً همه چیز را پوشش می‌دهد. آنها با تعداد زیادی سبک آزمایش می کنند، که من حداقل به تمایل آنها برای امتحان احترام می گذارم. خوشبختانه، حداقل چند جوک تضمینی است که شما را بخنداند. خود رفتارها و اپیزودهای کاراس که بر اساس پیش‌فرض به تنهایی ساخته شده‌اند نیز خود را به شدت به کمدی وامی دارند و نوشته‌ها هم نتیجه می‌دهند. "شخصیت نگهبان" یک شخصیت (که برای سهولت در نوشتن به آن "چارا" می گویند) لایه دیگری به نمادگرایی "شخصیت درونی و بیرونی" که قبلاً ذکر کردم اضافه می کند. در اینجا، لزوماً آنها نیستند، اما حتی اگر اینطور نباشد، یک Chara بر اساس آن کسی است که آنها می خواهند باشند. بنابراین می‌توانیم استدلال کنیم که حداقل در یک مفهوم فلسفی، آنها حداقل یک ایدئولوژی از نوع فردی را نشان می‌دهند که شما می‌توانید تبدیل شوید. شخصیت های شوگو چارا صرفاً به شوخی ها تنزل داده نمی شوند. بسیاری از شخصیت‌های جانبی، شخصیت‌های اصلی و حتی خود چاراها همگی زمان زیادی برای رشد و توسعه دارند، که چندین بار تکرار می‌شوند. یکی از جالب‌ترین عناصر موجود این است که در حالی که کاراکترها معمولاً نامرئی هستند، برخی از شخصیت‌ها با وجود اینکه کودک نیستند، توانایی دیدن چاراس را دارند: به‌طور عجیبی، ایکوتو، اوتائو، ساکی نوبوکو و نیکایدو. من مطمئن نیستم که آیا این به معنای نمادین است، اما بهترین حدس من این است که می توان آن را به گونه ای تفسیر کرد که آنها معصومیت کودکانه خود را از دست نداده اند، که می تواند تا حد زیادی با قوس شخصیتی Utau صحبت کند. من شخصا متوجه شدم که آرک Utau به بهترین شکل انجام شده است. علیرغم اینکه اکثریت توسعه شخصیت دیا را به دلیل مدت زمان طولانی در پشت سر گذاشته است، با روشی که او از طریق یک مبارزه اخلاقی واقعی برای یافتن خود و در نهایت شجاعت گرفتن تصمیمات مهمی که تأثیرگذار است هماهنگ است. بقیه عمرش به طور کلی، شوگو چارا ممکن است بهترین سریال تاریخ نباشد. در مقابل، به نظر می رسد بسیار کم کیفیت، فرمول، تکراری، دارای یک طرح وحشتناک، و عناصر دیگر. با این حال، اینها نقاط قوت واقعی آن نیستند. نقطه قوت واقعی آن در تعامل با مخاطبان و قرار دادن آنها در دیدگاه شخصیت ها است، و ما را وادار می کند تا مبارزات، شادی ها و احساسات آنها را با قدرت، با خنده های فراوان و لحظات همدلانه در طول مسیر احساس کنیم. با وجود امتیاز پایین آن، این یک توصیه کاملاً مثبت است.