Satsuriku no Tenshi

یکی از معدود انیمه هایی که با هیچ انیمه ای که دیدم قابل مقایسه نیست. یک مفهوم فوق العاده منحصر به فرد که در ابتدا به عنوان یک بازی RPG Maker ساخته شد، سپس به یک انیمیشن اقتباس شد. هر دو تقریباً یکسان هستند، بنابراین می توانید یکی را انتخاب کنید و تجربه نسبتاً یکسانی داشته باشید. (تنها یک صحنه با منبع اصلی متفاوت است و من هیچ کدام را به همان اندازه خوب ترجیح نمی دهم.) تماشای شخصیت های این نمایش همگی به اندازه دیگری سرگرم کننده و سرگرم کننده هستند. موسیقی بسیار مناسب است و شخصیت آیزاک فاستر به لطف صداپیشه اش به تصویری بسیار دقیق از یک جامعه شناس ارتقا یافته است. صداپیشه او باورنکردنی است و ظاهرا در حین انجام صدایش گلویش زخمی شده است. این انیمه را واقعا دوست دارم، حتی اگر گاهی اوقات یک جشن لبه باشد و چند بیت کند داشته باشد.

ترسناک یک ژانر کم جمعیت از انیمه است که مایه شرمساری است. یک سریال ترسناک خوب می تواند مفاهیم خلاقانه، داستانی جذاب، درام جذاب و لحظاتی پر از احساس را ارائه دهد. متأسفانه، فرشتگان مرگ هیچ یک از این موارد را ارائه نمی دهد. درعوض، این انیمه داستانی بی‌حس‌آور را ارائه می‌کند که شامل مجموعه‌ای از شخصیت‌هایی است که مخاطب هرگز به درستی نمی‌شناسد و به نظر می‌رسد که حتی خود سریال هم به آن اهمیتی نمی‌دهد، با اشاراتی سطحی به مسیحیت. این سریالی است که می‌خواهد به‌عنوان باحال و معنی‌دار و شاید حتی عمیق تلقی شود، اما هیچ یک از تلاش‌های لازم برای واقعی بودن آن را انجام نمی‌دهد. Angelsof Death مجموعه ای است که بر اساس یک بازی RPG Maker ساخته شده است و نشان می دهد. قسمت اعظم انیمه شامل شخصیت‌های اصلی، ریچل و زک است که به طرز غم‌انگیزی در یک خانه قتل غیرقابل توصیف حرکت می‌کنند در حالی که توسط گروهی از قاتلان روان‌پریشی مورد حمله قرار می‌گیرند. در حالی که این فرض به طور طبیعی سؤالاتی را در مورد هدف ساختمان یا نحوه ارتباط شخصیت‌ها ایجاد می‌کند، فرشتگان مرگ راضی است که این پرسش‌ها را در اکثر زمان اجرا به یک طرف بکشاند، و در آخرین عمل خود با اکراه از یک یا دو جمله صرفه‌جویی می‌کند. ناراضی به سختی جواب می دهد. درعوض، مخاطب در معرض اپیزودهای اپیزودی از دو شخصیت خسته‌کننده قرار می‌گیرد که در محیطی تیره و تار و سودمند پرسه می‌زنند و با عناصر پازل ضروری موجود در هر طبقه تعامل دارند. این باعث می‌شود که نمایش به‌جای هر چیزی که ارزش تماشا را داشته باشد، به‌عنوان یک راهپیمایی با شکوه احساس شود. فرشتگان مرگ که صحبت از شخصیت‌ها شد، بازیگران بسیار ضعیفی دارد و هر یک از اعضای آن به‌عنوان یک کشتی انسان‌شکل برای مجموعه‌ای از ویژگی‌های جدا از هم قرار می‌گیرند که نمی‌توانند شخصیتی منسجم داشته باشند. از اپیزود اول به بعد، ریچل بی احساس است و به طور مبهم مذهبی تعریف می شود، در حالی که زک ساده، خلق و خو و مستعد خشونت است. هیچ‌کدام به‌خصوص کنجکاو نیستند، بیشتر دیالوگ‌های آن‌ها شامل مشاهدات و واکنش‌هایی به موقعیت‌هایی است که در آن قرار گرفته‌اند، و زمان بسیار کمی را برای توسعه شخصیت‌ها در خارج از فاصله‌های معدود پراکنده‌ای باقی می‌گذارند که در آن‌ها برخی پس‌زمینه‌های ملایم از طریق فلاش بک ارائه می‌شوند. وقایع داستان به طور ناگهانی متوقف شد. نیازی به گفتن نیست که این فقدان شخصیت، سرمایه گذاری روی شخصیت های اصلی را بسیار دشوار می کند، حتی نادیده گرفتن این واقعیت که هدف اصلی ریچل از ترک ساختمان، کشته شدن است، به این معنی که ریشه یابی برای زنده ماندن او فایده ای ندارد. آنتاگونیست‌های نمایش هم کم‌تر نیستند، هر کدام یک حیله در یک قطعه دارند. دنی به چشم‌ها وسواس دارد، ادی شکارچی مالکیتی است که گورها را حفر می‌کند، کتی یک سرپرست زندان سادیست و کشیش گری یک کشیش قضاوت‌کننده است که افراد را آزمایش می‌کند. در حالی که Angels of Death به عنوان یک انیمه ترسناک فهرست شده است، برچسبی که سبک هنری غم انگیز و موسیقی متن جوی آبرومندانه تلاشی نمادین برای به دست آوردن آن انجام می دهد، در حقیقت، مضامین ترسناک این مجموعه فقط عمیق است. با طراحی شخصیت های رنگارنگ، تصاویر مذهبی سطحی و اغراق های نیمه مکرر در عمل، سخت نیست که بگوییم انیمه بیشتر از اینکه ترسناک باشد سعی می کند باحال باشد. همیشه می‌توان تشخیص داد که چه زمانی سرنخ‌ها در خطر هستند یا نه، که هر گونه پتانسیل تنش را تضعیف می‌کند، و تلاش‌های سریال برای تصویرسازی تاریک، اندک، مختصر و بی‌تأثیر هستند. جاه‌طلبی کمی که فرشته‌های مرگ دارند در تلاش برای ایجاد ابهام (بسیار سخاوتمندانه است که آن را رمزآلود بنامیم) درباره تاریخچه و وضعیت روحی قهرمان داستان، راشل، آشکار می‌شود. افسوس، حتی اگر نمایش به این نقطه طرح تمرکزی که شایسته آن بود می داد، باز هم به یک سری پیچش های غیرقابل پیش بینی و بعضاً خنده دار خنده دار ختم می شد که تنها سرمایه گذاری بیننده را بیشتر تضعیف می کند در حالی که هیچ چیز معنی داری نمی گوید. به طور کلی، نمایش چیز زیادی برای گفتن ندارد، ظاهراً به خاطر خودش است و در عین حال از تصاویرش به عنوان لباسی استفاده می‌کند که هیچ کمکی به داستان نمی‌کند. برای جمع بندی، Angels of Death انیمه ای است که تقریباً در هر تلاشی شکست می خورد. اکشن روی پرده آن کسل کننده و خسته کننده است، تلاش هایش برای ترسناک وجود ندارد، داستانش یک شلوغی بیهوده است، شخصیت هایش برش های مقوایی و تصاویرش کم عمق است. در زمان نوشتن، من واقعاً نمی توانم به انیمیشن دیگری فکر کنم که من را تا این حد خسته کرده است و نمی توانم دلیلی برای اینکه یک شخص خود را تحت این سریال قرار دهد فکر کنم. اگر به دنبال یک انیمه ترسناک با تنش واقعی هستید، در عوض Other را تماشا کنید.

من در واقع مطمئن نبودم که آیا قرار است این نمایش را دوست داشته باشم یا نه، اما یک نقد خوب در مورد آن در tiktok دیده بودم و تصمیم گرفتم آن را تماشا کنم! اگر شما فردی هستید که متوجه می‌شوید ترسناک، غم‌انگیز و مضامین تیره با کمی تنش‌های رمانتیک پیچیده را دوست دارید، پس این نمایش قطعا برای شما مناسب است! من از یادگیری در مورد هر یک از شخصیت ها و دیدن نحوه رسیدگی به هر مشکل لذت بردم. تنها دلیلی که امتیاز بالاتری به آن ندادم این است که قطعاً قسمت‌هایی از نمایش وجود داشت که می‌توانست روی آن‌ها کار/تفصیل/توضیح بهتری انجام شود. با این حال، ایدو واقعاً این نمایش را دوست دارد، و وقتی تماشای آن تمام شد، قطعاً احساس کردم که بیشتر می خواهم! که در کتاب من احتمالاً یکی از بهترین تعریف هایی است که می توانم به یک نمایش بدهم!