Kaiba

این انیمه سعی کرد کارهای زیادی انجام دهد، اما در نهایت به ترکیبی از سردرگمی و متوسط ​​تبدیل شد، من احساس کردم که این انیمه پتانسیل زیادی دارد که نه تنها از نظر پیام و استعاره عمیق باشد، بلکه از نظر سرگرمی و لذت نیز می تواند باشد. شکایت اصلی من در مورد این نمایش این است که بسیاری از چیزها گیج کننده هستند و ساخته نشده اند، چند قسمت اول شبیه به Violet Evergarden است که در آن mc با افراد جدیدی در مکان های جدید آشنا می شود و ما به عنوان بیننده می توانیم داستان های افراد جدیدی که mc ما برای اولین بار با آنها ملاقات می کند، اما در مقایسه با ویولت اورگاردن، شخصیت های جانبی در Kaiba فاقد ساختار هستند و به نوعی احساس می کنند که یک گلوله از کنار آنها می گذرد بدون اینکه هیچ اهمیتی برای داستان داشته باشد. نیمه دوم نمایش جایی است که داستان شروع به ضخیم شدن کرد زیرا ما فهمیدیم که mc ما کیست و چگونه در وهله اول در این وضعیت قرار گرفت و این قسمت از نظر سردرگمی و همچنین نحوه آنها بسیار شبیه به evangelion بود. در مورد تبدیل شدن به یک یا چیزی درست مانند پروژه ابزار انسان صحبت کنید. نیمه دوم برای من قطعا بخش لذت بخش تر نمایش است، زیرا واقعاً به عمق تاریخ برخی از شخصیت ها می پردازد، اما بار دیگر توسعه شخصیت ها کم است زیرا انگیزه های زیادی به طور ناگهانی به هر شخصیت معرفی می شود و ما نبودیم. با دادن هر شانسی برای احساس نوعی ارتباط با هر یک از شخصیت‌ها، تجربه تماشای من را چندان لذت‌بخش نمی‌کرد، زیرا داستان هر شخصیت به نظر یکنواخت و ناگهانی بود. یک مثال شبیه این است که چگونه mc Warp ما ظاهراً تنها و آسیب دیده است، زیرا مادرش سعی کرد او را مسموم کند، یا ناگهان یک تار کودک ظاهر شد که در نهایت همه چیز را کنترل می کند و من هنوز نمی فهمم که گیاه کایبا قرار بود نشان دهنده چه چیزی باشد. بنابراین بله، همه چیز شبیه مجموعه‌ای از چیزهای تصادفی بود که در یکدیگر قرار داده شده‌اند، اگر فقط شخصیت‌ها را جالب می‌کردند و در واقع به بینندگان زمان می‌دادند تا به هر شخصیت وابسته شوند، شاید من از این نمایش به همان اندازه که از Evangelion لذت می‌بردم لذت می‌بردم. به طور کلی این نمایش برای من 6/10 است که هنوز هم بالاتر از حد متوسط ​​است زیرا من از برخی جنبه های نمایش لذت بردم و نمایش آنطور که فکر می کردم خسته کننده نیست، برخی جنبه ها را می توان بداهه بداهه کرد اما از تماشای آن پشیمان نشدم. این برنامه.

این نمایش احتمالاً (بیشتر) بینندگان خود را با سؤالات (جالب) زیادی روبرو خواهد کرد. این شامل مضامین: عشق، دوگانگی ذهن/بدن و طبقه‌گرایی است که به چند مورد اشاره می‌کند. بررسی من احتمالاً آن را درست نخواهد کرد. بهتر است فقط خودتان آن را تجربه کنید. هنر و انیمیشن: فریب سبک طراحی به ظاهر «کودکانه» شخصیت ها را نخورید. این نمایش برای بچه ها نیست. بیشتر شخصیت‌ها به نظر می‌رسند که از کارتون صبح شنبه آمده‌اند، در حالی که دیگران مستقیماً به نظر می‌رسند که از یک دره عجیب آمده‌اند. صادقانه بگویم، حتی شخصیت‌های دوست‌دار کودک نیز می‌توانند به دلیل فضایی که در آن قرار دارند، این حس را ایجاد کنند. این در مورد Kaiba و Neiro برجسته تر است. دنیای کایبا... تیره و تار و خاکستری به نظر می‌رسد. اینجا و آنجا، چند رنگ روشن وجود دارد، اما حتی آن رنگ‌ها هم به نظر می‌رسند که شادی را از آن‌ها بیرون کشیده‌اند. این دنیا به یکباره موفق می‌شود هم آینده‌نگر، هم بیگانه و هم... آشفته به نظر برسد. دیدن چیزی آینده‌نگر که شامل ساختمان‌های بلند و چراغ‌های نئونی نمی‌شود، خوب است. صداپیشگی: من نمی بینم که کسی در مورد صداپیشگی صحبت کند.. تعجب می کنم که چرا... خب، می گویم آنقدرها هم قابل توجه نیست. فکر می کنم گاهی اوقات کمی صاف است؟ اما باز هم شاید نکته همین باشد. داستان: اولین، می توانم بگویم 6 قسمت، بر روی جهان سازی تمرکز دارد. ما نگاهی اجمالی به ساختار اجتماعی و فناوری این جهان داریم. اما تأکید بر این است که چگونه فناوری حافظه بر زندگی مردم تأثیر می گذارد. شما قهرمان داستان Amnesiac را دنبال می کنید، زیرا او نیز مانند بیننده در دنیایی ناآشنا گیر افتاده است و سعی می کند راه خود را پیدا کند. 6 قسمت آخر ما را از طریق فلاش بک و دیالوگ به گذشته می برد. ما یاد می گیریم که کایبا چگونه به پایان رسید، همانطور که او در قسمت 1 انجام داد. هنگامی که همه قطعات کنار هم قرار می گیرند و او به یاد می آورد که قبلاً چه کسی بوده است، بلافاصله با تصمیم وحشتناکی روبرو می شود که فقط خودش می تواند بگیرد. توصیه می کنم هنگام تماشای این انیمه ذهن خود را روشن نگه دارید تا تا جایی که می توانید اطلاعات بیشتری کسب کنید. من این برنامه را 2 بار تماشا کردم. وقتی برای اولین بار آن را با مغزم خاموش تماشا کردم، واقعاً نتوانستم داستان را دنبال کنم، سعی می کردم بگویم.