Re:Zero kara Hajimeru Isekai Seikatsu 2nd Season Part 2

به نظر من فصل 1 فوق العاده بود. بعد از یک فصل شگفت‌انگیز 1، بدترین کاری که افراد مسئول می‌توانستند انجام دهند این بود که بارها و بارها سهام را بالا ببرند. اگر این ایده صرفاً قرار دادن شخصیت اصلی در موقعیت‌های ناامیدکننده‌تر، انباشته کردن صحنه‌های بیشتر و بیشتر پورن شکنجه گروتسک و پرتاب کردن او در اعماق استیصال، به سرعت کاهش می‌یافت. در عوض، سازندگان تنها کار درست را انجام دادند و سرعت کار را بسیار کاهش دادند، یک سناریوی منحصربه‌فرد ساختند، شخصیت‌های جانبی را بیش از پیش تقویت کردند و شرور را با یک طرح اصلی دیوانه‌وار معرفی کردند که شایسته گرفتن یکی از بهترین‌ها برای باورنکردنی‌ترین هاست. شرور در تاریخ رسانه ها به اصطلاح کفکای ایسکای. با وجود اینکه، آن‌ها چند شخصیت شرور معمولی را در ابتدای فصل معرفی کردند، خوشبختانه آن‌ها مجبور شدند به نفع سناریویی که بسیار منحصربه‌فردتر از آن چیزی است که من در ابتدا انتظار می‌رفتم، عقب بنشینند. هر چند فصل 2 قطعاً کامل نیست. تمام سوالات جالبی که در فصل 1 پرسیده شد، در فصل 2 بی پاسخ می ماند. همچنین، حتی با وجود اینکه کاملاً واضح بود، همه کسانی که با اکیدنا معامله کردند، هزینه گزافی را پرداخت کردند، ای کاش او بزرگتر و با روحیه تر بود. شخصیت. فکر می کنم پتانسیل های زیادی در اینجا از دست رفته است. همچنین، با وجود اینکه در ابتدای بررسی از سرعت عمل تمجید کردم، برخی از جنبه‌های داستان کمی بیش از حد تکرار می‌شوند. این در حدی نیست که به شعور بیننده توهین کند، اما گاهی اوقات نمایش همچنان در تله درخشانی می افتد که باید چیزهای خاصی را به بیننده یادآوری کند، که قبلاً واضح بود. در مجموع من هرگز برای فصل سوم هیجان‌زده‌تر نبوده‌ام و اگر بتواند دوباره همه چیز را به هم بزند، مطمئن هستم که سریال همان‌طور که هست تازه خواهد ماند.

Re:Zero از ابزاری برای بهره برداری از روانشناسی عمیق شخصیت استفاده کرد، یعنی قدرت "بازگشت از مرگ". به کاربران اجازه می دهد تا به گذشته برگردند و پس از هر مرگ به هر نقطه از زمان برگردند. توانایی که بسیار مفید به نظر می رسد و همه دوست دارند آن را داشته باشند، اما فقط کسانی مانند سوبارو که از آن استفاده کرده اند می دانند که این قدرت چقدر وحشتناک و بی رحمانه است. تصور کنید که سرتان تا حد مرگ جویده شود، شکمتان را باز کنید تا به هر نقطه از زمان بازگردید و دوباره این کار را انجام دهید، تصور کنید که تمام روابط و قدردانی را برای کمک به مردم ایجاد کرده اید، همه چیز از بین رفته است. هر بار که می میرید پاک شوید. و نمی توانید آن دردها را با کسی در میان بگذارید یا آن را محرمانه بگویید، و اگر بتوانید به آنها بگویید، بعید است که کسی آنها را باور کند. اینها مشکلاتی است که مرد ما سوبارو از سر گذرانده است و گذراندن چنین چیزهایی بدون از دست دادن عقل چیز عجیبی است. و نویسنده دنیای فانتزی بی‌رحمانه‌ای را خلق کرده است که در آن همیشه حوادثی اتفاق می‌افتد، دنیایی با بن‌بست مرگ‌بار، به‌عنوان دنیایی که شخصیتش یک گام توسعه قوی داشته باشد. اگر فقط آن را بخوانید و داستان را بدانید، هرگز جوهر Re:Zero را به طور کامل احساس نخواهید کرد. خوانندگان باید هم به مسائل اخلاقی و هم به پیچیدگی، رفتار و گفتار شخصیت توجه کنند. آیا می خواهید زندگی کنید و از مرگ می ترسید؟ مرگ نیز اساساً نوعی فرار است و صحبت در مورد آن آسان نیست. ابتدا اجازه دهید به طور خلاصه در مورد چند نکته از شخصیت سوبارو صحبت کنیم: سوبارو برای جلب اعتماد دوستانش باید از شخصیتی متفاوت استفاده کند. شخصیتی که او ارائه می دهد شخصیتی است با نگرش شوخی و خلسه ای که او و اطرافیانش را بیمار می کند و این فقط نشان می دهد که او حاضر است انسانیت خود را پایین بیاورد تا مردم را دوست داشته باشند. یک بار آنقدر مریض بود که مجبور شد در حمام استفراغ کند. چرا مثل این ربات رفتار کنید و خودتان را اینقدر مریض کنید؟ سوبارو این شخصیت را قرار می دهد زیرا این تنها راه دیگری است که او برای تعامل با دیگران به جز این می داند. او فکر می کند که اگر خودش بود ناتوان به حساب می آمد، همه چیز باید کامل باشد، او باید کامل باشد. برای به دست آوردن عشق و اعتماد دیگران برای ادامه زندگی. و با این شیوه زندگی، او هرگز خوشحال نخواهد شد. و نوع دوستی و همدلی رم واقعاً او را نجات می دهد. سوبارو دیگر نیازی به خلق درام نداشت، او متوجه شد که می تواند آرامش داشته باشد و به افراد اطرافش تکیه کند، زیرا دیگر تنها نیست. او همیشه افرادی را در کنار خود دارد که او را دوست دارند و این عشق نیروی محرکه ای است که باعث می شود در این دنیای خشن و مزخرف نتواند تسلیم شود. Re:Zero درس‌های اخلاقی ارزشمندی می‌آموزد، اما از طریق هیچ داستان یا کلمات ساده بیان نمی‌شود. این یک شخصیت اصلی معیوب را در یک موقعیت بسیار ناامید کننده خلق می کند و فضای پیچیده ای وصف ناپذیری را ایجاد می کند که خوانندگان را روشن می کند و درس های ارزشمند آن را تا آخر عمر جذب می کند، چیزی بسیار فراموش نشدنی. Re:Zero نه تنها به ما کمک می‌کند که روشن‌تر شویم و خودمان را توسعه دهیم، بلکه به ما کمک می‌کند عشق ارزشمند پدران و مادران را به خاطر بسپاریم. در صحنه ای در آرک 4 (قسمت 10)، سوبارو برای تطهیر خود دچار چالشی می شود، یعنی رویارویی با گذشته، گذشته ای که تا انتها پشیمان می شود، مکانی قبل از احضار. وقتی او به دنیای دیگری رسید، چیزی بیش از زمان او با پدر و مادرش نبود. دیگر خبری از جزئیات تخیلی دنیای دیگری نیست، این فصل نزدیک ترین فصل به زندگی ماست. و من شخصا این فصل را یکی از بهترین فصل های سریال می دانم. او دوباره پدر و مادرش را ملاقات کرد، اما آنها فقط خاطراتی در ذهن او بودند. با این حال، آنها به قدری عجیب واقعی هستند که اگر کسی می گفت آنها واقعی هستند، بلافاصله آنها را باور می کرد. تمام حرکات و کلمات آنها با دو پدر و مادر محبوب او تفاوتی ندارد. و زندگی سوبارو قبل از آمدن به دنیایی دیگر... خیلی "ترحم انگیز" نبود. او نمی توانست با دوستانش کنار بیاید و پویایی بیش از حدش باعث خستگی همسالانش می شد. او برای رفتن به مدرسه هر روز بسیار هیجان زده است. با این حال، او از شخصیتی که یک روز در آن به وجود آورده بود بسیار خسته شده بود ... او دیگر نمی خواست به مدرسه برود. از آن به بعد سوبارو همیشه در خانه می ماند، نمی خواست به مدرسه برود، ماه ها از مدرسه غیبت می کرد و پدر و مادرش را نگران می کرد اما... آنها از او متنفر نبودند، همچنان با او مثل عادی رفتار می کردند. سوبارو بیشتر عمر خود را زیر سایه پدرش (ناتسوکی کنیچی) گذرانده است. کنیچی کاریزماتیک، با استعداد و قابل احترام است، ویژگی هایی که مردم کم و بیش از سوبارو انتظار دارند. این از روزهای اولیه سوبارو صادق بود و او به طور مداوم بازخوردهای مثبتی در مورد آن دریافت می کرد تا اینکه در حفظ آن تصویر تردید داشت. به عنوان پسر کنیچی، چیزی که به عنوان نشان افتخار برای سوبارو تبدیل شد، بار دردناکی بر دوش او شد و او توسط انتظارات دیگران درهم شکسته شد در حالی که ارزش خود فرو ریخت. و اکنون این یک دنیای ماورایی کاملاً جدید است که هیچ کس او را نمی شناسد، چه رسد به پدرش. این سوبارو ناتسوکی، پسر کنیچی ناتسوکی نیست. هیچ کس این توقعات بالا را از او نخواهد داشت. این یک فرصت جدید در زندگی برای سوبارو بود، فرصتی که او فکر می کرد تنها برای او و خودش در نظر گرفته شده است. مطمئناً او پدر و مادرش را خیلی دوست داشت، اما فشار محض و احساسات منفی که نسبت به دنیای قبلی‌اش و جایگاهش در آن داشت، احتمالاً بر تمام احساسات مثبت باقی‌مانده غلبه کرده بود. و پدر و مادرش تنها افرادی هستند که هنوز با او هستند. با این حال او به آن راضی نبود. او قدم زد تا به پدرش اعتماد کند، از خودش متنفر بود، به خاطر تحقیر والدینش. پدرش کنیچی کاریزماتیک، با استعداد و مورد احترام همه است. بچه اش چطور؟ سوبارو مردی خودخواه است، چند ماه متوالی مدرسه را رها کرده و تنها با جامعه زندگی می کند. او همیشه در این فکر بود که چرا پدر و مادرش هنوز به مرد رقت انگیزی مانند او امید می دهند و به پدرش اعتماد می کنند: "من ماه های زیادی است که از مدرسه خارج شده ام. اما مهم نیست که چقدر رقت انگیز هستید، ما همچنان با شما مثل عادی رفتار می کنیم." «...اما این چیزی است که بیشتر از همه از آن می ترسم. من می خواهم والدینم بگویند "از تو متنفرم"، "تو فرزند من نیستی". سپس... می توانید کاملاً تسلیم شوید.» اما پدرش لگدی به سرش زد تا بیدارش کند و گفت کدام پدر و مادری از فرزندش بدش می آید که او از جامعه کناره گیری کند؟ او گفت که پتانسیلی را در درون خود می بیند. از نظر والدینش، او پسر ناتسوکی کنیچی نیست، او فقط ناتسوکی سوبارو است. و پدرش جمله ای بر زبان آورد که هم او و هم خواننده نتوانند جلوی اشک هایشان را بگیرند: "اگر هنوز احساس گناه می کنی، پس وقتی پدر و مادرت پیر شدند، لطفا از من بخواه که از تو مراقبت کنم." یخ کرد... فهمید که بودن با پدر و مادرش دیگر ممکن نیست، زیرا او را به دنیای دیگری برده بودند. او بلافاصله هق هق گریه کرد و از پدرش عذرخواهی کرد که هرگز چیزی به پدر و مادرش نداده است و شاید در آینده نتواند این کار را انجام دهد. این صحنه ناتوانی سوبارو را نشان می دهد. او بیش از هر کس دیگری می خواهد از پدر و مادرش مراقبت کند، اما نمی تواند در کنار آنها باشد. آن روز که بعد از چندین ماه غیبت تصمیم گرفت به مدرسه برود، مادرش دنبالش رفت. مادرش با دیدن او که همیشه خودش را سرزنش می کند که همیشه زیر سایه پدرش نمی رود، نگران شد. از مادرش پرسید که آیا خوب کار کردی و لیاقت پسر بودنت را داشتی؟ مادرش گفت: سوبارو فرزند والدین من است، من نیمی از پدرم و نیمی از مادرم را دارم. تو فقط باید نیمی از من باشی و نیمی دیگر، فقط می توانی خودت باشی." دوباره نتوانست جلوی اشک هایش را بگیرد، فریاد زد که در یک مکان بسیار دور است و نمی تواند با والدینش تماس بگیرد. او مدام عذرخواهی می‌کرد، عذرخواهی می‌کرد که هرگز آن‌ها را پس نداده و یا هرگز قادر به جبران آن‌ها نیست. اما مادرش اصلا اهمیتی نداد، مادرش گفت: «والدین به آن چیزها نیاز ندارند. من تو را به دنیا نیاوردم که بخواهم برای ما کاری انجام دهی. من تو را به دنیا آوردم زیرا می خواستم پدر و مادرم بتوانند کاری برای من انجام دهند." جمله ای که می تواند باعث شود خوانندگانی مثل من که واقعاً معنای کامل سریال را درک می کنند نتوانند جلوی اشک هایشان را بگیرند. این فصل واقعاً رنگی زیبا و فریبنده را به ارمغان می‌آورد، احساسی که توصیف آن سخت است اما می‌خواهد به هر قیمتی آن را بیان کند. واقعاً این سریال من را به سمت سبک زندگی مثبت تری هدایت کرده است، دید من را نسبت به جهان روشن کرده است، Re:Zero اثری فراموش نشدنی در زندگی من خواهد بود. سوبارو اوج ngl است، به معنای واقعی کلمه یکی از بهترین قهرمان های تمام دوران است، نه تنها در یک جامعه isekai

این بررسی هم قسمت 1 و هم قسمت 2 را برای من آسان تر می کند. Re:zero فصل 2 لذت بخش ترین انیمه ای است که دیدم. هر قسمت پخش می شود و من تقریباً هیچ شکایتی ندارم. فصل 2 قسمت 1 پناهگاه را به عنوان یک "مکان امن" معرفی می کند که افراد در زمان درگیری می توانند در آن بمانند، اما در کل متوجه می شویم که آنها به دام افتاده اند. جادوگران بهترین قسمت قسمت 1 هستند و پس‌زمینه‌های ویندوز xp خنده‌دار هستند اما منطقی نیز هستند. Echidna عجیب است و اولویت های خود را مستقیم دارد و بقیه جادوگران نقش کوچکی دارند (در این فصل) اما نقش کوچک خود را عالی انجام می دهند. ما رشد شخصیت واقعی اتو و معرفی گارفیل عضو تیم قدیمی را دریافتیم. قسمت 1 به بهترین فصل انیمه ای که من دیده ام، سرآمد است. فصل 2 قسمت 2 فصل 2 قسمت 2 با سوبارو شرط بندی می کند که این یک حلقه عالی خواهد بود، رفتن به قسمت دوم که مورد علاقه من است. می‌بینیم که اتو و رام تلاش می‌کنند تا یک گارف را که به طرز احمقانه‌ای مغلوب شده است، از رفتن و کشتن سوبارو در صحنه مبارزه/بحث بسیار مهم بین سوبارو و امیلیا باز دارند. سوبارو احساسات خود را در اینجا می ریزد و با صداگذاری شگفت انگیز آن را بسیار تأثیرگذار می کند و منجر به بوسه در انتها می شود. (این خط اگر این را نمی خواهید پس جاخالی دادن هم خنده دار است) بقیه قسمت 2 بیشتر بر پیشینه امیلیا تمرکز می کند که بیشتر به قبل از زمان The Frozen Bond OVA می رسد. هر قسمت در این فصل تا پایان 5/5 است. به طور کلی من این فصل از re zero را دوست داشتم، و آن را به طور کامل در روز اولی که شروع به تماشای آن کردم نسبت به زمانی که به عقب برگشتم و دوباره آن را تماشا کردم، خیلی بیشتر از آن لذت بردم، و به بسیاری از سرنخ‌ها دست یافتم که صادقانه آن را حتی بهتر کرد. باعث می شود آرزو کنیم فصل 3 داشته باشیم، فقط می توانیم امیدوار باشیم که 24 مارس در انیمه ژاپن می توانیم تاریخ انتشار را دریافت کنیم. به طور کلی 10/10 هیچ نقصی در این فصل تعصب است. لعنتی بله اما من پای آن ایستاده ام