Isekai Shokudou

نمی‌توانم بگویم این انیمه بد است، اما مثل این بود که یک بحران هویت را در یک بشقاب ببینم. انیمه به وضوح سعی می کند بیشتر از آنچه هست (و می توانست باشد) باشد، اما تلاشی برای انجام این کار ندارد. من معمای جزئی یا بیشتر شبیه عدم توضیح قسمت های قبلی را ترجیح می دادم، به جای اپیزودهای بعدی که روایت بیش از حد باعث می شد بخواهم خودم را حلق آویز کنم و توضیحات فرضی فقط همه چیز را عجیب و غریب و کمتر قابل درک می کرد. کاراکترها عمدتاً بی مزه هستند، اما تعداد زیادی از آنها وجود دارد و اغلب اوقات تماشای آنها سرگرم کننده است، اما پتانسیل زیادی در آنجا هدر می رود. یکی از جنبه‌هایی که هم دوست داشتم و هم از آن بدم می‌آمد، ساخت جهان بود، برای انیمه‌ای خنک درباره رستورانی که به‌طور دوره‌ای از دنیایی دیگر ظاهر می‌شد، در واقع نگاهی اجمالی به دنیای دیگر را در داستان‌های شخصیت‌ها و از میان چشمان شخصیت‌ها نشان می‌داد، اما آنها چیزهای زیادی را ترک کردند. از سؤالات، به ویژه سؤالات اساسی بی پاسخ، و اطلاعات کافی برای جمع آوری چیزهای معنی دار در مورد جهان ها، به جز جغرافیای اولیه، وجود ندارد، حتی پویایی شخصیت ها به این کمک نمی کند (که متأسفانه عمدتاً استفاده نمی شود). هنر و موسیقی بسیار مناسب است، به خصوص موسیقی، op خوب است و اد خوب است حدس می‌زنم، bgm در طول صحنه‌ها به خوبی قرار گرفته بود. بنابراین بزرگترین ناراحتی من در مورد این نمایش این است که آنها نمی‌دانستند می‌خواهند چه بسازند، آیا می‌خواستند یک داستان رستورانی خنک، یک داستان تخیلی خنک یا یک داستان فانتزی معمولی داشته باشند؟ هیچ کس نمی داند و نشان می دهد، زیرا نقاط مختلف داستان به جای تعریف و تمجید از یکدیگر، اکثر اوقات با حماقت خود، یکدیگر را تا سر حد مرگ می زنند (من نمی توانم بدون اسپویل بیشتر در این مورد بنویسم، اما اگر تصمیم دارید آن را تماشا کنید، این به طرز دردناکی در 2-3 قسمت آخر آشکار خواهد شد). بنابراین TLDR: در مجموع یک انیمه بسیار دلپذیر درباره رستورانی است که به طور پراکنده در دنیایی فانتزی ظاهر می شود و مهمانان فانتزی زیادی دارد، اما می خواهد گاهی یک فانتزی ماجراجویی یا یک SOL کامل باشد و آنها این تم ها را در آن ساخته اند. به قدری راه بدی که همدیگر را خنثی می کنند به نکات خوب اشاره می کنند. اگر مغز منطقی خود را خاموش کنید، تماشای کارهای سخت همچنان آرامش بخش است.

بنابراین، من به این رتبه بندی MASTERPIECE دادم و دلیل خوبی هم داشتم. درست مانند خود انیمه و تمام غذاهای آن، ترکیبی منحصر به فرد از داستان، فانتزی، کمدی، تکه ای از زندگی، عاشقانه و موارد دیگر وجود دارد. شما آزمایش ها و مصیبت های جهان، مردمی که در آن زندگی می کنند و داستان هایی که آنها باید بگویند را می بینید. با این حال، در عین حال، با وجود تضادهای پشت صحنه ای که در این انیمه وجود دارد، داستانی که پیش رو گفته شد، یک سعادت خالص است. حالا، اعتراف می‌کنم، چند قسمت اول من را با سوالات بیشتری نسبت به پاسخ‌ها مواجه کرد. مانند "به هر حال چرا این ساختمان اینقدر خاص است؟" "چطور هیچ کس برای شروع این آشپز را نکشت؟" اما هر چه بیشتر این را تماشا کردم، بیشتر متوجه شدم که انیمه هرگز درباره غذا نبود. در حالی که غذا جزء بزرگی از این انیمه است، اما در واقع یخ شکن برای چیزی است که واقعاً از همه مهمتر است... گذراندن اوقات خوب با افراد خوب در محیطی که همه ما را دور هم جمع می کند و به ما چیزی برای عشق و احترام متقابل می دهد. اساساً، این انیمه تمام ویژگی‌های کتاب داستان کودک را دارد، با شخصیت‌های جذاب، جلوه‌های بصری زیبا، و در زیر تمام داستان‌های مختلف، یک درس زندگی برای یادگیری است. در حالی که ممکن است همیشه در یک مسیر نباشیم، اما یک چیز وجود دارد که همه ما می توانیم روی آن توافق داشته باشیم... اینکه داشتن یک وعده غذایی خوب با یک شرکت خوب همیشه یک تجربه فوق العاده است. متأسفانه، این یک انیمه است، بنابراین مانند گذشته رایج نیست، و خواسته ها و خواسته های مردم این روزها بسیار پیچیده تر از آن است. اما بله، این 100٪ از ابتدا تا انتها یک انیمه احساس خوب است، و اگر زمانی نیاز به انتخاب من داشتید، به شدت توصیه می شود.

«رستورانی به دنیای دیگری» زمانی اتفاق می‌افتد که در زندگی‌تان کمبود پورن غذایی داشته باشید. یک روز یک دختر شیطان جوان گرسنه به نام آلتا به مکانی برخورد می کند که قبلاً هرگز ندیده بود. با اینکه فکر می کند این یک رویا است، به خودش کمک می کند تا غذایی را که در آنجا پیدا می کند پیدا کند. روز بعد او توسط صاحب مؤسسه پیدا می شود. او وحشت زده وضعیت را توضیح می دهد و با شنیدن داستانش صاحب به او پیشنهاد می کند در رستورانش کار کند. رستورانی که به مکان های مختلف در دنیایی دیگر ارتباط دارد. این را از سر راه برداریم. اگر می خواهید نمایشی با طرح کلی، قوس های شخصیت و اهداف داشته باشید... این نیست. هیچ یک از این چیزها را اینجا پیدا نمی کنید. این نمایش ماهیت اپیزودیک دارد و 2 داستان کوتاه را نشان می دهد که بیشتر به جایی نمی رسند، اما من به آن خواهم رسید. ابتدا بیایید با بازیگران آشنا شویم. بازیگران اصلی شامل دو شخصیت است: مالک - صاحب (می دانم، تکان دهنده) رستوران. به نظر می رسد که او به طور کامل جادویی را که مسئول ایجاد درهایی برای تأسیسش است، درک نمی کند. وقتی در مورد آن سؤال شد، تنها کاری که می‌توانست انجام دهد عذرخواهی برای ناراحتی بود. او آلتا و بعداً کورو را به عنوان کمک استخدام کرد و به نظر نمی رسد که سؤالات زیادی بپرسد. با توجه به نوع مکانی که او اداره می کند، حدس می زنم که با قلمرو همراه است و احتمالا هوشمندانه ترین راه برای انجام آن است. او آرام، جمع و جور و با قضاوت از واکنش مهمانان، در آشپزخانه فوق العاده ماهر است. آلتا - یک دختر شیطان جوان با شاخ های کوچک سیاه روی سرش. می توان گفت که او شخصیت اصلی است، اما این کاملاً صحیح نیست. با این حال، ما بیشتر طرح را از چشمان او می بینیم و دنیا را با او می آموزیم. او شاد، مهربان و عمدتاً در کارش شایسته است. کورو - استخدام دیرهنگام در رستوران. او یک اژدهای سیاه است که از لباس مبدل جن استفاده می کند که احتمالاً به کاری مرغ اعتیاد دارد. او ابتدا سرد، جمع و جور و کمی دور است. با گذشت زمان به نظر می رسد که او احساسات گرمی نسبت به مالک و آلتا پیدا می کند. بله... متاسفم اما همین. برخی از مشتریان معمولی وجود دارند که اغلب ظاهر می شوند، اما آنها نیز فقط یک اسباب بازی هستند که کمان شخصیتی کمی دارند یا اصلاً وجود ندارد. همه شخصیت ها یک ویژگی دارند که به عنوان هسته اصلی آنها استفاده می شود. در حال حاضر... همانطور که قبلاً گفتم، این نمایش طرح کلی ندارد. برخی از کراس اوورها وجود دارند اما تعداد زیادی نیستند و هنوز به جایی نمی رسند. گفته شد، همه چیز بد نیست. بیشتر داستان های کوتاه ارائه شده لذت بخش هستند. آنها، به قول یکی، کوتاه و شیرین هستند. همه آنها نوعی نتیجه گیری احساس خوبی دارند، بنابراین اگر به آن علاقه دارید، خوش شانس هستید. گفته می‌شود، برخی از داستان‌ها بسیار محکم هستند و می‌توانند به عنوان پیش درآمدی برای چیزی بزرگ‌تر عمل کنند. البته این نوع نمایش است، من شک دارم که هرگز چنین اتفاقی بیفتد. اوه خوب هسته اصلی نمایش فضای بسیار آرام (به غیر از زمانی که مشتریان در مورد بهترین غذا با هم بحث می کنند) و داستان های کوتاه احساس خوبی است. فقط انتظار هیچ چیز عمیق، دراماتیک یا فکری نداشته باشید و طلایی خواهید شد. در کل من واقعا از نمایش لذت بردم. فضای آرامش بخش و چالش های پیش پا افتاده ای که دو نفر اصلی، بعداً سه نفر، با آن مواجه می شوند، ترکیب بسیار سرگرم کننده ای بود. من واقعاً نمی توانم این نمایش را به همه توصیه کنم، اما اگر iyashikei را دوست دارید باید این نمایش را دوست داشته باشید. گفته می شود که 100٪ iyashikei نیست، اما اغلب حالات مشابهی ایجاد می کند.