Hoshikuzu Telepath

این بدترین انیمه در فرنچایز Kirara است. داستان طبیعی نیست. شخصیت اصلی، اومیکا، فردی خجالتی است. و جرات نداشت به خودش اطمینان داشته باشد از طرف دیگر ریمون شخصیتی تهاجمی دارد. و متکبر و متکبر است. این انیمه در مورد Umika صحبت می کند که می خواهد رویا ببیند. من می خواهم با آکوچی به فضا بروم. اما پایان داستان خیلی خوب نیست. انگار به حقیقت نزدیک بود اما در نهایت نتیجه ای نداشت. داستان در قسمت های 5-6 شروع به احساس تنش بیشتری نسبت به قبل خواهد کرد. مخصوصا رایمون که آدم عصبانی است. به علاوه رفتار پرخاشگرانه نسبت به قهرمان داستان. این واقعا خیلی زیاد است. و زمانی که رقیب کی چان بالاترین پرتاب موشک را شکست داد. اما گروه ما شکست خورد. احساسات ریمون بسیار بی ادبانه بود. هیچ احساسی نسبت به خود نداشت. این انیمیشنی است که دیدن آن را توصیه نمی کنم. حتی اگر نمره خوب باشد برای افراد حساس توصیه نمی شود. چه کسی آن را دوست دارد به شما بستگی دارد.

Hoshikozu Telepath یک انیمه اواخر سال 2023 از استودیو گوکومی بود که بر اساس یک مانگای ساخته Ookuma Rasuko ساخته شده بود. من قبلاً چند انیمه Gokumi را مرور کرده ام: Yuuki Yuuna wa Yusha de Aru، Tonari no Kyuuketsuki-san، A-Channel و خدای وحشتناک Dansai Bunri no Crime Edge. بیایید امیدوار باشیم که این بیشتر شبیه چیزهای دیگری باشد که من در مورد آنها بررسی کرده ام و نه آن یکی. داستان: کونووشی اومیکا یک دختر فوق العاده بی دست و پا است که به طور کلی با مردم سازگار نیست. من ارتباط دارم. او رویای رفتن به فضا و ملاقات با بیگانگانی را در سر می پروراند که او را درک می کنند. من هنوز ارتباط دارم زندگی او زیر و رو می شود زمانی که یک دختر عجیب به مدرسه اش می رسد و خود را یک بیگانه اعلام می کند. اومیکا بلافاصله به سمت او کشیده می شود. نمی توانم با آن یکی ارتباط برقرار کنم اما ای کاش می توانستم. داستان شامل دوستی نوپای آنها می شود که به سرعت شروع به رشد می کند و تلاش آنها برای ساخت موشکی برای بردن هر دوی آنها به فضا است. به طور طبیعی، آنها با اشکال مختلف راکت های مینیاتوری کوچک شروع می شوند. خوشبختانه برای آنها، آنها دوستانی پیدا می کنند که می توانند به آنها کمک کنند. تنها مشکل واقعی من با داستان این است که چندین بار در مسیر خود متوقف می شود تا ویژگی های ساخت موشک های مدل را توضیح دهد. وقتی Raimon یا Kei تازه شروع به پرداختن به جزئیات فوق العاده خاص در مورد موشک های مدل می کنند، واقعاً شما را از روایت خارج می کند. من مطمئن هستم که کسی استدلال خواهد کرد که "آموزشی است" اما این باعث منسجم داستانی نمی شود. تمام آن PSA هایی که قبلاً به پایان کارتون های آمریکایی اضافه می شدند، آموزشی نیز بودند، اما همچنان بدترین بخش بودند. از جنبه مثبت، انیمه فوق العاده زیبا است. من از این واقعیت قدردانی می‌کنم که عناصر علمی تخیلی آن برای ایجاد ارتباط بیشتر، از جمله اینکه دختران کوچک شروع کنند و کاری در محدوده امکان برای دختران دبیرستانی انجام دهند، کاهش یافته است. اگرچه می توانم به طور کامل پشت یک شیطنت آمیز تر شوم، اما در مورد کمدی برتر چیزی برای گفتن با رویکرد کمرنگ تر و مرتبط تر وجود دارد. بیشتر جوک ها هم واقعا خوب هستند. همچنین حس سختی و سختی را برای دختران فراهم می کند که از یک منحنی یادگیری شیب دار عبور می کنند. آنها فقط از طریق یک مونتاژ کوتاه استاد نمی شوند یا مهارت عجیبی در ساخت موشک ندارند. همچنین یک موضوع کوچک عالی برای یافتن مکانی برای تعلق وجود دارد که می بینیم همه شخصیت های اصلی ما به درجات مختلف با آن درگیر هستند. شخصیت ها: چیزی که من در مورد بازیگران شخصیت ها دوست دارم این است که همه آنها پیچیدگی، انگیزه های واقع گرایانه و نقص های شخصیتی دارند. در حالی که من معتقدم که شخصیت‌های کمدی لزوماً به این ویژگی‌ها نیاز ندارند، دیدن شخصیت‌هایی که این ویژگی‌ها را دارند، خوب است. اومیکا اضطراب اجتماعی شدیدی دارد و فقط با یوو و بستگانش راحت است، اما می بینیم که او به تدریج برای معاشرت تلاش می کند و گروه افرادی که می تواند با آنها صحبت کند گسترش می یابد. یوو دیدگاه بسیار برون گراتری دارد، اما احساس تنهایی و از دست دادن به خاطر به خاطر نیاوردن اینکه او کیست یا از کجا آمده است را می پوشاند. هارونو رویای کمک به دیگران را در دستیابی به اهداف خود دارد اما در کار با دیگران شروع به کشف جاه طلبی های خود می کند. ریمون وسواس زیادی در سرهم بندی کردن دارد و احساس انزوا می کند زیرا هیچ کس نمی تواند با او همراه شود بنابراین او مردم را دور می کند اما اومیکا و دیگران ممکن است فقط بتوانند او را درک کنند. شایان ذکر است که این چهار نفر برای اهداف کمدی نیز به شدت با هم کار می کنند. پویایی آنها انواع احتمالات را برای گگ های قوی فراهم می کند. آنها همچنین کاملاً شایان ستایش هستند. جایی که انیمه کمی لنگ می زند با شخصیت های فرعی است. اکثر آنها کاملاً خوب هستند. آنها عملکرد مورد نیاز خود را انجام می دهند و به اندازه کافی واقعی هستند. سپس ما شخصیت هایی مانند معلم یا خواهر کوچک را داریم که احساس می کنند کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. این وضعیت از آنها التماس می کند که کاری اساسی تر از آنچه در نهایت انجام می دهند انجام دهند. هنر: من واقعا طراحی شخصیت ها را دوست دارم. هایلایت های رنگی متفاوت که بسیاری از دختران در موهای خود دارند واقعاً چشمگیر است و طرح های کلی آنها اساساً زیبا و بامزه هستند. آنها همچنین جزئیات زیادی را وارد می کنند تا انواع مختلف موشک های مدل بسیار دقیق باشند. پس زمینه ها هم خیلی خوبه صدا: بازیگران عالی هستند. Funato Yurie، Fukagawa Seria، Aoki Shiki و Nagamuta Moe همگی اجراهای شگفت انگیزی دارند. موسیقی عالی است. ساکای آسوکا کار خارق العاده ای انجام داد. هوی: مقدار زیادی وجود دارد. هر چهار دختر بزرگ، اومیکا، یوو، هارونو و ریمون سطحی از لز یای دارند که باعث می‌شود یک رابطه عاشقانه بین آنها باورپذیر شود. و بی وقفه شایان ستایش است. حتی این واقعیت که آنها در چندین صحنه محبت آمیز مانند اینکه ارمیا روسا را ​​به فرزندی پذیرفتند، پیشانی را لمس می کنند، زیبا است. les-yay بین Umika و Yuu قوی است. آنها لحظات فوق العاده زیبای زیادی دارند. زمینه های بهبود: 1. ما نیازی به توضیحات طولانی در مورد موشک های مدل نداریم. بله، آنها به وضوح نشان می دهند که شما تحقیق خود را انجام داده اید، اما آنها نیز چندان سرگرم کننده نیستند. 2. این سریال واقعاً باید بیشتر با شخصیت های فرعی بزرگتر کار کند. حتی فقط چند خط اضافی برای کمک به آنها. 3. لحظات زیباتر سافیک بسیار مفید است زیرا آنها یکی از قوی ترین جنبه های سریال هستند. افکار نهایی: Hoshikozu Telepath در کنار بهترین اثر گوکومی، Tonari no Kyuuketsuki-san قرار دارد. یک سریال عالی با مشکلات جزئی. امتیاز من 9/10 خواهد بود.