Ginga Eiyuu Densetsu Gaiden: Ougon no Tsubasa

برای چنین سریال فوق العاده ای، این فیلم یک داستان نسبتاً ناامید کننده است، هرچند وحشتناک. Legend of the Galactic Heroes: Golden Wings کم عمق است و چیزی را که من بیشتر از همه در مورد آن دوست دارم از دست داده است: تفسیر سیاسی با محتوای. از نظر زمانی، اولین رویداد در خط زمانی، بال‌های طلایی، پس‌زمینه راینهارد و کیرشیس را بازسازی کرد و زمینه‌ای را به چگونگی اثبات نبوغ خود در میدان نبرد کهکشانی اضافه کرد. پرده اول اساساً نسخه‌ای بازسازی‌شده از یک اپیزود است که دو قسمت دیگر در جایی ادامه می‌یابند که نمایش بدون همان سطح از جزئیات نبود. ما می‌بینیم که راینهارد و کیرشیس احترام فرماندهی سربازان را به دست می‌آورند، اما این عمیق‌ترین عمق داستان است. آنتاگونیست اصلی مردی است که توسط یک آنتاگونیست تک اپیزودی کاملاً نامربوط از فصل اول استخدام شده است، در این روند فرصتی را از دست می دهد تا هرکسی را که با داستان راینهارد مرتبط است معرفی کند. داستان سرایی تنبل و ارزان است. تا زمانی که فصل سوم سریال منتشر شد، به نظر می رسد چیزی برای طرفداران ایجاد شده است. پایان سعی می کند از کنایه دراماتیک تاثیرگذار استفاده کند، زیرا می دانیم در پایان فصل اول چه اتفاقی می افتد، و من قدردان این موضوع نبودم. من می‌خواستم فیلم از نظر شخصیت‌پردازی هم برای راینهارد و هم برای کرچیس قدم‌های جدیدی بگذارد، اما چیزی به دست نمی‌آوریم. فیلم همچنین مهمترین قسمت سریال اصلی (برای من) را فراموش می کند: تفسیر سیاسی. بال‌های طلایی به جای کاوش در مسیرهای مختلف رابطه این دو مرد، موارد آشنا را در پس‌زمینه‌ای که دیده‌اید، انتخاب می‌کند. اگر نمی توانستید بگویید، راینهارد و کیرشیس تنها دو نفری هستند که اهمیت دارند. راینهارد به طور قابل توجهی بیش از حد معمول به کرچیس محبت می کند و از شانس های زیادی برای بازی با موهایش استفاده می کند. لحن‌های رمانتیک بین این دو در سریال اصلی وجود دارد، اما بال‌های طلایی به نکته‌ای اشاره می‌کند تا تنش همجنس‌گرایانه بین این دو را به واضح‌ترین شکل نشان دهد. یانگ تقریباً به طور کامل غایب است و تنها در سه صحنه بی اهمیت با یک صداپیشه جدید و هیجان انگیز ظاهر می شود. هیچ شخصیت آشنا دیگری ظاهر نشد. روئنتال، میترمایر و اوبرشتاین با وجود اهمیتی که برای داستان کلی دارند، همگی بدون اشاره به آن غایب هستند. حذف کاراکترها برای بینندگان جدید منطقی است، اما من فکر می‌کنم که بال‌های طلایی برش‌های زیادی انجام می‌دهند و شخصیت‌های اصلی را برای جبران آن ندارند. این انیمیشن به وضوح نسبت به سری اصلی پیشرفت کرده است، اما نوعی حس عجیب و غریب در آن دارد. این‌ها شخصیت‌ها و مکان‌هایی کاملاً آشنا برای هر کسی که به ترتیب انتشار آن را تماشا می‌کند، هستند، اما چیزی در مورد آن وجود دارد. راینهارد و کیرشیس شبیه نسخه‌های جوان‌تر خود نیستند، اما به وضوح کودک هستند و از نظر بصری به این شکل به تصویر کشیده می‌شوند. یانگ تقریباً کاملاً متفاوت به نظر می رسد تا جایی که در ابتدا او را نشناختم. به راحتی می توان گفت که فیلم به سبک انیمیشن در حال توسعه دهه 90 متمایل است، اما کاملاً برای Legend of the Galaxy Heroes اقتباس نشده است. موسیقی دقیقاً همان چیزی است که از فرنچایز انتظار داشتم. سمفونی های کلاسیک کاملاً برای حماسه فضایی اجرا شده است. با این حال، من آهنگ های به یاد ماندنی بیشتری را دوست داشتم. تنها آهنگی که در طول تیتراژ برجسته بود. این یک نمایش مالیخولیایی بود از اینکه راینهارد احتمالاً چگونه به این خاطرات فکر می کند. این فیلم در اصل سه قسمت متوسط ​​انیمه بود. شروع این فرنچایز با Golden Wings مانند این است که خود را از طریق استخر بچه ها راحت کنید. این چیزی نیست جز مقدمه ای برای این دو شخصیت (البته جالب ترین) بدون هیچ گونه محتوای واقعی از نظر محتوای جدید. آیا این باعث می شود که فیلم بدی باشد یا حتی مکانی بد برای شروع فرنچایز؟ نه، اما استخر از اینجا بسیار عمیق تر می شود. طرح: 6.5/10 شخصیت ها: 6/10 هنر: 7/10 صدا: 8/10 لذت: 5.5/10 به طور کلی: 6.6/10

من واقعاً از این کار لذت بردم، اگرچه با این سریال بزرگ نشدم و هیچ عینک نوستالژی برای آن ندارم. اگر رابطه راینهارد و کیرشیس را دوست دارید، به شدت توصیه می‌کنم از این موضوع صرفنظر نکنید، زیرا می‌بینم که بسیاری از افراد پیشنهاد می‌کنند. این بهترین فیلمی نیست که وجود دارد، و نوشته اغلب بسیار بد است، اما واقعاً برای رابطه آنها به طور خاص لذت بخش است. نوشته در تعدادی از جاها بسیار بد است. قابل پیش بینی هم هست اما صادقانه بگویم، تعامل شخصیت‌ها جنبه قانع‌کننده‌تر بود، بنابراین برایم مهم نبود. من این را پس از تماشای اولین فیلم و تعدادی از اولین سریال های انیمیشنی تماشا کردم، بنابراین با شخصیت ها آشنا بودم و نسخه هایی از صحنه های گنجانده شده در داستان را قبلا دیده بودم. یکی از صحنه هایی که قبل از شروع این کار دیدم، زمانی بود که راینهارد و کرچیس برای اولین بار در انیمه اول ملاقات کردند، بنابراین دیدن نسخه جدیدتر از همان صحنه بسیار جذاب بود. اگرچه صادقانه به‌روزرسانی‌هایی برای انیمیشن‌ها وجود دارد که بسیار منظم هستند (به‌عنوان مثال، توسعه درک ما از چگونگی پیشرفت فناوری و نحوه نمایش آن روی صفحه)، این هنر در تعدادی از مکان‌ها - به ویژه چهره‌ها - آنقدرها خوب نیست. گاهی اوقات به روش های عجیب و غریب ذوب می شوند - اما سبک هنری به طور کلی خوب بود؟ بزرگ‌ترین مشکلی که من در مورد هنر تغییر یافته گرفتم، طراحی مجدد Iserlohn بود که کاملاً شبیه ستاره مرگ باشد، به جای کره فلزی مایع و تمیزی که در انیمه و فیلم‌های دیگر وجود دارد. اما خارج از آن، این هنر بسیار بیشتر از سریال بر وحشت همجنس‌بازی‌های Kircheis تأکید می‌کرد و به مردم کمربند ایمنی در کشتی‌ها می‌داد، بنابراین فکر می‌کنم در کل خوب عمل می‌کند. بله، عجیب بود که چند شخصیت در این مورد تغییرات چهره عجیبی داشتند. من خواندم که این شبیه به سبک مانگا است که ممکن است بخشی از این موضوع باشد. و خوب یا بد، بیشتر داستان به هر حال روی راینهارد و کیرشیس متمرکز است، بنابراین حداقل لازم نیست خیلی از تفاوت عجیب یانگ ونلی و داستی در اینجا اذیت شوید. صدا آنقدرها هم قابل توجه نبود. من بیشتر عمرم را در ارکسترها نواختم، بنابراین بله، از استفاده منظم از قطعات معروف در مجموعه های انیمه قدردانی می کنم. اما برای من قرعه کشی قانع کننده ای نبود، بنابراین غیبت آن در اینجا آنقدرها هم مهم نبود. این فیلم اساساً "راینهارد نمی تواند دستانش را از کیرشیس دور کند" است و دوست داشتنی است. اگر می‌خواهید داستانی داشته باشید که در آن این اتفاق افتاده است، و در آن عمق عشق کرچیس به راینهارد (و بالعکس) را ببینید، این برای شماست. مردم اظهار نظر کرده اند که این مانند یک فن تخیلی است، و طبق معمول، فکر نمی کنم این انتقاد حداقل در کتاب من باشد. این مانند یک تخیل است، و برای افرادی که با آن خوب هستند رفتار خوبی است. لذت بردم، خندیدم. شاید اگر از طرفداران سرسخت سریال هستید، این واقعاً بد است، اما اگر فقط چیزهای کشتی را دوست دارید، افلاطونی یا چیزهای دیگر، عالی است.